Probis02
Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
tek ayak cezası
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
- 9 Nisan 2021
- 532
- 782
-
- Konu Sahibi SilentHillRoom
- #61
Malesef sizin durumda iken savaşayım. Düzelir dedim. Olan çocuklarıma yanlış baba seçimi oldu. Su anki aklım olsaydı. O zaman bitirmeliydim...Çok zor durumdayım , o kadar çaresizim ki. Karşıma alıp çok konuşmayı denedim ama çoğu zaman " sinirlerim bozuk, okul yüzünden de stresliyim, erteleyelim" dedi. Sabrettim, hatta bir yerlere gitmeyi teklif ettim şehir dışında, gittik geldik, bir süre sonra yine başa döndük büyük bir kavga çıktı...Beni anlamıyor, açıklamalarımı yalan sanıyor, aynı frekansta konuşmuyoruz sanki..Ne yapacağım bilmiyorum,hep boşanacağım bitti artık seninle diyorum ama sonra görünce özlüyorum üzülüyorum, ilerler elbette haklısınız...
Ne yapmet götür yoksa benimki gibi ölür giderMerhabalar. 2 yıllık , severek evlendiğim bir eşim var. Pandemi döneminden bu yana kötü zamanlar geçirdik. Fakat son 5-6 ayda kavgalarımızın şiddeti çok fazla arttı. O okula gidiyor, bense mezunum fakat iş bulamadım evden bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Arkadaş çevrelerimiz yok, sadece abim ve birkaç akrabam ile bağlantıdayım. Eşimse akrabalarıyla da görüşmeyi istemiyor ve beni de kısıtlıyor. Annemi kaybedeli 1 yıl oldu ve kardeşime daha çok destek olmak için daha fazla görüşüyorum. Kardeşim bana çocukluktan beri bağlıdır , takma lakaplar koyar, bu lakaplar normal değil diyor. Dedikleri de " naptın canım, şirine nasılsın" gibi şeyler.. Eşim bana "sen ensestsin " diyerek sürekli kardeşim hakkında konuşuyor. Dışarıda en ufak birisiyle konuşsam nezaketen gülsem "sen pisliksin, herkesle yatarsın" diyor ama ben bu zamana kadar kimseyle yatmadım eşim dışında ve hiçbir zaman da böyle bir düşüncem olmadı. Mesleğimi yapamadığım için bunalımdayım zaten ama bu konular çıkınca ben ne yapacağımı bilmiyorum. Özür dileyip tekrar ediyor, evi kaç kez terk edip gittim ailemin yanına gidiyorum, hiçbir çözüm olmuyor. Eşim mecburen gittiğim kadın doğum doktorundan dahi kıskanıp beni suçladı. Ben artık çok çaresiz hissediyorum, ondan başka düşündüğüm birisi yok, 4,5 sene geçti, iletişimde olduğum erkekler iş başvurusu için konuştuğum, mesafemi koruduğum, tanımadıgım insanlar, gözünün önünde ona da okutuyorum ne mesaj geldiyse. Dayanacak gücüm kalmadı ama onu yalnız bırakmak da istemiyorum. Bunları kendisi yapıyor olamaz, çok hastalıklı düşünceler...Beraber çok daha mutlu olabilirdik, çünkü gerçekten aşık olup da evlendim ona, emek verdik, böyle konularla zamanımızı harcıyor olmamız beni kahrediyor ama o yaptıklarının farkında değil....
Şimdi size soruyorum, ben hala eşimi seviyorum, haketmediğim çok şey yaşattı bana ama yine de ona yardımcı olmak, bu senaryolarından kurtarmak istiyorum. Psikiyatra bir kez gitmeyi kabul etti ama sonra ihtiyacım yok dedi... Beraber gidelim, terapi alalım dedim; inanmıyorum çoğu yalancı terapistlerin dedi...Hiçbir şekilde ikna edemiyorum. Kimsem yok yardımcı olacak herkes bıkıyor bir zaman sonra, haklılar da. Boşan gitsin, uğraşma, çocuk da yokken boş ver diyorlar ama ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız, nasıl ikna edebilirim onu?
Erkeklerin bu kadınların hayatını yonetme isteği hep aileden kaynaklaniyor. Sebebi ya kötü yetistiren bir anne yada kötü bir baba ve onu örnek alan evlatBen ikna ettim. (Agir ithamlari, kontrolleri vardi, gezmeyi gecin evde sarki dinleyemiyordum)
Neyse 3 ay oldu psikiyatriye gideli. Sonuc;
Ilaclari kullaniyor. Daha da gezemez oldum. Tel senkronize. Arabami takip. Sanirim sakinlesmek ve butun cevreyi ben cabaliyorum a ikna etmek. Göz de boyuyor hakikaten. Butun cevre idare et iyi olacak yeterki iyi olsun. Tmm iyi olsun çabam o. Evlide ayrida olsak akli selim olsun. Cocuklarimin babasi. Ama benim hayatim ne olacak? Hadi ben yanlis tercih yaptim, cocuklarimin hayati? Aktarilan genler? Bozulan psikolojiler? Bu mevzu cook su goturur. Arkadasim idare etmek cozum degil benim psikolojim iyi degil, onunda sorunlari artti. Aile efradi eve bakiyor ne istiyorsun idare et dedi. Halbuki tedavi en basta olmaliydi. El birligiyle sorunu cogalttik.
Cocuk yoksa idare etme. Ben bu kadarini tahmin edebilseydim inan etmezdim. Simdi neden idare ediyorum cocuklarim icin. Cunku bana bisey yapsa cocuklarim? Hani o koruruz diyen aile, devlet vs iş ciddiye binince maalesef arazi.
Sevdim, saydim idare ettim, halada iyi olmasini isterim ama bir gram heves birakmadi, kendimi unuttum, mal gibiyim.
Tedavi olsalar bile degismiyorlar. Sadece sakinlesip usul usul takipe devam. Yav takip et gonlum rahat ama sirf kafasi rahat olsun diye onun istedigi hayati yasamak nedir, cevrede bu durumu mantikli buluyor, belkide ariza cikarmayalim diyedir. Uzun yazdim. Hepsini yazsam buralara sigmaz
Rabbim bir kapi acacak. Ama nasil ziyan olunur nasil aptallik edilir. Kac yil harcanir ogrenmis olduk. Zaman cok degerli cocuk yoksa arkana bakma caninin kiymetini bil.
Kinayan arkadaslar lutfen konu sahibinide benzerlerimizide kinamayinki basiniza gelmesin kimsenin sorunlu bi insanla karsilasmasini istemem. Inanin yasamayan bilmez, yasadiklarimiz dan cok çözümsüzlük zor.
Merhabalar. 2 yıllık , severek evlendiğim bir eşim var. Pandemi döneminden bu yana kötü zamanlar geçirdik. Fakat son 5-6 ayda kavgalarımızın şiddeti çok fazla arttı. O okula gidiyor, bense mezunum fakat iş bulamadım evden bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Arkadaş çevrelerimiz yok, sadece abim ve birkaç akrabam ile bağlantıdayım. Eşimse akrabalarıyla da görüşmeyi istemiyor ve beni de kısıtlıyor. Annemi kaybedeli 1 yıl oldu ve kardeşime daha çok destek olmak için daha fazla görüşüyorum. Kardeşim bana çocukluktan beri bağlıdır , takma lakaplar koyar, bu lakaplar normal değil diyor. Dedikleri de " naptın canım, şirine nasılsın" gibi şeyler.. Eşim bana "sen ensestsin " diyerek sürekli kardeşim hakkında konuşuyor. Dışarıda en ufak birisiyle konuşsam nezaketen gülsem "sen pisliksin, herkesle yatarsın" diyor ama ben bu zamana kadar kimseyle yatmadım eşim dışında ve hiçbir zaman da böyle bir düşüncem olmadı. Mesleğimi yapamadığım için bunalımdayım zaten ama bu konular çıkınca ben ne yapacağımı bilmiyorum. Özür dileyip tekrar ediyor, evi kaç kez terk edip gittim ailemin yanına gidiyorum, hiçbir çözüm olmuyor. Eşim mecburen gittiğim kadın doğum doktorundan dahi kıskanıp beni suçladı. Ben artık çok çaresiz hissediyorum, ondan başka düşündüğüm birisi yok, 4,5 sene geçti, iletişimde olduğum erkekler iş başvurusu için konuştuğum, mesafemi koruduğum, tanımadıgım insanlar, gözünün önünde ona da okutuyorum ne mesaj geldiyse. Dayanacak gücüm kalmadı ama onu yalnız bırakmak da istemiyorum. Bunları kendisi yapıyor olamaz, çok hastalıklı düşünceler...Beraber çok daha mutlu olabilirdik, çünkü gerçekten aşık olup da evlendim ona, emek verdik, böyle konularla zamanımızı harcıyor olmamız beni kahrediyor ama o yaptıklarının farkında değil....
Şimdi size soruyorum, ben hala eşimi seviyorum, haketmediğim çok şey yaşattı bana ama yine de ona yardımcı olmak, bu senaryolarından kurtarmak istiyorum. Psikiyatra bir kez gitmeyi kabul etti ama sonra ihtiyacım yok dedi... Beraber gidelim, terapi alalım dedim; inanmıyorum çoğu yalancı terapistlerin dedi...Hiçbir şekilde ikna edemiyorum. Kimsem yok yardımcı olacak herkes bıkıyor bir zaman sonra, haklılar da. Boşan gitsin, uğraşma, çocuk da yokken boş ver diyorlar ama ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız, nasıl ikna edebilirim onu?
Rica ediyorum zihniyeti bozuk insanları sanki psikolojileri bozulmuş gibi aksettirmeyin. Adam size kardeşinizle aranızda birşey olduğunu, ensest ilişkiniz olduğunu düşündüğünden bahsediyor hatta bununla suçluyor siz hala psikologa nasıl götürürüm diyorsunuz? iç bozukluğuna psikolog ne yapsın? Sihirli ilaçları mi var sanıyorsunuz, biran da herkesi güzel ahlaklı ve iyi huylu yapan!Merhabalar. 2 yıllık , severek evlendiğim bir eşim var. Pandemi döneminden bu yana kötü zamanlar geçirdik. Fakat son 5-6 ayda kavgalarımızın şiddeti çok fazla arttı. O okula gidiyor, bense mezunum fakat iş bulamadım evden bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Arkadaş çevrelerimiz yok, sadece abim ve birkaç akrabam ile bağlantıdayım. Eşimse akrabalarıyla da görüşmeyi istemiyor ve beni de kısıtlıyor. Annemi kaybedeli 1 yıl oldu ve kardeşime daha çok destek olmak için daha fazla görüşüyorum. Kardeşim bana çocukluktan beri bağlıdır , takma lakaplar koyar, bu lakaplar normal değil diyor. Dedikleri de " naptın canım, şirine nasılsın" gibi şeyler.. Eşim bana "sen ensestsin " diyerek sürekli kardeşim hakkında konuşuyor. Dışarıda en ufak birisiyle konuşsam nezaketen gülsem "sen pisliksin, herkesle yatarsın" diyor ama ben bu zamana kadar kimseyle yatmadım eşim dışında ve hiçbir zaman da böyle bir düşüncem olmadı. Mesleğimi yapamadığım için bunalımdayım zaten ama bu konular çıkınca ben ne yapacağımı bilmiyorum. Özür dileyip tekrar ediyor, evi kaç kez terk edip gittim ailemin yanına gidiyorum, hiçbir çözüm olmuyor. Eşim mecburen gittiğim kadın doğum doktorundan dahi kıskanıp beni suçladı. Ben artık çok çaresiz hissediyorum, ondan başka düşündüğüm birisi yok, 4,5 sene geçti, iletişimde olduğum erkekler iş başvurusu için konuştuğum, mesafemi koruduğum, tanımadıgım insanlar, gözünün önünde ona da okutuyorum ne mesaj geldiyse. Dayanacak gücüm kalmadı ama onu yalnız bırakmak da istemiyorum. Bunları kendisi yapıyor olamaz, çok hastalıklı düşünceler...Beraber çok daha mutlu olabilirdik, çünkü gerçekten aşık olup da evlendim ona, emek verdik, böyle konularla zamanımızı harcıyor olmamız beni kahrediyor ama o yaptıklarının farkında değil....
Şimdi size soruyorum, ben hala eşimi seviyorum, haketmediğim çok şey yaşattı bana ama yine de ona yardımcı olmak, bu senaryolarından kurtarmak istiyorum. Psikiyatra bir kez gitmeyi kabul etti ama sonra ihtiyacım yok dedi... Beraber gidelim, terapi alalım dedim; inanmıyorum çoğu yalancı terapistlerin dedi...Hiçbir şekilde ikna edemiyorum. Kimsem yok yardımcı olacak herkes bıkıyor bir zaman sonra, haklılar da. Boşan gitsin, uğraşma, çocuk da yokken boş ver diyorlar ama ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız, nasıl ikna edebilirim onu?
Ikna ile uğraşmam hemen boşarım, abuk subuk lafları bir yana namusuma laf edemez ... sizde tedavi olun bu kafa ile daha çok aşağılanrsınızMerhabalar. 2 yıllık , severek evlendiğim bir eşim var. Pandemi döneminden bu yana kötü zamanlar geçirdik. Fakat son 5-6 ayda kavgalarımızın şiddeti çok fazla arttı. O okula gidiyor, bense mezunum fakat iş bulamadım evden bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Arkadaş çevrelerimiz yok, sadece abim ve birkaç akrabam ile bağlantıdayım. Eşimse akrabalarıyla da görüşmeyi istemiyor ve beni de kısıtlıyor. Annemi kaybedeli 1 yıl oldu ve kardeşime daha çok destek olmak için daha fazla görüşüyorum. Kardeşim bana çocukluktan beri bağlıdır , takma lakaplar koyar, bu lakaplar normal değil diyor. Dedikleri de " naptın canım, şirine nasılsın" gibi şeyler.. Eşim bana "sen ensestsin " diyerek sürekli kardeşim hakkında konuşuyor. Dışarıda en ufak birisiyle konuşsam nezaketen gülsem "sen pisliksin, herkesle yatarsın" diyor ama ben bu zamana kadar kimseyle yatmadım eşim dışında ve hiçbir zaman da böyle bir düşüncem olmadı. Mesleğimi yapamadığım için bunalımdayım zaten ama bu konular çıkınca ben ne yapacağımı bilmiyorum. Özür dileyip tekrar ediyor, evi kaç kez terk edip gittim ailemin yanına gidiyorum, hiçbir çözüm olmuyor. Eşim mecburen gittiğim kadın doğum doktorundan dahi kıskanıp beni suçladı. Ben artık çok çaresiz hissediyorum, ondan başka düşündüğüm birisi yok, 4,5 sene geçti, iletişimde olduğum erkekler iş başvurusu için konuştuğum, mesafemi koruduğum, tanımadıgım insanlar, gözünün önünde ona da okutuyorum ne mesaj geldiyse. Dayanacak gücüm kalmadı ama onu yalnız bırakmak da istemiyorum. Bunları kendisi yapıyor olamaz, çok hastalıklı düşünceler...Beraber çok daha mutlu olabilirdik, çünkü gerçekten aşık olup da evlendim ona, emek verdik, böyle konularla zamanımızı harcıyor olmamız beni kahrediyor ama o yaptıklarının farkında değil....
Şimdi size soruyorum, ben hala eşimi seviyorum, haketmediğim çok şey yaşattı bana ama yine de ona yardımcı olmak, bu senaryolarından kurtarmak istiyorum. Psikiyatra bir kez gitmeyi kabul etti ama sonra ihtiyacım yok dedi... Beraber gidelim, terapi alalım dedim; inanmıyorum çoğu yalancı terapistlerin dedi...Hiçbir şekilde ikna edemiyorum. Kimsem yok yardımcı olacak herkes bıkıyor bir zaman sonra, haklılar da. Boşan gitsin, uğraşma, çocuk da yokken boş ver diyorlar ama ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız, nasıl ikna edebilirim onu?
Tespitiniz cok dogru.. babadan kaynakli.. arti yine babadan genetik.. dr un bir kisim soyledigide aile yapisi yada genetik dedi ve genetige cok mudehale edilemiyor.. oyle olmasada psikiyatride de sihirli degnek yok.. kişinin kendiside istemesi lazim.. tamamini anlatsam burada ya linc yerim yada uzulup uzuntumu paylasir okuyanlar, ama dertlenip vah vah tüh tüh duymanin faydasi yok maalesef (karanliga kufretmenin karanliktakilere faydasi olmadigi gibi)Erkeklerin bu kadınların hayatını yonetme isteği hep aileden kaynaklaniyor. Sebebi ya kötü yetistiren bir anne yada kötü bir baba ve onu örnek alan evlather ne kadar ben ona cekmedim deselerde artik genlerden mi geciyor yoksa gördüğünü mü uyguluyor insan bilmiyorum ama bir şekilde olan cocuklarada oluyor bu çok üzücü. Sonra o çocuk büyüdüğünde evleniyor onunla evlenen kadinda yaniyor ondan olan cocuklarda çok acı
Konu sahibi degilim, benzer sıkıntımı yazdim önceki sayfalarda. Evet bizdede sorun var, dediginiz gibi imzadan sonra mi degisti? Tabiki hayir, gozlemledigim şu; ben sahsim adina cvp vereyim belki yetistirilme tarzim, belki cikarken kiskanilmayi sevgi sanmam, belki sahipleniyor sanmamdan dolayi durumu dogru tespit edememisim. Bir cocugun yeterli sevgi ve yeterli egitim almasi ne kadar onemliymis cok iyi anladim. Kizlar sadece evlendirilmek uzere yetistirilmemeli ayakta kalabilmeleri ilk hedef olmali. Bu yaşta üni ye başladim. Belki akintiya kurek cekiyorum ama en azindan cocuklarim icin ugras veriyorum. Cocuklarimdan once bu kadar degildi, sinyalleri anladikca ve butun cevre olanlari normal gordukce tedaviye ikna edemedim onceleri, edebildigimde de çığ olmustu.Sunu gercekten anlamiyorum.. bu sorunlu kocalar imzadan sonra mi degisiyor? Sevgiliyken, nisanliyken hic mi bir sey anlamadiniz? Sevgiliyken anlarsin anasi, babasi, abisi, kardesi ugrassin bana ne dersin. Evlilik=hayat arkadasligi. Ögretmen-ögrenci, hasta-doktor iliskisi degil ki.. niye hayatinizi zorlastiriyorsunuz? Ensest gibi ucuk fikirleri olan adam pandemi sikintisindan yapmaz bunu. Derin travmalari vardir. Her doktor cözemez, hemen cözülmez.. vaktiniz, sabriniz bolsa buyrun ugrasin. Ama bu arada cok cok iyi korunursaniz bir de masumun hayatiyla oynamamis olursunuz.
Umarim sizler ve evlatlariniz hasarsiz atlatirsiniz. Benim de kiz cocuklarim var ve bu benim cok üzen bir konu. Cok mu erken yapiliyor bu tür evlilikler de olmadik seyler ask sevgi emaresi saniliyor, yoksa baska nedenleri mi var bilmiyorum ve gercekten üzülüyorum. Ama bence bu tür adamlari bile bile es, sevgili secmek de tedavi edilmesi gereken bir durum olabilir.Konu sahibi degilim, benzer sıkıntımı yazdim önceki sayfalarda. Evet bizdede sorun var, dediginiz gibi imzadan sonra mi degisti? Tabiki hayir, gozlemledigim şu; ben sahsim adina cvp vereyim belki yetistirilme tarzim, belki cikarken kiskanilmayi sevgi sanmam, belki sahipleniyor sanmamdan dolayi durumu dogru tespit edememisim. Bir cocugun yeterli sevgi ve yeterli egitim almasi ne kadar onemliymis cok iyi anladim. Kizlar sadece evlendirilmek uzere yetistirilmemeli ayakta kalabilmeleri ilk hedef olmali. Bu yaşta üni ye başladim. Belki akintiya kurek cekiyorum ama en azindan cocuklarim icin ugras veriyorum. Cocuklarimdan once bu kadar degildi, sinyalleri anladikca ve butun cevre olanlari normal gordukce tedaviye ikna edemedim onceleri, edebildigimde de çığ olmustu.
Ama kesinlikle bizi yakan karsimizdaki degil kendimiz. Adam resmen bagiriyormus ben buyum diye bu kadar safligin ne alemi varmis, geç aydim.
Simdi kaosu gectim kaosun icinden cikmak-cikmaya calismak baska kaoslara sebep oluyor. Umarim hepimiz hasarsiz atlatabiliriz.
Yaşadıklarınıza çok üzüldüm hem sizin hem konu sahibinin. Benzer bir durumu bende yaşadım. Yolda el ele yürürken aniden durup taaa caddenin karşısında ki bir adamla bakıştığımı iddia edip sen başka erkekler için makyaj yapiyorsun diye tokatlar mı yemedim. Ne dayaklar yedim kafasında kurdukları yüzünden. Sizin çocuklarınız varmış üzüldüm umarım iyi olur. Ama konu sahibine tavsiyem dışardan konusmak kolay ama bence yol yakinken dönün. Çünkü bunun arkasi şiddet oluyor genelde. Ayrılırken de bir o kadar zor. Takipler bitmiyor sürekli tehtitler. Allah bu durumda olan tüm kadınlara yardime etsin cok zorBen ikna ettim. (Agir ithamlari, kontrolleri vardi, gezmeyi gecin evde sarki dinleyemiyordum)
Neyse 3 ay oldu psikiyatriye gideli. Sonuc;
Ilaclari kullaniyor. Daha da gezemez oldum. Tel senkronize. Arabami takip. Sanirim sakinlesmek ve butun cevreyi ben cabaliyorum a ikna etmek. Göz de boyuyor hakikaten. Butun cevre idare et iyi olacak yeterki iyi olsun. Tmm iyi olsun çabam o. Evlide ayrida olsak akli selim olsun. Cocuklarimin babasi. Ama benim hayatim ne olacak? Hadi ben yanlis tercih yaptim, cocuklarimin hayati? Aktarilan genler? Bozulan psikolojiler? Bu mevzu cook su goturur. Arkadasim idare etmek cozum degil benim psikolojim iyi degil, onunda sorunlari artti. Aile efradi eve bakiyor ne istiyorsun idare et dedi. Halbuki tedavi en basta olmaliydi. El birligiyle sorunu cogalttik.
Cocuk yoksa idare etme. Ben bu kadarini tahmin edebilseydim inan etmezdim. Simdi neden idare ediyorum cocuklarim icin. Cunku bana bisey yapsa cocuklarim? Hani o koruruz diyen aile, devlet vs iş ciddiye binince maalesef arazi.
Sevdim, saydim idare ettim, halada iyi olmasini isterim ama bir gram heves birakmadi, kendimi unuttum, mal gibiyim.
Tedavi olsalar bile degismiyorlar. Sadece sakinlesip usul usul takipe devam. Yav takip et gonlum rahat ama sirf kafasi rahat olsun diye onun istedigi hayati yasamak nedir, cevrede bu durumu mantikli buluyor, belkide ariza cikarmayalim diyedir. Uzun yazdim. Hepsini yazsam buralara sigmaz
Rabbim bir kapi acacak. Ama nasil ziyan olunur nasil aptallik edilir. Kac yil harcanir ogrenmis olduk. Zaman cok degerli cocuk yoksa arkana bakma caninin kiymetini bil.
Kinayan arkadaslar lutfen konu sahibinide benzerlerimizide kinamayinki basiniza gelmesin kimsenin sorunlu bi insanla karsilasmasini istemem. Inanin yasamayan bilmez, yasadiklarimiz dan cok çözümsüzlük zor.
Endiselerinizde cok haklisiniz. Erken evlenmedim, bizde iki kiz kardestik, babamda rol model gorevini hakkiyla yapmadigi icin erkek modelinin iyisi nasil olur ne yapmali ne yapmamali bilincsiz kaldik, cunku annem babamin her kabaligina hakaretine erkektir olur oyle arada derdi, hak gorurdu ve babamin hakaretlerini gulerek anlatirdi (sanirim degersizlikten, o hakaretleri benim onemsiyorki bana kiziyor yani beni kayle aliyor seklinde algiliyordu)Umarim sizler ve evlatlariniz hasarsiz atlatirsiniz. Benim de kiz cocuklarim var ve bu benim cok üzen bir konu. Cok mu erken yapiliyor bu tür evlilikler de olmadik seyler ask sevgi emaresi saniliyor, yoksa baska nedenleri mi var bilmiyorum ve gercekten üzülüyorum. Ama bence bu tür adamlari bile bile es, sevgili secmek de tedavi edilmesi gereken bir durum olabilir.