- 11 Mart 2016
- 148
- 143
- Konu Sahibi zeytinin annesi
- #21
Çok teşekkür ederim, bu mesajlarımda yanlış anlaşılmaktan çok korkuyorum bazen ukala anlaşılabilir gibi geliyor ne bileyim.. Bunu da söyledim kendisine, benim artık canım yanmıyor bundan korkuyorsan benden çekinmene gerek yok dedim. Biliyorum dedi.. Ve durumun bu kadar bilincinde olması çok acı. Ben bunun değişmesi için gerçekten çaba gösterdin mi diye sordum, çünkü benim durumumda ben gerçekten çok girişkendim, acı çekiyor olmama rağmen onu hiç uzaklaştırmak istemedim o acıyı her seferinde göze alıp girişimde bulunmuştum. En azından o da bir şeyler yapabilir diye düşünerek sordum bunu. Bana çaba gösterdiğini söyledi mesela ne yaptın dedim cevap yok. İşte o esnada anlıyorsunuz, bazı şeyler ya konuşarak hallolur ya da hiç hallolmaz. Zaten bu konuşmanın sonunda birbirimize sarıldık, hatta o gece birlikte olduk. O teklif etti, ağza bir parmak bal çalmak gibi düşünün. Aslında aklımdan hiç geçmedi ama seni reddetmek istemiyorum dedim ve o şekilde birlikte olduk. Ne bileyim ben her şeyi arkadaş gibi konuşmaktan yanayım bu konularda. Sonuçta onunla konuşmayıp kime gitsem bu sorunu çözebiliriz ki? Tamamen iki kişilik bir durum olduğunu söyledim ve Allah dermansız dert vermesin yeter ki biz bir şeyi istedikten sonra çözülmeyecek sorunumuz olamaz bizim dedim. Tatlıya bağlandı ama ondan sonra da 2 defa falan oldu işte sanırım 2 haftada. Zorla olacaksa hiç olmasın, bunu ödev gibi görev gibi görecekse hiç yapmayalım istiyorum. Mesela "yeni evli" diye bir tabir vardır ya o neden var? Evin içine bi cilveleşme olur değil mi? Bizde bu hiç olmadı. Mesela afedersiniz planlamadan hiç birlikte olmamıştık. Bunları anlattım ona. Elimden geldiğince hem açık hem de yumuşak olmaya çalıştım. Ama ne yazık ki gerçekler acı. Ve onun bencillik ettiği bir ilişkide ben kendimi savunmadığımda 5 ayda neler yaşadığımı gördüm, buna asla değmez. Gerçekten, isterseniz eleştirin ama buna değmez. Konuşmak çözmek ve birlikte çaba göstermek varken asla içime atmama, üzülmeme değmez bunu çok iyi anladım.
sizi o kadar iyi anlıyorum ki, şu sözünüz beni bitirdi zaten: Olay cinsellik degil, esin tarafindan begenilmedigini hissetmek. Bu yeter de artar bile durumu özetlemeye yani. Hele bir de konuşunca karşılığını alamamak. Ya ben ilk sorduğumda 3 ay sabretmiştim bana "Bilmiyorum" demişti. Düşünsenize bilmiyor. E 2 ay daha sabrettim sonra dedi ki kendi kendime yapıyorum. Ulan hani bilmiyordun 2 ay beni şu iki kelime için tekrar aynı bunalıma neden sokuyorsun yani? İşte bunlar hep bencillik. Ama yok öyle yağma, kolay kolay pes etmeyeceğim. Doktora götüreceğim onu. Eğer o zaman da olmazsa başka şeyler düşüneceğim. Yani sizi çok ama çok iyi anlıyorum. Aklıma neler neler geldi boşanmak mı, aldatılıyor muyum paranoyası mı, evden işe işten eve bir adam erkek arkadaşlarıyla bile dışarıya çıkmıyor evi seven bir tip buna rağmen paranoyak olmuştum. Şimdi en azından o sinir harbinden sonra biraz rahatladım. İçimi olduğu gibi döktüm. Ben de insanım sonuçta. Başka birine yazdığım cevapta da görebilirsiniz; asla değmez üzülmeye gerçekten. İsterseniz deli gibi aşık olun. Bunu bir daha kendime yapmayacağım, hele ki o bu kadar bencilken. Ama kendi isteğiyle ama bilinçsiz, düpedüz bencillik bu.
