dışardan evliliğimize bakarsan hiç sorun yok mükemmel ama içim artık kan ağlamaya başladı..bütün gece uyuyamadım kapı çalar gelir diye..konuya şöye gireyim;
dün dışarı çıktık biraz içtik sohbet ettik herşey süperdi ama eşmin bir huyu var her örnekte eski sevgilisini anlatır anneside böyle babasıda...her seferinde dile getirdim yapmayın hoşlanmıyorum boşanma noktasına geldik bu yüzden anlamadılar bende aynısını yaptım eski sevgilimi anlattm ama hala aynılar ve derler iste kız ister kırıl söylicem sanki sen kim köpeksin ben yapcağımda geri kalmam der gibi..dün eşim bi konuda eski sevilisiyle yaşadığı cinsellikten örnek verdi tmm herkesin geçmişi vardır doğal ama göze sokmamak lazım bende oha atık dedm hala konuşuyo sonra kapadım konuyu eve gelicez artık durağa gidiyorduk deidm ki ona kendine yapılmasını istemediğn şeyi bana yapma bak sabrım kalmadı bende yapıcam sana o zaman anlarsın nasıl üzüldüğümü bana döndü elimi tutarken bir anda bırakıp seni si.erim dedi küfür etti yani bozuldum ama sokaktayız uzamasın diye olay dün yaptığını yapıcaksın niye kızayım ki dün senle yaşadığımı yaşıcam dedim tek amacım konuyu evde tartışmaktı sokakta değil...bana dedi ki tabi ya dün yaşadığını yaşıcaksın nasıl olsa deldirdin onla evlendiğimde kız değildim ama ona anlattım ve bana dediki geçmişin değil benden sonrası önemli bugüne kadar hiç bunu yüzüme vurmamıştı sormamıştı bie ailesi bile bilmez bunu bir tek ikimiz biliyoruz...inanın o kadar kırıldımki kendimi oro.pu gbi hissettim bi an defol gitdedim ona atladm taksiye eve geldim...15 dk sonra aradı nerdesin diye evdeym dedim taksiyle geldi para verdim ödesin diye taksi parasını 10 lira daha ver ben gidicem dedi vermedim bende dedi ki benim paramı bana mı vermiyosun ben kazanıyorum ver kartlarımı dedi vermedim sakladım yürüyerek giderim dedi biz bittik yarın eve gelcem burda olma dedi ve gitti hiç bişey demedim ama çok kırıldım sabaha kdar ağladm sabah saat 6 da burnumdan ağzımdan kan gelmeye başladı hep kanardı burnum sıkılınca doktora gtmıstm bır dönem kesilmşti kanama ama sabah 2 saat durduramadım kanı her yer kan oldu onu aradım tele cevap bile vermedi....
ben onun için nelerle mücadele ettim ailesi her şeyime karıştı bağırdı sustum..sırf eşim de benim alieme hep sustu ve saygısızlık yapmadı diye benim ailemde çok laf söyledi ama ben hep onu savundum o ise ailesi bana bağırınca sustu krışmadı bağırsınlar cevap verme dedi kendide veremdi diyemedi karıma kimse bağıramaz ailesi haklı oldu şimdi...annesi sabahlara kadar kocamın eski sevgilileriyle neler yaşadığını kızların vucutlarını aralarında ki cinselliğe kadar anlattı ben anlatma anne hoşlanmıyorum dedim kocamsa ne var bunda geçmiş o dedi dengesiz kıskanç oldum annesi haklı oldu...sorunlarımı kocama anlattım herhangi şeylerdi bunlar dır dır yapıyo çekilmez oldum 1 tane arkadaşım yok anneme güvenip asla anlatmam tek insan kocam anlatabilceğim ama ona hep ağır geldim..her kavgada boşanalım eve gelmicem dedi 1 haftalık evliyken bile ağladım sustum...kendisi benden hep bazı şeyleri gizledi sakladı duyunca bunları ben yine haksız oldum ne varmış bunda yalan gizlemek doğalmış..dünde ona bunu anlatmaya çalıştım bak bana yaptıklarnı ben sana yapsam ne yaparsın empati kur dedim adam delirdi tek istediğim beni anlamasıydı...hala eve gelmedi ama mecbur gelcek şirket arabası anahtarları burda yarın işe gidicek....onunla asla konuşmayacağım...kocamın gece nerde kaldığını bile bilmiyorum...inanın evlenmemiz için bana yalvarmıştı bu adam kapımda ağlıyordu bu nasıl bir hayal kırıklığı anltamam..ben evlenmeden önce arkdaşlarımla ayrı evde yaşıyordum annem sabit fikirli onu sevmiyorum anlatmak isterdim ama uzun hikaye şöyle deyim size babam yok ve annem hep biriyle evlenmeye kalkar bende o evde olunca adamla sorun yaşadım açmak istemiyorum...yani bugün boşansam yalnız yaşamak zorundayım gidebilcek ne akrabam ne ailem var ama hayatla mücadeleye ne kadar gücüm var bilmiyorum yalnız ayrı evde yaşamak o kadar zorki ben daha 21 yaşındayım ve yalnız yaşarken çektiğimi ben bilirim...şu an ağlıyorum ellerim titriyor keşke evlenmeseydim en azından kurulu bir düzenim ev arkadaşlarım vardı bir şekilde hayat sürüyordu.şimdi ne yapıcam bilmiyorum..eşim bu durmumu bilio gidemiyeceğimi biliyo ...size evliliğmde diyebilceğim iyiler bana asla vurmaz parası maaşı hep elimdedir karışmaz kimseye özendirmez hep alır istediğimi ve bana aşık olduğunu söyler ....aşk bu mu ağlatmak çaresiz bırakmak mı? anlayamadım ben hayatı ve insanları ben kimseye anneme bile güvenemezken ona güvendim inandım ailem sensin dedim hak ettiğim bu muydu?inanın şu an yaşamak bile ağır geliyor bana
neyse demiştim ki ;
