Merhabalar artık işin içinden çıkamadığım için sizden yardım istiyorum arkadaşlar.9 yıllık evliyim öncesinde de 5 yıl bir sevgililik dönemimiz olmuştu.7 yaşında erkek 3 yaşında bir kızım var.Eşimin babalığı konusunda asla laf edemem işte bu yüzden tam karar veremiyorum.Bekarken anne babamın evliliği hiç normal değil anne otoritesi olan bir ailede büyüdüm.Her gün tartışma,problemlerin olduğunu düşünün.Eşimin de geçmişi benden daha çok travmalı.Belki yanlış bir evlilik yaptığımı çok sonradan farkettim.Ama çok sevdiğim aynı zamanda herkes tarafından çok sevildiği için kabullenmedim.Eşimin narsist olduğunu bir kaç olaydan sonra tam anlamıyla anladım.Aşırı sosyal,sosyal medya düşkünü,sürekli övülme isteği olan biri.İkinci çocuğuma hamileyken şehir dışına iş seyahati nedeniyle gittiğinde oradaki iş arkadaşlarıyla konuşmalarını,buluşmalarını gördüm.Sonrasında çok profesyonel bir şekilde beni ikna etti.Bir daha böyle birşey yapmayacağına söz verdi.Bu arada biz herşeyi beraber yaptık.Ben evlendiğimiz günden beri çalışıp bütün kazancımızı birlikte paylaştık.Tek bir gün bile maddi anlamda bir beklentim olmadı.Benim kendi ailem benim iki çocuğuma da bakmıştır.En zorlandığım konulardan bir tanesi arkadaş,aile ortamına girdiğimizde eline telefonu çok sık alır ben sürekli konu açmaya çalışırım.Ya da kendini işini sürekli över.Böyle olunca da bir çok arkadaşımız bizimle görüşmeyi kesti.Sonrasında tren onu değiştirmek uğruna çok yıprandım.En son bundan 3 ay önce telefonunu kurcalarken yabancı bir bayanla yazışmalarına rastladım.İngilizce bilmemesine rağmen çeviri ile hiç evliliğinden bahsetmeden resmen flörtleşip konuşmuş.Bu ayın sonunda iş seyahati olduğunu kadınla da orada görüşebileceğini söylemiş.Bunları gördükten sonra psikolojim bozuldu,kavgalarımız arttı.Çocukların yanında bile artık birbirimize bağırır olduk.İşin ilginç yanı bu davranışlarımda beni suçluyor.Kendi hep haklı.Çok soğukluk girdi aramıza.Eminim çocuklardan dolayı o da boşanalım diyemiyor.Bir de herhangi bir konuda konuşmaya çalışayım seslerimiz yükselir,ardından küser gider.Ertesi gün o olay hakkında da konuşmak istemez.Ben ay sonundaki iş toplantısını beklemek istiyorum.Döndüğünde kesinlikle bu konuyu konuşacağım.2 çocuğum mevcut düşünmekten işin içinden çıkamıyorum.Kimseyle de paylaşamıyorum.Görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim