Merhaba kızlar. Kafam allak bullak, sağlıklı düşünemiyorum şu anda. Sizlerden fikir almak istiyorum. Öncelikle, hiç kimseye %100 güvenmemek gerekiyormuş, bunu yeni anlıyorum. Biz birkaç yıl önce kooperatif gibi ödemesi olan bir binadan daire aldık küçük bir peşinatla. Kendimiz oturamadık çünkü girdiğimiz daire bulunduğumuz yerde değil başka bir ilde. Neyse, daireler teslim edildi, kendimiz oturamayacağımız için kiraya verdik. Ben de tanıştım onlarla, yeni evli bir çift. Çok beğendiler evimizi. Yeni ev, yeni eşyalar, yeni gelin. Ne güzel dedim, Allah mesut etsin, güle güle oturun. Kiracılarımız 2 yıl oturduktan sonra, eşim bana onların taşınacaklarını söyledi. E tamam dedim, başkası tutar. Evi boşalttılar, ben oraya gidip emlakçılarla görüşeyim dedi, yine olur dedim. Çok güveniyorum ya, gözüme perde inmiş sanki. Ne kadar safmışım. Meğer evimizde oturan bu kiracılar kendisi çıkarmış. Satacağını söylemiş. Şimdi düşünüyorum da ben oraya emlakçılarla bi görüşmeye gideyim dediğinde yapmış olmalı bunları. Eminim.Sonuç ; birkaç gün önce dedim ki ' ben yeni kiracılarla tanışmadım, tanışmak istiyorum. Diğer çift ne iyi insanlardı.'Kem küm etmeye başladı. Anladım ters birşeyler olduğunu hareketlerinden. Ne oluyo sana neden böyle davranıyosun, tanışamazmıyım insanlarla ben dedim. İçindekileri dökmeye başladı. Çok üzgünüm ama kiracı falan yok, ev de yok. ben o evi kumarda kaybettim dedi. Beynimden vurulmuşa döndüm. Tartakladım onu. Kavga kıyamet, bilirsiniz işte. Sabahı zor ettik. Bu yaptığını, 2 senedir bunu benden saklamasını kaldıramıyorum. Tek güvencemiz o evdi. Kendimce seviniyordum. Ama kaybetmiş. Onu affedemiyorum, kaldıramıyorum. Ne olacak şimdi. Ben ona çok ağır laflar söyledim. Birbirimizin yüzüne bakacak halimiz yok.Boşanmayı düşünüyorum. Çünkü bu attığı kazığı hayatım boyunca unutamayacağım ve hiçbir şey olmamış gibi davranamam. Evden gönderim onu. Peki ne olacak şimdi? Siz olsanız ne yapar, nasıl davranırdınız.Ben kabullenemiyorum
