-
- Konu Sahibi SilentHillRoom
- #81
Sizin icinde cok uzuldum... kaybedilen ve kaybederken aşındırılan zamanin telafisi yok... guzel dilekleriniz icin cok tesekkur ediyorum... amiinn, bende hepimiz icin duaciyim...
Sizin icinde cok uzuldum... kaybedilen ve kaybederken aşındırılan zamanin telafisi yok... guzel dilekleriniz icin cok tesekkur ediyorum... amiinn, bende hepimiz icin duaciyim...Yaşadıklarınıza çok üzüldüm hem sizin hem konu sahibinin. Benzer bir durumu bende yaşadım. Yolda el ele yürürken aniden durup taaa caddenin karşısında ki bir adamla bakıştığımı iddia edip sen başka erkekler için makyaj yapiyorsun diye tokatlar mı yemedim. Ne dayaklar yedim kafasında kurdukları yüzünden. Sizin çocuklarınız varmış üzüldüm umarım iyi olur. Ama konu sahibine tavsiyem dışardan konusmak kolay ama bence yol yakinken dönün. Çünkü bunun arkasi şiddet oluyor genelde. Ayrılırken de bir o kadar zor. Takipler bitmiyor sürekli tehtitler. Allah bu durumda olan tüm kadınlara yardime etsin cok zor
Normal şartlarda boşanma durumu ve tavsiyeyi benim için en son seçenektir.Şimdi size soruyorum, ben hala eşimi seviyorum, haketmediğim çok şey yaşattı bana ama yine de ona yardımcı olmak, bu senaryolarından kurtarmak istiyorum. Psikiyatra bir kez gitmeyi kabul etti ama sonra ihtiyacım yok dedi... Beraber gidelim, terapi alalım dedim; inanmıyorum çoğu yalancı terapistlerin dedi...Hiçbir şekilde ikna edemiyorum. Kimsem yok yardımcı olacak herkes bıkıyor bir zaman sonra, haklılar da. Boşan gitsin, uğraşma, çocuk da yokken boş ver diyorlar ama ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız, nasıl ikna edebilirim onu?
Estağfurullah ne kusuru. Bende sizi asla üzmek istemem bazen konustukca anlattikca insan rahatlamiyor da daha kötü hissediyor. Yüzüne carpiyor bi anda sanki gercekler. Keske herkes hepimiz bütün kadinlar hakettigimiz hayati hakettigimiz mutlulugu yaşasak. Başımı yastığa aglayarak koyduğum gecelerde hayatımı çok sorguluyorum mutluyken cok mutluyum ama mutsuzken gelen mutsuzluk tüm o mutluluğu yok ediyor sanki. İnsan kendinden vermemeli ama biz kadınlara hep öğretilen dayatilan fedakarlik yap aman birsey derse sus alttan al görmezden gel. Adam seni kiskaniyorsa kisitliyorsa seviyordur düşüncesi. Kadınların cogunda var kiskanilmayi arzulamak bunu sevginin bir ölçütü sanmak. Eski yıllarda bende kiskanildigim zaman beni seviyormus deger veriyormus gibi hissederdim kendimi kiymetli hissederdim. Ama bu çok eskide kaldı. Bir süre sonra bu kıskançlığın dozu artmaya başlayınca insan kendini prangaya vurulmuş gibi hissediyor. En azindan ben böyle hissediyorum anlamsiz kiskancliklar olunca, cok mutsuz oluyorum oraya gitme onunla konusma x kisiyle samimi olma y kisiye mesafeli davran denildiğinde. Böyle işte bazı şeylerin insan çok gec farkına variyor bende aynı evin altina girmeden anlayamayanlardanim. İyiligine insanligina cok iyi bir insan eşim ama bu kıskançlığı kıskançlıkla birlikte ortaya çıkan öfkesi bana son aylarimi zehir etmis durumda. Bilemiyorum bundan sonrasinda süreç nasil ilerler, bir sekilde azalmasını duzelmesini umuyorumTespitiniz cok dogru.. babadan kaynakli.. arti yine babadan genetik.. dr un bir kisim soyledigide aile yapisi yada genetik dedi ve genetige cok mudehale edilemiyor.. oyle olmasada psikiyatride de sihirli degnek yok.. kişinin kendiside istemesi lazim.. tamamini anlatsam burada ya linc yerim yada uzulup uzuntumu paylasir okuyanlar, ama dertlenip vah vah tüh tüh duymanin faydasi yok maalesef (karanliga kufretmenin karanliktakilere faydasi olmadigi gibi)
Tek tıkandigim nokta çözüm.. maalesef net in arama motorunu kontrol edip neden o kitaba baktin diye ariza cikaran adama çözüm üretilemiyor.. cok afedersiniz asil salakligi evet ben yanlis bir tercihle yaptim.. ama bu kadarini ayni evde yaşamadan anlamak mumkun degil.. sinyalleri az az anlayincada kimse kabul etmedi ve çığ oldu.. simdiki dusuncem kendimi gectim cocuklarima olan gen aktarimi (ki simdiden az cok belli oluyor), birde bana yaptiklarini cocuklarima yaparsa dusuncesi.. gardimi almaktan amazona döndüm, surekli ormanda aslandan kaçan geyik modundayim, acaba ariza cikaracak mi, acaba ne kurdu..
Kusura bakmayin cok döküldüm.. sol yanim guzel bir kapi acilacak diyor yada bu dusunce insani ayakta tutuyor, bilemiyorum.. insanlarin normal rutini bana özgürluk oldu, o yuzden ceneme vurdu mevzu sanirim..
Masumlar apartmanı Han değilmi buMerhabalar. 2 yıllık , severek evlendiğim bir eşim var. Pandemi döneminden bu yana kötü zamanlar geçirdik. Fakat son 5-6 ayda kavgalarımızın şiddeti çok fazla arttı. O okula gidiyor, bense mezunum fakat iş bulamadım evden bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Arkadaş çevrelerimiz yok, sadece abim ve birkaç akrabam ile bağlantıdayım. Eşimse akrabalarıyla da görüşmeyi istemiyor ve beni de kısıtlıyor. Annemi kaybedeli 1 yıl oldu ve kardeşime daha çok destek olmak için daha fazla görüşüyorum. Kardeşim bana çocukluktan beri bağlıdır , takma lakaplar koyar, bu lakaplar normal değil diyor. Dedikleri de " naptın canım, şirine nasılsın" gibi şeyler.. Eşim bana "sen ensestsin " diyerek sürekli kardeşim hakkında konuşuyor. Dışarıda en ufak birisiyle konuşsam nezaketen gülsem "sen pisliksin, herkesle yatarsın" diyor ama ben bu zamana kadar kimseyle yatmadım eşim dışında ve hiçbir zaman da böyle bir düşüncem olmadı. Mesleğimi yapamadığım için bunalımdayım zaten ama bu konular çıkınca ben ne yapacağımı bilmiyorum. Özür dileyip tekrar ediyor, evi kaç kez terk edip gittim ailemin yanına gidiyorum, hiçbir çözüm olmuyor. Eşim mecburen gittiğim kadın doğum doktorundan dahi kıskanıp beni suçladı. Ben artık çok çaresiz hissediyorum, ondan başka düşündüğüm birisi yok, 4,5 sene geçti, iletişimde olduğum erkekler iş başvurusu için konuştuğum, mesafemi koruduğum, tanımadıgım insanlar, gözünün önünde ona da okutuyorum ne mesaj geldiyse. Dayanacak gücüm kalmadı ama onu yalnız bırakmak da istemiyorum. Bunları kendisi yapıyor olamaz, çok hastalıklı düşünceler...Beraber çok daha mutlu olabilirdik, çünkü gerçekten aşık olup da evlendim ona, emek verdik, böyle konularla zamanımızı harcıyor olmamız beni kahrediyor ama o yaptıklarının farkında değil....
Şimdi size soruyorum, ben hala eşimi seviyorum, haketmediğim çok şey yaşattı bana ama yine de ona yardımcı olmak, bu senaryolarından kurtarmak istiyorum. Psikiyatra bir kez gitmeyi kabul etti ama sonra ihtiyacım yok dedi... Beraber gidelim, terapi alalım dedim; inanmıyorum çoğu yalancı terapistlerin dedi...Hiçbir şekilde ikna edemiyorum. Kimsem yok yardımcı olacak herkes bıkıyor bir zaman sonra, haklılar da. Boşan gitsin, uğraşma, çocuk da yokken boş ver diyorlar ama ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız, nasıl ikna edebilirim onu?
Maalesef azalmiyor kiskanclik.. ayni sekilde benimkide cevresine aşırı pozitif, harika kamufle ediyor.. sizinkinde en azindan paranoya yoksa bu da bisey.. biz bir kac yil once ofke icin psikiyatriye gittik ilaci kullanmadi.. gecen yil gitti yine kullanmadi.. beni tukettigi icin degil kendinide tukettigi icin ikna oldu aslinda psikiyatriye.. benim mutsuzlugumdan beslenir ben kotuyum diye dr a gitmezdi (ben mutsuzsam aykiri taşkin hareketler yapmam kafasinda sanirim, kafasini mesgul edeyim saga sola firsati olmasin. Haz alir ve rahatlar ifadesini gorurum suratinda) bu tip erkeklerin cogunda bu var maalesef.. hayatimizi mutsuzlukla doldurup göz actirmayacaklar akillari sira... mutlulukla doldursalar zaten etrafi gormeyiz.. ki hakettikleri halde etrafi gormuyoruz (sahsen benimki cok hakettide fitratimda yok).. basariyi kendilerinde gostermek yerine bizi bastirarak kendileri sivrilmeyi basari saniyorlar.. Hasbinallu venimel vekil diyorum..Estağfurullah ne kusuru. Bende sizi asla üzmek istemem bazen konustukca anlattikca insan rahatlamiyor da daha kötü hissediyor. Yüzüne carpiyor bi anda sanki gercekler. Keske herkes hepimiz bütün kadinlar hakettigimiz hayati hakettigimiz mutlulugu yaşasak. Başımı yastığa aglayarak koyduğum gecelerde hayatımı çok sorguluyorum mutluyken cok mutluyum ama mutsuzken gelen mutsuzluk tüm o mutluluğu yok ediyor sanki. İnsan kendinden vermemeli ama biz kadınlara hep öğretilen dayatilan fedakarlik yap aman birsey derse sus alttan al görmezden gel. Adam seni kiskaniyorsa kisitliyorsa seviyordur düşüncesi. Kadınların cogunda var kiskanilmayi arzulamak bunu sevginin bir ölçütü sanmak. Eski yıllarda bende kiskanildigim zaman beni seviyormus deger veriyormus gibi hissederdim kendimi kiymetli hissederdim. Ama bu çok eskide kaldı. Bir süre sonra bu kıskançlığın dozu artmaya başlayınca insan kendini prangaya vurulmuş gibi hissediyor. En azindan ben böyle hissediyorum anlamsiz kiskancliklar olunca, cok mutsuz oluyorum oraya gitme onunla konusma x kisiyle samimi olma y kisiye mesafeli davran denildiğinde. Böyle işte bazı şeylerin insan çok gec farkına variyor bende aynı evin altina girmeden anlayamayanlardanim. İyiligine insanligina cok iyi bir insan eşim ama bu kıskançlığı kıskançlıkla birlikte ortaya çıkan öfkesi bana son aylarimi zehir etmis durumda. Bilemiyorum bundan sonrasinda süreç nasil ilerler, bir sekilde azalmasını duzelmesini umuyorum
Merhabalar, hala bu kişi ile evli misiniz? yoksa boşanıp yeni bir evlilik mi kurdunuz? Çok güzel özetlemişsiniz durumu.Senin için çok üzgünüm.
Bunları boşanmak üzere olan biri olarak yazıyorum. Ben burda çok yardım gördüm fikirlerim oluşurken, ayrıl diyenleri dinle. Psikolog mucize insan değil. Seanslar aylar sürüyor. Kişi yüzleştiği şeyi sindiriyor, aksiyon alıyor, almıyor, yarıda bırakıyor, teşhisi inkar için tedaviyi reddediyor.
Her şey yolunda giderse kocanın en az 1-2 yıl terapi alıp bu arada iniş çıkışlı, yüzleşmeli bi süreç geçirmesi lazım. Çekerim sanıyorsun ama değer mi? Gücün yeter mi? Ben yeter sananlardandım.
Şimdi anksiyete, panik atak, ne ararsan var.
Kaç kilo verdim bilmiyorum.
1- Kişi değişmek istemezse sen onu değiştiremezsin. Hipokrat bile der ki hastayı tedavi etmeden önce iyileşmek isteyip istemediğini sorun.
2- Eski kocam iş stresi, işsizlik, aile sorunu der sığınırdı her şeye imkanın olsa terapiste gitmem mi, aman gideceğim diye cilalardı beni. Bir terapist bulup gizlice parasını ödeyeyim deyip teklif edip terapiste durumu anlattığımda bana kısaca etik olarak yapamam demişti ve eklemişti 'o bundan kaçıyor, para bahane' inanmamıştım. Bi kere benim zorumla gittik de yüz bahane buldu yok para tuzağı, yok taraflı diye.
Sonra hiç para sıkıntımız yokken de kaçmaya başlayıp ben iyiyim sen çok anormalsin deyince emin oldum. 8 aydır terapi alıyorum da düzelemedim. Unutma hakikaten delilerin delirttiği masumlar gidiyor terapiye.
3- Çürük dişle idare ediyorsun ama diğerleri de çürüyor farkında değilsin. Acilen terapi al, alamazsan kitaplar oku ve kendi şemalarına bak.
4-Teşhisi salla ister hasta olsun ister sağlıklı, isterse hastalığı şizofreni ya da bipolarlık olsun farketmez. Sonuca bak, hayatını mahfediyor.
5- Şu sözü aklına kazı 'körün gözü açıldığında ilk kırdığı bastonu olur' işaizliği, iş bulduğu halini düşün. Senin fedakarlıklarının hiçbirini o sana yapmadı. Yani diyelim ki onu ikna ettin, terapi aldı, düzeldi, ilk beğenmeyip def ettiği sen olursun çünkü onun eski , kötü halini biliyorsun.
6- Kabul ettiğin her tutum, hakaret, kısıtlama seni daha da değersizleştiriyor. Eldeki kuş oldukça daha da üstüne gelecek. Nasılsa evde, kaybedilmeyen birisin.
7- Bu kadar dilindeyse mutlaka aldatma, yalan, sapıklık artık her napıyorsa kendisi yapıyordur. Bana su içsem yalancı diyen ex kocamın beni ayaküstü dolandırdığını sonradan öğrendim.
8- Şu gerçeği unutma incinmesin, kavga çıkmasın ya da korkuyorsun diye ona neyi söylemiyorsan o sana söyleyecek. Yalanını yakaladığında yalancı demezsen o sana diyecek. Hakaret ettiğinde susarsan o sana pislik diyecek. Yansıtma yapıyor.
9-Kendinden esirgediğin şeyleri ona verme. Psikoloğa kendin git o isteyerek kötü ama sen mağdursun artık. Farkına var.
Ne var ya güzel? Onun yerine tek olsan y da x bir adam olsa yaşayamayacağın hiçbir şeyi yaşatmıyor sana farkına var.
10- Önlemini al, kanıt topla, hazırlık yap, para biriktir, destek al, en kötüyü düşün çünkü ayrılmak istediğinde ilk lafı aldatıyorsun, ikincisi öldürürüm olacak. Bikaç zaman insana dönebilir ama hepi topu o.
Üzgünüm yazdıklarım için ama daha iyi bir hayat mümkün. Bugüne kadar olduğu gibi gittikçe kötüleşecek.
Siz terapiste gitmeye ikna etseniz bile kendi isteği ile gitmediği için işe yaramaz. Herkes gibi diyeceğim. Yaşın genç, çocuk yok, boşan ve sen psikiyatrik destek al. Canına günahMerhabalar. 2 yıllık , severek evlendiğim bir eşim var. Pandemi döneminden bu yana kötü zamanlar geçirdik. Fakat son 5-6 ayda kavgalarımızın şiddeti çok fazla arttı. O okula gidiyor, bense mezunum fakat iş bulamadım evden bir şeyler yapmaya çalışıyorum. Arkadaş çevrelerimiz yok, sadece abim ve birkaç akrabam ile bağlantıdayım. Eşimse akrabalarıyla da görüşmeyi istemiyor ve beni de kısıtlıyor. Annemi kaybedeli 1 yıl oldu ve kardeşime daha çok destek olmak için daha fazla görüşüyorum. Kardeşim bana çocukluktan beri bağlıdır , takma lakaplar koyar, bu lakaplar normal değil diyor. Dedikleri de " naptın canım, şirine nasılsın" gibi şeyler.. Eşim bana "sen ensestsin " diyerek sürekli kardeşim hakkında konuşuyor. Dışarıda en ufak birisiyle konuşsam nezaketen gülsem "sen pisliksin, herkesle yatarsın" diyor ama ben bu zamana kadar kimseyle yatmadım eşim dışında ve hiçbir zaman da böyle bir düşüncem olmadı. Mesleğimi yapamadığım için bunalımdayım zaten ama bu konular çıkınca ben ne yapacağımı bilmiyorum. Özür dileyip tekrar ediyor, evi kaç kez terk edip gittim ailemin yanına gidiyorum, hiçbir çözüm olmuyor. Eşim mecburen gittiğim kadın doğum doktorundan dahi kıskanıp beni suçladı. Ben artık çok çaresiz hissediyorum, ondan başka düşündüğüm birisi yok, 4,5 sene geçti, iletişimde olduğum erkekler iş başvurusu için konuştuğum, mesafemi koruduğum, tanımadıgım insanlar, gözünün önünde ona da okutuyorum ne mesaj geldiyse. Dayanacak gücüm kalmadı ama onu yalnız bırakmak da istemiyorum. Bunları kendisi yapıyor olamaz, çok hastalıklı düşünceler...Beraber çok daha mutlu olabilirdik, çünkü gerçekten aşık olup da evlendim ona, emek verdik, böyle konularla zamanımızı harcıyor olmamız beni kahrediyor ama o yaptıklarının farkında değil....
Şimdi size soruyorum, ben hala eşimi seviyorum, haketmediğim çok şey yaşattı bana ama yine de ona yardımcı olmak, bu senaryolarından kurtarmak istiyorum. Psikiyatra bir kez gitmeyi kabul etti ama sonra ihtiyacım yok dedi... Beraber gidelim, terapi alalım dedim; inanmıyorum çoğu yalancı terapistlerin dedi...Hiçbir şekilde ikna edemiyorum. Kimsem yok yardımcı olacak herkes bıkıyor bir zaman sonra, haklılar da. Boşan gitsin, uğraşma, çocuk da yokken boş ver diyorlar ama ne yapmalıyım, siz olsanız ne yapardınız, nasıl ikna edebilirim onu?
Konu sahibi de hasta ama farkında değil.bence burda psikopat eş kadar sizde suçlusunuz. böyle bi insanı nasıl sevebiliyosunuz ya hastalık bu. eşim bana ensest yada baskalarıyla yatarsın diye imada bulunacak varya 24saat içinde avukat aramaya başlar. böyle saygısız terbiyesiz iftiracı ve akli dengesi yerinde olmayan birini ne maksatla hangi kafayla sevebilirsiniz ya aklım almıyor. sevgi dedigin karsılıklı saygının temelleridir. burda tam tersi durum varken bence sevgi değil celladına aşık ya da sizdede ruhsal problemler var. sizin gibileri görüdkçe dahada endişeleniyorum toplum sağlığı olarak..
Daha bi kaç ay once boşanma aşamasında olduğunu söylemiş, ne ara boşanıp yeni bi evlilik kurmuş olsun?Merhabalar, hala bu kişi ile evli misiniz? yoksa boşanıp yeni bir evlilik mi kurdunuz? Çok güzel özetlemişsiniz durumu.