Herkese merhaba. Basima geldikten sonra kayinvalide ve kayinpeder konularini cok okudum. Benim sorunum da benzer ama Benim kayinpeder geri adim atacak, hadi buyukluk yapayim diyecek biri asla degil. Şöyle... Ben gelin gelim ve esimin annesiyle babasi bize hic rahat vermediler. Evlendigimiz geceden basladi konu, oylece devam etti. Ben esimle yalniz kalmayi birakin, mutfaktan cikamiyordum hizmet etmekten. Haftanin hergunu. Esim uyardi, olmadi, ben guzellikle soyledim olmadi. En sonunda patladim. Cunku dusunsenize yeni evlisiniz; dus alamiyosunuz, esinizin yanina uzanamiyosunuz, evinizde surekli birileri var... Bana iki yuzlu demisler arkamdan esime. Bizimle nasil bu sekilde konusur. O bizi cagiriyodu gelin diye demek boyle diyormus demisler. Sorun su ki, ben onlari buyrun gelin diye cagiriyodum. Ama hergun gelin beni bendirin, sabah 8 aksam 11 mesai yapalim beraber demiyordum. Bu kadar dusuncesizler ve kendilerini hakli buluyorlar. Cok daha fazla rahatsizlik verici hareketleri oldu ama kavga konumuz bu oldugu icin bunu yaziyorum. Ben bu cumleler kurulmadan once yine gidiyodum yuzume bakmiyolardi. Kovmaktan beter ediyolardi. Esimle surekli tartisiyoduk. Hala tartisiyoruz. Soylemeyecektin diyip duruyor. Ben de ona o zaman sen de arkamda dursaydin ya da anlasalardi diyorum. Kavgalarimiz o kadar buyudu ki ayrilma eşigine geldik. Esimin babasi cok sert bir adam. Sildigi zaman bi daha geri donusu olmazmis. Ufak biseyden de cok rahat insan silermis. Herkesin bana kurdugu cumle evlendik evleneli buydu zaten. Ben de silerse silsin kafasindayim. Kendimi uzemem beni dusunmeyen insanlar icin. Kendimi surekli kullanilmis hissediyorum onlar yuzunden zaten. Ama eşime kiyamiyorum. Surekli agliyo. Stresten kusuyo. Yemek yemiyo. Sadece sigara iciyo. Ailemi silcem benim karim var cocugum var, sadece huzursuzluk veriyolar dedi. Sacmalama diye kizdim. Anne baba bulunmaz dedim. Gececek zamanla dedim. Ben de agladim hatta. Sonra evden cikarken ayni seyi aileme de soylicem dedi. Karimi bosicam diye, bakalim ne dicekler dedi. Konusma aynen buydu. Muhtemelen sen bilirsin derler. Ozur dilemezse bundan sonra kapinizi acmam diye tehdit etmis esimi babasi. Ben de acmazsa acmasin dedim icimden. Karakterim bu, haksiz olsam pisman olurum. Ama hakliysam herkesi karsima alirim. İsi bu raddeye ben getirmedim sonucta. Esimin annesi de surekli agliyomus. Ben de cani isteseydi kirk kez arayi bulmustu dedim. Cok fazla kez uyardik ikimiz de onu dedim. Oturmuslar benden dert yanip aglamislar kisaca arkadaşlar. Simdi ben de ne yapacagimi bilmiyorum. Ama özür dilemeyeceğim kesin. Boşanma mevzusu oldu defalarca kez aramizda ben de tamam dedim. Mesleğim var. Kimseye ihtiyacim yok. Ayaklarimin uzerinde dururum dedim. Ailem de zaten asla beni yalniz birakmaz. Arkamda durur. Bu kez de bakti eşim korkum yok yine aglamaya basladi. Ben sensiz yapamam diye. Yani huzursuz insanlardan, yuvamin huzurunu kaciran hamleler bunlar. Kendilerini hakli bulmalari daha sinir bozucu.
Son düzenleme:
silerse silsin asıp kesip otorite kurmaya çalışan cahil ve sevgisiz biri olduğunu ben burdan anladım, uzak olsa daha iyi. başka bir yere taşınmayı ya da bir şekilde onların derdini kendi evinizin içine taşımamayı başarmanız gerekiyor bence. boşansanız çocuğa yazık, aranızda bunun dışında problem yok sana da yazık. yine tek karlı çıkan onlar olacak. beni saymayanı böyle yollarım diye orda burda "dayılık" da yapar kayınpeder. bence sakin şekilde çözüm düşünün.
