Sevgili Meltem Hn.ve değerli üyeler..Eşimin son 1yıla yakın depresyonda olduğunu düşünüyorum aslında kendisi de kendinde ki değişimin farkında ama adını koyamıyor.1yıldır h.sonu dahil çalışıyor ve gen.müdürle sıkıntıları var.Herkesten soğudunu buna ailesi ben ve çocuklarımızda dahil)çocukları bile sevip sevmediğinden emin olmadığını,hiç bir şeyin onu mutlu etmediğini,yalnız kalmak istediğini,sürekli ölümün aklına geldiğini,vicdanını rahatsız eden beynini sürekli meşgul eden düşüncelerinin olduğunu o an mutluluk versede sonrasında onu huzursuz ettiğini,cinsellikten soğuduğunu vb benzer bir sürü şey..konuşmanın bir süre rahatlattığını sonra yine başa döndüğünü söylüyor.halı altına süpürdüklerim bir şekilde birşey tetikliyor ve yine beni bunaltıyor diyor..her kadın gibi benimde aklıma beni mi sevmiyor ,bit başkası mı var,aldattı da pişman mı gibi bir çok düşünce geliyor.bınları ona da sordum..böyle bir şey değil dedi,beni düzeltecek ve anlayan biri varsa sensin ,sensiz bir hayat fikri kafamda kesinlikle yok bundan emin olarak söylüyoru dedi..ama tabi ben şu an hiç nir şeyden emin olamıyorum.bir uzmandan destek almasını önerdim gidip ne söylüycem ben kendim bulamadım ki dedi,gitsem yalan söylerim dedi.mesela alkol kullann biri değil normalde geçenlerde iştedıkıntı olmuş içmiş arkadaşıyla.eve gelince söyledi.mesela yine içmek isyiyorum ama o an mutlu oluyorum yine huzurlu değilim dedi..menevi yönden çok zayıf..bu da erkiler mi yoksa başka bir şey mi bilmiyorum..bende bu düşüncelerle nsl yaklaşmam gerektiğini kestiremiyorum aklımın bir tarafı hep şüphe içinde.bana 1hafta müsade et ben bılup düzeltcem dedi,bende yine halı altı olmasın dikkat et dedim..şimdi fikir ve önerilerinizi bekliyorum
