evet biliyorum, dedigim gibi tecrube inanılmaz bir ogretmen, bazen bazı şeyleri yasayıp görüyorsunuz.
az önce telefonla konustuk, kesinlikle paramızı ikimiz dısında bir yere harcamasını istemedigimi ve yaptıgının cocukluk oldugunu söyledim. Beni hiçe saymıs insan için neden fedakarlık edecegimi sordum. Kendisine de sunu belirttim , evet hayatım onlar ailen ama bende ailenim, o nedenle senin tek bir kesen var, ya keseni anne babana harcayacaksın ve biz aile olmayacagız, ya da kesen bu evin kesesi olarak kalacak ve kimse bu keseyle ilgili oturup hesap yapmayacak dedim. Yola cıktı geliyor. Bakalım neler olucak
sizin eviniz olsa anlarım durumu
ama sizin bir eviniz bile yok ve eşin kendı evıne sahip olmadan
ailesinin evini düşünüyor.
eşine şunu da sor; '' ben hayatının neresındeyım?''
inşallah her şey istediğin gibi olur
allah konuşma anında eşine
seni anlama yeteneği versin.
Ben maalesef burda yazilanlari onaylamiyorum. Ne kadar sizi istememis de olsalar, anlasamasaniz da, onlar esinizin ailesi. Bence aylik 250 liralik bir maddi destek de, sizin durumunuzda cok abartilacak birsey degil. Yani vermek istememenizin sebebi, olmamasi degil. Bugün onlarin ihtiyaci vardir, yarin sizin ailenizin ihtiyaci olur.
Siz de bir cok sefer belirtmissiniz, bu insanlarin sizinle bireysel bir problemi yok. Hatta gercekten tanimiyorlar bile sizi. Belki onlara bu yardiminiz sizi dogru tanimalarini saglayacak. Yani tabii ki amac bu olmamali ama böyle bi etkisi de olabilir.
Evli degilim, belki o yüzden herkesten farkli düsünüyorum. Ama ailemin ihtiyaci olsa, esim yüzünden yardim edemezsem gercekten cok üzülürdüm. Ailem tabii ki beni yetistirirken onlara bakmam icin yetitirmedi, ama üzerimde o kadar emegi olan insanlara "baska" biri yüzünden hayir demek zorunda kalmak istemezdim.
Ben maalesef burda yazilanlari onaylamiyorum. Ne kadar sizi istememis de olsalar, anlasamasaniz da, onlar esinizin ailesi. Bence aylik 250 liralik bir maddi destek de, sizin durumunuzda cok abartilacak birsey degil. Yani vermek istememenizin sebebi, olmamasi degil. Bugün onlarin ihtiyaci vardir, yarin sizin ailenizin ihtiyaci olur.
Siz de bir cok sefer belirtmissiniz, bu insanlarin sizinle bireysel bir problemi yok. Hatta gercekten tanimiyorlar bile sizi. Belki onlara bu yardiminiz sizi dogru tanimalarini saglayacak. Yani tabii ki amac bu olmamali ama böyle bi etkisi de olabilir.
Evli degilim, belki o yüzden herkesten farkli düsünüyorum. Ama ailemin ihtiyaci olsa, esim yüzünden yardim edemezsem gercekten cok üzülürdüm. Ailem tabii ki beni yetistirirken onlara bakmam icin yetitirmedi, ama üzerimde o kadar emegi olan insanlara "baska" biri yüzünden hayir demek zorunda kalmak istemezdim.
farklı bir bakış açısı. ama zaten daha onceden de ev merkezi sistemden kombiye çevrilirken 500 TL verildi buna laf etmedim.
Evlenince herkesin kesesi ayrılır. Ben ailemden boyle gordum, böyle de olması gerektigini düşünüyorum. inanın hep iyi niyetli olmaya calıstım ama babası için ben yokum bile, oglunu bekar zannediyor. öyle bir dünya yok. 250 lira da evet öldürmez ama genç insanlarız yılda 3.000 TL az bir rakam değil.
Ailesinin ihtiyaçları olabilir, bana gelip insan gibi davransalardı, bastan itibaren bu kadar cirkinleşilmeseydi bilmiyorum farklı olabilirdi.
bu şekilde düşünürsen
evlendığın zaman gerçek anlamda ''aile'' olamazsınız eşinle.
evlenen bir erkek veya kızdan umut kesılmelı bence.
insan ne için yaşar?? elbette evlatlarının mutluluğu için
değil mi?...ama çoğu aile kızlarını erkek evlatlardan daha üstün tutuyorlar, damatlarını hiç kırmıyor ve onlar mutlu olsun diye
her şey yapıyorlar
hatta ,kırk yılda bir gidiyorlar kızlarının evıne.
ama konu gelın olunca ''el'' oluyor
anne ve baba ''gelıne'' ya hakaret edıyor
ya da hor görüyorlar. şimdi bu aile gerçekten evlatlarının mutluluğunu mu düşünüyor, yoksa gerçekten umursamıyorlar mı?
en kötü ihtimal boşanırlar gözüyle bakılıyor.kendı kızına kayınpederi hakaret etmiş olsaydı
acaba o baba nasıl olurdu?
Belki de gereginden fazla empati yapiyorum ama benim icin su anda esimin ailesinin ya da benim ailemin ev sahibi olmasi daha önemli olurdu. O ev bana mi kalacak diye düsünmeden. Ben yasim geregi, biraz daha sansliyim anne-babama göre. Yaslarini bilmiyorum ama kendine ait bi ev sahibi olmak icin baska bi sanslari olmayabilir. Ben önce esimin ailesini ve kendi ailemi düsünürüm.
Keseniz zaten ayri kalsin, ortak hesap filan degil ki bu, sadece yardim, destek. Bizde de hep böyledir bu, önce büyükler gelir. Ben sizi cok iyi anliyorum, bir yandan da istenilmemeniz var. Ama dedigim gibi, size bireysel birseyleri yok ki, kendi aileniz gibi düsünün bence karar verirken. O tartismlari bi kenara birakarak. Mümkün olursa tabii.
Belki de gereginden fazla empati yapiyorum ama benim icin su anda esimin ailesinin ya da benim ailemin ev sahibi olmasi daha önemli olurdu. O ev bana mi kalacak diye düsünmeden. Ben yasim geregi, biraz daha sansliyim anne-babama göre. Yaslarini bilmiyorum ama kendine ait bi ev sahibi olmak icin baska bi sanslari olmayabilir. Ben önce esimin ailesini ve kendi ailemi düsünürüm.
Keseniz zaten ayri kalsin, ortak hesap filan degil ki bu, sadece yardim, destek. Bizde de hep böyledir bu, önce büyükler gelir. Ben sizi cok iyi anliyorum, bir yandan da istenilmemeniz var. Ama dedigim gibi, size bireysel birseyleri yok ki, kendi aileniz gibi düsünün bence karar verirken. O tartismlari bi kenara birakarak. Mümkün olursa tabii.
Merhaba,
Eşimle yaklaşık bir yıldır evliyiz. Evlenirken ne benim ailem ne de onun ailesi bu evliliğin gerçekleşmesini istedi. Benim ailem oldukça milliyetçi, karadenizli bir aile, eşimin ailesi ise gayrimuslim bir azınlıga mensup bir aile. Nitekim benim ailem eşimin kökeninden dolayı kıyametleri kopardı, onun babası da beni hristiyan değilim/ türk değilim diye istemedi.
Hayatım boyunca insanları din,dil,ırk gibi kavramlara göre ayırmadım, hala daha ayırmamaya elimden geldiğince dikkat ediyorum. Aramızda sadece etnisite/din var diye ayrılmayı sacma bulduk ikimizde, nitekim evlendik. Evlenmeye karar verdiğimizde eşim askerden yeni gelmişti, ikimizde maaşlarımızdan kendimize 100-200 lira ayırarak paramızı biriktirdik. Evlendik, her eşyamızı, evimizdeki çataldan kürdanına kadar birlikte aldık. Aynı eve çıktığımızda babası bunu kabullenemedi günlerce eşime sacma sapan mesajlar attı, bu mesajlarda bana ş.llık, o.... gibi türlü sıfatları yakıştırdı, beni oğluna yamanmakla suçladı. Günlerce ağladım, eşime " evine gidebilirsin, ben kimseye yamanmadım, kimseye ihtiyacım yok, acımdan ölsem kimseye laf ettirmem " dedim, hatta biriktirdiğimiz parayı alabileceğini evine giderse onu asla suçlamayacagımı söyledim.
Nitekim daha 2 ay öncesinde halası ve annesi evime geldi, olanları konusmaya. Herşeye ragmen kimseye birşey demedim, yapıcı olmaya çalıştım ve fakat halası orada sacma sapan sorularıyla beni aklınca aşağılamaya calıştı. " anne baban x ilinin nın neresinde, köyde mi?" "sonucta babasını ikna etmen lazım, bizim oğlumuz sahipsiz değil" "senin ailen seni ve kız kardesini anneannende mi bırakmış, ay ne rahat insanlarmış" " ay senin ailende bir siz mi okudunuz" gibilerinden saydı da saydı... evimde bana saygısızlık etti, misafirdir dedim ayıp etmedim.
Ayıptır söylenmez, benim annem öğretmen babam ise mühendis ve akademisyen. Hem anne tarafından hem baba tarafından oldukça varlıklı bir aileden geliyorum. Halalarım,amcalarım,dayım hepsi üniversite mezunu kariyerli insanlar. Ailemin coğu üyesi mühendis,mimar veya tıp doktoru. Babam oturdugu ilde oldukça iyi tanınan ve sevilen birisi, gayet iyi tanınan insanlar. Evlenmeye kalktığımda annem ve babam agladı yalvardı, maddi olarak gayet ciddi tekliflerde bulundular. Hepsini reddettim, anneannemle yasadıgım evden cıkarken arabamın anahtarını masanın üstüne çıkardım koydum. Eşimin ailesinde tek universite mezunu insan eşim, hor gormuyorum ben bunu... ama onun ilkokul mezunu halası beni bilmeden etmeden, aklınca köylü olmak kötüymüşcesine beni aşağılamaya kalkıyor. Ses etmedim. Günlerce ağladım.
Neyse gelelim meselemize... Biz evlenirken bir çöp alınmadı evimize, kimseye mudana etmedik. Herseye kulaklarımızı tıkadık. Bu hafta eşimin annesi eşimi aradı özledik oğlum ne zaman geleceksin gibilerinden aradı sordu. Eşimle konuştuk, bugün ve yarın için annende kal dedim nitekim gitti. ( burada çağrılan ben değilim o nedenle ben kendi aileme kendim o kendi ailesine sadece kendisi gidiyor) Az önce eşim aradı, babası kredi çekecekmiş yaklaşık 60 aylık ayda 1400-1500 liralık bir kredi, bu kredinin 1000 TL sini onlar odeyecekmiş kalan 500 lirayı iki kardeş ödeyeceklermiş. Eşim gayet rahat bunu anlatıyor. Şu an ellerim titriyor resmen. Bana fa.şe yakıştırması yapan, beni eşime maddi açıdan yaslanan bir insan olarak gören ( ki bu arada ben eşimin yaklaşık yarım misli daha fazla para kazanıyorum ve bu hep böyle oldu) insanlar sormadan etmeden bizi kredi borcuna sokmaya niyet eyleyebiliyorlar. Hakikaten ne desem bilemedim. Biz mortgage borcuna giremedik mesela, kredi faizleri gözümüzü korkuttu çünkü, para biriktirelim bir süre daha derken bize güvenmeleri hakikaten enteresan.
Evlenirken babasına 500 lira para vermiştik ki bunu da geri almadık ona ragmen ben hakaretleri işittim.
Bİlmiyorum gücüme gidiyor bana hakaret eden adama, kendi elimin emegini vermek. Açıkcası benim de ailem kıymetli, eşimle konusmayı düşünüyorum ısrar ederse de bosanmayı onerecegim ciddi ciddi. Cunku benim de bir ailem var, beni aşağılayıp ailemi tanımadan hakir gören insanların borucunun altına girmeye niyetim hiç yok doğrusu.
Bİlmiyorum bilemiyorum, yorumlarınızı bekliyorum
arkadaşım onca okumuşsun etmişsin ama insanda akıl okumayla gelişmiyo belli ki, sen aptalmısın. kusura bakma ama bu kadar ağır konuşulmayı hak ediyosun. o kendini bilmez çirkefler için ağladın mı hakketen?hiçmi aklın gururun yok. ben demiyorum ki o hakaretlerden sonra eşine çan çan çene çal, huzurunuzu boz. ama ağlamakda nesi. dert etmek neden. salla gitsin. ztn bi insana en büyük kötülüğü yine kendisi yaparmış.. sen kalk bi adam için onca malı mülkü rahatı bırak. üstüne birde en ağırından küfürler işit.. neyse yinede aşktır diyorum.. insan çok severse çok aşık olmuşsa gözü hiçbişey görmeyebiliyor. bu açıdan bakıldığında karar senin kararındır. ama eşin onca fedakarlığına rağmen sana o parayı ödetecekse o zmn çok acı ama yanlış insan için göze almışsın bunca şeyi demektir. eğer o açgözlü vicdansız kaba kendini bilmez aptal aileye her ay bu parayı ödeyeceksen gerçekten sana aptalmısın diye sormam bile yanlış olur. bilmem anlatabildim mi?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?