Eşim ve ailem arasında kaldım

iyicocu

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
18 Haziran 2024
5
-3
27
Merhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
 
Eşin haklı. Ailen iki yüzlü. Böyle bir aileyle asla muhatap olmak istemem. Boşanmak istemesini de haklı buldum. Ne demek annemle birbirimize çok bağlıyız? Burda anacı erkekler yeriliyor bence kadınlar için de aynı şey geçerli. Ailenizin eteğinden ayrılamayacaksanız evlenmeyin.
 
Merhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
Saçmalardan seçmeler. Eşiniz farklı hayat tarzına sahip bir kadınla görüşmek istiyorsa; öyle birini seçseymiş. Abinizin üniversite hayatı ve özel yaşamı hakkında nasıl bu kadar bilgi sahibisiniz ve bu konuyu kim, neden eşinize anlattı ? Bu konuyu konuşmak yengenize ve abinize büyük saygısızlık.

Siz ailece neden ezilip, büzülüyorsunuz ? Bilgileriniz doğruysa 27 yaşındasınız ve 17 yaşından beri eşinizle berabersiniz. 23 yaşında da evlenmişsiniz zaten. 4 yıldır üniversitede görüşemedik, aynı evde yaşayamadık diye mi saçmalıyor bu adam ? Siz niye sessiz kalıyorsunuz ?

Eşinizin geçinmeye gönlü yok ve bahane arıyor gibi duruyor.
 
kendi başınıza varolmayı öğrenmeden evlenmeseydiniz keşke.
eşinizi haklı buldum.
eşinizle telefonda ne konuştular ne gereksiz bir girişim olmuş neden buna müsade ettiniz?
siz bağımlı biri olduğunuz ve kendi kararlarınızı veremediğiniz için herkesi öyle sanıp eşinizede büyükler akıl versin mi dediniz. ailenizde sizi yönetmeye alışık olduğundan mı eşinize akıl vermeyi kabul etti?
kısasa kısas yapmaya devam ederseniz yürümez tabi evliliğiniz eş ailesi size birşey yapmamışken iki tarafada gitmeyelim fikriniz saçma. altında yatan neden sizin kendi ailenize açıklama yapacak cesareriniz olmaması bize gelmediniz onlara gittinizi açıklamak istemediğiniz için tatile gidelim demişsiniz.
 
Eşin baştan sona kadar haklı ailen madem böyle davranacak evlendirmeseydi seni.
Bu olayın üstüne neden kimsenin yanına gitmeyelim dediniz? Eşinizin ailesinin suçu bile yok.
Suçları yok evet sadece benim ailemin yanına asla gelmeyeceğim derken bunu yapmak gücüme gitti o yüzden istemedim
 
Merhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
Flört döneminde görüşme konusunda her ailenin yapısı farklıdır ona çok yorum yapamayacağım.
Fakat Abinizin yaptığı iğrenç bir hareket orası kesin.
Annenizin tutumu baştan aşağı yanlış aynı şeyi eşinizin annesi arayıp Eşinize ağlasa dayanamıyorum senden uzak bir şehirde yaşamaya dese kabul eder misiniz? Evlisiniz ya kendi yuvanızın ailenizin olduğunun farkına varın. Ben eşinizi baştan aşağı haklı buldum. Bizde ailelerimizden farklı şehirlerde yaşıyoruz, tek kızdım anne babam yere basmasın üstüme bassın şeklinde bir sevgim vardır. Ama ne benim annem ailem nede ben ailemin yaşadığı şehre gidelim bilmem evimde mutsuz olayım gibi hallere girmedim girmedik. Eşinizin ailesinin suçu günahı ne? Yer değiştirin eşinizin ailesi sizinkiler gibi olsaydı kabul eder miydiniz benim ailemin suçu yok gideceğiz der kestirip atarsınız. Dürüst olalım.
 
Eşin haklı, abinin yaptığı ikiyüzlülük. Bende illa da akrabayla görüşülür kavramı yok, sevmediğim insanla görüşmem, abin görüşmeyeceğim biri olurdu.

Annenle ilişkin de sağlıklı gelmedi, insan evlenince aile kurar, annen baban düşman alıp götürmüş gibi davranarak ne yapmaya çalışıyor? Mutluluğunu mu istemiyorlar? Boşanıp yanlarına gitsen mutlu mu olacaklar? Dertleri ne bu insanların ya, kendi anne babalari bu kadar islerine karışıyor muydu?

Bence bu iş uzun sürmez, erken yaşta bir evlilik olmuş. Eşin de uzattıkça uzatacak gibi duruyor. Bilemiyorum aileler düzelir doğru adımlar atarsa toparlanır yoksa bir şekilde ayrılırsınız gibi geldi.
 
Abinle görüşmeyi kesebilirsin bence. Eşin, abin konusu başta olmak üzere haklı.

Abinin affı olmamakla birlikte anne ve babanı ele alacağım konuda. Eşin genel anlamda haklı.

Diğer taraftan da çok geçmişte kalan şeyler bugünün kavga malzemesi olmamalı. Eşin bu manada hatalı. Kendi yuvasını koruması gerekirken karısından boşanmaya kalkmasi konusunda net hatalı.

Eşimin ailesini sevmesem bile eşim için katlanırım. Eşim de benim ailemi sevmese bile benim için katlanır. Olmasi gereken budur. Yoksa herkes boşanır bu ülkede. Kimse eşinin ailesine bayılmıyor.

Eş hatrına idare edilecek kadarını idare ediyoruz biz de. Eşin de böyle yapsaydi. Çok daha şık olurdu .
 
butun bu kin ailenizin esinizle onceden tanismamis olmasi ve bekarken sizinle serbest bir sekilde gorusemmis olmasi mi yani? basligi gorunce ortada buyuk bir olay var sandim. neyin kinini guduyor bu adam anlamadim. abinzin yasam tarzi esinizi degil, sizi ilgilendirir cunku sizin aranizdaki mesele, gorusmek istemiyorum deyip kestirip atmasi cok sacma geldi. gecmisi hirs yapip annenle babanla gorusmeyecegim ne demek? siz evlendikten sonra sizin evliliginize , hayatiniza karisiyo olsalar neyse hadi horusmek istemesin dicem de. esinizi haksiz buldum. ayrica ayri bir sehirde hayat kurmus olunca uyum saglayamayabilirsiniz sonucta ilk kez aileden ayri kaliyorsaniz. bunu da esiniz tolore edebilirdi. sizi manipule ediyor bu adam
 
Taktik veremicem. Aile ilişkilerini en beceremeyen insanlardan biriyim.

Ben eşini hakli buldum. Evet abin iki yüzlü ve ayrica saygisiz.
Şimdi senin ailen senin gözünde minnoş. Annen canin ciğerin ama eşin için yıllardır sacma sapan konuyu gündeme getiren bir insan. İnsanların özgür iradelerine saygı duymak zorundasın. Eşin görüşmek istemiyor. Gidip, yalandan gılı gılı yapmak için hayat çok ama çok kisa.
 
butun bu kin ailenizin esinizle onceden tanismamis olmasi ve bekarken sizinle serbest bir sekilde gorusemmis olmasi mi yani? basligi gorunce ortada buyuk bir olay var sandim. neyin kinini guduyor bu adam anlamadim. abinzin yasam tarzi esinizi degil, sizi ilgilendirir cunku sizin aranizdaki mesele, gorusmek istemiyorum deyip kestirip atmasi cok sacma geldi. gecmisi hirs yapip annenle babanla gorusmeyecegim ne demek? siz evlendikten sonra sizin evliliginize , hayatiniza karisiyo olsalar neyse hadi horusmek istemesin dicem de. esinizi haksiz buldum. ayrica ayri bir sehirde hayat kurmus olunca uyum saglayamayabilirsiniz sonucta ilk kez aileden ayri kaliyorsaniz. bunu da esiniz tolore edebilirdi. sizi manipule ediyor bu adam
Hem o hem de aynı şehirde yaşamayı istiyor olmaları diyelim iki konu birden
 
Merhabalar ben 4 senelik evliyim çocuğum yok henüz.Evlilikten önce 6 senelik bir uzak mesafe ilişkisinden sonra evlendik ve ikimizin de ailelerinden uzak bir şehirde yaşamaya başladık. 6 senelik bu süreçte neredeyse her ay eşim beni görmeye geldi ve çoğunlukla onun çabası ile okulu bitirip evlenmiş olduk, ben de arada onun yanına gidebildim ama onunkinin yanında gerçekten az kalır. Üniversitenin başından itibaren eşim ailemle tanışmak istedi ama ailem laf söz olur çevrede birileri görür vs. diyerek okulun son senesine kadar beklemek istediler ben de açıkçası zaten çok muhafazakar bir kafada büyütülmüş olduğum için bana tuhaf gelmedi ama eşim bu konuda hep sikayet ediyordu,bugün yaşayacaklarımı bilsem o dönemde kesinlikle ailemi ikna eder ve onunla tanışmalarını sağlardım.Ayri bir şehirde yaşamaya basladiktan sonra annem çok zor günler geçirmeye ve telefonda hep ağlamaya başladı.Konu devamlı dönüp dolaşıp aynı şehirde yaşamaya geldi ve seneler içinde bu eşimi iyice rahatsız etti.Annem ve ben birbirimize o kadar bağlıydık ki o mutsuz oldukça ben de mutsuz oldum.Ayrica bir de işin abim boyutu var, üniversitede şuan evli olduğu eşiyle nerdeyse aynı evde yaşayarak güzel bir dönem geçirdiler.Arada sırada abim de bizim buluşmalarımıza çomak sokmaya çalışırdı ve eşim bunların hiçbirini unutmadı. Aile görüşmelerinde pek samimi davranmadı kimseye ve ben de onu iyi olsunlar diye biraz zorladım çünkü ailem de benden bunu talep etti.Sonuc olarak en son 3 ay önce ilk olarak abinle görüşmek istemiyorum çünkü kendi yaşadığı hayat ve bizim buluşmalarımıza karışması ikiyüzlülük dedi ben de yalnız görüşmeyi kabul edemedim.Bundan yola çıkarak sinirle benden boşanmaya kalktı. Ailelerin de haberi oldu ve onun ailesi yanımıza gelerek durumu yatıştırmaya çalıştılar.Bu olaydan sonra annem ve babam da onunla telefonda konuştu ve iyice gidecek derken daha da kötüye gitti.Onlar geçmiş için kendini savundukça eşim iyice hırçınlaştı.Simdi de kesinlikle annem ve babamla da görüşmeyeceğini söylüyor. Ben iki tarafın ortasında sıkışıp kalmış durumdayım,bazen ölüp gitmeyi bile istediğim oluyor.Bu yaşıma kadar hiçbir şey için ailemi üzmemiş kırmamış biriyim ve onları üzmekten ölesiye korkuyorum.Eşim de bu zamana kadar asla tepki koymadın onlardan korkuyorsun da benden niye korkmuyorsun diyor.Herkese hak vermekten o kadar yoruldum ki.Bayram tatili için kimsenin yanına gitmeyelim bu olayların üstüne diye tatile geldik ama şimdi de benim ailemin yanına gitseydik onlar sana ne yaptı diyerek tatilden de zerre kadar keyif almıyor burda da kavga etmeye devam ediyoruz.Bu forumda bir sürü böyle konu okudum ve sizlere sorum bu şekilde aile ile tek başına görüşerek evlilik sürer mi veya hicbir seyi unutmayan bir eş ile devam etmek ne kadar doğru?Hatalarım olduğunu hissediyorum ve neyi doğru yapabilirim bundan sonra fikirlerinizi bekliyorum.
Sizin çekirdek aileniz, siz ve eşinizsinizsiniz. Daha da onemlisi artık yetişkin bir birey olarak aile evinizden çıkıp kendi ailenizi kurdunuz. Her şeyin aynı olmasını bekleyemezsiniz. Aynısını eşiniz yapmış olsaydı eminim çok büyük tepki verirdiniz ve eşiniz "annesinin sütten kesemedigi oğlu" olurdu. Ayrıca aileniz abinize ve size ikiyüzlü davranmış. Abinizin ve ailenizin karakteri eminim değişmemiştir. Eşiniz onlarla görüşmek zorunda değil. Sizin görüşmenize de karışmamış. O zaman ortada dert edilecek bir şey yok. Eee derseniz ki illaki benim annem benim abim öncelikli o zaman boşanın. Ayrıca aileniz telefonda ne dedi de her şey daha kötüye gitti? Açıkcası ben sizin tarafınızı samimi bulmadım.
 
Sizin çekirdek aileniz, siz ve eşinizsinizsiniz. Daha da onemlisi artık yetişkin bir birey olarak aile evinizden çıkıp kendi ailenizi kurdunuz. Her şeyin aynı olmasını bekleyemezsiniz. Aynısını eşiniz yapmış olsaydı eminim çok büyük tepki verirdiniz ve eşiniz "annesinin sütten kesemedigi oğlu" olurdu. Ayrıca aileniz abinize ve size ikiyüzlü davranmış. Abinizin ve ailenizin karakteri eminim değişmemiştir. Eşiniz onlarla görüşmek zorunda değil. Sizin görüşmenize de karışmamış. O zaman ortada dert edilecek bir şey yok. Eee derseniz ki illaki benim annem benim abim öncelikli o zaman boşanın. Ayrıca aileniz telefonda ne dedi de her şey daha kötüye gitti? Açıkcası ben sizin tarafınızı samimi bulmadım.
Biz seninle iyi olmak istiyoruz ama sen soğuk davranıyorsun demişler,eşim de biz boşansak siz mutlu olursunuz demiş.
 
Ailenizden ayrılamıyorsanız evlenmeyin bizim de böyle bir gelin var her ay köye ailesinin yanına gidip duruyor karnı burnundayken bile karlı havada kalkıp gitti ve dayım çok kızdı. Bayramda bile tüm aile buluşurken o köyde ailesinde. Ben normalde yurtdışında yaşıyorum bayram bahanesiyle ailemi görmeye geldim eşim müsait değildi gelmedi. 5 aydır görmedim ölmedim de, 15 gün görüşmek yetti arttı artık yüz göz olmaya başladık gitme zamanı gelmiş diyorum kendi kendime. Bana en güzel yer evim, eşimin yanı geliyor. Bu tavırlara maruz kaldıysa da eşiniz haklı.
 
X