aradan keserek yapıştırdım kızlar. şu anki durumumu anlatayım; eşimle aramız düzeldi ev aldıktan sonra çok şükür ama bende bişeyler bitti tükendi sanki. eşimi hala çok seviyorum ama için için kızıyorum ona gece yanına gidip sarıklıp uyumak gelmiyor içimden. gıcık oluyorm ona. içinde olduğum bunalımdan stresten çıkamıyorum. ücretsiz iznimi bitirip işe başladım, eşim biraz daha düzeldi ben işe başladıktan sonra. ne yalan söliyim ben de giyinip kuşanıp süslenip geliyorum işe. davranışları belirgin şekilde iyi. ama o son bahsettiğim 20 dk konuştuğu bayanla hala gün içinde konuşuyorlar. arama kaydını siliyor ama ayrıntıdan eşimin aradıklarını görüyorum bakınca. işyerindeki arkadaşları yarın ailelerle beraber dışarda iftar yapalım demişler. annem de kızıma bakabileceğini eşimle gitmemizi söyledi, eşim önce tmm dedi ama bugün fikir değiştirdi. yemeğe gitmek istiyorum çünkü ordaki insanların beni görmesini, aptal salak cahil çirkin bi kadın olmadığımı görmelerini istiyorum. ama eşim de orda kimseyle samimi olmadığını sıkılacağımızı söylüyor ve kızımı bahane edip gitmeyelim diyor. ben de üstelemedim tamm dedim gitmeyelim. tek gidecek olsa koşa koşa giderdi. daha önce çalıştığı şehirde de beni götürmedi yannda hiç.
kızlar inanın çirkin olsam kötü olsam toplumda nasıl davranması gerektiğini bilmeyen bir kadın olsam anlarım ama böyle değil. sizce eşim beni neden iş ortamındaki arkadaşlarıyla aynı ortama sokmak istemez? o bayan görmesin diye mi yoksa!!! yoksa kendinin mi kompleksleri var! anlamıyorum onu. beni kıskanıyor desem, hiç olamaz anlamadım
((
uzun oldu kusura bakmayın