Zaten o saate kadar dışarıda kimlerle surtuyorsa kocaligida babaligida onlara yapıyor.Aynen öyle gece 1de gelen adam ne babalık yapacak hadi kocalığı bırak
Bizim bi yakınımız 75 yaşında boşandıHanımlar merhaba. Artik tükenmiş bitmiş enkaz durumundayım. Buraya yazıp biraz olsun içimi dökebilmek az da rahatlama sağlar mi diye uzun zaman sonra yazıyorum zira kime gideyim kime anlatayim böyle bir derdi kmselere anlatmaya dilim varmaz..
Çekiyorum ben bunu 16 yaşımdan beri. Yaşım 33. Aşık oldum ya da öyle sandım.. sevdim ve evet sevildim ya da sevildiğimi sandım bilmiyorum. Cok saf temiz duygulardi vazgeçemedim onsuz nefes alamiyordum yaşattığı herseye rağmen deli gibi bagimliydim ve seviyordum. Üniversiteden mezun olduktan sonra evlendim. Değişmedi. Hakaretler asagilamalar. Mutlu bir ailede buyumedigim icin doğru bir evlilik nasıl olur dogru aile, dogru es, dogru baba kavrami nasildir hic bir zaman bilmedim. Gözüm hic açılmadı körü körüne saplandım hep affettim hep affettim onsuzlugu hayatta hicbir zaman goze alamadim. Evet sevildiğimi hissediyordum cok mutlu oldum bu 17 yillik surecte ama dengesiz bir insan birr günü diger günunu tutmadı hic bir zaman.
Bir kızımız var dünya tatlısı 5 yaşına girecek. Ona benim yasadiklarimi yasatmamak bu hayattaki en buyuk gayemdi mutlu bir ailede birbirine sevgi saygi duyan anne babayla büyüsün. Benim annem surekli babamdan hakaret küfürlere maruz kaldi yillarca ve hala da oyle. Maalesef kizlar annelerinin kaderini yaşar sözünü bizzat yaşıyorum.
Hem hakaret eden kendisi hem yatağı ayıran geri çekilen konuşmayan kendisi. 2 aydir yatagini ayırdı mecbur olmadıkça konuşmuyoruz pazar gunleri kizimizi gezdiriyoruz yemek filan yiyoruz biryerlerde gece zaten 1den aşağı eve gelmez yillarca aile kavrami denen birsey yok iskolik.
Dun bardağı taşıran son damla oldu ben uni mezunuyum 5 yillik. kendisi ortaokul ama iyi bir meslegi var ben çalışmıyorum hic çalışmadım sosyal anksiyete var biraz sessiz ve kaçıngan bir yapim var ama etrafa karsi cok iyilikleri dokunan ailesine karsi cook fedakarliklar yapmış ve onlar tarafindan da cok sevilen biriyim.
Ama gelgelelim son zamanlarda esime bir türlü yaranamadim becerikli ve elinden her is gelen biri olmama ragmen surekli beni asagilamaya basladi. Sen salaksin cahilsin omrumu senin gibi biriyle heba ediyorum iste şunun karisi bile senden daha akilli sen cocuksun aklın gelişmemiş gibi duyunca nutkumun tutulup sok gecirdigim cumlelere maruz kaldim. Yapim biraz sessiz kendi halinde biriyim cok konuşkan degilim ama bunları dogrulayacak hicbir davranisim olmadi olsa bile insan esine bunlari söyler mi. Artik bosanmayi düşünüyorum bu kangrenli parmagi artik kesmek istiyorum. Çocuğum bana ve babasina cok düşkün bizi hep birlikte gormek istiyor zira aslinda hakaretleri disinda bunlari soylemeden once cok uzun bir zaman bayagi mutluyduk. Ne olduysa son 2 ayda tekrar eski haline döndü ve bu sefer asla affedemeyecegim seyler soyledi. Asla ne özür ne pismanlik yok tam tersi yatagina kadar ayiriyor. Bana gitmekten baska çare birakmadi bugun evden ayrılacağım. Yazıp icimi dokmek istedim. O kadar cok fedakarlik yaptım ki o ve ailesi icin gördüğüm bu kadar nankörlük beni enkaza cevirdi 17 senem çöp. Hayatimi goz gore gore mafettim.... psikolojim felaket derecede bozuldu nasıl düzeleceğim. Umarım bir hata yapmadan hayatıma devam edebilirim....
Geç bile kalmışsın hemen boşa bu hadsiz adamıHanımlar merhaba. Artik tükenmiş bitmiş enkaz durumundayım. Buraya yazıp biraz olsun içimi dökebilmek az da rahatlama sağlar mi diye uzun zaman sonra yazıyorum zira kime gideyim kime anlatayim böyle bir derdi kmselere anlatmaya dilim varmaz..
Çekiyorum ben bunu 16 yaşımdan beri. Yaşım 33. Aşık oldum ya da öyle sandım.. sevdim ve evet sevildim ya da sevildiğimi sandım bilmiyorum. Cok saf temiz duygulardi vazgeçemedim onsuz nefes alamiyordum yaşattığı herseye rağmen deli gibi bagimliydim ve seviyordum. Üniversiteden mezun olduktan sonra evlendim. Değişmedi. Hakaretler asagilamalar. Mutlu bir ailede buyumedigim icin doğru bir evlilik nasıl olur dogru aile, dogru es, dogru baba kavrami nasildir hic bir zaman bilmedim. Gözüm hic açılmadı körü körüne saplandım hep affettim hep affettim onsuzlugu hayatta hicbir zaman goze alamadim. Evet sevildiğimi hissediyordum cok mutlu oldum bu 17 yillik surecte ama dengesiz bir insan birr günü diger günunu tutmadı hic bir zaman.
Bir kızımız var dünya tatlısı 5 yaşına girecek. Ona benim yasadiklarimi yasatmamak bu hayattaki en buyuk gayemdi mutlu bir ailede birbirine sevgi saygi duyan anne babayla büyüsün. Benim annem surekli babamdan hakaret küfürlere maruz kaldi yillarca ve hala da oyle. Maalesef kizlar annelerinin kaderini yaşar sözünü bizzat yaşıyorum.
Hem hakaret eden kendisi hem yatağı ayıran geri çekilen konuşmayan kendisi. 2 aydir yatagini ayırdı mecbur olmadıkça konuşmuyoruz pazar gunleri kizimizi gezdiriyoruz yemek filan yiyoruz biryerlerde gece zaten 1den aşağı eve gelmez yillarca aile kavrami denen birsey yok iskolik.
Dun bardağı taşıran son damla oldu ben uni mezunuyum 5 yillik. kendisi ortaokul ama iyi bir meslegi var ben çalışmıyorum hic çalışmadım sosyal anksiyete var biraz sessiz ve kaçıngan bir yapim var ama etrafa karsi cok iyilikleri dokunan ailesine karsi cook fedakarliklar yapmış ve onlar tarafindan da cok sevilen biriyim.
Ama gelgelelim son zamanlarda esime bir türlü yaranamadim becerikli ve elinden her is gelen biri olmama ragmen surekli beni asagilamaya basladi. Sen salaksin cahilsin omrumu senin gibi biriyle heba ediyorum iste şunun karisi bile senden daha akilli sen cocuksun aklın gelişmemiş gibi duyunca nutkumun tutulup sok gecirdigim cumlelere maruz kaldim. Yapim biraz sessiz kendi halinde biriyim cok konuşkan degilim ama bunları dogrulayacak hicbir davranisim olmadi olsa bile insan esine bunlari söyler mi. Artik bosanmayi düşünüyorum bu kangrenli parmagi artik kesmek istiyorum. Çocuğum bana ve babasina cok düşkün bizi hep birlikte gormek istiyor zira aslinda hakaretleri disinda bunlari soylemeden once cok uzun bir zaman bayagi mutluyduk. Ne olduysa son 2 ayda tekrar eski haline döndü ve bu sefer asla affedemeyecegim seyler soyledi. Asla ne özür ne pismanlik yok tam tersi yatagina kadar ayiriyor. Bana gitmekten baska çare birakmadi bugun evden ayrılacağım. Yazıp icimi dokmek istedim. O kadar cok fedakarlik yaptım ki o ve ailesi icin gördüğüm bu kadar nankörlük beni enkaza cevirdi 17 senem çöp. Hayatimi goz gore gore mafettim.... psikolojim felaket derecede bozuldu nasıl düzeleceğim. Umarım bir hata yapmadan hayatıma devam edebilirim....
Yani bizsiz bırakacagim derken ödül vereceğim demek istiyorsun..Bu evde kaldıkça beni birakamaz gidemez düşüncesiyle kaybetme korkusu duymadan yaptigi narsistliklere devam ediyor. Kızımı da alip gidersem tek başına kalsın bizsiz birakmak istiyorum onu.
Çok gençsin, ben 47 yaşındayım. Bugün aynı şeyleri yaşıyor olsam bugün boşarım..netBu evde kaldıkça beni birakamaz gidemez düşüncesiyle kaybetme korkusu duymadan yaptigi narsistliklere devam ediyor. Kızımı da alip gidersem tek başına kalsın bizsiz birakmak istiyorum onu.
Öncelikle yorumunuz için teşekkürler.Hatayı en başında yapmışsın kendine uygun birini seçmeyerek gözün açılmadan avlamış seni ama geçmiş artık önüne bak
Yatak ayırdığına göre seni de aşağılamaya başlamış, git diye değil bir metres bulmuştur. Kıyaslıyor olabilir. Gözlemle yakala delil oluştur. Hakaretlerini çaktırmadan
Sen evden niye gidiyorsun o gitsin
Güzelce bie avukat ile görüş ücretini öde dosya için yapman gereken somut delilleri topla yapıştır davayı görsün akılsız cahil kadını
İyi niyetli olup başının üstünde taşıdığın adam lafları ile kafanı eziyor hadsiz. Haddini bildirmeden gitme.. ortaokul mezunu olduğuna göre ticaret özel sektör bir iş yapıyor. Bunlar çok kurnaz olur uyanık olun huyunu biliyorsun dikkatli ol, hakkını nafakanı hakkettiğin parayı al. Anlaşmalı boşarsan da protokolü kendi avukatınla doldur
Boşamaz ise delil topla küfredemez sana psikolojik şiddet uygulayamaz
Gencecik altın bileziği kolunda bir hatunsun. Gir bir işe ver kızı kreşe ana sınıfına eşek gibi de kızına bakmak zorunda al kızın için de bakım parası mahkemede de okul servis taaa üniversite ücretlerini ödeyeceğini yazdır orda protokole ödemez ise icra ile alırsın çatır çatır
Kazan paranı giyin şıkır şıkır yaşa hayatını . Köle misin sen bu oduna haddini aşana addini bildir
Ben bütün ihtimalleri düşünüyorum elbette takibimde aile sirketi ve öyle bir durum olması halinde direk haberini alacağım bir durum var ortada. Ben zaten hep söylüyorum baska kadın var ondan böylesin diye beynini yedim zamanında hatta artik dalga konusu olmuştu aramizda bu aldatma meselesi.Muhtemelen aldatılıyorsunuz. Gece bire kadar çalıştığına inanıyor musunuz cidden?
Kızım bizi bir arada görsün diyorsunuz da şu anda da görmüyor ki. Annesinin sürekli hakarete uğradığını görüyor. Siz de bunu görerek büyümüşsünüz. Aynı kaderi çocuğunuz için mi istiyorsunuz?
Sosyal anksiyetenizin sebebi de bence eşiniz. Adam sizi manipüle etmiş, özgüveninizi yerle bir etmiş yıllarca.
Belli ki evi terk edersem aklı başına gelir pişman olur düşüncesindesiniz. Ama ben söyleyeyim öyle bir şey yaparsanız adam zil takıp oynayacak, mutlu mesut metresiyle hayatına devam edecek. Bir avukatla görüşüp ona göre ilerleyin derim ben.
Yok hayir çocuğu bahane etmem zaten mutsuz bir evlilikte cocuk yetistirmem kendimden biliyorum. Biz aslında mutlu sayilabilirdik cocuktan sonra oyle kavgalar gürültüler olmazdi bizim evde. Donem dönem mesajda telefonda iste tek bir kelime cümleyle yapar yapacagini ben cevap vermem pek fazla. Kavga olarak 2 sefer olmuştur karşılıklı çocuğun yanında. Iste bitanesi dündü ve ciddi bir karar almak üzereyim zaten.Hangi çocuk böyle değil? Hangi çocuk anne babasıyla mutlu huzurlu olmak istemez? Var mı çevrenizde böyle bir çocuk? Bırakın şu çocuk bahanesini. Bizsiz kalsın gidiyorum falan niye romantize ediyorsunuz? Üniversiteye giderken yok muydu sosyal anksiyeteniz, nasıl mezun oldunuz? Çalışmaya gelince mi çekingen biri oluyorsunuz? Tamam yine çalışmayın ama bir doktora terapiste gidip tedavi olabilirdiniz.
Siz kendiniz istediğiniz için annenizin kaderini yaşıyorsunuz, kimse ayağınızdan o eve bağlamadı sizi. 12 sene bu eziyeti çekmişsiniz yetmemiş çocuk yapmışsınız ve o çocuğa da 5 senedir bu eziyeti yaşatıyorsunuz. Hiç çocuğuna iyi davranıyor demeyin gece eve gelmeyen adam leş gibi bir babadır. 33 yaş ne ki, ben 32 yaşında anne oldum. Aileniz yanınızdaysa onların yardımıyla yeni bir hayat kurun. Bu adamı eğer çocuğuyla düzenli görüşmeyecekse, maddi manevi ihtiyaçlarını karşılamayacaksa ölmüş bilin artık.
Amin cok teşekkür ederim ah inşallah.En büyük isteğim öncelikle memur olabilmek olmazsa da bir is bulup kendi ayaklarimin üstünde dimdik durabilmek. Gerisinin gelecegini düşünüyorum Allahin da yardımıyla. Güzel dileklerin için tekrar teşekkürler.Bununla aynı havayı solumak en büyük hata olur asrın hatası ......evet yanlış evlilik çok genç yaşta kabul ediyorsunuz zaten .....genede kurtarilacak çok şey var siz ....siz daha iyi olun onsuz çok çok daha iyi ....bitisler bile efendice olmalı böyle terbiyesizce değil ..Bu bitiş bana sizin için çok iyi hissettirdi bir iki seneye çok farklı ve güzel bir hayatın içinde olacaksınız ....bilmem niye böyle yazıyorum ama Allah'tan dilerim o enkazın üzerine tripleks villa inşa ettim diye konu açın bı silkinin bu laflardan sonra ortada aile mı kalır kocami kalır ilişkimi kalır sizce .Kendinizi farkedersiniz dilerim bir an önce
Hanımlar merhaba. Artik tükenmiş bitmiş enkaz durumundayım. Buraya yazıp biraz olsun içimi dökebilmek az da rahatlama sağlar mi diye uzun zaman sonra yazıyorum zira kime gideyim kime anlatayim böyle bir derdi kmselere anlatmaya dilim varmaz..
Çekiyorum ben bunu 16 yaşımdan beri. Yaşım 33. Aşık oldum ya da öyle sandım.. sevdim ve evet sevildim ya da sevildiğimi sandım bilmiyorum. Cok saf temiz duygulardi vazgeçemedim onsuz nefes alamiyordum yaşattığı herseye rağmen deli gibi bagimliydim ve seviyordum. Üniversiteden mezun olduktan sonra evlendim. Değişmedi. Hakaretler asagilamalar. Mutlu bir ailede buyumedigim icin doğru bir evlilik nasıl olur dogru aile, dogru es, dogru baba kavrami nasildir hic bir zaman bilmedim. Gözüm hic açılmadı körü körüne saplandım hep affettim hep affettim onsuzlugu hayatta hicbir zaman goze alamadim. Evet sevildiğimi hissediyordum cok mutlu oldum bu 17 yillik surecte ama dengesiz bir insan birr günü diger günunu tutmadı hic bir zaman.
Bir kızımız var dünya tatlısı 5 yaşına girecek. Ona benim yasadiklarimi yasatmamak bu hayattaki en buyuk gayemdi mutlu bir ailede birbirine sevgi saygi duyan anne babayla büyüsün. Benim annem surekli babamdan hakaret küfürlere maruz kaldi yillarca ve hala da oyle. Maalesef kizlar annelerinin kaderini yaşar sözünü bizzat yaşıyorum.
Hem hakaret eden kendisi hem yatağı ayıran geri çekilen konuşmayan kendisi. 2 aydir yatagini ayırdı mecbur olmadıkça konuşmuyoruz pazar gunleri kizimizi gezdiriyoruz yemek filan yiyoruz biryerlerde gece zaten 1den aşağı eve gelmez yillarca aile kavrami denen birsey yok iskolik.
Dun bardağı taşıran son damla oldu ben uni mezunuyum 5 yillik. kendisi ortaokul ama iyi bir meslegi var ben çalışmıyorum hic çalışmadım sosyal anksiyete var biraz sessiz ve kaçıngan bir yapim var ama etrafa karsi cok iyilikleri dokunan ailesine karsi cook fedakarliklar yapmış ve onlar tarafindan da cok sevilen biriyim.
Ama gelgelelim son zamanlarda esime bir türlü yaranamadim becerikli ve elinden her is gelen biri olmama ragmen surekli beni asagilamaya basladi. Sen salaksin cahilsin omrumu senin gibi biriyle heba ediyorum iste şunun karisi bile senden daha akilli sen cocuksun aklın gelişmemiş gibi duyunca nutkumun tutulup sok gecirdigim cumlelere maruz kaldim. Yapim biraz sessiz kendi halinde biriyim cok konuşkan degilim ama bunları dogrulayacak hicbir davranisim olmadi olsa bile insan esine bunlari söyler mi. Artik bosanmayi düşünüyorum bu kangrenli parmagi artik kesmek istiyorum. Çocuğum bana ve babasina cok düşkün bizi hep birlikte gormek istiyor zira aslinda hakaretleri disinda bunlari soylemeden once cok uzun bir zaman bayagi mutluyduk. Ne olduysa son 2 ayda tekrar eski haline döndü ve bu sefer asla affedemeyecegim seyler soyledi. Asla ne özür ne pismanlik yok tam tersi yatagina kadar ayiriyor. Bana gitmekten baska çare birakmadi bugun evden ayrılacağım. Yazıp icimi dokmek istedim. O kadar cok fedakarlik yaptım ki o ve ailesi icin gördüğüm bu kadar nankörlük beni enkaza cevirdi 17 senem çöp. Hayatimi goz gore gore mafettim.... psikolojim felaket derecede bozuldu nasıl düzeleceğim. Umarım bir hata yapmadan hayatıma devam edebilirim....
Hanımlar merhaba. Artik tükenmiş bitmiş enkaz durumundayım. Buraya yazıp biraz olsun içimi dökebilmek az da rahatlama sağlar mi diye uzun zaman sonra yazıyorum zira kime gideyim kime anlatayim böyle bir derdi kmselere anlatmaya dilim varmaz..
Çekiyorum ben bunu 16 yaşımdan beri. Yaşım 33. Aşık oldum ya da öyle sandım.. sevdim ve evet sevildim ya da sevildiğimi sandım bilmiyorum. Cok saf temiz duygulardi vazgeçemedim onsuz nefes alamiyordum yaşattığı herseye rağmen deli gibi bagimliydim ve seviyordum. Üniversiteden mezun olduktan sonra evlendim. Değişmedi. Hakaretler asagilamalar. Mutlu bir ailede buyumedigim icin doğru bir evlilik nasıl olur dogru aile, dogru es, dogru baba kavrami nasildir hic bir zaman bilmedim. Gözüm hic açılmadı körü körüne saplandım hep affettim hep affettim onsuzlugu hayatta hicbir zaman goze alamadim. Evet sevildiğimi hissediyordum cok mutlu oldum bu 17 yillik surecte ama dengesiz bir insan birr günü diger günunu tutmadı hic bir zaman.
Bir kızımız var dünya tatlısı 5 yaşına girecek. Ona benim yasadiklarimi yasatmamak bu hayattaki en buyuk gayemdi mutlu bir ailede birbirine sevgi saygi duyan anne babayla büyüsün. Benim annem surekli babamdan hakaret küfürlere maruz kaldi yillarca ve hala da oyle. Maalesef kizlar annelerinin kaderini yaşar sözünü bizzat yaşıyorum.
Hem hakaret eden kendisi hem yatağı ayıran geri çekilen konuşmayan kendisi. 2 aydir yatagini ayırdı mecbur olmadıkça konuşmuyoruz pazar gunleri kizimizi gezdiriyoruz yemek filan yiyoruz biryerlerde gece zaten 1den aşağı eve gelmez yillarca aile kavrami denen birsey yok iskolik.
Dun bardağı taşıran son damla oldu ben uni mezunuyum 5 yillik. kendisi ortaokul ama iyi bir meslegi var ben çalışmıyorum hic çalışmadım sosyal anksiyete var biraz sessiz ve kaçıngan bir yapim var ama etrafa karsi cok iyilikleri dokunan ailesine karsi cook fedakarliklar yapmış ve onlar tarafindan da cok sevilen biriyim.
Ama gelgelelim son zamanlarda esime bir türlü yaranamadim becerikli ve elinden her is gelen biri olmama ragmen surekli beni asagilamaya basladi. Sen salaksin cahilsin omrumu senin gibi biriyle heba ediyorum iste şunun karisi bile senden daha akilli sen cocuksun aklın gelişmemiş gibi duyunca nutkumun tutulup sok gecirdigim cumlelere maruz kaldim. Yapim biraz sessiz kendi halinde biriyim cok konuşkan degilim ama bunları dogrulayacak hicbir davranisim olmadi olsa bile insan esine bunlari söyler mi. Artik bosanmayi düşünüyorum bu kangrenli parmagi artik kesmek istiyorum. Çocuğum bana ve babasina cok düşkün bizi hep birlikte gormek istiyor zira aslinda hakaretleri disinda bunlari soylemeden once cok uzun bir zaman bayagi mutluyduk. Ne olduysa son 2 ayda tekrar eski haline döndü ve bu sefer asla affedemeyecegim seyler soyledi. Asla ne özür ne pismanlik yok tam tersi yatagina kadar ayiriyor. Bana gitmekten baska çare birakmadi bugun evden ayrılacağım. Yazıp icimi dokmek istedim. O kadar cok fedakarlik yaptım ki o ve ailesi icin gördüğüm bu kadar nankörlük beni enkaza cevirdi 17 senem çöp. Hayatimi goz gore gore mafettim.... psikolojim felaket derecede bozuldu nasıl düzeleceğim. Umarım bir hata yapmadan hayatıma devam edebilirim...
Şey oğlak burcu mu kocanHanımlar merhaba. Artik tükenmiş bitmiş enkaz durumundayım. Buraya yazıp biraz olsun içimi dökebilmek az da rahatlama sağlar mi diye uzun zaman sonra yazıyorum zira kime gideyim kime anlatayim böyle bir derdi kmselere anlatmaya dilim varmaz..
Çekiyorum ben bunu 16 yaşımdan beri. Yaşım 33. Aşık oldum ya da öyle sandım.. sevdim ve evet sevildim ya da sevildiğimi sandım bilmiyorum. Cok saf temiz duygulardi vazgeçemedim onsuz nefes alamiyordum yaşattığı herseye rağmen deli gibi bagimliydim ve seviyordum. Üniversiteden mezun olduktan sonra evlendim. Değişmedi. Hakaretler asagilamalar. Mutlu bir ailede buyumedigim icin doğru bir evlilik nasıl olur dogru aile, dogru es, dogru baba kavrami nasildir hic bir zaman bilmedim. Gözüm hic açılmadı körü körüne saplandım hep affettim hep affettim onsuzlugu hayatta hicbir zaman goze alamadim. Evet sevildiğimi hissediyordum cok mutlu oldum bu 17 yillik surecte ama dengesiz bir insan birr günü diger günunu tutmadı hic bir zaman.
Bir kızımız var dünya tatlısı 5 yaşına girecek. Ona benim yasadiklarimi yasatmamak bu hayattaki en buyuk gayemdi mutlu bir ailede birbirine sevgi saygi duyan anne babayla büyüsün. Benim annem surekli babamdan hakaret küfürlere maruz kaldi yillarca ve hala da oyle. Maalesef kizlar annelerinin kaderini yaşar sözünü bizzat yaşıyorum.
Hem hakaret eden kendisi hem yatağı ayıran geri çekilen konuşmayan kendisi. 2 aydir yatagini ayırdı mecbur olmadıkça konuşmuyoruz pazar gunleri kizimizi gezdiriyoruz yemek filan yiyoruz biryerlerde gece zaten 1den aşağı eve gelmez yillarca aile kavrami denen birsey yok iskolik.
Dun bardağı taşıran son damla oldu ben uni mezunuyum 5 yillik. kendisi ortaokul ama iyi bir meslegi var ben çalışmıyorum hic çalışmadım sosyal anksiyete var biraz sessiz ve kaçıngan bir yapim var ama etrafa karsi cok iyilikleri dokunan ailesine karsi cook fedakarliklar yapmış ve onlar tarafindan da cok sevilen biriyim.
Ama gelgelelim son zamanlarda esime bir türlü yaranamadim becerikli ve elinden her is gelen biri olmama ragmen surekli beni asagilamaya basladi. Sen salaksin cahilsin omrumu senin gibi biriyle heba ediyorum iste şunun karisi bile senden daha akilli sen cocuksun aklın gelişmemiş gibi duyunca nutkumun tutulup sok gecirdigim cumlelere maruz kaldim. Yapim biraz sessiz kendi halinde biriyim cok konuşkan degilim ama bunları dogrulayacak hicbir davranisim olmadi olsa bile insan esine bunlari söyler mi. Artik bosanmayi düşünüyorum bu kangrenli parmagi artik kesmek istiyorum. Çocuğum bana ve babasina cok düşkün bizi hep birlikte gormek istiyor zira aslinda hakaretleri disinda bunlari soylemeden once cok uzun bir zaman bayagi mutluyduk. Ne olduysa son 2 ayda tekrar eski haline döndü ve bu sefer asla affedemeyecegim seyler soyledi. Asla ne özür ne pismanlik yok tam tersi yatagina kadar ayiriyor. Bana gitmekten baska çare birakmadi bugun evden ayrılacağım. Yazıp icimi dokmek istedim. O kadar cok fedakarlik yaptım ki o ve ailesi icin gördüğüm bu kadar nankörlük beni enkaza cevirdi 17 senem çöp. Hayatimi goz gore gore mafettim.... psikolojim felaket derecede bozuldu nasıl düzeleceğim. Umarım bir hata yapmadan hayatıma devam edebilirim....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?