Ağır travma geçirdim, arkadan anksiyete OKB insomnia falan geldi. Hayatımın o döneminde kendi kendime konuşmaya başladım. Psikayatristim kendi kendine konuşmak iyidir , beyin kendini duyar, düşünceleri organize eder demişti
ama bir nüansla sana cevap veren bir ses olmayacak kafanın içinde. O zaman durum çok ciddi demişti. Eşiniz güldüğüne göre sanırım kafasında böyle bir ses var. Ben hiç gülmedim çünkü. Yada eşim beni kendi kendime konuşurken yakalarsa utanırım evet ama muhabete dahil olur o da, reddetmem konuştuğumu.
Eşinizin ki kesinlikle kendi kendine konuşmak değil. Ayrıca gerçekten hasta insanlar doktora gitmek istemezler tam tersi karşıdakini sorunlu bulurlar. Bu bir savunma mekanizması ve bilinçaltı düzeyde çalışıyor, eşinizin size yaptığı da bu.
Gitmeyen koca adamı nasıl götürürsünüz bilemem ama kendi kendine düzelecek bir şey değil bu malasef