Merhaba sevgili KK
önce kendimi tanıtayım : 27 yaşındayım 9 yıl önce severek değil görücü usulü evlendik eşimle ben sabah 9 akşam 6 şeklinde çalışıyorum iki tane kızımız var 8 ve 2.5 yaşında eşimde bir hafta sabah 7 akşam 3 bir haftada öğlen 3 akşam 11 şeklinde çalışıyor. Eşim akşamları evde olduğunda erken geldiği hafta yani çok rahatım onun yanında olmak huzur veriyor bana pazar günü tüm gün evde yine aynı çok rahatım sağolsun hiç bi şekilde ev işinde çocuklarda yardımcı felan olmaz kendisi sadece kanepesine uzanır ve televizyon izler ama onun evde olması bile yetiyo hal böyleyken bile ben hep onun yanında olmak istiyorum evin ve çocukların her türlü yükünü ben çekiyorum ve bundan da hiç rahatsızlık duymuyorum . eşimin akşam işte olduğu zamanlar hiç eve giresim gelmiyor o işten gelene çatlıyorum sıkıntıdan . bitmek bilmez bi enerjiyle herşeye koşturuyorum ama hiç şikayet etmiyorum hep onu ve çocuklarımı rahat ettirmeye çalışıyorum. Eşimle bu zamana gelene kadar çok zorluklar atlattık Rabbimin her gününe şükür bu günlerimiz bir nimet gibi geliyor şu an bana. Diyeceğim o ki içimden bi ses kızım bunlar bi gün bi tarafında patlıycak diyo ama neden bilmiyorum . Bunları size anlatma sebebim siz hiç hayatınızda böyle zamanlar geçirdiniz mi yani sizce eşime bu kadar bağlı olmam onsuz birşey yapamıyor olmam normal mi niyeyse bana hiç normal gelmiyor
önce kendimi tanıtayım : 27 yaşındayım 9 yıl önce severek değil görücü usulü evlendik eşimle ben sabah 9 akşam 6 şeklinde çalışıyorum iki tane kızımız var 8 ve 2.5 yaşında eşimde bir hafta sabah 7 akşam 3 bir haftada öğlen 3 akşam 11 şeklinde çalışıyor. Eşim akşamları evde olduğunda erken geldiği hafta yani çok rahatım onun yanında olmak huzur veriyor bana pazar günü tüm gün evde yine aynı çok rahatım sağolsun hiç bi şekilde ev işinde çocuklarda yardımcı felan olmaz kendisi sadece kanepesine uzanır ve televizyon izler ama onun evde olması bile yetiyo hal böyleyken bile ben hep onun yanında olmak istiyorum evin ve çocukların her türlü yükünü ben çekiyorum ve bundan da hiç rahatsızlık duymuyorum . eşimin akşam işte olduğu zamanlar hiç eve giresim gelmiyor o işten gelene çatlıyorum sıkıntıdan . bitmek bilmez bi enerjiyle herşeye koşturuyorum ama hiç şikayet etmiyorum hep onu ve çocuklarımı rahat ettirmeye çalışıyorum. Eşimle bu zamana gelene kadar çok zorluklar atlattık Rabbimin her gününe şükür bu günlerimiz bir nimet gibi geliyor şu an bana. Diyeceğim o ki içimden bi ses kızım bunlar bi gün bi tarafında patlıycak diyo ama neden bilmiyorum . Bunları size anlatma sebebim siz hiç hayatınızda böyle zamanlar geçirdiniz mi yani sizce eşime bu kadar bağlı olmam onsuz birşey yapamıyor olmam normal mi niyeyse bana hiç normal gelmiyor
Son düzenleme:
