• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşim çalışmıyor :(

arkadaşlar ben forumu uzun süredir takip ediyorum ama ilk defa aktif olarak kullanıyorum.herhangi bi yanlışım olursa lütfen kusura bakmayın..
eşimin ailesine bi kaç ay sonra söyledik.niye en başında söylemediniz diye kızdılar.bana hep niye sen söylemedin deyip durdular.ben olay büyümeden düzelir sandım çünkü.eşime kızdı annesi falan.ama babası her konuda yorumsuzdur.umrunda değil sanırım oğlu çalışıyomu çalışmıyomu.hatta evin hanımı diye eşimle dalga geçmişliği vardır.niye söylemediniz diye kızdılar ama şu anda yaptıkları tek bişey bile yok.ben atandım geldim maaşımı alana kadar 5 kuruş yoktu elimizde.nakliye paramıza kadar babam verdi.kredi kartı verdi elimize ailesi bunları bildiği halde 5 kuruş vermedi.babamdan para almak o kadar zoruma gitti ki kocam yanımdayken.eşimin ailesi uzağı yazdım diye kızdılar.ama 3. tercihide eşim için kaçıramazdım o evde yatarken daha fazla kendimden ödün veremezdim.kayınvalidem çocuk deyip duruyo deli oluyorm.ailesinin durumun ciddiyetinden haberleri yok eşim bahsetmiyor.hoş onlara göre sorun yok zaten.köyde yaşıyorz ben iyi maaş alıyorum birikim bile yapmalıyız bunu düşünüyolar.bu arada eşim 30 ben 25 yaşındayız.
 
ev işini, yemeği üzerine yıkın, bir de hamile kalmak istediğinizi, nasıl olsa onun evde olduğunu, çocuğa bakabileceğini söyleyin, akşam eve gelince önünüze yemek ,çay bekleyin,yaptıklarına güzel olmamış diye burun kıvırın, evinizde internet varsa ödeyemedim bahanesiyle kapattırın, 1 hafta sonra iş bulur :)
zor bir durum Allah kolaylık versin

canım eşim ev işlerini yapar ben çalışırken temizlik yemek yapardı bende baştan en azından bunları yapıyor derdim ama şimdi onları yapıyor olmasının bile hiç değeri yok gözümde.hamileliğe gelince eşimin pat diye iş bıraktığı dönemde çocuk niyetindeydik bir süre daha devam ettik ama baktım ki adamda rahatlık var çok istememe rağmen çocuk konusunu kapattım.bebek gördükçe ağlamak geliyo içimden çok severim çünkü.bunu yaşattığı içinde daha çok kzııyorum eşime.abimin kızı var sanki çocuğum gibi sevgimi herşeyimi ona veriyorum..
 
konunun başını okuyunca aa ben mi yazmışım dedim.
biz de 6.5 yıl ilişkiden sonra evlendik 2 senedir evliyiz.

ben aslında eve kimin para getirdiğine pek takılmam, ama şu anda borçlarımız var sizin gibi ve sadece benim ödemem bana ağır geliyor.
bence eşin rahata alışmış, benim durumumu da anlatayım sana, çünkü çok benziyor.

evlenmeden önce eşim ailesinin firmasında çalışıyordu.
ama benim yakınımda olabilmek için şehir değiştirdi, iş değiştirdi.
türkiyenin gitmediği bölgesi kalmadı iş için.
yani eskiden hem çalışmayı severdi, işi nerede olsa peşinden gitti başka şehirlerde falan yaşadı, mecburiyetten de çalışıyordu.

sonra ben doğuya atandım senin gibi.
çok küçük bir yerdi ve de tehlikeli.
evlendik, o da işini bıraktı yanıma geldi.

ee tabi orada iş de yok. eşim özel sektörde çalışabilirdi sadece ama yok öyle bir iş zaten köy gibii bi yer.
neyse oradan kalktı iş buldu gitti başka şehre, bir süre çalıştı, ama maaşını alamadı vs. kalktı geldi tekrar yanıma.
bu arada borçlarımız oldu tabi.
tek maaşla nereye kadar..

bir de eşim iyice bunalıyordu, sürekli evde.. arkadaş falan edindi, kahveye falan çıkmaya başladı. ben de sinir olmaya başladım.
neyse eşimi sigortalı yaptık izmirde çalışıyor gösterdik 1-2 ay.
tayin oldum eş durumundan geldik izmire.
ama izmir merkez değil.
yine bi köy gibi yere.

ee yine iş yok.
gitti izmirde çalıştı
5 ay.
yılbaşında geldi eve ve ben bi daha gitmicem böyle ayrı yaşayamıyorum dedi.
ben de o sırada kurum değiştirdim.

şimdi oturduğumuz yere taşındık.
sonra da askerliğim var askere gidicem bana şimdi iş vermezler dedi. (işkura falan başvurdu ama bişey çıkmadı)

askere gidene kadar da 5 ay çalışmadı.


askerden dönünce ne olacak onu bilmiyorum işte...
kpss falan denicem diyor.
ama artık işsiz kalmasına tahammülüm yok.
bi sürü kredi borcumuz oldu tek başıma bu yüklerin altına girmek beni yordu...

sen de eşini bir şekilde istanbula annelerine gönder, kayınbabanla falan konuş bence. bir iş bulsunlar, sonra da eş durumundan gidersin.
İnşallah sorununuz çözülür..


benimkide şimdi benim ve babamın zoruyla kpss hazırlanıyo sözde ama hiç sanmıyorum olacağını tabi ona maddi manevi sonsuz destek veriyorum.bazen diyorum kendi işini açması için kredimi çeksem belik olur diye ama sonrada neden yapayım bu kadarını diyorum.kendi kendime konuşuyorum deliriyorum sanırım :) babam abime iş açtı abim çalıştırıyo banada demişti sizede açalım diye.ben hep reddettim biz kendi yağımızla kavruluruz.ilerde laf olur eşimin zoruna gitmesin diye.aldığımz para yeter istemem dedim hep.şimdide babam istesem yapar belki ama kesinlikle istemem.onun bunun zoruyla iş sahibi olan adama nasıl güvenirimki nasıl kocam deyip arkamı yaslarım..işimiz zor arkadaşım..ama ben suçu kendimizde buluyorum..çok gayretliyiz çok dayanıklıyız bu kadar olmamalıyız sanırım..Allah yardımcımız olsun..
 
Benim bir akrabanin kocası tam böyle 5yıl işsiz durmuş bizim saf evi geçindirmis ailelere söylememişler. Adamda tabi maaş kartı da. En son çocuğa Külotlu Çorap alınca kadın, sen nasıl 20 lirayı harcarsin diye kavga patlatmis adam. En son boşandılar kadın şimdi 2. Evini aldı adam hala culSuz
 
Asıl hatayı onu atandığınız yere götürmekle yapmışsınız. Küçük bir yer, iş yok bahanesine daha rahat sığınır orada. Onu istanbulda bıraksaydınız, tek başına bir ev geçindirme derdine düşseydi, parada göndermeden. Tabi anne babasınında destek olmaması lazım. O zaman bak nasıl çalışıyor ne iş olsa...
Ben çalışmayan kadına bile anlam veremiyorum yahuu...
 
Asıl hatayı onu atandığınız yere götürmekle yapmışsınız. Küçük bir yer, iş yok bahanesine daha rahat sığınır orada. Onu istanbulda bıraksaydınız, tek başına bir ev geçindirme derdine düşseydi, parada göndermeden. Tabi anne babasınında destek olmaması lazım. O zaman bak nasıl çalışıyor ne iş olsa...
Ben çalışmayan kadına bile anlam veremiyorum yahuu...

gelmesini hiç istemedim.çok direttim gelme ayrı kalalım ama istda işin olsun diye.2-3 yıl ayrı kalmayı göze almıştım ama eşime kabul ettiremedim.sadece yanımda olmak istedi çalışmamayı sorun etmedi..ist gidecek sanırım ama nezaman bilmiyorm.zaten istesede ailesinden destek yok.bize dokunmayan yılan bin yıl yaşasın mantığındalar..
 
Merhaba.Yıllardır kk takip ediyorum.Bir sorunum var ve artık çok yoruldum sizinle paylaşmak biraz dertleşmek istedim.Eşimle 6buçuk yıldır birlikteyiz.Son 1.5yılında evliyiz.Eşim 1 yıldır işsiz ve doğru düzgün iş aramıyor.İşletme mezunu ve özel bi şirkette muhasebeci olarak çalışıyordu evlendiğimizde. Ayrıca babamla çok sorun yaşadım eşimi hiç istemedi.gayretsiz birisi daha iyisi için hiç uğraşmıyor diye hep beni vazgeçirmeye çalıştı. Hatta sözlüyken onu kpss zorla soktum kursa gitti aama ders çalışmıyordu.hatta bu yüzden ayrıldım ama dayanamdım gene barıştım.E vlendik ben yeni mezun olmuştum 2.5 ay kadar evde oturdum iş aramadım.2.5 ay sonunda işe başvurdum ve başladım.4 ay sonunda iş yerinde bazı sorunlar yaşayıp ayrıldım.Zaten atama bekliyordum atanana kadar çalışmak istemiyordum ama maddiyat işte.Bu arada eşiminde işinde sorunlar çıktı..bende biraz dayan ben işe başlıyım ayrılırsın ama ben işsizken olmaz diyordum.Bir akşam eve geldi ben istifa ettim dedi.Ne diycemi şaşırdım.Ama tamam dedim başka iş buluruz diye moral verdim destek oldum.o arada eşimi iş için arayanlar oldu tanıdıklar tatil yapıcam deyip onları geri çevirdi.Ailelerden gizledik durumu nasıl olursa bulucak diye.Zaman geçtikçe eşimde bi rahatlama başladı.İş aramadı evde yatıyodu bütün gün.Daha sonra ben işe başladım.Yoğun çalışıyordum eşim evde yatıyordu.Annem geldi memleketten eşim ailesinin evinde uyuyordu annemkaldığı sürece (ailesi memlekete gitmişti).Bide ben eşimin işi ist da diye atama tercihlerimde ist dışı tercih yapmadım sırf onun işi bozulmasın diye.özelde çalışmaya devam ettim.2atamayı böyle kaçırdım.Neyse eşimle kavgalarımız başladı.Bu arada kredi borcumuz vardı (eşim nişanlıyken benden habersiz çekmişti sonradan öğrendim) onu ödeyemedik.başka borçlar derken annelerinin taktığı bilezikleri bozdurup ödedim.benim zorumla bi mağazada satış danışmanı olarak iş buldu.gecesi gündüzü yoktu.sonu olan bi iş değildi ama idare ettik bi süre.o arada ona hep iş bak dedim benim zorumla başvurdu sadece.anneme anlattım dayanamayıp abime anlattım sonunda üzüldüler her konuda arkandayız dediler.babama söyleyemedim uzun süre haklı çıkmıştı çünkü.neyse bu arada bi atama daha oldu eşime ben neresi olursa gidicem daha fazla fedakarlık yapamıcam dedim ve uzak bi yere atandım şimdi.eşimede gelme benimle istda iş bul çalış ayrı kalalım bi süre sonra eş durumundan gelirim dedim.kabul etmedi yalnız gönderemem seni dedi.neyse tartışmaların sonunda geldi yanıma.bulunduğumuz yer çok küçük eşime iş imkanı yok.zaten iş arayanda yok.etrafımızdakiler iş bulalım diye söylüyolar eşimin niyeti yok.çok laf söyledim hep bağırdım ağladım yalvardım ben senin için neler yaptım babamı karşıma aldım dedim.eşim tek kelime etmiyo çabası gayreti yok hiç.ben böyle yaşayamam bak biticek herşey böyle devam edersen dedim.Boşanıcam dedim deme öyle diye ağladı.Eşim bana çok düşkün seviyo biliyorum üstüme titrer hep benim dedğim olsun ister.Ama nereye kadar bunlar yeter ki.kocan çalışmayınca ne saygı kalıyo sende ne sevgi.Eski duygularım yok öyle hissediyorum yani.Çekici bile gelmiyo çoğu zaman.Ailemden çok uzaktayım şuan sadece eşim var yanımda sırf oyüzden onunla konuşuyorum gülüyorm gibi geliyo çünkü ailemin yanındayken onun yokluğunu hiç hissetmiyorum.Çok uzun oldu biliyorum ama daha içimde neler var neler...Ne yapmalıyım bilmiyorum..ben gayretli biriyim çabalarım herzaman..o yüzden böyle şeylere katlanamıyorum..

harçlığını ihtiyaçlarını senmi karşılıyorsun hiç utanmıyor mu?
 
Merhaba.Yıllardır kk takip ediyorum.Bir sorunum var ve artık çok yoruldum sizinle paylaşmak biraz dertleşmek istedim.Eşimle 6buçuk yıldır birlikteyiz.Son 1.5yılında evliyiz.Eşim 1 yıldır işsiz ve doğru düzgün iş aramıyor.İşletme mezunu ve özel bi şirkette muhasebeci olarak çalışıyordu evlendiğimizde. Ayrıca babamla çok sorun yaşadım eşimi hiç istemedi.gayretsiz birisi daha iyisi için hiç uğraşmıyor diye hep beni vazgeçirmeye çalıştı. Hatta sözlüyken onu kpss zorla soktum kursa gitti aama ders çalışmıyordu.hatta bu yüzden ayrıldım ama dayanamdım gene barıştım.E vlendik ben yeni mezun olmuştum 2.5 ay kadar evde oturdum iş aramadım.2.5 ay sonunda işe başvurdum ve başladım.4 ay sonunda iş yerinde bazı sorunlar yaşayıp ayrıldım.Zaten atama bekliyordum atanana kadar çalışmak istemiyordum ama maddiyat işte.Bu arada eşiminde işinde sorunlar çıktı..bende biraz dayan ben işe başlıyım ayrılırsın ama ben işsizken olmaz diyordum.Bir akşam eve geldi ben istifa ettim dedi.Ne diycemi şaşırdım.Ama tamam dedim başka iş buluruz diye moral verdim destek oldum.o arada eşimi iş için arayanlar oldu tanıdıklar tatil yapıcam deyip onları geri çevirdi.Ailelerden gizledik durumu nasıl olursa bulucak diye.Zaman geçtikçe eşimde bi rahatlama başladı.İş aramadı evde yatıyodu bütün gün.Daha sonra ben işe başladım.Yoğun çalışıyordum eşim evde yatıyordu.Annem geldi memleketten eşim ailesinin evinde uyuyordu annemkaldığı sürece (ailesi memlekete gitmişti).Bide ben eşimin işi ist da diye atama tercihlerimde ist dışı tercih yapmadım sırf onun işi bozulmasın diye.özelde çalışmaya devam ettim.2atamayı böyle kaçırdım.Neyse eşimle kavgalarımız başladı.Bu arada kredi borcumuz vardı (eşim nişanlıyken benden habersiz çekmişti sonradan öğrendim) onu ödeyemedik.başka borçlar derken annelerinin taktığı bilezikleri bozdurup ödedim.benim zorumla bi mağazada satış danışmanı olarak iş buldu.gecesi gündüzü yoktu.sonu olan bi iş değildi ama idare ettik bi süre.o arada ona hep iş bak dedim benim zorumla başvurdu sadece.anneme anlattım dayanamayıp abime anlattım sonunda üzüldüler her konuda arkandayız dediler.babama söyleyemedim uzun süre haklı çıkmıştı çünkü.neyse bu arada bi atama daha oldu eşime ben neresi olursa gidicem daha fazla fedakarlık yapamıcam dedim ve uzak bi yere atandım şimdi.eşimede gelme benimle istda iş bul çalış ayrı kalalım bi süre sonra eş durumundan gelirim dedim.kabul etmedi yalnız gönderemem seni dedi.neyse tartışmaların sonunda geldi yanıma.bulunduğumuz yer çok küçük eşime iş imkanı yok.zaten iş arayanda yok.etrafımızdakiler iş bulalım diye söylüyolar eşimin niyeti yok.çok laf söyledim hep bağırdım ağladım yalvardım ben senin için neler yaptım babamı karşıma aldım dedim.eşim tek kelime etmiyo çabası gayreti yok hiç.ben böyle yaşayamam bak biticek herşey böyle devam edersen dedim.Boşanıcam dedim deme öyle diye ağladı.Eşim bana çok düşkün seviyo biliyorum üstüme titrer hep benim dedğim olsun ister.Ama nereye kadar bunlar yeter ki.kocan çalışmayınca ne saygı kalıyo sende ne sevgi.Eski duygularım yok öyle hissediyorum yani.Çekici bile gelmiyo çoğu zaman.Ailemden çok uzaktayım şuan sadece eşim var yanımda sırf oyüzden onunla konuşuyorum gülüyorm gibi geliyo çünkü ailemin yanındayken onun yokluğunu hiç hissetmiyorum.Çok uzun oldu biliyorum ama daha içimde neler var neler...Ne yapmalıyım bilmiyorum..ben gayretli biriyim çabalarım herzaman..o yüzden böyle şeylere katlanamıyorum..


O zaman evdeki bütün işleri o yapsın hiç bir şeye karışma, her şeye sen yetişmeye çalışma..yemek, temizlik vs.. o yapsın ne olacak erkekler daha kuvvetli. Arkasını toplama eve alışveriş yapma o tip sorumlulukları o alsın.
 
Bence bi psikoloğa götür.kızma güzellikle anlat böyle olmaz diye.baktın yine de olmuyorsa ÇOCUK DOĞUR DA İŞE YARA DE bakalım ne dicek
 
iki aydır evdeyim bana bile eşimin tek çalışması zor gelirken, bir adam nasıl karısının çalıştığını ağzına alıp yiyebiliyor anlamıyorum, anlayamıyorum...nasıl içi rahat ediyor garip...
 
eşim ev işlerini yapılması gereken herşeyi yapar yardımcıdır yani.zaten iş dışında hiç sorunumuz olmadı yıllardır :( ailesiyle bugün konuştuk.2 gün aramamıştık bugün aradı eşim.niye aramadınız diye neler saydırdı.eşimde biz boşanmayı konuşuyorz siz ne diyosunuz dedi ama annesi noldu napıyosunuz demeyip hala niye aramıyosnz diyo.beni istedi tlfna yapmayın noluyo dicene beni suçladı uzağa gittim diye..eşimi hep küçümsemişim geçici bi işe girmişti sonu olmayan ben o işi beğenmemişim istda kalsaymışız memur olmak için uzağa gitmişim ailemden kopamamışım....eşim yerin dibine geçti kahroldu benim arkamda olmadılar diye.onlara benden çok tavır aldı.bende onlar senin ailen kimse için onlardan vazgeçmiceksin dedim.sen varsın sadece benim için dedi.abim askerden izne gelmişti memlekete gittim apar topar onu bile söyledi kv.ben zamanını bile hatırlamazken o bana onu söylüyo.yaa noluyo niye böle oluyo siz kendinize bakın iyi olun bile demedi...
 
eşin tabi üstüne titrer her istediğini yapar ev işinde yardımcı olur. evi sen geçindiriyosun da ondan...
 
bence eşin depresyonda tedavi olmadan verimli olamaz birde bunu dene
 
İşin çok zor erkeklerde sorumsuzluk ve tembellik hem kadını çok yoruyor hemde psikolojisini çok etkiliyor herkes sorumluluğunu bilecek kadın olsun erkek olsun sorumluluk evlilikte birinci şart
 
bence eşin depresyonda tedavi olmadan verimli olamaz birde bunu dene

depresyon olabilirmi bilmiyorum.benden çok hobisi var zevk alarak yaptığı.gitar çalar söz yazar senaryo yazar..yani öle boş durup napıcam diye düşünmez.babam depresyon tedavisi görmüştü aralarında çok fark var açıkçası.teşekkürler yorumun için.
 
Ya çok ciddi bir kavga çıkaracaksın, ailesinin yanına resmen kovacaksın, ne kadar bunaldığını farketmesini sağlayacaksın. Ya da boşayacaksın! Başka türlü bu işin çözüleceği yok, depresyonda falan da değil, besbelli rahata alışmış. Kendini yerden yere de atsa, artık bu durumu kabullenmediğini iyice anlamalı. Yoksa evli kaldığın sürece bu adama bakarsın, benden söylemesi :19:
 
Back