eşi yeniden sevmek mümkün mü

canım sıkkın sabah sabah yazıyorum.
eşimle beş sene önce sevdik bribirimizi, demek ki sevmemişiz yeterince şimdi daha iyi anlıyorum. evleneceğimiz sıra bir kapan baskısı. hadi Allah rızası için dedik kapandık. evliliğimizin ikinci günü eşimin kutudaki fotoğraflarını karıştırırken eşimin eski sevgilisinin fotoğrafı karşıma çıkıyor. sayıp sövüyorum eşime bunun işi ne burda, karışmış unutmuşum diyor, yahu aradan seneler geçmiş nasıl unutmuşum burda işte. o gün benim için unutulmaz bir gün. kıza sayıp sövüyorum bi yandan onun tepkisini ölçmek için, eşim ise bana kızıyor bir yandan.... sevgimi birden düşürdü bu durum, eşimi benimseyemedim zannederim ki o günden sonra çünkü başladı her şey.... bana ait değilmiş gibi... sinek küçük mide bulandırır misali benim midemi hep hala daha bulandırır bu olay.. (dalı budağı da var ama girmek istemiyorum burda detaylarına)

5 senelik evliliğimizde hep aktif biri oldu, ilgi alakası genelde dışarı işlerindeydi. evin hiçbir ihtiyacını eksik bırakmaz ama beni bırakır. çocuk doğduktan sonra bebekle uyumaya başladım, iki senedir ayrı yerlerde uyuyoruz eşimle. ben kafaya takmıyorum, o da kafaya takmıyor, öyle görünüyor....
ben alakamı bebeğe yöneltince onu iyice bıraktım, o da vakıf makıf işiydi oydu buydu iyice iş dünyasına dalmış vaziyette.... evde genel manada huzurumuz ehh fena sayılmaz... ama zırt pırt küçücük şeylerden tartışmaya başlıyoruz. onu çok kibirli buluyorum, her lafı bana batıyor. o ise beni kaba buluyor, kadın öfkesini göstermemeliymiş, ağlasa da ip gibi akmalıymış sessizce vs. annesi gibi bir kadın istiyor, beni annesiyle kıyaslıyor. evde sesimiz çok yükselmez gerçi, bebeği kötü etkilememek için uzak dururum kasıtlı olarak ama insan sinirleri işte bozuluyor. birbirimize batıyoruz arkadaşlar. esprilerimiz bile batıyor sanki...
10 sene önceki duygusal bir birlikteliğimin izleri yapıştı yakama bu aralar, rüyalarıma girip duruyor. eşime olan sevgimi sorguluyorum. sanki mantığım ve yuva dirliği için yaşıyor gibiyim. içgüdülerimle hareket etmiyorum asla. etmem de..

eşime ne hissediyorum: beni sevmiyormuş gibi, ben onun hoşuna giden bir şey yaptıkça beni seviyormuş gibi, şartlı sevgi gibi... bana tahammülü yok gibi... beni tanımıyor eşim, yüreğimin içini göremedi hiçbir zamani beni keşfedemedi, inemedi iç dünyama...bence o bir odun gibi, bense su... biz iletişim kuramıyoruz hayat ayrı pencerelerden bakıyoruz sanırım. birbirimizi kabullendiğimize gerçekten eş gibi gördüğümüze inanmıyorum. kendimi iyi hissetmek istiyorum, eşimle mutlu olmak, ASLINDA EŞİMLE YENİDEN AŞIK OLMAK istiyorum.. ama o duygulardan öyle uzağım ki... sadece tek taraflı değil, ikimiz e halimizle tavrımızla ilişkiyi yıprattık biliyorum.. soğuk savaşlarımız vardır bizim, küseriz, bilhassa eşim günlece surat yapabilir en basit bir şeyden. ona az sesimi yükseltsem iş bitmiştir, ona hakarettir bu çünkü... burcu terazi belki ondan bu bakış açısı diyorum.. ama insan 5 senede birbirine alışamaz mı be kardeşim....

mutsuzum, yani genel anlamda mutluyum da, eşim açısından mutsuzum.. ):
yeninden sevmek, kırılan kalpleri onarmak, tedavi edip, bembeyaz bir sayfa açmak mümkün mü kızlar... bilhassa evlilerin yorumlarına ihtiyacım var

Ya zor bir durum ama ilk adimi siz atin kocaniza yaklasin konusmaya calisin evlisiniz ayri yerde yatiyorsunuz bu ztn bitis noktasi evlilikte onu bi duzeltin onu sevdiginizi soyleyin. Yakin davranin bakalim ne olacak

Vuu ne güzel yazmışsın. Kaba değilsin yani belli onunla da konuşsana böyle?

sizin konunuzu hatirliyorum.. esiniz hep disari cikar vakifa gider vs ..sizde hep evde yalniz basiniza..dogrumu?
yani cok üzüldüm size.. evlilik böyle olmamali .. insallah düzelir araniz

Zor bir durum Allah kolaylık verdin.durum bu vaziyette giderse ayrılmanız kaçınılmaz,insan nekadar katlanabilir ki böyle bir hayata.demişsiniz ki eski bir duygusal birlikteliğim geliyor aklıma bu durum sizin tamamen duygusal boşluğumuzdan kaynaklanıyor.Kadında erkekte yanında yatacak pnu sevip mutlu edecek insanı ister bulamadada hayal eder ve bu durum evli kişiler için dinimizde bıçak sırtı bir durum ve fetvası ağır.aurıca ayrı yatmanızda sizi birbirinizden soğutuyor,ten tene deymeliki buzlar erisin:). Aranızdaki bu soğukluk nedeniyle Eşinizinde bu vakıf toplantıları vs sonunda başınıza iş açmasın erkekler mutluluğu dışarda ararlar.aşk yeniden olurmu?neden olmasın karşılıklı bir istek olmalı.sonuçta bir evladınız var oda mutlu bir ailede büyümeyi hak ediyor.birde sinirlenince asla küfür etmeyin bu durum eşinizi sizden uzaklaştırır.

Levent Yüksel in şarkısı geldi aklıma aşk mümkün müdür hala?
Kirilmissin içinde büyütmüş ofkelenmissin. ..kendi kendine uzaklaşmış ve içindeki eşine duydugun her neyse öldürmüşsun. ..ben de olsam çok üzülür ve tepki verirdim ama esasen bitmis gitmiş bir ilişki nihayetinde seninle evli ...icinden Bu fotoğraf olayını atmadan zor...Ayrıca ayrı uyumasaniz daha iyi olur...eski muhabbetli gunlerinize donersiniz inşallah. ..

Olmayacağını düşünüyorsan, ya karşına alıp adam gibi konuşacaksın yuvanı kurtarmak we yeniden sewmek istiyorsan,
Ya da bu ewliliği bitireceksin....

sizin burç balık mı

sevgi bana göre beyinde olan bir durum, sevmek istersen seversin. o adam senin kocan, bir zamanlar sevdiğin adam o eski günleriniz hatırla. hatalar hiçbi zaman tek taraflı değildir, belki eşinin git gide böyle olmasında senin de payın vardır. kendini değiştirirsen dünyan değişir.

eşinizden ayrı yatmanız şaşırttı beni hadi o soğuk davranıyor siz biraz ılımlı olsanız,arada ne şiddet var ne de çözülemeyecek büyük bir problem gördüğüm kadarıyla,kendinize yeni bi stil oluşturun saçınızı giyiminizi değiştirin biraz davranışlarınız daha davetkar daha ılımlı olsun yeni bir eş oluşturun kendinizde eskiyi silin aklınızdan onunda eski eşi olmasın karşısında siz haksızsınız demiyorum elbet haklı olduğunuz yanlarınız var ama evliliğinizi ancak bu şekilde kurtarırsınız bence,ki yuvanızı yıkmanızı gerektircek bi problem görmedim ben,oturduğunuz yerden of problemli bi evliliğim var diyerek kimseye bi katkı sağlayamazsınız,biraz olsun fikirlerinizi düşüncelerinizi kafanızdan atıp yuvanız evladınız için harekete geçmeniz gerek.

kırgınlıklar asla unutulmuyor, bir de üstüne yenileri eklenince ipler kopuveriyor, ne olduğunu hiç anlamıyorsun bile.... çoğu zaman konuş, anlat derdini diyoruz ama inanın konuşmak bile tüy gibi kalıyor yaşananların üzerinde....aileleri bir kenara koyup, uzaklaşıp, eşinle çocuğunla yeni bir hayata açılmak en mantıklısı, diyorum ya unutmak mümkün değil ama belki üzerine çizik atarsın, zaman zaman kanar ama yine hayat devam eder ayyy sabah sabahhh çok içli gördüm kendimi:=)))

@ sadelik
dostum sen mi kabasın, duygularını ne kadar güzel anlatmışsın.
kırgınlıkları unutmak çok zor. evlilikte çocuk olunca annelerin gönlü tamamen çocuğa ait oluyor, sanırım erkekler gibi birçok sevgiyi sığdıramıyoruz.
tek tespitim; terazi erkekleri kavgadan gürültüden nefret eder, güzelliklere zaafı vardır.

Yataklarınızı hemen birleştirin derim.çocuğa da zarar.sürekli sizi ister yanında yalnız uyuyamaz.

Eşinizin sürekli vakıfta takıldığını yazdığınız konuyu okumuştum fakat yazmamıştım.
Sizin meseleniz daha derin bir mesele. Yani buradaki kaynana görümce meseleleri gibi falan değil, insan yanlış yorum yapmaktan, yönlendirmekten korkuyor.
Ya da bilmiyorum yani, en azından korkmalı.
O yüzden normalde yapmadığım birşey ama size ciddi anlamda profesyonel bir yardım alın demek istiyorum.
Eşinizle durumu kurtarmak, beyaz bi sayfa açmak istediğinizi belirten bir konuşma yapıp birlikte bir evlilik terapistine gidin diyorum. Buradaki yorumlarla kurtarılabilecek bir yüzeyde değilsiniz dediğim gibi.
Bunun dışında birkaç yapıcı tavsiyem de olacak:
Satır arasında eşinizin sizi "odun gibi" gördüğünü yazmışsınız. Kadın dediğin daha naif olur, üzülse de sessizce ağlar, bağırmaz vs. Sizi kaba görüyor ve dolayısıyla kendi mizacına uygun bulmuyor görünüşe göre.
Size olmadığınız birşeyi olun diyemeyiz kuşkusuz. Fakat zaten içinizde olan naifliği biraz ona yansıtabilirsiniz. Mesela? Mesela, üslubunuzdan belli yapabileceğiniz. Oturun, boş vakitlerinizde şiir yazın. Duygusal denemeler falan yazın mesela. Ona göstermek için değil ama, gerçekten de yazıp dergilere falan gönderin mesela. Ona da haber vermeyin. O görmesin bir süre. Siz bunu, kendinizde kaybettiğiniz derinliklere yeniden ulaşmak için yapın, siz kendinizde birşeylere ulaştıkça o da bunun yansımalarını görür zamanla.
Bir de, hoşunuza gitmediğini biliyorum fakat hani her iki taraf da fedakarlık yapacak ya, sizin bir fedakarlığınız da onun ilgilendiği konulara merak salmak olsun. Yani bu halinizle de mutsuzsunuz nasıl olsa, vakfa giderken de mutsuz olun ne fark edecek. Yani bir gün tutup "senin vakıftaki sorumluluğunu hafifletmek istiyorum" gibi inandırıcı bir konuşma yapın. Evde sıkıldım deyin. Takılın peşine. Nereye gidiyorsa, takılın. Spora gidin, ordan vakfa gidin. Yanında oturun, o ne yapıyorsa aynısını yapın.
Sizdeki bu azim ona da yansır muhtemelen sizi gördükçe.

ben hep şuna inanırım. bi kadını kabalaştıran eşinin tavırlarıdır.
eşler bazen o kadar ilgisiz o kadar sevgisiz o kadar bencilce davranıyor ki kadın bütün bunlar karşısında bütün naifliğini yitirip içindeki kızgınlığa kırgınlığa yenik düşüp sertleşip kabalaşabiliyor.
bir erkek eşinin gerçekten naif olmasını istiyorsa eşine naif hassas kırılgan olduğunu hissettirmeli. ben seni şöyle istiyorum böyle istiyorum demekle olmuyor.
erkek ya da kadın eşini nasıl istiyorsa eşine ona göre davranmalı.
sen sessiz ol naif ol ben seni seveyim değil.
erkek sevecek sahiplenecek hassa davranacak sonra kadından naif olmasını bekleyecek. ben istediğim davranayım ama sen yine de sessiz ağla yok böyle bi dünya....

öncelikle herşeyi unutun ve yeniden başlayın olan olmuş biten bitmiş şimdi silbaştan zamanı.. öncelikle eşinizin yanında yatın zannediyorum çocuğunuz büyümüştür artık , hiçbirşey olmamış gibi evlendiğiniz ilk güne dönün eğer bunu yapmazsanız bu sevgisizlikle bu evlilik yakın zamanda biter allah korusun.eşiniz sonuçta sizi seçmiş sizinle evlenmiş geçmiş geçmişte kalmak zorunda artık.hiç üzülmeyin inanırsanız başarabileceğinizi düşünüyorum çok zor bir süreç fakat yapabilirsiniz