Arkadaşlar merhaba,
Aranıza yeni katıldım.Sorunumu ne yazık ki, çok çabalamama rağmen tek başıma çözemedim. 0 yüzden paylaşacağınız fikirler, benim için çok önemli. Aslında amacım, eşimi sizlere şikayet etmek değil. Çünkü onu gerçekten seviyorum ve bir daha kırıcı kavgalar yaşamak istemedimden, sizlerden yardım bekliyorum!
Gerçekten evine bakan,beni ve çocuğumu rahat yaşatmak için çabalayan, herşeyden önemlisi beni seven bir eşim var. Buraya kadar her şey iyi, ammaaa...İnanılmaz otokontrolcü! Özellikle ev'le ilgili herşeye karışsın, herşey onun istediği gibi olsun istiyor. Örneğin bir yere hediye mi götürülecek, o karar versin ister. Eve beğendiğim bir obje mi aldım, eğer o beğenmediyse mümkün değil, çöpe atar, gene de koyamazsın bir yere...Hele çocuk olduktan sonra sormayın gitsin...Bugün çocuk ne yedi, niye onu yedi, ne giydi, altı temiz mi? Bugün dışarıya çıkacağız, çocuğun herşeyini hazırlamışım, kapıdan seslenir, yedek kıyafette al yanına vs. vs. vs.....
Defalarca tartışıp, karşılıklı konuştuk. Bir daha karışmayacağım diyor, 2 gün sonra aynı. Ben de, tamam karışmalarına tepki vermeyeceğim, alttan alacağım diyorum ııhh, bu defa da kendimi hiçbirşey bilmeyen, sürekli yönlendirilmesi gereken birisi gibi hissediyorum.( İşim gereği 70-80 kişiyi ben yönetiyorum:)
Dolayısıyla, tartışmalarında sonu gelmiyor. Böyle bir durum karşısında, nasıl davranmam, ne yapmam gerekir, lütfen beni yalnız bırakmayın...
Aranıza yeni katıldım.Sorunumu ne yazık ki, çok çabalamama rağmen tek başıma çözemedim. 0 yüzden paylaşacağınız fikirler, benim için çok önemli. Aslında amacım, eşimi sizlere şikayet etmek değil. Çünkü onu gerçekten seviyorum ve bir daha kırıcı kavgalar yaşamak istemedimden, sizlerden yardım bekliyorum!
Gerçekten evine bakan,beni ve çocuğumu rahat yaşatmak için çabalayan, herşeyden önemlisi beni seven bir eşim var. Buraya kadar her şey iyi, ammaaa...İnanılmaz otokontrolcü! Özellikle ev'le ilgili herşeye karışsın, herşey onun istediği gibi olsun istiyor. Örneğin bir yere hediye mi götürülecek, o karar versin ister. Eve beğendiğim bir obje mi aldım, eğer o beğenmediyse mümkün değil, çöpe atar, gene de koyamazsın bir yere...Hele çocuk olduktan sonra sormayın gitsin...Bugün çocuk ne yedi, niye onu yedi, ne giydi, altı temiz mi? Bugün dışarıya çıkacağız, çocuğun herşeyini hazırlamışım, kapıdan seslenir, yedek kıyafette al yanına vs. vs. vs.....
Defalarca tartışıp, karşılıklı konuştuk. Bir daha karışmayacağım diyor, 2 gün sonra aynı. Ben de, tamam karışmalarına tepki vermeyeceğim, alttan alacağım diyorum ııhh, bu defa da kendimi hiçbirşey bilmeyen, sürekli yönlendirilmesi gereken birisi gibi hissediyorum.( İşim gereği 70-80 kişiyi ben yönetiyorum:)
Dolayısıyla, tartışmalarında sonu gelmiyor. Böyle bir durum karşısında, nasıl davranmam, ne yapmam gerekir, lütfen beni yalnız bırakmayın...
kuruntulu takıntılı tipler ../ama herşeye rağmen bunların nesilleri tükeniyor numunelikler yani kıymetini bil heryerde karşına çıkmaz böylesi 
