eşim beni mi sınıyor

greengirll .!.:

Kızlar merhaba, daha önce de konularım vardı eşimle, ailesi ile vs sıkıntılıydık hatta bir kaç hafta önceye kadar boşanma aşamasındaydık. Eşimin bana söyledikleri; ailemle iyi değilsin (bir senedir görüşmüyorduk), asosyalsin,sinirlisin....

Sıkıntılar yaşadık doğru, bir çok şey üst üste geldi. Ben evlenmeden önce öyle dışarı çıkıp gezebilen bir kız değildim, hayatım boyunca baba boyunduruğu altında yaşadım, akrabalar dışında doğru düzgün kimseyle görüşemedim. Çokkkkk arkadaşım oldu ama bir dışarı çıksam 2. saatin sonunda babam arar nerdesin çabuk eve gel napıyorsun kimlesin arkadaşın kim babası anası kim....Böyle böyle soğudum arkadaşlarım da farklı yerlerde dağıldı, şu an bir kaç dostum dışında (onlar da şehir dışında onların yanına gittikçe görüşüyoruz ama telde falan hep aktifiz konuşur yazışırız ). Yetiştirilmem sebebiyle özgüven sıkıntım vardı, insanlardan kaçtım. Evlenince de kendimi işime, eşime adadım. Son zamanlarda tekrar akrabalarımla aktifim, eşim bunun da kendi eleştirilerinden sonra olduğunu yoksa hiç niyetim olmadığını söylüyor, onun eleştirilerinden sonra oldu evet ama çok istiyorum ve mutluyum böyle...

Eşimin ailesi ile de tüm cesaretimi toplayarak konuşmaya gittim tek başıma, iyi davrandılar konuştuk ettik, bakın dedim ben çok insan içinde büyümedim baskı altında yetiştim, bazı konularda sıkıntı yaşıyorum ve kendimi aşmaya çalışıyorum. Annem de sağolsun kendi derdinde, kendinin de babamın da rahatsızlıkları var, komşuları falan kendi aleminde takılıyor, zaten hiç bir zaman böyle kızına yol gösteren koruyucu kollayıcı destek veren bir anne-kız ilişkimiz olmadı olması da mümkün değil zaten. Bir de annem hep dediğim olsun ister sonunu düşünmeden hareketler yapar beni de zor durumda bırakır. Ben de aileme laf gelmesin diye hep arada kaldım, onları toparlayayım derken ben kötü oldum .Şimdi eşim ve ailesi bu durumu anladıklarını ve bana hak verdiklerini söylüyorlar ama her şey tam anlamıyla düzelmiş değil.

Kv-kp ile konuştuktan sonra düzenli olarak gitmeye, arayı sıcak tutmaya çalışıyorum, onlar da normal davranıyor. Bu haftasonu eşime hadi annemlere gidelim bir haftadır gidemedim dedim , oo sen akıl mı alıyorsun dedi ( o gün akrabalarla buluşmuştum onlar da biliyor durumu çünkü kv anlatmıştı onlara annemle konuşamadığından ötürü) yok dedim bu kadarını da kendim düşünebiliyorum. Yok dedi gitmeyelim peki yarın gideriz dedim.

Pazar günü kestane pişirdim, kv lere de götürecektim. Kestane pişerken eşime ben gidiceğim dedim geliyor musun illa beraber mi gitmek lazım dedi yok dedim ben tek de giderim. Ne acelen var giyinmişsin dedi kestane pişti sıcakken götüreceğim dedim, sonra nolduysa ben de geleyim dedi gittik tam da yemek üstü gitmişiz yemek yedik kalktık geldik.

Gece ben uyuyamadım eşim geldi saat 1 buçuk gibi uyuyamadım dedim kitap oku dedi yok dedim uyumam lazım sabah iş var geç oldu. Naparsan yap sana sinirleniyorum artık hemen dedi. Bir gece önce de tv de bir bayan çıktı güzel bir bayan ooo dedi yabancı mı ne, her renkli gözlü yabancı olmuyor ki dedim (ben de renkli gözlüyüm bu arada) hemen başladın kıskançlığa ya sinirlerim ayağa kalkıyor tam da sakinleşmişken dedi.

Sabah eşime sinir misin hala dedim yok dedi ama artık sana sabrım çok az biliyorsun sebebini sorma dedi. Tamam dedim...

Şimdi size sorum; eşimle iki senedir aynı konulardan (başta ailesi ) sorun yaşadık ve eşim artık boşanmayı düşünme noktasındaydı. Tamamen değişmen gerekiyor ama çok az ihtimal, bu saatten sonra aileme gitmen bir şey ifade etmiyor vs diyordu. Eşimle konuşarak onun istediği için değil kendim istediğim için yapacağımı, kararı ona bırakacağımı söylemiştim. Eşim annesine gene aynı sorunları mı yaşarız falan demiş o da yok yaşamazsınız demiş ben eminim demiş...

Eşim beni mi deniyor sizce? Hani sinirli mi artık her dediğime tepki veriyor mu diye beni sinirlendirmeye mi çalışıyor sizce?

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Kızlar merhaba, daha önce de konularım vardı eşimle, ailesi ile vs sıkıntılıydık hatta bir kaç hafta önceye kadar boşanma aşamasındaydık. Eşimin bana söyledikleri; ailemle iyi değilsin (bir senedir görüşmüyorduk), asosyalsin,sinirlisin....

Sıkıntılar yaşadık doğru, bir çok şey üst üste geldi. Ben evlenmeden önce öyle dışarı çıkıp gezebilen bir kız değildim, hayatım boyunca baba boyunduruğu altında yaşadım, akrabalar dışında doğru düzgün kimseyle görüşemedim. Çokkkkk arkadaşım oldu ama bir dışarı çıksam 2. saatin sonunda babam arar nerdesin çabuk eve gel napıyorsun kimlesin arkadaşın kim babası anası kim....Böyle böyle soğudum arkadaşlarım da farklı yerlerde dağıldı, şu an bir kaç dostum dışında (onlar da şehir dışında onların yanına gittikçe görüşüyoruz ama telde falan hep aktifiz konuşur yazışırız ). Yetiştirilmem sebebiyle özgüven sıkıntım vardı, insanlardan kaçtım. Evlenince de kendimi işime, eşime adadım. Son zamanlarda tekrar akrabalarımla aktifim, eşim bunun da kendi eleştirilerinden sonra olduğunu yoksa hiç niyetim olmadığını söylüyor, onun eleştirilerinden sonra oldu evet ama çok istiyorum ve mutluyum böyle...

Eşimin ailesi ile de tüm cesaretimi toplayarak konuşmaya gittim tek başıma, iyi davrandılar konuştuk ettik, bakın dedim ben çok insan içinde büyümedim baskı altında yetiştim, bazı konularda sıkıntı yaşıyorum ve kendimi aşmaya çalışıyorum. Annem de sağolsun kendi derdinde, kendinin de babamın da rahatsızlıkları var, komşuları falan kendi aleminde takılıyor, zaten hiç bir zaman böyle kızına yol gösteren koruyucu kollayıcı destek veren bir anne-kız ilişkimiz olmadı olması da mümkün değil zaten. Bir de annem hep dediğim olsun ister sonunu düşünmeden hareketler yapar beni de zor durumda bırakır. Ben de aileme laf gelmesin diye hep arada kaldım, onları toparlayayım derken ben kötü oldum .Şimdi eşim ve ailesi bu durumu anladıklarını ve bana hak verdiklerini söylüyorlar ama her şey tam anlamıyla düzelmiş değil.

Kv-kp ile konuştuktan sonra düzenli olarak gitmeye, arayı sıcak tutmaya çalışıyorum, onlar da normal davranıyor. Bu haftasonu eşime hadi annemlere gidelim bir haftadır gidemedim dedim , oo sen akıl mı alıyorsun dedi ( o gün akrabalarla buluşmuştum onlar da biliyor durumu çünkü kv anlatmıştı onlara annemle konuşamadığından ötürü) yok dedim bu kadarını da kendim düşünebiliyorum. Yok dedi gitmeyelim peki yarın gideriz dedim.

Pazar günü kestane pişirdim, kv lere de götürecektim. Kestane pişerken eşime ben gidiceğim dedim geliyor musun illa beraber mi gitmek lazım dedi yok dedim ben tek de giderim. Ne acelen var giyinmişsin dedi kestane pişti sıcakken götüreceğim dedim, sonra nolduysa ben de geleyim dedi gittik tam da yemek üstü gitmişiz yemek yedik kalktık geldik.

Gece ben uyuyamadım eşim geldi saat 1 buçuk gibi uyuyamadım dedim kitap oku dedi yok dedim uyumam lazım sabah iş var geç oldu. Naparsan yap sana sinirleniyorum artık hemen dedi. Bir gece önce de tv de bir bayan çıktı güzel bir bayan ooo dedi yabancı mı ne, her renkli gözlü yabancı olmuyor ki dedim (ben de renkli gözlüyüm bu arada) hemen başladın kıskançlığa ya sinirlerim ayağa kalkıyor tam da sakinleşmişken dedi.

Sabah eşime sinir misin hala dedim yok dedi ama artık sana sabrım çok az biliyorsun sebebini sorma dedi. Tamam dedim...

Şimdi size sorum; eşimle iki senedir aynı konulardan (başta ailesi ) sorun yaşadık ve eşim artık boşanmayı düşünme noktasındaydı. Tamamen değişmen gerekiyor ama çok az ihtimal, bu saatten sonra aileme gitmen bir şey ifade etmiyor vs diyordu. Eşimle konuşarak onun istediği için değil kendim istediğim için yapacağımı, kararı ona bırakacağımı söylemiştim. Eşim annesine gene aynı sorunları mı yaşarız falan demiş o da yok yaşamazsınız demiş ben eminim demiş...

Eşim beni mi deniyor sizce? Hani sinirli mi artık her dediğime tepki veriyor mu diye beni sinirlendirmeye mi çalışıyor sizce?

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Kızlar merhaba, daha önce de konularım vardı eşimle, ailesi ile vs sıkıntılıydık hatta bir kaç hafta önceye kadar boşanma aşamasındaydık. Eşimin bana söyledikleri; ailemle iyi değilsin (bir senedir görüşmüyorduk), asosyalsin,sinirlisin....

Sıkıntılar yaşadık doğru, bir çok şey üst üste geldi. Ben evlenmeden önce öyle dışarı çıkıp gezebilen bir kız değildim, hayatım boyunca baba boyunduruğu altında yaşadım, akrabalar dışında doğru düzgün kimseyle görüşemedim. Çokkkkk arkadaşım oldu ama bir dışarı çıksam 2. saatin sonunda babam arar nerdesin çabuk eve gel napıyorsun kimlesin arkadaşın kim babası anası kim....Böyle böyle soğudum arkadaşlarım da farklı yerlerde dağıldı, şu an bir kaç dostum dışında (onlar da şehir dışında onların yanına gittikçe görüşüyoruz ama telde falan hep aktifiz konuşur yazışırız ). Yetiştirilmem sebebiyle özgüven sıkıntım vardı, insanlardan kaçtım. Evlenince de kendimi işime, eşime adadım. Son zamanlarda tekrar akrabalarımla aktifim, eşim bunun da kendi eleştirilerinden sonra olduğunu yoksa hiç niyetim olmadığını söylüyor, onun eleştirilerinden sonra oldu evet ama çok istiyorum ve mutluyum böyle...

Eşimin ailesi ile de tüm cesaretimi toplayarak konuşmaya gittim tek başıma, iyi davrandılar konuştuk ettik, bakın dedim ben çok insan içinde büyümedim baskı altında yetiştim, bazı konularda sıkıntı yaşıyorum ve kendimi aşmaya çalışıyorum. Annem de sağolsun kendi derdinde, kendinin de babamın da rahatsızlıkları var, komşuları falan kendi aleminde takılıyor, zaten hiç bir zaman böyle kızına yol gösteren koruyucu kollayıcı destek veren bir anne-kız ilişkimiz olmadı olması da mümkün değil zaten. Bir de annem hep dediğim olsun ister sonunu düşünmeden hareketler yapar beni de zor durumda bırakır. Ben de aileme laf gelmesin diye hep arada kaldım, onları toparlayayım derken ben kötü oldum .Şimdi eşim ve ailesi bu durumu anladıklarını ve bana hak verdiklerini söylüyorlar ama her şey tam anlamıyla düzelmiş değil.

Kv-kp ile konuştuktan sonra düzenli olarak gitmeye, arayı sıcak tutmaya çalışıyorum, onlar da normal davranıyor. Bu haftasonu eşime hadi annemlere gidelim bir haftadır gidemedim dedim , oo sen akıl mı alıyorsun dedi ( o gün akrabalarla buluşmuştum onlar da biliyor durumu çünkü kv anlatmıştı onlara annemle konuşamadığından ötürü) yok dedim bu kadarını da kendim düşünebiliyorum. Yok dedi gitmeyelim peki yarın gideriz dedim.

Pazar günü kestane pişirdim, kv lere de götürecektim. Kestane pişerken eşime ben gidiceğim dedim geliyor musun illa beraber mi gitmek lazım dedi yok dedim ben tek de giderim. Ne acelen var giyinmişsin dedi kestane pişti sıcakken götüreceğim dedim, sonra nolduysa ben de geleyim dedi gittik tam da yemek üstü gitmişiz yemek yedik kalktık geldik.

Gece ben uyuyamadım eşim geldi saat 1 buçuk gibi uyuyamadım dedim kitap oku dedi yok dedim uyumam lazım sabah iş var geç oldu. Naparsan yap sana sinirleniyorum artık hemen dedi. Bir gece önce de tv de bir bayan çıktı güzel bir bayan ooo dedi yabancı mı ne, her renkli gözlü yabancı olmuyor ki dedim (ben de renkli gözlüyüm bu arada) hemen başladın kıskançlığa ya sinirlerim ayağa kalkıyor tam da sakinleşmişken dedi.

Sabah eşime sinir misin hala dedim yok dedi ama artık sana sabrım çok az biliyorsun sebebini sorma dedi. Tamam dedim...

Şimdi size sorum; eşimle iki senedir aynı konulardan (başta ailesi ) sorun yaşadık ve eşim artık boşanmayı düşünme noktasındaydı. Tamamen değişmen gerekiyor ama çok az ihtimal, bu saatten sonra aileme gitmen bir şey ifade etmiyor vs diyordu. Eşimle konuşarak onun istediği için değil kendim istediğim için yapacağımı, kararı ona bırakacağımı söylemiştim. Eşim annesine gene aynı sorunları mı yaşarız falan demiş o da yok yaşamazsınız demiş ben eminim demiş...

Eşim beni mi deniyor sizce? Hani sinirli mi artık her dediğime tepki veriyor mu diye beni sinirlendirmeye mi çalışıyor sizce?

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Kızlar merhaba, daha önce de konularım vardı eşimle, ailesi ile vs sıkıntılıydık hatta bir kaç hafta önceye kadar boşanma aşamasındaydık. Eşimin bana söyledikleri; ailemle iyi değilsin (bir senedir görüşmüyorduk), asosyalsin,sinirlisin....

Sıkıntılar yaşadık doğru, bir çok şey üst üste geldi. Ben evlenmeden önce öyle dışarı çıkıp gezebilen bir kız değildim, hayatım boyunca baba boyunduruğu altında yaşadım, akrabalar dışında doğru düzgün kimseyle görüşemedim. Çokkkkk arkadaşım oldu ama bir dışarı çıksam 2. saatin sonunda babam arar nerdesin çabuk eve gel napıyorsun kimlesin arkadaşın kim babası anası kim....Böyle böyle soğudum arkadaşlarım da farklı yerlerde dağıldı, şu an bir kaç dostum dışında (onlar da şehir dışında onların yanına gittikçe görüşüyoruz ama telde falan hep aktifiz konuşur yazışırız ). Yetiştirilmem sebebiyle özgüven sıkıntım vardı, insanlardan kaçtım. Evlenince de kendimi işime, eşime adadım. Son zamanlarda tekrar akrabalarımla aktifim, eşim bunun da kendi eleştirilerinden sonra olduğunu yoksa hiç niyetim olmadığını söylüyor, onun eleştirilerinden sonra oldu evet ama çok istiyorum ve mutluyum böyle...

Eşimin ailesi ile de tüm cesaretimi toplayarak konuşmaya gittim tek başıma, iyi davrandılar konuştuk ettik, bakın dedim ben çok insan içinde büyümedim baskı altında yetiştim, bazı konularda sıkıntı yaşıyorum ve kendimi aşmaya çalışıyorum. Annem de sağolsun kendi derdinde, kendinin de babamın da rahatsızlıkları var, komşuları falan kendi aleminde takılıyor, zaten hiç bir zaman böyle kızına yol gösteren koruyucu kollayıcı destek veren bir anne-kız ilişkimiz olmadı olması da mümkün değil zaten. Bir de annem hep dediğim olsun ister sonunu düşünmeden hareketler yapar beni de zor durumda bırakır. Ben de aileme laf gelmesin diye hep arada kaldım, onları toparlayayım derken ben kötü oldum .Şimdi eşim ve ailesi bu durumu anladıklarını ve bana hak verdiklerini söylüyorlar ama her şey tam anlamıyla düzelmiş değil.

Kv-kp ile konuştuktan sonra düzenli olarak gitmeye, arayı sıcak tutmaya çalışıyorum, onlar da normal davranıyor. Bu haftasonu eşime hadi annemlere gidelim bir haftadır gidemedim dedim , oo sen akıl mı alıyorsun dedi ( o gün akrabalarla buluşmuştum onlar da biliyor durumu çünkü kv anlatmıştı onlara annemle konuşamadığından ötürü) yok dedim bu kadarını da kendim düşünebiliyorum. Yok dedi gitmeyelim peki yarın gideriz dedim.

Pazar günü kestane pişirdim, kv lere de götürecektim. Kestane pişerken eşime ben gidiceğim dedim geliyor musun illa beraber mi gitmek lazım dedi yok dedim ben tek de giderim. Ne acelen var giyinmişsin dedi kestane pişti sıcakken götüreceğim dedim, sonra nolduysa ben de geleyim dedi gittik tam da yemek üstü gitmişiz yemek yedik kalktık geldik.

Gece ben uyuyamadım eşim geldi saat 1 buçuk gibi uyuyamadım dedim kitap oku dedi yok dedim uyumam lazım sabah iş var geç oldu. Naparsan yap sana sinirleniyorum artık hemen dedi. Bir gece önce de tv de bir bayan çıktı güzel bir bayan ooo dedi yabancı mı ne, her renkli gözlü yabancı olmuyor ki dedim (ben de renkli gözlüyüm bu arada) hemen başladın kıskançlığa ya sinirlerim ayağa kalkıyor tam da sakinleşmişken dedi.

Sabah eşime sinir misin hala dedim yok dedi ama artık sana sabrım çok az biliyorsun sebebini sorma dedi. Tamam dedim...

Şimdi size sorum; eşimle iki senedir aynı konulardan (başta ailesi ) sorun yaşadık ve eşim artık boşanmayı düşünme noktasındaydı. Tamamen değişmen gerekiyor ama çok az ihtimal, bu saatten sonra aileme gitmen bir şey ifade etmiyor vs diyordu. Eşimle konuşarak onun istediği için değil kendim istediğim için yapacağımı, kararı ona bırakacağımı söylemiştim. Eşim annesine gene aynı sorunları mı yaşarız falan demiş o da yok yaşamazsınız demiş ben eminim demiş...

Eşim beni mi deniyor sizce? Hani sinirli mi artık her dediğime tepki veriyor mu diye beni sinirlendirmeye mi çalışıyor sizce?

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Kızlar merhaba, daha önce de konularım vardı eşimle, ailesi ile vs sıkıntılıydık hatta bir kaç hafta önceye kadar boşanma aşamasındaydık. Eşimin bana söyledikleri; ailemle iyi değilsin (bir senedir görüşmüyorduk), asosyalsin,sinirlisin....

Sıkıntılar yaşadık doğru, bir çok şey üst üste geldi. Ben evlenmeden önce öyle dışarı çıkıp gezebilen bir kız değildim, hayatım boyunca baba boyunduruğu altında yaşadım, akrabalar dışında doğru düzgün kimseyle görüşemedim. Çokkkkk arkadaşım oldu ama bir dışarı çıksam 2. saatin sonunda babam arar nerdesin çabuk eve gel napıyorsun kimlesin arkadaşın kim babası anası kim....Böyle böyle soğudum arkadaşlarım da farklı yerlerde dağıldı, şu an bir kaç dostum dışında (onlar da şehir dışında onların yanına gittikçe görüşüyoruz ama telde falan hep aktifiz konuşur yazışırız ). Yetiştirilmem sebebiyle özgüven sıkıntım vardı, insanlardan kaçtım. Evlenince de kendimi işime, eşime adadım. Son zamanlarda tekrar akrabalarımla aktifim, eşim bunun da kendi eleştirilerinden sonra olduğunu yoksa hiç niyetim olmadığını söylüyor, onun eleştirilerinden sonra oldu evet ama çok istiyorum ve mutluyum böyle...

Eşimin ailesi ile de tüm cesaretimi toplayarak konuşmaya gittim tek başıma, iyi davrandılar konuştuk ettik, bakın dedim ben çok insan içinde büyümedim baskı altında yetiştim, bazı konularda sıkıntı yaşıyorum ve kendimi aşmaya çalışıyorum. Annem de sağolsun kendi derdinde, kendinin de babamın da rahatsızlıkları var, komşuları falan kendi aleminde takılıyor, zaten hiç bir zaman böyle kızına yol gösteren koruyucu kollayıcı destek veren bir anne-kız ilişkimiz olmadı olması da mümkün değil zaten. Bir de annem hep dediğim olsun ister sonunu düşünmeden hareketler yapar beni de zor durumda bırakır. Ben de aileme laf gelmesin diye hep arada kaldım, onları toparlayayım derken ben kötü oldum .Şimdi eşim ve ailesi bu durumu anladıklarını ve bana hak verdiklerini söylüyorlar ama her şey tam anlamıyla düzelmiş değil.

Kv-kp ile konuştuktan sonra düzenli olarak gitmeye, arayı sıcak tutmaya çalışıyorum, onlar da normal davranıyor. Bu haftasonu eşime hadi annemlere gidelim bir haftadır gidemedim dedim , oo sen akıl mı alıyorsun dedi ( o gün akrabalarla buluşmuştum onlar da biliyor durumu çünkü kv anlatmıştı onlara annemle konuşamadığından ötürü) yok dedim bu kadarını da kendim düşünebiliyorum. Yok dedi gitmeyelim peki yarın gideriz dedim.

Pazar günü kestane pişirdim, kv lere de götürecektim. Kestane pişerken eşime ben gidiceğim dedim geliyor musun illa beraber mi gitmek lazım dedi yok dedim ben tek de giderim. Ne acelen var giyinmişsin dedi kestane pişti sıcakken götüreceğim dedim, sonra nolduysa ben de geleyim dedi gittik tam da yemek üstü gitmişiz yemek yedik kalktık geldik.

Gece ben uyuyamadım eşim geldi saat 1 buçuk gibi uyuyamadım dedim kitap oku dedi yok dedim uyumam lazım sabah iş var geç oldu. Naparsan yap sana sinirleniyorum artık hemen dedi. Bir gece önce de tv de bir bayan çıktı güzel bir bayan ooo dedi yabancı mı ne, her renkli gözlü yabancı olmuyor ki dedim (ben de renkli gözlüyüm bu arada) hemen başladın kıskançlığa ya sinirlerim ayağa kalkıyor tam da sakinleşmişken dedi.

Sabah eşime sinir misin hala dedim yok dedi ama artık sana sabrım çok az biliyorsun sebebini sorma dedi. Tamam dedim...

Şimdi size sorum; eşimle iki senedir aynı konulardan (başta ailesi ) sorun yaşadık ve eşim artık boşanmayı düşünme noktasındaydı. Tamamen değişmen gerekiyor ama çok az ihtimal, bu saatten sonra aileme gitmen bir şey ifade etmiyor vs diyordu. Eşimle konuşarak onun istediği için değil kendim istediğim için yapacağımı, kararı ona bırakacağımı söylemiştim. Eşim annesine gene aynı sorunları mı yaşarız falan demiş o da yok yaşamazsınız demiş ben eminim demiş...

Eşim beni mi deniyor sizce? Hani sinirli mi artık her dediğime tepki veriyor mu diye beni sinirlendirmeye mi çalışıyor sizce?

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Kızlar merhaba, daha önce de konularım vardı eşimle, ailesi ile vs sıkıntılıydık hatta bir kaç hafta önceye kadar boşanma aşamasındaydık. Eşimin bana söyledikleri; ailemle iyi değilsin (bir senedir görüşmüyorduk), asosyalsin,sinirlisin....

Sıkıntılar yaşadık doğru, bir çok şey üst üste geldi. Ben evlenmeden önce öyle dışarı çıkıp gezebilen bir kız değildim, hayatım boyunca baba boyunduruğu altında yaşadım, akrabalar dışında doğru düzgün kimseyle görüşemedim. Çokkkkk arkadaşım oldu ama bir dışarı çıksam 2. saatin sonunda babam arar nerdesin çabuk eve gel napıyorsun kimlesin arkadaşın kim babası anası kim....Böyle böyle soğudum arkadaşlarım da farklı yerlerde dağıldı, şu an bir kaç dostum dışında (onlar da şehir dışında onların yanına gittikçe görüşüyoruz ama telde falan hep aktifiz konuşur yazışırız ). Yetiştirilmem sebebiyle özgüven sıkıntım vardı, insanlardan kaçtım. Evlenince de kendimi işime, eşime adadım. Son zamanlarda tekrar akrabalarımla aktifim, eşim bunun da kendi eleştirilerinden sonra olduğunu yoksa hiç niyetim olmadığını söylüyor, onun eleştirilerinden sonra oldu evet ama çok istiyorum ve mutluyum böyle...

Eşimin ailesi ile de tüm cesaretimi toplayarak konuşmaya gittim tek başıma, iyi davrandılar konuştuk ettik, bakın dedim ben çok insan içinde büyümedim baskı altında yetiştim, bazı konularda sıkıntı yaşıyorum ve kendimi aşmaya çalışıyorum. Annem de sağolsun kendi derdinde, kendinin de babamın da rahatsızlıkları var, komşuları falan kendi aleminde takılıyor, zaten hiç bir zaman böyle kızına yol gösteren koruyucu kollayıcı destek veren bir anne-kız ilişkimiz olmadı olması da mümkün değil zaten. Bir de annem hep dediğim olsun ister sonunu düşünmeden hareketler yapar beni de zor durumda bırakır. Ben de aileme laf gelmesin diye hep arada kaldım, onları toparlayayım derken ben kötü oldum .Şimdi eşim ve ailesi bu durumu anladıklarını ve bana hak verdiklerini söylüyorlar ama her şey tam anlamıyla düzelmiş değil.

Kv-kp ile konuştuktan sonra düzenli olarak gitmeye, arayı sıcak tutmaya çalışıyorum, onlar da normal davranıyor. Bu haftasonu eşime hadi annemlere gidelim bir haftadır gidemedim dedim , oo sen akıl mı alıyorsun dedi ( o gün akrabalarla buluşmuştum onlar da biliyor durumu çünkü kv anlatmıştı onlara annemle konuşamadığından ötürü) yok dedim bu kadarını da kendim düşünebiliyorum. Yok dedi gitmeyelim peki yarın gideriz dedim.

Pazar günü kestane pişirdim, kv lere de götürecektim. Kestane pişerken eşime ben gidiceğim dedim geliyor musun illa beraber mi gitmek lazım dedi yok dedim ben tek de giderim. Ne acelen var giyinmişsin dedi kestane pişti sıcakken götüreceğim dedim, sonra nolduysa ben de geleyim dedi gittik tam da yemek üstü gitmişiz yemek yedik kalktık geldik.

Gece ben uyuyamadım eşim geldi saat 1 buçuk gibi uyuyamadım dedim kitap oku dedi yok dedim uyumam lazım sabah iş var geç oldu. Naparsan yap sana sinirleniyorum artık hemen dedi. Bir gece önce de tv de bir bayan çıktı güzel bir bayan ooo dedi yabancı mı ne, her renkli gözlü yabancı olmuyor ki dedim (ben de renkli gözlüyüm bu arada) hemen başladın kıskançlığa ya sinirlerim ayağa kalkıyor tam da sakinleşmişken dedi.

Sabah eşime sinir misin hala dedim yok dedi ama artık sana sabrım çok az biliyorsun sebebini sorma dedi. Tamam dedim...

Şimdi size sorum; eşimle iki senedir aynı konulardan (başta ailesi ) sorun yaşadık ve eşim artık boşanmayı düşünme noktasındaydı. Tamamen değişmen gerekiyor ama çok az ihtimal, bu saatten sonra aileme gitmen bir şey ifade etmiyor vs diyordu. Eşimle konuşarak onun istediği için değil kendim istediğim için yapacağımı, kararı ona bırakacağımı söylemiştim. Eşim annesine gene aynı sorunları mı yaşarız falan demiş o da yok yaşamazsınız demiş ben eminim demiş...

Eşim beni mi deniyor sizce? Hani sinirli mi artık her dediğime tepki veriyor mu diye beni sinirlendirmeye mi çalışıyor sizce?

Genişletmek için tıkla...