Merhaba, öncelikle samimiyetiniz için çok teşekkür ederim. Eşim anakuzusu bir tip değil. Hipotezinizi destekliyorum çünkü Freud da destekliyor :) bizim toplumumuzda evliliğin yeri bir başka, bana "Bunun için mi evlendik" diye bir keresinde takılmak için sormuştu, şu ilk zamanlar benim canımın yandığı zamanlar ben kafama takıyorum diye, aman boşver sanki bunun için mi evlendik isterse 1 yıl olmasın demişti, hakikaten anlayışlı bir insandır, ben de tabii ki bunun için evlendik, ev arkadaşı olmak için evlenmedik herhalde demiştim birlikte gülmüştük. O zamanlar başıma geleceklerden habersizim tabii.. :)
Merhaba canım. Bende 9 aylık evliyim aynı şeyleri yaşadım. Eşimi ikna edene kadar 4 ay geçti. Çok tartıştık. İlişki olmayınca bi Zaman sonra arkadaş sonrada iki yabancı gibi yaşanıyor aynı evde. Doktora gidelim dedikçe tartışıyorduk. En sonunda sertleşme problemi olduğu ve bunu gurur meselesi yaptığı ortaya çıktı. Basit bi ilaçla sorun çözüldü ama yinede korkarak yaklaşıyor bana. Sonra itiraf etti sen bana doktora gidelim demediğinde bile gözgöze geldiğimizde doktora gidelim diye beklediğini biliyordum bu bile bana baskı yapıyordu dedi. Erkekler için başka hiçbişey değil ama bu konu çok gurur kırıcı. İkna etmeye çalışın..Arkadaşlar merhaba, bu sorunum için buraya üye olmamın sebebi diyebilirim. Ben 7,5 aylık evliyim ve görüşlerinize ihtiyacım var. Uzun gelirse sabrınıza sığınıyorum lütfen okuyun.
Durumumu anlatıyorum;
Eşim ve ben ilk 2 ay birlikte olamadık, bunun sebebi benim canımın çok fazla yanmasıydı. Ancak bu konuda hep iletişim halindeydik, ne yapabiliriz, nasıl olabilir diye konuşuyorduk. Baktım olmayacak, canım her denemede yine çok yanıyor, en son doktora gideceğimi söyledim. Eşim buna gerek olmadığını, acelemiz olmadığını ve bekleyebileceğimizi söyledi. Bu sebeple 2 hafta da onun önerisiyle beklememle durum toplamda 2 ayı buldu. Doktora gittim ve hiçbir sorunum olmadığını, vajinusmus gibi bir problemin de bulunmadığını ancak bunun tamamen psikolojik olduğunu, eşimle durumu konuşup ve sürekli/düzenli denemeyle de hallolabileceğini söyledi. Hakikaten de doktora gittikten sonraki 2.denememizde birlikte olabildik. Derken bu durum haftada bir olmaya başladı, ancak doktorun da önerisiyle haftada 2-3 kere olmadığı sürece (en azından belli bir süre için) canımın ilişki sırasında yanmaya devam edeceğini eşime anlattım. Fakat bu durum değişmedi. Haftada bir iken 20 günde bir olmaya başladı ve ben canımın yanmasından ilişkinin ne olduğunu bile anlamadım. Derken 3-4 haftada bir olmaya başladı. Bu konuda yeniden konuşmaya karar verdiğimde toplamda 5 aylık evli ve 3 aydır ilişkiye girebilmiş durumdaydık. Ancak 3 ayda bir elin parmaklarını ancak geçecek bir sayıdaydı bu durum. Ben ilk olarak kendimden kaynaklandığını düşündüm. 3 ay boyunca konuşmayıp içimde çok şey biriktirmiştim. Biraz da psikolojim bozulmuştu haliyle. Hep bi "acaba" duygusuyla yaşıyordum ki sonunda eşimle konuşacak cesareti topladım. Her an böyle şeyleri konuşamıyorum çünkü ters tepebiliyor. Eşime "Biz ortalama 3-4 haftada bir birlikte oluyoruz, bunun farkında mısın?" diye sorduğumda "Evet farkındayım" dedi. Sebebini sorduğumdaysa bir sebebi yok dedi. Beni istemediğini düşündüğümü söyledim. Hemen girişti yok saçmalama yok ne ilgisi var yok nerden çıkarıyorsun bilmem ne. Aradan böyle 2 ay daha geçti kızlar, biraz zaman vereyim dedim. Çok üstüne gitmek de istemiyordum çünkü inkar ediyor bu durumun bir sebebi olmadığını, varsa da sebebini bilmediğini söylüyordu. Bundan 2 hafta önce, yani bu konuşmamızın üzerinden 2 ay geçtikten sonra tekrar sordum. Aşırı derecede psikolojim bozulmuş, her şeye alınır olmuştum. Çok öfkeliydim, bu muameleyi haketmediğimi sürekli kendime söylüyor öfkemi taze tutmama engel olamıyordum. 2 hafta önce tekrar sordum, eşim bana bu ihtiyacını kendi kendine gördüğünü söyledi. Malum kelimeyi kullanmak istemiyorum zaten anladınız. Neden diye sorduğumda git internetten biraz da sen araştır diye bana çıkıştı. Belli ki sorunun kendisinden kaynaklanıyor olmasının acısını benden bu şekilde çıkarıyordu. Çünkü zaten okuduğum makalelerin haddi hesabı yok, tabii o bunları bilmiyordu. Önce sakin başladım, ne sıklıkla yaptığını sordum 2 günde bir olduğunu söyleyince beynim durmuş gibi hissettim. Sebebini soruyorum ne bileyim git biraz da sen araştır diyor. Daha sonra kelimenin tam anlamıyla bir sinir harbi yaşadım, artık daha fazla içimde tutmak istemedim. Bağırdım, çağırdım, öfkemi gizlemedim. Utanmasan beni suçlayacaksın falan dedim. Tabii o da sinirlendi, bir şeyler söyledi falan. Daha sonra ikimiz de sakinleştik. Bu konuda konuşmadan bir yere gelemeyeceğimizi, zamanında benden kaynaklı bir sorun da yaşamış olduğumuzu, bunun kimden kaynaklanırsa kaynaklansın birlikte halledebileceğimiz bir şey olduğunu söyledim. Bana zamana bırakalım dedi. Ancak ben bu şekilde bir 5 ay daha geçirmek istemiyorum kızlar. Nasıl hissettirdiğini bir tek yaşayan bilir. Tabii ki malum mahrem konular öyle herkese de anlatamam, bir tek en yakın arkadaşıma anlatabildim sadece kız da şok oldu. İlişki danışmanına gitmek istediğimi söyledim. O da tamam gideriz ama biraz daha bekleyelim dedi. 1 ay müddet veriyorum dedim ancak beyefendi 1 veya 3-5 ay diye bir sınırlama getirmemi istemediğini, bunun ona baskı hissettireceğini söyledi. Ne kadar bekleyeceğiz daha diyorum bilmiyorum diyor. Belki beni sallıyordur danışmana gitme konusunda, onu da bilemiyorum. Bu arada, ilk zamanlar olsun, sonraları olsun yatak odasında bazı girişimlerim oldu, giyinmeler hazırlanmalar bilmem ne, ancak reddedildim. Dolayısıyla bunun daha çok psikolojik bir sorun olduğunu düşünüyorum. Fakat sebebini hiç bilemiyorum. Tahmin edemiyorum. Danışmana gider miyiz gitmez miyiz onu da bilmiyorum. Lütfen bana bir öneride bulunun. Zorlamak istemiyorum ama bu şekilde günler geçmiyor, ister istemez takılıyorsunuz bu duruma ve açıkçası bu durumu kabullenmekte güçlük çekiyorum. Sanırım kabullenebileceğim bir şey değil. Sizden önerilerinizi bekliyorum, lütfen yazın..
Başınızı ağrıttığım için kusura bakmayın.. Hepinize iyi geceler dilerim...
Keske arkadasinla da paylasmasaydin, esini nicin o duruma dusuruyorsun bi cozum bulamayacak birinin zihninde? Gereksiz..Arkadaşlar merhaba, bu sorunum için buraya üye olmamın sebebi diyebilirim. Ben 7,5 aylık evliyim ve görüşlerinize ihtiyacım var. Uzun gelirse sabrınıza sığınıyorum lütfen okuyun.
Durumumu anlatıyorum;
Eşim ve ben ilk 2 ay birlikte olamadık, bunun sebebi benim canımın çok fazla yanmasıydı. Ancak bu konuda hep iletişim halindeydik, ne yapabiliriz, nasıl olabilir diye konuşuyorduk. Baktım olmayacak, canım her denemede yine çok yanıyor, en son doktora gideceğimi söyledim. Eşim buna gerek olmadığını, acelemiz olmadığını ve bekleyebileceğimizi söyledi. Bu sebeple 2 hafta da onun önerisiyle beklememle durum toplamda 2 ayı buldu. Doktora gittim ve hiçbir sorunum olmadığını, vajinusmus gibi bir problemin de bulunmadığını ancak bunun tamamen psikolojik olduğunu, eşimle durumu konuşup ve sürekli/düzenli denemeyle de hallolabileceğini söyledi. Hakikaten de doktora gittikten sonraki 2.denememizde birlikte olabildik. Derken bu durum haftada bir olmaya başladı, ancak doktorun da önerisiyle haftada 2-3 kere olmadığı sürece (en azından belli bir süre için) canımın ilişki sırasında yanmaya devam edeceğini eşime anlattım. Fakat bu durum değişmedi. Haftada bir iken 20 günde bir olmaya başladı ve ben canımın yanmasından ilişkinin ne olduğunu bile anlamadım. Derken 3-4 haftada bir olmaya başladı. Bu konuda yeniden konuşmaya karar verdiğimde toplamda 5 aylık evli ve 3 aydır ilişkiye girebilmiş durumdaydık. Ancak 3 ayda bir elin parmaklarını ancak geçecek bir sayıdaydı bu durum. Ben ilk olarak kendimden kaynaklandığını düşündüm. 3 ay boyunca konuşmayıp içimde çok şey biriktirmiştim. Biraz da psikolojim bozulmuştu haliyle. Hep bi "acaba" duygusuyla yaşıyordum ki sonunda eşimle konuşacak cesareti topladım. Her an böyle şeyleri konuşamıyorum çünkü ters tepebiliyor. Eşime "Biz ortalama 3-4 haftada bir birlikte oluyoruz, bunun farkında mısın?" diye sorduğumda "Evet farkındayım" dedi. Sebebini sorduğumdaysa bir sebebi yok dedi. Beni istemediğini düşündüğümü söyledim. Hemen girişti yok saçmalama yok ne ilgisi var yok nerden çıkarıyorsun bilmem ne. Aradan böyle 2 ay daha geçti kızlar, biraz zaman vereyim dedim. Çok üstüne gitmek de istemiyordum çünkü inkar ediyor bu durumun bir sebebi olmadığını, varsa da sebebini bilmediğini söylüyordu. Bundan 2 hafta önce, yani bu konuşmamızın üzerinden 2 ay geçtikten sonra tekrar sordum. Aşırı derecede psikolojim bozulmuş, her şeye alınır olmuştum. Çok öfkeliydim, bu muameleyi haketmediğimi sürekli kendime söylüyor öfkemi taze tutmama engel olamıyordum. 2 hafta önce tekrar sordum, eşim bana bu ihtiyacını kendi kendine gördüğünü söyledi. Malum kelimeyi kullanmak istemiyorum zaten anladınız. Neden diye sorduğumda git internetten biraz da sen araştır diye bana çıkıştı. Belli ki sorunun kendisinden kaynaklanıyor olmasının acısını benden bu şekilde çıkarıyordu. Çünkü zaten okuduğum makalelerin haddi hesabı yok, tabii o bunları bilmiyordu. Önce sakin başladım, ne sıklıkla yaptığını sordum 2 günde bir olduğunu söyleyince beynim durmuş gibi hissettim. Sebebini soruyorum ne bileyim git biraz da sen araştır diyor. Daha sonra kelimenin tam anlamıyla bir sinir harbi yaşadım, artık daha fazla içimde tutmak istemedim. Bağırdım, çağırdım, öfkemi gizlemedim. Utanmasan beni suçlayacaksın falan dedim. Tabii o da sinirlendi, bir şeyler söyledi falan. Daha sonra ikimiz de sakinleştik. Bu konuda konuşmadan bir yere gelemeyeceğimizi, zamanında benden kaynaklı bir sorun da yaşamış olduğumuzu, bunun kimden kaynaklanırsa kaynaklansın birlikte halledebileceğimiz bir şey olduğunu söyledim. Bana zamana bırakalım dedi. Ancak ben bu şekilde bir 5 ay daha geçirmek istemiyorum kızlar. Nasıl hissettirdiğini bir tek yaşayan bilir. Tabii ki malum mahrem konular öyle herkese de anlatamam, bir tek en yakın arkadaşıma anlatabildim sadece kız da şok oldu. İlişki danışmanına gitmek istediğimi söyledim. O da tamam gideriz ama biraz daha bekleyelim dedi. 1 ay müddet veriyorum dedim ancak beyefendi 1 veya 3-5 ay diye bir sınırlama getirmemi istemediğini, bunun ona baskı hissettireceğini söyledi. Ne kadar bekleyeceğiz daha diyorum bilmiyorum diyor. Belki beni sallıyordur danışmana gitme konusunda, onu da bilemiyorum. Bu arada, ilk zamanlar olsun, sonraları olsun yatak odasında bazı girişimlerim oldu, giyinmeler hazırlanmalar bilmem ne, ancak reddedildim. Dolayısıyla bunun daha çok psikolojik bir sorun olduğunu düşünüyorum. Fakat sebebini hiç bilemiyorum. Tahmin edemiyorum. Danışmana gider miyiz gitmez miyiz onu da bilmiyorum. Lütfen bana bir öneride bulunun. Zorlamak istemiyorum ama bu şekilde günler geçmiyor, ister istemez takılıyorsunuz bu duruma ve açıkçası bu durumu kabullenmekte güçlük çekiyorum. Sanırım kabullenebileceğim bir şey değil. Sizden önerilerinizi bekliyorum, lütfen yazın..
Başınızı ağrıttığım için kusura bakmayın.. Hepinize iyi geceler dilerim...
Ben 3 yıl yaşadım bunu. Evliligimizin ilk yılında ayrı illerdeydik ve 3 haftada 1 gorusebiliyorduk, onda bile rica minnet... O kadar hevesliydim, o kadar ugrastim ki baktım olmuyor benim de hevesim kaçtı.. Son 1 yıl hiç zorlamadim, o canı istedikce geldi fln.. Hatırlamak bile istemiyorum.. sonra da çeşitli sebeplerden dolayi ayrıldık.
Allah aşkına 1 kez evleniyoruz, ne umutlarla, ilgi manyağı olacağımızı düşünerek (cicim aylarında bile olsa)..
Bir şey soracağım, anakuzulugu var mı esinizde? Anakuzusu erkeklerin kız gibi yetistirildigi ve cinsel sorunlar yaşadığı gibi bir hipotezim var da
Ben de eşine mastürbasyon yapmayı deneyebilir diyecektim.Hayatında cinsel birliktelik yaşadığı ilk kadın sen misin?
Bana sanki adam ilk deneyimlerinizden dolayı hayal kırıklığına uğramış gibi geldi. Tabi pornolardaki gibi hazır ve Full ateş bi hatun bulamadı, uğraşması gerekti, önsevişmesi fln zor geldi.
Doktor değilim ama aklıma şöyle bi öneri geldi. Masturbasyona en yakın ilişki şekli oral seks olduğundan, adama sık sık öyle yanaşsan, sonra devamı gelir zaten.