Merhaba, durumu çok yüzeysel anlatıncam. Eşimin ailesi bir sokak ötede otuyirlar. Benım ailem başka bir şehirde. Ve 4 aylık bebeğime tek başıma bakıyorum. Kayinvalidem çalışmıyor.esimin gelmesine yakın eve gelir. Yemek getirir. Yani haftada 1,2. Kardeşi desen ilk 3 ay insan bir mesaj atar bir ihtiyaçin var mı dusa gireceksen bebeğin yanında ben durayım.. Yook. Yoook. Ne kadar kendilerine donukler.. Ne kadar beni disladilar... Düşündükçe öfkem artıyor. Kayinvalidem bize ne zaman gelse benden bebekten değil saatlerce onun kızından bahsediyor devamlı kızını anlatıyor bir gün sinir krizi geçirtcek.hem bebeğime bakma hem gelince kızını anlat.... Ve ben sormuyorum bile.... Bu arada çalışmak zorunda olan bir anneyim 10.ayda basliycagim asla bakma taraftarı degikll bu kayinvalide. O kadar yalnızım ki. Bu öfkemi içimden atmak istiyorum. Lütfen yargılamadan yazın bu hassas bir konu.