Konuyu başından beri takip ediyorum. Bence eşiniz çok hatalı ve çok yanlış işler yapıyor.
Ama sizde bu süreçte yanlış düşüncelere kapılıyorsunuz. Kayınvalidenizin 3 yaşına kadar arkadaş gibi yaşayın sözlerini ciddiye alıp mantıklı bir fikirmiş gibi uygulamaya koymak istiyorsunuz. Hala eşinizin dönmesini bekliyorsunuz sanki. Bu vakitten sonra bu evlilik kurtulsa ne olur, unutabilir misiniz yaşananları? Biraz mantıklı düşünün, kurtulun artık bu ruh halinden.
Hala babanızın, çevrenizin, arkadaşlarınızın ya da akrabalarınızın söyleyeceği şeyleri umursuyorsunuz. Eşinizin başka bir kadınla beraber olup olmadığını sorguluyor, emziren bir anne olarak gününüzü kah ağlamakla, kah öfkeyle, kah ardı ardına sigara içerek geçiriyorsunuz.
Sırf babanız artık dul kadınsın, ayrı evde oturamazsın dedi diye korkuya kapılıp, çocuğunuzu istediğiniz gibi büyütememe endişesine kapılıyorsunuz. Evimden çıkaracaklar diye korkuyorsunuz. Bir de eşinizle sürekli savaş halindesiniz ve bu çok yanlış.
Önce şu miktarda nafaka isteyeceğim diyip ardından boşanma konusunda uzlaşmayacağım ve kızımı göstermeyeceğim diyorsunuz. Siz eşinizi mi cezalandırmak istiyorsunuz kızınızı mı?
Şimdiye kadar sizinle doğru düzgün ilgilenmeyen, aramayan sormayan kayınvalidenizden, kayınpederinizden yardım bekliyorsunuz. Koskoca adamın fikirlerini nasıl değiştirecekler Allah aşkına? Adam zaten ufacık yavrusuna kıymış, resmen hainlik yapmış gitmiş. Kimin sözünü dinler bunca şeyden sonra?
Eşinizin size vurduğunu söylemiştiniz. Babanız bunu duyduğunda tepki bile göstermemiş. Belki fevri davranmak istemedi, orasını bilemem. Ama bir tepki göstermesi gerekirdi. Ve bu olayın üstüne hala babanızın ev konusu ile ilgili sorun çıkarmasından, oturduğun evden çık demesinden korkuyorsunuz. Sizin sesiniz yok mu? Kaç yaşında kadınsınız. Kendi kararlarınızı kendiniz veremeyecek misiniz? Biraz baskın olun artık yalnız bir annesiniz. Kendi kurallarınızı kendiniz koyun.
Bakın siz haklısınız. Kocanızın yaptığı affedilemez. Ve bu nedenle affetmeyin. Bırakın kimse karışmasın ilişkinize. Arayın ve boşanmak istediğinizi, artık sizin içinde geri dönüş olmadığını söyleyin. Gidin bir mekana, oturun adamakıllı konuşun. Ortak bir nafakada anlaşın. İstediğiniz miktarı kabul edecektir zaten.
Kızını haftasonları gel gör, ne zaman istersen ara sor diyin. Sakın kızınızla babası arasına girmeyin. En büyük kötülüğü kızınıza yaparsınız. Babası aramayacaksa, sormayacaksa, ilgilenmeyecekse bile kızınız bunu kendisi tecrübe etmeli. Yıllar sonra karşınıza geçip beni babamla neden görüştürmedin dese ne cevap vereceksiniz? Ben eminim içinde bulunduğunuz ruh halinden dolayı bu şekilde konuşuyorsunuz ama çıkın artık bu psikolojiden. Bu adamdan size hayır gelmez ama kızınız için iyi bir dialog kurmalısınız. Artık size yaptıklarını unutmalı, geçmişe sünger çekmeli ve kızınız için dostça bir ilişki kurmalısınız.
Bakın benim 2 tane annesi babası ayrı arkadaşım var. İkisi de annesiyle büyüdü. Birinin annesi işe girmiş ve annesiyle babasının yanına taşınmış. Arkadaşımı anneanne büyüttü. Ve emin olun hem dayısıyla hem de dedesiyle savaşarak geçti bütün hayatı. Evden kaçmalar, ağlama krizleri, hastalıklı ruh hali. Annesiyle düzgün bir iletişim kuramadı hiç. Şimdi üniversitede ve kendisine hayat kurmaya çalışıyor. Tatillerde gidiyor memleketine sadece. Annesi görüştürmemiş babasıyla, babasının da işine gelmiş ve aramamış hiç. Yıllar sonra kız aradı buldu babasını ama yine hüsran.. Hiç görüşmüyorlar şimdi.
Diğer arkadaşımın annesi gitmedi kendi ailesinin yanına. Kızıyla yalnız yaşıyorlar. Çok güzel yetiştirdi evladını, kavgasız gürültüsüz. Kocasıyla çok kötü ayrılmalarına rağmen (şiddet, aldatma varmış ) her hafta sonu aradı eski kocasını hem maddi olarak hem de manevi olarak kızının yanında olmasını sağladı. Ve bu arkadaşım gayette normal, mutlu bir insandır. Çok başarılı bir öğrenci. Çok iyi yerlere geldi. Annesi de hiç yalnız bırakmadı kızını. Kız üniversiteyi kazandı, annesi hiç bilmediği büyükşehire kızının arkasından gitti.
Kısacası sizin yapmanız gereken evladınızı düşünmek. Kimseye güvenmeyin. Ailenize bel bağlamayın. Bir an evvel boşanın, işe girin ve kızınız kreş çağına geldikten sonra o apartmandan taşının. Babanızı dinlemeyin ve güçlü olun. Kendi hayatınızı kurun. Dede, dayı yanında olmaz. Kızınızın mutlu ve başarılı biri olmasını istiyorsanız artık çıkın bu ruh halinden ve hayatınızı yoluna koyun.
Söylediklerim sizi kırdıysa özür dilerim ama artık güçlenmeli ve sağlam adımlar atmalısınız. Zaman su misali, lütfen kendinize gelin.
(( Yapayalnız cocuk bakmak kolay mı zor işte!Bakmıyorsa
