Eşimin Ailesi

Sardenya .!.:

Selam Hanımlar,

Öncelikle şunu belirtmek isterim ki ne kendi aileme saygısızlık yapılsın isterim ne de eşimin ailesine yaparım. Kötü bakış bile atamam onlara ama gelin görün ki eşimin ailesine çıkışmadığım sürece sınırı aşmaya oldukça müsaitler ve eşim buna çok izin veriyor. Eşim kardeşinden 3 yaş büyük, bir erkek kardeşi daha var, 4-5 bin lira maaş alıyor. Ama öğrenim kredisi borcunu gidip sıra beklemek istemediği için (söylediği bu) annesiyle katakulliye getirip benim salağa ödettiler. Abisine telefon aldırır, abisinin kıyafetlerini alır, kredi kartını veriyosun alış verişe gidicem der. Ailesi de göz yumar, çünkü eşim özel üniversitede okumuş, bunun ezikliğini hissettiriyorlar ona. Evlencem diyormuş şimdi düğünü de eşime yaptıracaklar. Bu arada biz evlenirken tek çöp yardımları dokunmamıştır, kira gelirleri var, kv ve kp ayrı ayrı emekli maaşları var, ekstra bir yerden 3-5 gelirleri daha var. Benim de annem babam yok, annem vefat etti, babamın başka ailesi var küçüklüğümden beri pek görüşmem. Benim her şeyimi 80 yaşımdaki anneannem ve teyzem yaptı. İnsanın zoruna gidiyor. Balayından döndüğümüz gün, ilk defa evimizde akşam yemeği yiyecektik ilk defa evimizde uyuyacaktık. Eşimin kendi ailesine uğraması gerekti, para mı ne bırakmıştı onlara. Kapıdan girer girmez ettiği laf yarın kardeşim gelip bizde kalıcak babamla kavga etmiş. Kardeşi de bu arada şehir dışında. Şehre gelicek ama annesi babasında kalmıcak iki adım ötede, gelip bizde kalıcak öyle mi? Dünyayı başına yıktım, bir hafta konuşmadım da akıllandı. Böyle yapmadığım sürece sınırı bilmiyorlar. Maddi konularda da Bu vakte kadar benden kısmasın ailesine ne yaparsa yapsın diye düşündüm hep. Ama son günlerde bir arsa ev mevzusu dönüyor akşam yemeklerinde. Haftada iki gün onlarda yemek yiyoruz ben çalışıyorum diye. İşte oğlum ruhsatı hallettin mi evet diyor benimki, devir işlemleri için bilemmne tamam mı vs gibi konuşmalar var. Meğer bunlar iki arsalarından birini benim eşime devrediyorlarmış, o da mütteahite vericekmiş. Benden düğünde takılan altınları istemese bilmiyorum hiç. Kusura bakma veremem tüm aileye ev yapılcaksa neden ben fedakarlık yapıyorum ben orda oturmucam, benim üstüme yapılmıcak, elime geçen bişey olmıcak banane annen bozdursun altınları dedim. Ben onun annesinin adını bi daha anmıcakmışım diye öküz gibi bağırdı bana. 10 haftalık hamileyim çok duygusalım, nasıl ağladım anlatamam. Ama vermedim altınlarımı vermicem de. Hiçbir şey olmamış gibi konuşuyor şimdi benle, ben dedim krediye girip ev alıcam -ailesinden uzak bi yerde- eğer öyle bişey yaparsan evin giderine ortak olursun kendi yediğini içtiğini alırsın faturaları ortak ödersin sana beş lira yardım etmem dedi. Kendi aileme de anlatamıyorum, zaten bir anneannem var yaşlı kadın üzülmesin. Hayatta hep zorlukla mücadele ettim, mücadeleden çekinecek değilim ama karşımdaki kocan da olsa arkanda sana göğüs gerecek birinin ihtiyacı hep oluyor. Allah kimseyi sahipsiz bırakmasın, eşim bunu farketti ve çok iyi kullanıyor. Gebe olduğum için sabahları işe giderken zorlanıyorum metroyu kaçırıyorum bazen. Eşim götürdü 2-3 kere nasıl söylendi nasıl bağırdı anlatamam. O istedi diye onun işine yakın benim işime uzak bir yerde oturuyoruz. Ben sabah 6.30da kalkıp akşam 8de geliyorum eve. Bana ne işi bırak ya da geç kal yapabilecek bir şeyim yok diyor. Çok üzülüyorum haftalardır tadım tuzum yok, kendime bakmıyorum hep ağlıyorum ev işi yapmıyorum işe gitmek istemiyorum, eşimin yüzünü bile görmek istemiyorum. Beni çok üzdü. Dünyadaki her şey üstüme geliyor sanki, kadınların her şeysi mücadele! Ne yapmalıyım bilmiyorum hayatımda neyi değiştirmeliyim?

Genişletmek için tıkla...

Sinossss .!.:

Altinlarinizi bankada kasa açın sadece kendi adınıza katakulleye getirmesinler bende oyle yapmistim daha sonra fiyatları yükselince bozdurduk tabi kasayi kapattirdik o ara bende bi gun gittim bankaya kendi adima hesap actirip parayi yatirdim normal dede çok usendim bugun giderim yarin giderim nedense ogun bi hal geldi yaptim beş dk sonra esimin calistigi dukkana gittim hesap defterini gosterdim paraları kendi adima hesap yatirdim diye hiç bişey demedi. İnanirmisiniz tam bi ay dolmadan bi gun eşim eve geldi annem bilmem ne almis kredi çekmiş ama eksik kalmis benden de iki bilezik istedi dedi vermicem dedim bide dört kardeşler dusunun digerlerindende istese amenna yok ama ne olsa eşimden vermicem dedim gitsin nerden buluyosa bulsun ki bu ilk istemeleri degil kimse kendinden kismaz borca girerler ama lukslerindende vazgecmezler farzetsinlerki o altınlar düğünün ertesi gunu yok oldu millete hava basmak icin altın alip takiyolar ki takılırken benim bildigim ciftin oluyo ama sonradan da nedense kendilerine harcamak icin istiyolar ( bide benim bilezikleri daha beni istemeden hepsini eşim almisti) kusura bakmayin konu içinde konu gibi oldu ama yalnız degilsiniz evinizde durmasin götürün bankaya senelik aidatida 250 tlydi en son kafaniz rahat

Genişletmek için tıkla...

eceezgi .!.:

Hepsini okuyamadım
Benim salak dediğiniz kişi sanırım eşiniz
Bir de kardesi bizde kalıcak diye dünyayı basına yıktım anca böyle akıllandı falan yazmıssınız
Kocanızdan bu üslupla bahsetmeniz çok üzücü bence.
Bu davranıs sekli ile sorunlarınızı çözemezsiniz
Benim salak diyen bir kadına ben asla saygı duymazdım

Genişletmek için tıkla...

meltemje .!.:

Benim kuzenin düğününde yaklaşık 70 bin takısı oldu kocası gitti ortak kiralık kasadan habersizce aldı batırdı(ben inanmıyorum batırdığına) boşanma raddesine falan geldiler sonra çocuk var diye barışmak zorunda kaldılar. Seninki de altınları çoktan aldıysa amacına ulaştığından sesini çıkarmıyodur bi kadını kocası tutacak arkadaş başka türlü olmaz. Sen de hamile hamile hamile çalışma madem senden gelen paraya güveniyodur erkek değil mi çalışsın kazansın baksın evine.

Genişletmek için tıkla...

Sardenya .!.:

Kasa sadece benim üstüme hem bizim o kadar da çok takımız yok, ben de bireysel bir şey için ondan hiçbir şey saklamadığımı defalarca söyledim. Ben de görüyorum çevremde hanımlar altınlarıyla araba alıyorlar kendilerine ama ben çocuğum için ilerde yaşayabileceğimiz günler için tutmak istiyorum, ailesine neden ev yapayım?

Genişletmek için tıkla...

souvvenir .!.:

Tamamen bencillik üzerine kurulu bir evliliğiniz var.
Eşiniz kendi rahatını sağlamış ama aynı şekilde sizin rahatınız için kılını kıpırdatmıyor.
Benim yazdıklarınızdan anladığım bu.

Bir evlilik hayatı yaşamaktan ziyade, sizinle evli ama ailesi ile yaşamaya devam ediyor.
Bu çok yanlış bir durum.
Düzeltebilirseniz düzeltmeye çalışın, olmuyorsa da olmuyordur.
Sizi çok yıpratıyor belli ve daha da yıpratacaktır.

4 senelik evliyim.
Maddiyat anlamında eşim her daim bizim ihtiyaçlarımızı ön planda tutmuştur.
Fakat manevi anlamda hep ailesi ile haşır neşirdi.
Önce onların ihtiyaç ve isteklerine koşardı.
Zamanla değişti mi? Evet değişti, fakat beni de benden ediyordu neredeyse.
Hamileliğimin ilk zamanlarında (bu 2. çocuğum) beni çok üzdü, çok kırdı.
Ben mücadele ettim hep birşeyler düzelsin diye.

Baktım olmuyor, sen bilirsin uğraşamıyorum ben artık kapı orada dedim.
Bir kaç sefer eve almadım "git ailenin yanına mutlu olduğun yere, beni mutsuz etmeye hakkın yok" dedim.
Hamileliğim ne senin için bir avantaj ne de benim için bir dezavantaj bunu kafana koy dedim.
İstesem seni bugün bırakırım, biliyorsun mücadele etmek, hayata gögüs germek benim için hiç sorun değil.
Sen ne yaparsın, ne edersin sen düşün artık dedim.

Birşeyler bu noktadan sonra değişti.
Biraz belki de "tak" noktasına geldiğinde böyle davranmak gerekiyor.
Hoş şeyler yaşamadık, ben de çok üzüldüm, eminim eşim de üzüldü.
Netice olarak birşeyler değişti.

Hala ailesine saygısızlık yapmam, surat asmam ama laf duyuyorsam yerinde lafın cevabını veririm.
Sonradan kendime dert edeceğime, bırakıyorum onlar dertlensin.
Biraz da onlar yaptıkları yanlışları görsünler, hep ben fedakar taraf olamam.
ama dediğim gibi saygı çerçevesinde bağırıp çağırmadan yapıyorum bunu.
Kendimi de onların seviyesine düşürmeye gerek yok...

Genişletmek için tıkla...

celebrian .!.:

Allah yardımcınız olsun bebeğinize sağlık sıhhat versin

Genişletmek için tıkla...

Sardenya .!.:

Selam Hanımlar,

Öncelikle şunu belirtmek isterim ki ne kendi aileme saygısızlık yapılsın isterim ne de eşimin ailesine yaparım. Kötü bakış bile atamam onlara ama gelin görün ki eşimin ailesine çıkışmadığım sürece sınırı aşmaya oldukça müsaitler ve eşim buna çok izin veriyor. Eşim kardeşinden 3 yaş büyük, bir erkek kardeşi daha var, 4-5 bin lira maaş alıyor. Ama öğrenim kredisi borcunu gidip sıra beklemek istemediği için (söylediği bu) annesiyle katakulliye getirip benim salağa ödettiler. Abisine telefon aldırır, abisinin kıyafetlerini alır, kredi kartını veriyosun alış verişe gidicem der. Ailesi de göz yumar, çünkü eşim özel üniversitede okumuş, bunun ezikliğini hissettiriyorlar ona. Evlencem diyormuş şimdi düğünü de eşime yaptıracaklar. Bu arada biz evlenirken tek çöp yardımları dokunmamıştır, kira gelirleri var, kv ve kp ayrı ayrı emekli maaşları var, ekstra bir yerden 3-5 gelirleri daha var. Benim de annem babam yok, annem vefat etti, babamın başka ailesi var küçüklüğümden beri pek görüşmem. Benim her şeyimi 80 yaşımdaki anneannem ve teyzem yaptı. İnsanın zoruna gidiyor. Balayından döndüğümüz gün, ilk defa evimizde akşam yemeği yiyecektik ilk defa evimizde uyuyacaktık. Eşimin kendi ailesine uğraması gerekti, para mı ne bırakmıştı onlara. Kapıdan girer girmez ettiği laf yarın kardeşim gelip bizde kalıcak babamla kavga etmiş. Kardeşi de bu arada şehir dışında. Şehre gelicek ama annesi babasında kalmıcak iki adım ötede, gelip bizde kalıcak öyle mi? Dünyayı başına yıktım, bir hafta konuşmadım da akıllandı. Böyle yapmadığım sürece sınırı bilmiyorlar. Maddi konularda da Bu vakte kadar benden kısmasın ailesine ne yaparsa yapsın diye düşündüm hep. Ama son günlerde bir arsa ev mevzusu dönüyor akşam yemeklerinde. Haftada iki gün onlarda yemek yiyoruz ben çalışıyorum diye. İşte oğlum ruhsatı hallettin mi evet diyor benimki, devir işlemleri için bilemmne tamam mı vs gibi konuşmalar var. Meğer bunlar iki arsalarından birini benim eşime devrediyorlarmış, o da mütteahite vericekmiş. Benden düğünde takılan altınları istemese bilmiyorum hiç. Kusura bakma veremem tüm aileye ev yapılcaksa neden ben fedakarlık yapıyorum ben orda oturmucam, benim üstüme yapılmıcak, elime geçen bişey olmıcak banane annen bozdursun altınları dedim. Ben onun annesinin adını bi daha anmıcakmışım diye öküz gibi bağırdı bana. 10 haftalık hamileyim çok duygusalım, nasıl ağladım anlatamam. Ama vermedim altınlarımı vermicem de. Hiçbir şey olmamış gibi konuşuyor şimdi benle, ben dedim krediye girip ev alıcam -ailesinden uzak bi yerde- eğer öyle bişey yaparsan evin giderine ortak olursun kendi yediğini içtiğini alırsın faturaları ortak ödersin sana beş lira yardım etmem dedi. Kendi aileme de anlatamıyorum, zaten bir anneannem var yaşlı kadın üzülmesin. Hayatta hep zorlukla mücadele ettim, mücadeleden çekinecek değilim ama karşımdaki kocan da olsa arkanda sana göğüs gerecek birinin ihtiyacı hep oluyor. Allah kimseyi sahipsiz bırakmasın, eşim bunu farketti ve çok iyi kullanıyor. Gebe olduğum için sabahları işe giderken zorlanıyorum metroyu kaçırıyorum bazen. Eşim götürdü 2-3 kere nasıl söylendi nasıl bağırdı anlatamam. O istedi diye onun işine yakın benim işime uzak bir yerde oturuyoruz. Ben sabah 6.30da kalkıp akşam 8de geliyorum eve. Bana ne işi bırak ya da geç kal yapabilecek bir şeyim yok diyor. Çok üzülüyorum haftalardır tadım tuzum yok, kendime bakmıyorum hep ağlıyorum ev işi yapmıyorum işe gitmek istemiyorum, eşimin yüzünü bile görmek istemiyorum. Beni çok üzdü. Dünyadaki her şey üstüme geliyor sanki, kadınların her şeysi mücadele! Ne yapmalıyım bilmiyorum hayatımda neyi değiştirmeliyim?

Genişletmek için tıkla...

Sardenya .!.:

Evet haklısınız, ama resmen salaklık bu, kendini kullandırtmak. Ben evlenmeden önce hiç bu konulara girmedim, farkında bile değildim. İnsan aslında araştırmalı, öğrenmeliymiş ama ne haddime diye düşündüm nasıl sorarım diye düşündüm yapamadım. Bu maddi konuların boyutunu ilk eşimin babası 'bağ evi arsası' almak için eşime kredi çektirmek istemesiyle öğrendim. Eşim de kredi çekmez, buldu buluşturdu verdi arsa parasını. Ev yapıp satarız öderim o zaman dedi kp. Hala gelen gidem yok. Eşim yüzlerine vuruyor aslında ama kp şimdi yazlık istiyor eşimden, o da arsanı sat al diyor. Bu arada evlenince arabasını da babasına bıraktı kendine yeni araba aldı. Ondan salaklık dedim.

Genişletmek için tıkla...

Sardenya .!.:

Selam Hanımlar,

Öncelikle şunu belirtmek isterim ki ne kendi aileme saygısızlık yapılsın isterim ne de eşimin ailesine yaparım. Kötü bakış bile atamam onlara ama gelin görün ki eşimin ailesine çıkışmadığım sürece sınırı aşmaya oldukça müsaitler ve eşim buna çok izin veriyor. Eşim kardeşinden 3 yaş büyük, bir erkek kardeşi daha var, 4-5 bin lira maaş alıyor. Ama öğrenim kredisi borcunu gidip sıra beklemek istemediği için (söylediği bu) annesiyle katakulliye getirip benim salağa ödettiler. Abisine telefon aldırır, abisinin kıyafetlerini alır, kredi kartını veriyosun alış verişe gidicem der. Ailesi de göz yumar, çünkü eşim özel üniversitede okumuş, bunun ezikliğini hissettiriyorlar ona. Evlencem diyormuş şimdi düğünü de eşime yaptıracaklar. Bu arada biz evlenirken tek çöp yardımları dokunmamıştır, kira gelirleri var, kv ve kp ayrı ayrı emekli maaşları var, ekstra bir yerden 3-5 gelirleri daha var. Benim de annem babam yok, annem vefat etti, babamın başka ailesi var küçüklüğümden beri pek görüşmem. Benim her şeyimi 80 yaşımdaki anneannem ve teyzem yaptı. İnsanın zoruna gidiyor. Balayından döndüğümüz gün, ilk defa evimizde akşam yemeği yiyecektik ilk defa evimizde uyuyacaktık. Eşimin kendi ailesine uğraması gerekti, para mı ne bırakmıştı onlara. Kapıdan girer girmez ettiği laf yarın kardeşim gelip bizde kalıcak babamla kavga etmiş. Kardeşi de bu arada şehir dışında. Şehre gelicek ama annesi babasında kalmıcak iki adım ötede, gelip bizde kalıcak öyle mi? Dünyayı başına yıktım, bir hafta konuşmadım da akıllandı. Böyle yapmadığım sürece sınırı bilmiyorlar. Maddi konularda da Bu vakte kadar benden kısmasın ailesine ne yaparsa yapsın diye düşündüm hep. Ama son günlerde bir arsa ev mevzusu dönüyor akşam yemeklerinde. Haftada iki gün onlarda yemek yiyoruz ben çalışıyorum diye. İşte oğlum ruhsatı hallettin mi evet diyor benimki, devir işlemleri için bilemmne tamam mı vs gibi konuşmalar var. Meğer bunlar iki arsalarından birini benim eşime devrediyorlarmış, o da mütteahite vericekmiş. Benden düğünde takılan altınları istemese bilmiyorum hiç. Kusura bakma veremem tüm aileye ev yapılcaksa neden ben fedakarlık yapıyorum ben orda oturmucam, benim üstüme yapılmıcak, elime geçen bişey olmıcak banane annen bozdursun altınları dedim. Ben onun annesinin adını bi daha anmıcakmışım diye öküz gibi bağırdı bana. 10 haftalık hamileyim çok duygusalım, nasıl ağladım anlatamam. Ama vermedim altınlarımı vermicem de. Hiçbir şey olmamış gibi konuşuyor şimdi benle, ben dedim krediye girip ev alıcam -ailesinden uzak bi yerde- eğer öyle bişey yaparsan evin giderine ortak olursun kendi yediğini içtiğini alırsın faturaları ortak ödersin sana beş lira yardım etmem dedi. Kendi aileme de anlatamıyorum, zaten bir anneannem var yaşlı kadın üzülmesin. Hayatta hep zorlukla mücadele ettim, mücadeleden çekinecek değilim ama karşımdaki kocan da olsa arkanda sana göğüs gerecek birinin ihtiyacı hep oluyor. Allah kimseyi sahipsiz bırakmasın, eşim bunu farketti ve çok iyi kullanıyor. Gebe olduğum için sabahları işe giderken zorlanıyorum metroyu kaçırıyorum bazen. Eşim götürdü 2-3 kere nasıl söylendi nasıl bağırdı anlatamam. O istedi diye onun işine yakın benim işime uzak bir yerde oturuyoruz. Ben sabah 6.30da kalkıp akşam 8de geliyorum eve. Bana ne işi bırak ya da geç kal yapabilecek bir şeyim yok diyor. Çok üzülüyorum haftalardır tadım tuzum yok, kendime bakmıyorum hep ağlıyorum ev işi yapmıyorum işe gitmek istemiyorum, eşimin yüzünü bile görmek istemiyorum. Beni çok üzdü. Dünyadaki her şey üstüme geliyor sanki, kadınların her şeysi mücadele! Ne yapmalıyım bilmiyorum hayatımda neyi değiştirmeliyim?

Genişletmek için tıkla...

Sardenya .!.:

Ben zaten kasaya kendi adıma koydum ama onların orada durduğunu bildiklerini sürece rahat yüzü yok.

Genişletmek için tıkla...