Merhaba.Yıllardır kk takip ediyorum.Bir sorunum var ve artık çok yoruldum sizinle paylaşmak biraz dertleşmek istedim.Eşimle 6buçuk yıldır birlikteyiz.Son 1.5yılında evliyiz.Eşim 1 yıldır işsiz ve doğru düzgün iş aramıyor.İşletme mezunu ve özel bi şirkette muhasebeci olarak çalışıyordu evlendiğimizde. Ayrıca babamla çok sorun yaşadım eşimi hiç istemedi.gayretsiz birisi daha iyisi için hiç uğraşmıyor diye hep beni vazgeçirmeye çalıştı. Hatta sözlüyken onu kpss zorla soktum kursa gitti aama ders çalışmıyordu.hatta bu yüzden ayrıldım ama dayanamdım gene barıştım.E vlendik ben yeni mezun olmuştum 2.5 ay kadar evde oturdum iş aramadım.2.5 ay sonunda işe başvurdum ve başladım.4 ay sonunda iş yerinde bazı sorunlar yaşayıp ayrıldım.Zaten atama bekliyordum atanana kadar çalışmak istemiyordum ama maddiyat işte.Bu arada eşiminde işinde sorunlar çıktı..bende biraz dayan ben işe başlıyım ayrılırsın ama ben işsizken olmaz diyordum.Bir akşam eve geldi ben istifa ettim dedi.Ne diycemi şaşırdım.Ama tamam dedim başka iş buluruz diye moral verdim destek oldum.o arada eşimi iş için arayanlar oldu tanıdıklar tatil yapıcam deyip onları geri çevirdi.Ailelerden gizledik durumu nasıl olursa bulucak diye.Zaman geçtikçe eşimde bi rahatlama başladı.İş aramadı evde yatıyodu bütün gün.Daha sonra ben işe başladım.Yoğun çalışıyordum eşim evde yatıyordu.Annem geldi memleketten eşim ailesinin evinde uyuyordu annemkaldığı sürece (ailesi memlekete gitmişti).Bide ben eşimin işi ist da diye atama tercihlerimde ist dışı tercih yapmadım sırf onun işi bozulmasın diye.özelde çalışmaya devam ettim.2atamayı böyle kaçırdım.Neyse eşimle kavgalarımız başladı.Bu arada kredi borcumuz vardı (eşim nişanlıyken benden habersiz çekmişti sonradan öğrendim) onu ödeyemedik.başka borçlar derken annelerinin taktığı bilezikleri bozdurup ödedim.benim zorumla bi mağazada satış danışmanı olarak iş buldu.gecesi gündüzü yoktu.sonu olan bi iş değildi ama idare ettik bi süre.o arada ona hep iş bak dedim benim zorumla başvurdu sadece.anneme anlattım dayanamayıp abime anlattım sonunda üzüldüler her konuda arkandayız dediler.babama söyleyemedim uzun süre haklı çıkmıştı çünkü.neyse bu arada bi atama daha oldu eşime ben neresi olursa gidicem daha fazla fedakarlık yapamıcam dedim ve uzak bi yere atandım şimdi.eşimede gelme benimle istda iş bul çalış ayrı kalalım bi süre sonra eş durumundan gelirim dedim.kabul etmedi yalnız gönderemem seni dedi.neyse tartışmaların sonunda geldi yanıma.bulunduğumuz yer çok küçük eşime iş imkanı yok.zaten iş arayanda yok.etrafımızdakiler iş bulalım diye söylüyolar eşimin niyeti yok.çok laf söyledim hep bağırdım ağladım yalvardım ben senin için neler yaptım babamı karşıma aldım dedim.eşim tek kelime etmiyo çabası gayreti yok hiç.ben böyle yaşayamam bak biticek herşey böyle devam edersen dedim.Boşanıcam dedim deme öyle diye ağladı.Eşim bana çok düşkün seviyo biliyorum üstüme titrer hep benim dedğim olsun ister.Ama nereye kadar bunlar yeter ki.kocan çalışmayınca ne saygı kalıyo sende ne sevgi.Eski duygularım yok öyle hissediyorum yani.Çekici bile gelmiyo çoğu zaman.Ailemden çok uzaktayım şuan sadece eşim var yanımda sırf oyüzden onunla konuşuyorum gülüyorm gibi geliyo çünkü ailemin yanındayken onun yokluğunu hiç hissetmiyorum.Çok uzun oldu biliyorum ama daha içimde neler var neler...Ne yapmalıyım bilmiyorum..ben gayretli biriyim çabalarım herzaman..o yüzden böyle şeylere katlanamıyorum..
