Bu benim bir arkadasimda da vardi. Hala var mi bilmiyorum.
Ama o çabasını, karşısındakiyle ayni fikirde olmak isteği, muhalif olmamak, dışlanmamak istegi gibi algilamistim.
Çok seneler sonra dogmus evin en kucuk cocuguydu. Ebeveynleri ve buyukleri ile iliskisi kopuktu. Onu pek anlamıyorlardi.
Kendini ifade ettigi tek yer okuldu. Orada da herkesle ayni fikirde olmayi tercih ediyordu diye düşünüyordum.
Kendine ait olmayan fikirlerle, sanki seninle ayni seyi düşünüyormuş gibi "lafı ağzımdan aldın" tavriyla tekrarlamasi da bana hep var oldugunu ispat cabasi gibi geliyordu. Belki de bir hastaliktir bilemiyorum.