- 12 Mart 2013
- 585
- 14
- Konu Sahibi SevgiliMelek
- #1
merhaba arkadaşlar, benim sorunumda önceki açtığım konumdaki gibi eşimin ailesi..
kısaca özet geçecek olursam 3 haftalık gelin olmamdan başlayarak, eşimin ailesi bana karşı yapmadığını bırakmadı, ilk 7-8 ayımı burnumdan getirdi.. Allah'a şükürler olsun ki artık eşimde yapılan haksızlığın farkına varıp beni ezdirmedi. en son babalar gününde bi kavga oldu ve biz epey bi görüşmedik...
tabi bu süre zarfında babası işi düştüğünde işi de şu arkadaşının oğlunun işini gördürmek, şurda cenaze var gel demek dışında... ki öyle bir insandır ki kendisi 1 yıllık evliyiz daha 1 kez olsun oğlum nasılsın iyiymisin bi sıkıntın var mı diyen bir insan değildir. 1 yıllık evliyz daha 1 kez evimize geldi, o da ailelerimizi çağırmıştık yemeğe o zaman. kendisi hatada en az 1 gün 1 sokak altımızda oturan annesinin yanına gider, burda benim birde oğlum var diyip hiç kapımızı çalmaz...ama kendisine haftada 1 gitmemize rağmen bunu sorun eder. hiç gelmiyosunuz der. hele düğün ve öncesinde yaptıklarını anlatsam sayfalar dolar burda... bir baba hiç oğluna sen parasını ver eşyaları ben seçicem der mi? düğünde bizim tarafa takılan altınları biz alcaz düğün salonunu ben tutum o parayla onu ödüycem(ki ben o salonu istememiştim çok pahalı, o kadar paranız varsa babacım evimizi döşeyin parasını verin eşyayı da siz seçin demiştim herzaman ki gibi beni hiç takmadı o zamanda), kız tarafına takılan altınlarıda söyle kızın ailesi alsın der mi? neyse böyle bi insan işte.
kaynanam zaten düşman başına, ben tek tek böyle anlatırsam çok uzar, kusura bakmayın çok doluyum
en son mayıs ayında görüşmeyi kestik demiştim ya, biz ramazan bayramında da gitmedik. çünkü eşimde ben de Allah rızası için , analık babalık hakkı için gidelim dedik, ayaklarımız geri geri gitti hep. gene kavga çıkar gene bağrış çağrış olur diyip biraz zamana bıraklım dedik.. ve allaha şükür benim huzur dolu zamanlarımda başlamış oldu görüşmediğimiz zaman zarfında aramız çok iyiydi eşimle, işimiz gücümüz de rast gitti elhamdülillah.. birbirimize destek olup huzurlu olunca yuvamız önce eşim bir sınavı kazandı, sonra minik yavrumuzun müjdesini aldık
taaa ki... bayramdan önce eşimin babaannesinin hastaneye kaldırıldığı haberini alana kadar. gene babası aradı gittik tabi orda sırf eşimin hatrına, o annesinin elini öpünce bende öptüm tabi kaynanam buz gibi töbe estağfurullah bişey dicem şimdi ama gerçekten hayatta kimseden nefret etmemişimdir onun kadar
e el falan öptük kayınımlarda gelmemiş hazır bu bayram, eşim gidelim dedi ben de tabi dedim, sen mutlu ol da ben hep yanında olurum senin dedim.. gittik soğuklar ağızlarını bıçak açmıyo zoraki gene o zorlana zorlana bi insan yapmacık olarak gülümsemeye çalışarak ki beceremiyo ruhu müsait değil, nasılsın anene baban nasıl falan dedi. tek konuşmamız bu oldu. dahada ağzımı açmadım bende. soru sorarlarsa cevap verdim. eşim babasıyla azcık muhabbet etti geri kalanında televizyonla yemekle geçti... yemekten sonra yıkayım bulaşıkları dedim, kaynana bozuntusu yok başka zaman geldiğinde yıkarsın dedi. bende bişey demeden geçtim usulca salona. tabi babası bu ara 5 aydır görüşmediği yok saydığı hep hor gördüğü oğlunun işiyle millete nasıl hava attığını anlatıyo.. yok şuna oğlum şöyle dedimde trstıda bilmem ne! ordan ayrıldıktan
sonra eşim teşekkür etti falan sıktılar seni ama ağırlığını bozmadın diye, farkındayım herşeyin, hala aynı tavrı sergiliyolar bayramdan bayrama gideriz diye...
son olarak olay şu, eşimin halası size geleceğim kızım hediyeni aldım bi ziyaret ediyim diye aradı bende tabi buyrun herzaman kapım açık dedim. gelmeden önceki akşam babaannesi hastaneden çıkmıştı bi gidelim dedim eşime, nasıl olmuş halini hatrını sorarız diye...
hay gitmez olaydık kaynanamgilde ordaymış
suratlarını astılar biz gelince babası eşime sırtını döndü astı suratını yüzüne bile bakmadı annesi ofluyo pufluyo ara ara 
çok gergin bi ortam oluştu.. neyse öyle böyle derken annemle hergün telefolaşırız arar muhakkak gün içerisinde 1 gün bana ulaşamasalar bi gün sesimi duymasalar eşimi ararlar ulaşamıyoruz kızımıza bişey mi oldu diye... şükür ki böyle bir anne babaya sahibim
annem kaynananıda çağır illa ayıp olur diye tutturdu... eşime söyledim annem böyle diyo ara davet et istersen diye aramış gitti eşim aldı geldi annesini halasının eşide gelmişti, aradım babanıda çağır diye gelmemiş.. iyiki de gelmedi zaten. neyse annem geldi masaya geçtik kaynanam anneme durmuş hayırlı olsun torunun oluyomuş dedi!!! annemde niye sadece benim gözüm aydn olsun torun seninde torunun olcak öyle demeyin dedi... allahım o an nası sinir oldum anlatamam eşimin halası aramıştı bi gün yok mu bişeyler diye sorunca bende söylemiş bulunmuştum.. nasılsın demeye aramayan evimize adımlarını atmayan insan nasıl bekler onu arayıp söylememi ya! üstüne üstlük defalarca kavga etmişiz nasıl bir mantıktır bu hatta eşimin kuzenide vardı mutfakta bişeyler götürken dedi sinir oldum yengeme diye, biliyo bilmezlikten geliyo diye... ağzımı açmadım gene çünkü kadın belli dolu dolu gelmiş allahın belasının niyeti huzur bozmak. sonra gene mevzu açıldı annem artık yardım edrsiniz doğduktan snra ben çalışıyorum, benim ilgilenemediğim zamanlarda inşallah ilgilenirsiniz diye.. ya bak böyle bir durumda normal bi insan ne der tabi dünür, ilgilenirim. o torun bizim ilk torunumuz olacak gibi bişeyler der demi? ama benim kaynanamın dediği şu: valla kendi karlı çıkar benle iyi geçinirse, yoksa kendi bilir! tehdit gibi! en ufak bi sevinme ibaresi yok!
ben pek kaynanam var diye masa dışında oturmadım misafirlerin yanında mutfakla uğraşmaktan, çay götürüp getirmekten de allahtan fırsat kalmadı... sonra kaynanam eşimi aradı geldi eşim, aldı götürdü evine annesini... kaynanamı yolcu ederken ayak üstü böyle olmaz bayramdan bayrama gelmaeyin herzaman gelin bize dedi.. be de dedim valla herzaman geldiğimizdede yetinmediniz haftada 1 gelsek 2 iki gelsek 3 istediniz üstüne üstlük o kadar yaptığınız şeyden sonra nasıl beklersiniz sık sık gelmemizi deim bu bağırıp çağırmaya başladı gene hakaretler falan, sonra eşim tamam neyse dedi tuttu annesi kolundan götürdü... halasıgil kızım bunlar huysuz, ben kardeşimden çekindiğim için seninle görüşemiyorum. bizim sizinle görüşmemizi istemiyolar, korkuyoruz bizede bağırıp çağırı diye 57 yaşındaki kadın dedi bunu. diğer eşinden boşanmış bi halası var allah bilir en çok da onu severdim ama eşinden boşandıktan sonra kayınbabam abisi diye ben nişanlıyken daha kayınbaban huysuz sinirli bize şunları şunları yaptı diye ağlayarak anlatan kadın. tam bir abi düşkünü olmuş. ben bu kadar ikiyüzlü bi insan görmedim... bana diyoki abim zaten seni aramamı falan istemiyo
çocuk gibiler ya
ve şuan her fırsatta bana bağırmaya falan kalkışıyo, sürekli laf sokuyo, kaynanamlada zaten kanka olmuşlar...işte hanımlar böyle konuştuktan sonra eşim onları aşıda uğurlarken büyük halası eşime hanımınn kıymetini iyi bil üzme onu falan demiş. eşime, anen zamanında kaynanasından çok çekti, annem çok eziyet etti ona şimdi aynısını o gelinine yapıyo.. yazık hiç mi yaşlılığını düşünmüyo biz kızları olarak yanında duruyoruz onun kızıda yok insan niye böyle bir geline böyle eziyet edr ki falan demiş...
ya şimdi... ben eminimki ben bebeğimi doğurana kadar arayıp sormayacak, (ki öyle yapsınlar daha huzurlu oluyoruz, nasılsa işleri düşünce ararlar) ben artık kaynanama anne demek istemiyorum ilk olarak ... anne desem ne olur? bi de oldu ki gelmek istedi bu, benim huzurum kaçacak kesin o geldiğinde, geliyim dedğinde gelmesini istemesem... nasıl davransam hanımlar bu kadına daha dilini çözemedim. hayatımdan da çıkmıyo ne yaparsam yapayım... nasıl bir tavır sergileyim,
şimdi bide eşimin abiisi, hanımı.. ne düğünümüze geldiler ne evimize... arada ankaraya geldiklerinde arıyo abisi eşimi görüşelim diye en son eltim yüzünden de eşime demiştim bir daha görüşmek istemiyorum onlarla da diye, ya işte öyle ne yapıyım ben... önümüzdeki zamanlarda gene düğün olacak doğum olacak... ne yapsam ne etsem bunlardan kurtulsam? geçmişte yaşanılan şaylari nasıl unutsam
kaynanamı gördüm ya gene uykularım kaçtı gece
geçmişte yaşadıklarımı düşünüp ağlayıp durdum, gözüme uyku girmedi.. huzurum kaçtı gene...
yazmak rahatlatıyo insanı.içimi dökmek istedim sadece....
kısaca özet geçecek olursam 3 haftalık gelin olmamdan başlayarak, eşimin ailesi bana karşı yapmadığını bırakmadı, ilk 7-8 ayımı burnumdan getirdi.. Allah'a şükürler olsun ki artık eşimde yapılan haksızlığın farkına varıp beni ezdirmedi. en son babalar gününde bi kavga oldu ve biz epey bi görüşmedik...
tabi bu süre zarfında babası işi düştüğünde işi de şu arkadaşının oğlunun işini gördürmek, şurda cenaze var gel demek dışında... ki öyle bir insandır ki kendisi 1 yıllık evliyiz daha 1 kez olsun oğlum nasılsın iyiymisin bi sıkıntın var mı diyen bir insan değildir. 1 yıllık evliyz daha 1 kez evimize geldi, o da ailelerimizi çağırmıştık yemeğe o zaman. kendisi hatada en az 1 gün 1 sokak altımızda oturan annesinin yanına gider, burda benim birde oğlum var diyip hiç kapımızı çalmaz...ama kendisine haftada 1 gitmemize rağmen bunu sorun eder. hiç gelmiyosunuz der. hele düğün ve öncesinde yaptıklarını anlatsam sayfalar dolar burda... bir baba hiç oğluna sen parasını ver eşyaları ben seçicem der mi? düğünde bizim tarafa takılan altınları biz alcaz düğün salonunu ben tutum o parayla onu ödüycem(ki ben o salonu istememiştim çok pahalı, o kadar paranız varsa babacım evimizi döşeyin parasını verin eşyayı da siz seçin demiştim herzaman ki gibi beni hiç takmadı o zamanda), kız tarafına takılan altınlarıda söyle kızın ailesi alsın der mi? neyse böyle bi insan işte.
kaynanam zaten düşman başına, ben tek tek böyle anlatırsam çok uzar, kusura bakmayın çok doluyum
en son mayıs ayında görüşmeyi kestik demiştim ya, biz ramazan bayramında da gitmedik. çünkü eşimde ben de Allah rızası için , analık babalık hakkı için gidelim dedik, ayaklarımız geri geri gitti hep. gene kavga çıkar gene bağrış çağrış olur diyip biraz zamana bıraklım dedik.. ve allaha şükür benim huzur dolu zamanlarımda başlamış oldu görüşmediğimiz zaman zarfında aramız çok iyiydi eşimle, işimiz gücümüz de rast gitti elhamdülillah.. birbirimize destek olup huzurlu olunca yuvamız önce eşim bir sınavı kazandı, sonra minik yavrumuzun müjdesini aldık
taaa ki... bayramdan önce eşimin babaannesinin hastaneye kaldırıldığı haberini alana kadar. gene babası aradı gittik tabi orda sırf eşimin hatrına, o annesinin elini öpünce bende öptüm tabi kaynanam buz gibi töbe estağfurullah bişey dicem şimdi ama gerçekten hayatta kimseden nefret etmemişimdir onun kadar
e el falan öptük kayınımlarda gelmemiş hazır bu bayram, eşim gidelim dedi ben de tabi dedim, sen mutlu ol da ben hep yanında olurum senin dedim.. gittik soğuklar ağızlarını bıçak açmıyo zoraki gene o zorlana zorlana bi insan yapmacık olarak gülümsemeye çalışarak ki beceremiyo ruhu müsait değil, nasılsın anene baban nasıl falan dedi. tek konuşmamız bu oldu. dahada ağzımı açmadım bende. soru sorarlarsa cevap verdim. eşim babasıyla azcık muhabbet etti geri kalanında televizyonla yemekle geçti... yemekten sonra yıkayım bulaşıkları dedim, kaynana bozuntusu yok başka zaman geldiğinde yıkarsın dedi. bende bişey demeden geçtim usulca salona. tabi babası bu ara 5 aydır görüşmediği yok saydığı hep hor gördüğü oğlunun işiyle millete nasıl hava attığını anlatıyo.. yok şuna oğlum şöyle dedimde trstıda bilmem ne! ordan ayrıldıktan sonra eşim teşekkür etti falan sıktılar seni ama ağırlığını bozmadın diye, farkındayım herşeyin, hala aynı tavrı sergiliyolar bayramdan bayrama gideriz diye...
son olarak olay şu, eşimin halası size geleceğim kızım hediyeni aldım bi ziyaret ediyim diye aradı bende tabi buyrun herzaman kapım açık dedim. gelmeden önceki akşam babaannesi hastaneden çıkmıştı bi gidelim dedim eşime, nasıl olmuş halini hatrını sorarız diye...
hay gitmez olaydık kaynanamgilde ordaymış
suratlarını astılar biz gelince babası eşime sırtını döndü astı suratını yüzüne bile bakmadı annesi ofluyo pufluyo ara ara çok gergin bi ortam oluştu.. neyse öyle böyle derken annemle hergün telefolaşırız arar muhakkak gün içerisinde 1 gün bana ulaşamasalar bi gün sesimi duymasalar eşimi ararlar ulaşamıyoruz kızımıza bişey mi oldu diye... şükür ki böyle bir anne babaya sahibim annem kaynananıda çağır illa ayıp olur diye tutturdu... eşime söyledim annem böyle diyo ara davet et istersen diye aramış gitti eşim aldı geldi annesini halasının eşide gelmişti, aradım babanıda çağır diye gelmemiş.. iyiki de gelmedi zaten. neyse annem geldi masaya geçtik kaynanam anneme durmuş hayırlı olsun torunun oluyomuş dedi!!! annemde niye sadece benim gözüm aydn olsun torun seninde torunun olcak öyle demeyin dedi... allahım o an nası sinir oldum anlatamam eşimin halası aramıştı bi gün yok mu bişeyler diye sorunca bende söylemiş bulunmuştum.. nasılsın demeye aramayan evimize adımlarını atmayan insan nasıl bekler onu arayıp söylememi ya! üstüne üstlük defalarca kavga etmişiz nasıl bir mantıktır bu hatta eşimin kuzenide vardı mutfakta bişeyler götürken dedi sinir oldum yengeme diye, biliyo bilmezlikten geliyo diye... ağzımı açmadım gene çünkü kadın belli dolu dolu gelmiş allahın belasının niyeti huzur bozmak. sonra gene mevzu açıldı annem artık yardım edrsiniz doğduktan snra ben çalışıyorum, benim ilgilenemediğim zamanlarda inşallah ilgilenirsiniz diye.. ya bak böyle bir durumda normal bi insan ne der tabi dünür, ilgilenirim. o torun bizim ilk torunumuz olacak gibi bişeyler der demi? ama benim kaynanamın dediği şu: valla kendi karlı çıkar benle iyi geçinirse, yoksa kendi bilir! tehdit gibi! en ufak bi sevinme ibaresi yok!ben pek kaynanam var diye masa dışında oturmadım misafirlerin yanında mutfakla uğraşmaktan, çay götürüp getirmekten de allahtan fırsat kalmadı... sonra kaynanam eşimi aradı geldi eşim, aldı götürdü evine annesini... kaynanamı yolcu ederken ayak üstü böyle olmaz bayramdan bayrama gelmaeyin herzaman gelin bize dedi.. be de dedim valla herzaman geldiğimizdede yetinmediniz haftada 1 gelsek 2 iki gelsek 3 istediniz üstüne üstlük o kadar yaptığınız şeyden sonra nasıl beklersiniz sık sık gelmemizi deim bu bağırıp çağırmaya başladı gene hakaretler falan, sonra eşim tamam neyse dedi tuttu annesi kolundan götürdü... halasıgil kızım bunlar huysuz, ben kardeşimden çekindiğim için seninle görüşemiyorum. bizim sizinle görüşmemizi istemiyolar, korkuyoruz bizede bağırıp çağırı diye 57 yaşındaki kadın dedi bunu. diğer eşinden boşanmış bi halası var allah bilir en çok da onu severdim ama eşinden boşandıktan sonra kayınbabam abisi diye ben nişanlıyken daha kayınbaban huysuz sinirli bize şunları şunları yaptı diye ağlayarak anlatan kadın. tam bir abi düşkünü olmuş. ben bu kadar ikiyüzlü bi insan görmedim... bana diyoki abim zaten seni aramamı falan istemiyo
çocuk gibiler ya ve şuan her fırsatta bana bağırmaya falan kalkışıyo, sürekli laf sokuyo, kaynanamlada zaten kanka olmuşlar...işte hanımlar böyle konuştuktan sonra eşim onları aşıda uğurlarken büyük halası eşime hanımınn kıymetini iyi bil üzme onu falan demiş. eşime, anen zamanında kaynanasından çok çekti, annem çok eziyet etti ona şimdi aynısını o gelinine yapıyo.. yazık hiç mi yaşlılığını düşünmüyo biz kızları olarak yanında duruyoruz onun kızıda yok insan niye böyle bir geline böyle eziyet edr ki falan demiş...ya şimdi... ben eminimki ben bebeğimi doğurana kadar arayıp sormayacak, (ki öyle yapsınlar daha huzurlu oluyoruz, nasılsa işleri düşünce ararlar) ben artık kaynanama anne demek istemiyorum ilk olarak ... anne desem ne olur? bi de oldu ki gelmek istedi bu, benim huzurum kaçacak kesin o geldiğinde, geliyim dedğinde gelmesini istemesem... nasıl davransam hanımlar bu kadına daha dilini çözemedim. hayatımdan da çıkmıyo
ne yaparsam yapayım... nasıl bir tavır sergileyim, şimdi bide eşimin abiisi, hanımı.. ne düğünümüze geldiler ne evimize... arada ankaraya geldiklerinde arıyo abisi eşimi görüşelim diye en son eltim yüzünden de eşime demiştim bir daha görüşmek istemiyorum onlarla da diye, ya işte öyle ne yapıyım ben... önümüzdeki zamanlarda gene düğün olacak doğum olacak... ne yapsam ne etsem bunlardan kurtulsam? geçmişte yaşanılan şaylari nasıl unutsam
kaynanamı gördüm ya gene uykularım kaçtı gece
geçmişte yaşadıklarımı düşünüp ağlayıp durdum, gözüme uyku girmedi.. huzurum kaçtı gene... yazmak rahatlatıyo insanı.içimi dökmek istedim sadece....
o kadarını da istemem, sevmeselerde saygı duysunlar yeter bana.
