- 29 Temmuz 2019
- 12
- 27
- 3
- 34
- Konu Sahibi teacherandmother
- #1
Herkese merhaba aranıza yeni katıldım inşallah birbirimize güzel tavsiyeler yaparız
ben 28 yaşındayım ve 4 yıllık evliyim annem boşandığı için eşimin teklifiyle annem kardeşlerim ve biz aynı evde yaşıyoruz. Ve ben ailemden ayrılana kadar çocuk yapmama kararındaydım ancak bu iş sürekli uzayınca yaşımız geçiyor hem annem bakımında yardımcı olur diye çocuk da yaptık. 1 yaşında bi oğlum var. Bu arada eşimle ben aynı çatı altında sadece 1 gün başbaşa kalabildik ilk evlendiğimizde onun dışında hep annemler vardı. Neyse hamilelik çocuğun doğumu derken birbirimizden iyice koptuk. Eşimi önce porno izlerken yakaladım lohusalık dönemiydi belki kızacaksınız ama görmezden geldim. Neyse 6 ay geçti bizi tatile gönderdi işi yoğun diye gelemedi geldiğimde arkadaşlık sitelerine girdiğini gördüm. Bundan 3 ay sonra da bi kızla bir hafta mesajlaşmış ve bir kez de görüşmüş olduğunu yakaladım boşanma noktasına geldik ama çocuk için -ki buna da kızacaksınız- affetmek zorunda kaldım en küçük hatasında boşayacağımı söyledim çok yalvardı tabi ama hala unutamadığım da bir gerçek. Şu an ise yalnız kalabildiğimiz sadece yatak odamız vardı ona da çocuk eklendi ve gece çok sık uyandığı için çoğu zaman ben oğlumla yatıyorum uyutup geri kendi yatağıma dönüyüm derken uyuyakalıyorum çünkü. Eşimse kendini bilgisayar oyununa adamış durumda savaş oyunu ve gece çoğu zaman bilgisayar başında veya oturma odasında kanepede uyuyor artık asla gelip yatak odasında yatmıyor. Arada özlerse ya da ben zorlarsam geliyor o da malum cinsellik için. Birbirimizi tutkuyla severken şimdi çoğu zaman yüzüme bakmıyo hatalarım elbette var çünkü annem tarafından sürekli yönetilmek erkek kardeşimin işsiz gezip destek olmaması kendi düzenimin özelimin olmaması eşimle başbaşa kalamamak (örneğin rahatça kavga bile edemiyoruz) ve sürekli ailem ve eşim arasında köprü olmak beni çok yordu ve yıprattı. O yüzden hiç mutlu değilim sürekli sinirliyim sürekli herkesi tersliyorum çocuğa sabırsız davranıyorum ve onu da kırıyorum 
en ufak şeyde eşime arıza çıkarıyorum. Yatağı ayırmaması gerektiğini defalarca konuşmama rağmen çabalarım boş. Benle asla sohbet etmiyor ben konuşuyorum sadece dinliyo. Derdini kız kardeşimle paylaşıyo ama benimle asla. Bunlar beni o kadar kötü bir duruma getirdiki ne yapacağımı bilmiyorum artık. Sizce destek mi almalıyım ne önerirsiniz. Aynı şeyleri yaşayanlar nasıl aştınız bu sorunları. Uzun yazdım okuyanlara teşekkür ederim. Hakkınız helal edin. Sevgiler...
ben 28 yaşındayım ve 4 yıllık evliyim annem boşandığı için eşimin teklifiyle annem kardeşlerim ve biz aynı evde yaşıyoruz. Ve ben ailemden ayrılana kadar çocuk yapmama kararındaydım ancak bu iş sürekli uzayınca yaşımız geçiyor hem annem bakımında yardımcı olur diye çocuk da yaptık. 1 yaşında bi oğlum var. Bu arada eşimle ben aynı çatı altında sadece 1 gün başbaşa kalabildik ilk evlendiğimizde onun dışında hep annemler vardı. Neyse hamilelik çocuğun doğumu derken birbirimizden iyice koptuk. Eşimi önce porno izlerken yakaladım lohusalık dönemiydi belki kızacaksınız ama görmezden geldim. Neyse 6 ay geçti bizi tatile gönderdi işi yoğun diye gelemedi geldiğimde arkadaşlık sitelerine girdiğini gördüm. Bundan 3 ay sonra da bi kızla bir hafta mesajlaşmış ve bir kez de görüşmüş olduğunu yakaladım boşanma noktasına geldik ama çocuk için -ki buna da kızacaksınız- affetmek zorunda kaldım en küçük hatasında boşayacağımı söyledim çok yalvardı tabi ama hala unutamadığım da bir gerçek. Şu an ise yalnız kalabildiğimiz sadece yatak odamız vardı ona da çocuk eklendi ve gece çok sık uyandığı için çoğu zaman ben oğlumla yatıyorum uyutup geri kendi yatağıma dönüyüm derken uyuyakalıyorum çünkü. Eşimse kendini bilgisayar oyununa adamış durumda savaş oyunu ve gece çoğu zaman bilgisayar başında veya oturma odasında kanepede uyuyor artık asla gelip yatak odasında yatmıyor. Arada özlerse ya da ben zorlarsam geliyor o da malum cinsellik için. Birbirimizi tutkuyla severken şimdi çoğu zaman yüzüme bakmıyo hatalarım elbette var çünkü annem tarafından sürekli yönetilmek erkek kardeşimin işsiz gezip destek olmaması kendi düzenimin özelimin olmaması eşimle başbaşa kalamamak (örneğin rahatça kavga bile edemiyoruz) ve sürekli ailem ve eşim arasında köprü olmak beni çok yordu ve yıprattı. O yüzden hiç mutlu değilim sürekli sinirliyim sürekli herkesi tersliyorum çocuğa sabırsız davranıyorum ve onu da kırıyorum en ufak şeyde eşime arıza çıkarıyorum. Yatağı ayırmaması gerektiğini defalarca konuşmama rağmen çabalarım boş. Benle asla sohbet etmiyor ben konuşuyorum sadece dinliyo. Derdini kız kardeşimle paylaşıyo ama benimle asla. Bunlar beni o kadar kötü bir duruma getirdiki ne yapacağımı bilmiyorum artık. Sizce destek mi almalıyım ne önerirsiniz. Aynı şeyleri yaşayanlar nasıl aştınız bu sorunları. Uzun yazdım okuyanlara teşekkür ederim. Hakkınız helal edin. Sevgiler...
