- 28 Temmuz 2017
- 3.932
- 11.263
- 208
Merhaba kızlar
Bugün eşim yüzünden canım çok sıkıldı. Konu önemli bir şey değil ama sanırım ben artık bu konuda doldum. Öncelikle konuya geçmeden size bizden bahsedeyim.
9-10 yıldır kamuda çalışıyorum, eşim özel sektörde mühendis, 4 yıldır evliyiz. İkimizinde ailelerinin durumu olmadığı için düğün vs. şimdiye kadar herşeyi biz kendimiz yaptık. Öğrenci kredilerimizi ödedik, bedelli askerlik parası ödedik, arabamızı aldık, evimizi aldık, kredi ödüyoruz. Sadece bir şeyler almadık epey gezdiğimiz tozduğumuz da oldu. Çocuğumuz yok, eşimden dolayı olmuyor. Tedavi için de epey paralar harcadık, halen olmadı. Para konusunda ben daha elisıkı, eşim daha rahattır. Zamanında borç isteyen akrabaları nedeniyle sıkıntı yaşadığımız olmuştur. Bu sıralar ev kredisi hariç borcumuz bitti. Elimiz rahata erince eşim dedi ki "Bütçeleri ayıralım, senin bana sormadan, benim sana sormadan harcayacağımız bir limit olsun." Tamam dedim, hep borç ödedik artık biraz rahat olalım aramızda o limiti de belirledik, bir de ortak hesap açtık, sıkıntı yok. Bütçemiz ayrıldı.
Asıl beni sinir olduğum kısım şimdi anlatıyorum. Aramızda şöyle bir fark var; ilk yıllar eşim benim 2 katım maaş alırken, zamanla bu 2,5 kata çıktı, ocakta yapılacak zamla da 3 katına çıkacakmış. Ee ne var bunda diyebilirsiniz ama eşim bunun sürekli esprisini yapıyor. Mesela ben yemeği yapıyorum, yiyoruz. Yorgunsam sen kaldırır mısın falan dersem, şakayla karışık " Olmaz ben senin 2,5 katın maaş alıyorum. " falan diyor. Ben başlarda gülüp geçiyordum, "Paranla kendine hizmetçi tut." falan diyordum, gülüp geçiyordum. Zamanla bıktım ve bir kavgada "Bana böyle maaşını övüp durma artık rahatsız oluyorum." dedim. O da tamam deyip özür dilemişti. Aradan zaman geçti, geçenlerde annemlere gittik. Konu enflansyona, gelince annemin babamın yanında da "2.5 du 3 oluyor." falan diyor ama annemler ne dediğini anlamadı. Ben sinir oldum tabi. Neyse bir şey demedim. Evde bana iş yaptırma da ne yaparsan yap modunda. "Temizlikçiye falan parayı veririm." Diyor. Ama evde sürekli bir iş çıkıyor, illa ki bir iki şeyin elinden tutması lazım. Aylık ücretli birini tutmadığı sürece öyle bir lüks yok yani. Bu arada maaşlı işçi alacak kadar bir para da yok. Baktım bu akşam yine sofrayı kaldırırken aynı espriyi yaptı. Benim de canım sıkıldı masayı terkettim gittim, odada ağladım. Biliyorum bunu zamanında ben eli sıkı olduğum için yapmaya başladı ama artık bütçemizi de ayırdık, onun maaşı beni ilgilendirmiyor ki. Neyse ben bozuğum diye yanıma geldi, ben de konuştum. "Tamam maaşın iyi olabilir ama bu iki de bir beni ezmeni gerektirmez, bütçeyi de ayırdık zaten." dedim. "Bir de bebek konusundan örnek verip o konuda da hep senin yanındayım, bir kere bile bu durumla seni ezmedim, sen neden her fırsatta söylüyorsun, bir de ailemin yanında söylüyorsun." Dedim. Durdu düşündü düşündü "Tamam özür dilerim, bidaha söylemeyeceğim, ne saçma şeye üzülüyorsun." Dedi yan odaya gitti. Gerçekten ben mi saçmalıyorum kızlar ?
Bugün eşim yüzünden canım çok sıkıldı. Konu önemli bir şey değil ama sanırım ben artık bu konuda doldum. Öncelikle konuya geçmeden size bizden bahsedeyim.
9-10 yıldır kamuda çalışıyorum, eşim özel sektörde mühendis, 4 yıldır evliyiz. İkimizinde ailelerinin durumu olmadığı için düğün vs. şimdiye kadar herşeyi biz kendimiz yaptık. Öğrenci kredilerimizi ödedik, bedelli askerlik parası ödedik, arabamızı aldık, evimizi aldık, kredi ödüyoruz. Sadece bir şeyler almadık epey gezdiğimiz tozduğumuz da oldu. Çocuğumuz yok, eşimden dolayı olmuyor. Tedavi için de epey paralar harcadık, halen olmadı. Para konusunda ben daha elisıkı, eşim daha rahattır. Zamanında borç isteyen akrabaları nedeniyle sıkıntı yaşadığımız olmuştur. Bu sıralar ev kredisi hariç borcumuz bitti. Elimiz rahata erince eşim dedi ki "Bütçeleri ayıralım, senin bana sormadan, benim sana sormadan harcayacağımız bir limit olsun." Tamam dedim, hep borç ödedik artık biraz rahat olalım aramızda o limiti de belirledik, bir de ortak hesap açtık, sıkıntı yok. Bütçemiz ayrıldı.
Asıl beni sinir olduğum kısım şimdi anlatıyorum. Aramızda şöyle bir fark var; ilk yıllar eşim benim 2 katım maaş alırken, zamanla bu 2,5 kata çıktı, ocakta yapılacak zamla da 3 katına çıkacakmış. Ee ne var bunda diyebilirsiniz ama eşim bunun sürekli esprisini yapıyor. Mesela ben yemeği yapıyorum, yiyoruz. Yorgunsam sen kaldırır mısın falan dersem, şakayla karışık " Olmaz ben senin 2,5 katın maaş alıyorum. " falan diyor. Ben başlarda gülüp geçiyordum, "Paranla kendine hizmetçi tut." falan diyordum, gülüp geçiyordum. Zamanla bıktım ve bir kavgada "Bana böyle maaşını övüp durma artık rahatsız oluyorum." dedim. O da tamam deyip özür dilemişti. Aradan zaman geçti, geçenlerde annemlere gittik. Konu enflansyona, gelince annemin babamın yanında da "2.5 du 3 oluyor." falan diyor ama annemler ne dediğini anlamadı. Ben sinir oldum tabi. Neyse bir şey demedim. Evde bana iş yaptırma da ne yaparsan yap modunda. "Temizlikçiye falan parayı veririm." Diyor. Ama evde sürekli bir iş çıkıyor, illa ki bir iki şeyin elinden tutması lazım. Aylık ücretli birini tutmadığı sürece öyle bir lüks yok yani. Bu arada maaşlı işçi alacak kadar bir para da yok. Baktım bu akşam yine sofrayı kaldırırken aynı espriyi yaptı. Benim de canım sıkıldı masayı terkettim gittim, odada ağladım. Biliyorum bunu zamanında ben eli sıkı olduğum için yapmaya başladı ama artık bütçemizi de ayırdık, onun maaşı beni ilgilendirmiyor ki. Neyse ben bozuğum diye yanıma geldi, ben de konuştum. "Tamam maaşın iyi olabilir ama bu iki de bir beni ezmeni gerektirmez, bütçeyi de ayırdık zaten." dedim. "Bir de bebek konusundan örnek verip o konuda da hep senin yanındayım, bir kere bile bu durumla seni ezmedim, sen neden her fırsatta söylüyorsun, bir de ailemin yanında söylüyorsun." Dedim. Durdu düşündü düşündü "Tamam özür dilerim, bidaha söylemeyeceğim, ne saçma şeye üzülüyorsun." Dedi yan odaya gitti. Gerçekten ben mi saçmalıyorum kızlar ?