Ne kadarda patavatsiz bi insansiniz bu yorumunuzu okurken bile cildirdim empati ypmak bu kadar zormu? Evladını kaybetmis bi kadinla resmen dalga geçiyorsunuz!Canım hem geçmiş olsun hem başın sağolsun da,ne ara kendine geldin,ne ara maddi manevi iyileştin,ne ara keyfin yerine geldi de eşinle sarmaş dolaş oldun
Bir dur,bu psikolojiyle ne gebelik ne annelik kaldırılacak şey mi
O kadar haklısın ki sadece yorum yapmak için yorum yapıyorlar benim ne yaşadığımı anlamadığı için ki rabbim de yaşatmasın zaten çok zor ve acı verici bi durumNe kadarda patavatsiz bi insansiniz bu yorumunuzu okurken bile cildirdim empati ypmak bu kadar zormu? Evladını kaybetmis bi kadinla resmen dalga geçiyorsunuz!
Suan kadinin ruh halini anlayabiliyormusun da sarmas dolas diyorsun sence zevk icinmi iliskiye girdi ? Eminim sirf tekrar gebelik yasamak icindi neyseee
başınız sağolsun. henüz çok erken, sizin kendi canınız da riskli olur bu durumda. biraz toparlanın psikolojik yardım alın, bedeninizi de dinlendirin.1 ay önce 32 haftalık erken normal doğum yaptım. Ve hamileyken doğum yaparkende koronaydım. Bebeğim 3 gün sonra ciğerleri gelişmediği için hipertansiyondan kalbi durarak vefat etti ve tekrar gebe kalmak istiyorum. İlişkiye girdik hamilelik olur mu olursa ne gibi riskleri var çok istiyorum tekrar çocuk sahibi olmak lütfen yardım edin başına böyle bi durum gelen var mı
Nasip herşey bakalım zaman ne gösterecekbaşınız sağolsun. henüz çok erken, sizin kendi canınız da riskli olur bu durumda. biraz toparlanın psikolojik yardım alın, bedeninizi de dinlendirin.
Rabbim sağlıkla ,uzun ömürler versin sizlere de evlatlarınızada dua ediyorum...Sabrınızın mükafatını ebediyen mutlulukla evlatlarınızın hayırlı oluslarıyla ,saglıkla versin...Melek yavrularınızda öteki tarafta şefaatçiniz olsun ebediyen cennette onların kokularıyla olmayı nasip etsin...Uzun zamandır arada buraya girerim ve erken doğum yapıp bebeğini kaybedenlerin öykülerini okurum… Hiç yazmadım bende hikayemi… Sizin durumunuzu ve gereksiz yorumları okuyana kadar… 2020 de Ocak ta 4 aylık bir bebeğimi kaybettim… 2021 Şubat ayında erken doğum yapıp bir oğlumu daha kaybettim… seni o kadar iyi anlıyorum ki … İnancım olmasa kafayı yerdim delirirdim… Sezaryen olduğumdan 6 ay beklemem gerektiğini söyledi doktorum… Bende bu süreçte 4 ay doğum iznimi kullandım… Bazen gece uyanırdım bu yönde yatmamalıyım diye sonra dikişler canımı yakardı derdim artık bebeğim benimle değil… sabah uyandığımda kendimi halen hamile zannederdim… bazen otururdum elim karnımda sonra tekrar anlardım bebeğim orada değil…
Bir annenin yaşabileceği en zor durumlardan biriydi bebeğini morgda görmek soğuk bedenini öpmek… onun yıkandığını , pamuklara sarıldığını izlemek… tahmin edildiği üzere yazarken ağlıyorum…
Ama şunu bilin sizi çok iyi anlıyorum… bir önce zaman geçsin istedim umut etmek hayata tutunmaya sebeptir…
Size naçizane tavsiyem… Yasınızı tutun… etrafınızda bile yardımcı olmaya çalıştığını zanneden o kadar çok kişi olacak ki… Benim gibi güleç enerjik biriyseniz insanlar sizi üzgün görmeye alışkın değilse daha da sözlerini seçemiyor… Bırak artık düşünme bir çocuğun var, yeter vs…
Ben herkesten bir süre uzak kaldım konu açıldığında herkesler kapatmak istedi… hayır dedim… bu benim gerçeğim yaşadığım neden konuşmaktan kaçayım ki… ağlatımda konuşurken… bunu yaşadım görmezden gelemem… soranlara 3 çocuğum var derim ikisi vefat etti… oğullarım ikisinede mezarlarını yaptırdım her cuma giderim… Mezarlarını bile kendim seçtim… Biri cenin olduğundan mezarlığı daha uzakta… Ama en son doğan oğlum evimede yakın bir mezarlıkta derim ki ben kendi mezarı seçtim kocaman yerde yalnız yatmayacak… benim bu gücüme şaşırır herkesler… Neden böyleyim biliyor musunuz… İnancım ben biliyorum ki yaradanımın bir bildiği bir sebebi vardır…
Biraz uzattım belki sonuca bağlayayım… Sizi kimsenin anlamasını beklemeyin… Hiç bir zamanda umduğunuzu kaybetmeyin… Şuan da da 9 haftalık hamileyim… Aylarca bu anı bekledim… şuan ise her anım korku dolu… Ama yaradan bana bir emanet daha verdi… sonumuzun güzel olacağına da inanç…
Umarım burada bebeğinizin geldiği zamanlarıda okumak nasip olur…
Bu ne bicim sozler ya ? Pesss artikkk.! Mahalle aralarinda dedikoducu kocakari uslubu forumda da rahat birakmiyor belliki buraya da mi dadandiniz ?Canım hem geçmiş olsun hem başın sağolsun da,ne ara kendine geldin,ne ara maddi manevi iyileştin,ne ara keyfin yerine geldi de eşinle sarmaş dolaş oldun
Bir dur,bu psikolojiyle ne gebelik ne annelik kaldırılacak şey mi
Okurken bende ağladım rabbim yardımcımız olsun çok zor bir süreç biliyorum hala ciğerim yanıyor ve sürekli diyorlar ki açma konusunu unut artık bilmiyorlar ki canımdan bi parça koptu beni bırakıp gitti ne desem boş o yüzden tek duam rabbim yardımcımız olsunUzun zamandır arada buraya girerim ve erken doğum yapıp bebeğini kaybedenlerin öykülerini okurum… Hiç yazmadım bende hikayemi… Sizin durumunuzu ve gereksiz yorumları okuyana kadar… 2020 de Ocak ta 4 aylık bir bebeğimi kaybettim… 2021 Şubat ayında erken doğum yapıp bir oğlumu daha kaybettim… seni o kadar iyi anlıyorum ki … İnancım olmasa kafayı yerdim delirirdim… Sezaryen olduğumdan 6 ay beklemem gerektiğini söyledi doktorum… Bende bu süreçte 4 ay doğum iznimi kullandım… Bazen gece uyanırdım bu yönde yatmamalıyım diye sonra dikişler canımı yakardı derdim artık bebeğim benimle değil… sabah uyandığımda kendimi halen hamile zannederdim… bazen otururdum elim karnımda sonra tekrar anlardım bebeğim orada değil…
Bir annenin yaşabileceği en zor durumlardan biriydi bebeğini morgda görmek soğuk bedenini öpmek… onun yıkandığını , pamuklara sarıldığını izlemek… tahmin edildiği üzere yazarken ağlıyorum…
Ama şunu bilin sizi çok iyi anlıyorum… bir önce zaman geçsin istedim umut etmek hayata tutunmaya sebeptir…
Size naçizane tavsiyem… Yasınızı tutun… etrafınızda bile yardımcı olmaya çalıştığını zanneden o kadar çok kişi olacak ki… Benim gibi güleç enerjik biriyseniz insanlar sizi üzgün görmeye alışkın değilse daha da sözlerini seçemiyor… Bırak artık düşünme bir çocuğun var, yeter vs…
Ben herkesten bir süre uzak kaldım konu açıldığında herkesler kapatmak istedi… hayır dedim… bu benim gerçeğim yaşadığım neden konuşmaktan kaçayım ki… ağlatımda konuşurken… bunu yaşadım görmezden gelemem… soranlara 3 çocuğum var derim ikisi vefat etti… oğullarım ikisinede mezarlarını yaptırdım her cuma giderim… Mezarlarını bile kendim seçtim… Biri cenin olduğundan mezarlığı daha uzakta… Ama en son doğan oğlum evimede yakın bir mezarlıkta derim ki ben kendi mezarı seçtim kocaman yerde yalnız yatmayacak… benim bu gücüme şaşırır herkesler… Neden böyleyim biliyor musunuz… İnancım ben biliyorum ki yaradanımın bir bildiği bir sebebi vardır…
Biraz uzattım belki sonuca bağlayayım… Sizi kimsenin anlamasını beklemeyin… Hiç bir zamanda umduğunuzu kaybetmeyin… Şuan da da 9 haftalık hamileyim… Aylarca bu anı bekledim… şuan ise her anım korku dolu… Ama yaradan bana bir emanet daha verdi… sonumuzun güzel olacağına da inanç…
Umarım burada bebeğinizin geldiği zamanlarıda okumak nasip olur…
En çok neye kızıyorum biliyor musunuz?Okurken bende ağladım rabbim yardımcımız olsun çok zor bir süreç biliyorum hala ciğerim yanıyor ve sürekli diyorlar ki açma konusunu unut artık bilmiyorlar ki canımdan bi parça koptu beni bırakıp gitti ne desem boş o yüzden tek duam rabbim yardımcımız olsun
Kesinlikle banada fotoğrafına bakınca onunla ilgili konuşunca rahatlıyorum adetaEn çok neye kızıyorum biliyor musunuz?
Belki Hayırsız evlat olacaktı diyenlere
Siz kimsiniz de benim şuan minicik bedeni ile toprağın altında olan masum melek bebeğime hayırsız evlat diyebilirsiniz…
bu bir anneye denecek en acı cümle…
Birde unut kelimesine … Evet yaradanın insana verdiği en güzel şey “unutmak “ yoksa yaşayamazdık unutamasaydık…
Yine aynı şeyi söylüyorum …
Siz kimsiniz ki acısı taze bir anneye unut diyorsunuz… Aşk acısımı bu anında unutulsun insan o bile aklına geldiğinde içi yıllar sonra bile cız ediyor…
Belki zaman geçince acımız daha derinlere gidecek şimdi sürekli aklımızda ise 5 yıl sonra özel anlarda hatırlayacağız belki … Ama tabi ilk gün ki ilk aylarda ki gibi olmayacak… başka meşguliyetlerimiz olacak…
Ama bu kadar kısa hatırlanmayacak kadar unutulmasını beklemek ruhsuz olan insanlara özgü olsa gerek…
Ben sohbet ettiğim arkadaşlarıma şuna söyledim üzülmeyin konuşmak bana daha iyi geliyor… Yok saymak beni çok üzüyor…
zaten benim acımı konuşmaktan rahatsız olacak bana sürekli akıl vermeye kalkacak kişileride bu vesile ile hayatımdan çıkarmış oluyorum…
Canim ben de 5 aylik kayip yaşadim ikizlerimi kaybettim. Doktor 2 ay korunma verdi o iki ay gozumde 2 yil gibi gorundu. Ağla ağla bitap dusdum. Artik kaybimdan 7 ay geçti şimdi psikolojik olarak daha iyiyim. Daha saglikli dusune biliyorum. Acini çok çok iyi anliyorum. Ve yeniden ne kadar çok bebek istedigini de biliyorum. Ayni yoldan geçen milyonlarla kadindan sadece biriyiz. Emin ol zamanla acin hafifliycek o zaman yeni bebegin için daha sağlikli bir anne olarak hazirlan. Izin ver bedenin rahmin, psikolojin duzelsin. Rahatla. Yine de aklima dusunce ağliyorum. Hatirlayip da gozlerimin dolmadigi olmadi hiç. Ama bizler melek anneleriyiz daha guclu olmamiz gerekir. Yeni bebegimizi de sirf eskilerinin yeri dolsun diye istememeliyiz. Herseyin vakti zamani vardir. Acini içine gom demiyoruz. Ağla, içini boşalt. Bebeginin mezarina git konuş vedalaş. Ben 1 mayisda kaybettim. Surekli mezarlarina giderdim. Konuşurdum. En son agustosda gittim ve annenize yeni bebek için izin verin yeriniz asla dolmaz, siz kalbimin en guzel koşesinde her zaman yaşiycaksiniz dedim. Akşamina ruyamda ikisi de yanimda oturmuşlardi 3 -4 yaşlarinda biri sagimda biri solumda. Ikisi de başini koluma dayamişlardi. O çocuklari bebeklerimi kaybettigim gun de gormuşdum. Yeşil bir alanda gulerek oynarken. Ayni bebeklerdi. Belki de yaşasalardi ayni onlara benziyceklerdi. Şimdi yeniden deniyoruz. Ve daha saglikliyim. Daha bilinçliyim. Kendinize zaman taniyin. Herseyin guzel olacagina da inanin. Seneler su gibi akip gidiyor. Bu aci zamanlarin da geçecek. Sadece sabir kardeşim. Allah yardimcin olsun1 ay önce 32 haftalık erken normal doğum yaptım. Ve hamileyken doğum yaparkende koronaydım. Bebeğim 3 gün sonra ciğerleri gelişmediği için hipertansiyondan kalbi durarak vefat etti ve tekrar gebe kalmak istiyorum. İlişkiye girdik hamilelik olur mu olursa ne gibi riskleri var çok istiyorum tekrar çocuk sahibi olmak lütfen yardım edin başına böyle bi durum gelen var mı
Allahım bi daha aynı acıyı yaşatmasın bize kızımı çok özlüyorum önceden ilk zamanlar açar bakardım resimlerine şimdi cesaretim yok çok canım yanıyor hala çok üzülüyorum tabiki hiç birley yerini dolduramaz o benim kınalı kızım ama en son hastanedeydi kendimi tekrar doğum yaptığım zaman onu alıp gelecekmişim gibi hissediyorum yoksa başka bi açıklaması yok ciğerim yandı yine aklıma düştü minik cennet kuşumCanim ben de 5 aylik kayip yaşadim ikizlerimi kaybettim. Doktor 2 ay korunma verdi o iki ay gozumde 2 yil gibi gorundu. Ağla ağla bitap dusdum. Artik kaybimdan 7 ay geçti şimdi psikolojik olarak daha iyiyim. Daha saglikli dusune biliyorum. Acini çok çok iyi anliyorum. Ve yeniden ne kadar çok bebek istedigini de biliyorum. Ayni yoldan geçen milyonlarla kadindan sadece biriyiz. Emin ol zamanla acin hafifliycek o zaman yeni bebegin için daha sağlikli bir anne olarak hazirlan. Izin ver bedenin rahmin, psikolojin duzelsin. Rahatla. Yine de aklima dusunce ağliyorum. Hatirlayip da gozlerimin dolmadigi olmadi hiç. Ama bizler melek anneleriyiz daha guclu olmamiz gerekir. Yeni bebegimizi de sirf eskilerinin yeri dolsun diye istememeliyiz. Herseyin vakti zamani vardir. Acini içine gom demiyoruz. Ağla, içini boşalt. Bebeginin mezarina git konuş vedalaş. Ben 1 mayisda kaybettim. Surekli mezarlarina giderdim. Konuşurdum. En son agustosda gittim ve annenize yeni bebek için izin verin yeriniz asla dolmaz, siz kalbimin en guzel koşesinde her zaman yaşiycaksiniz dedim. Akşamina ruyamda ikisi de yanimda oturmuşlardi 3 -4 yaşlarinda biri sagimda biri solumda. Ikisi de başini koluma dayamişlardi. O çocuklari bebeklerimi kaybettigim gun de gormuşdum. Yeşil bir alanda gulerek oynarken. Ayni bebeklerdi. Belki de yaşasalardi ayni onlara benziyceklerdi. Şimdi yeniden deniyoruz. Ve daha saglikliyim. Daha bilinçliyim. Kendinize zaman taniyin. Herseyin guzel olacagina da inanin. Seneler su gibi akip gidiyor. Bu aci zamanlarin da geçecek. Sadece sabir kardeşim. Allah yardimcin olsun
Ve unutmayi bekleme. Evlat acisi unutulmaz. Dinmez. Sadece içine bir yere derine saklarsim. Kimselere hatta kendine bile zaman zaman hatirlatmakdan korktugun yere
Allah sabir versin canim. Bir hafta once ablam bize gelmişdi. Telefonunda resimlere bakiyordum eskilere kadar gittik birer birer bakiyorduk. Kalplerinin sesini vidyoya çekmişdim. Açildi bir de kalplerinin sesi aldi odayi. Eşlerimiz anne babam da vardi. Aniden bir ağladim ki içimde meyer nasil biriktirmişim. Oyle oluyor. Senelerde geçse o aci olacak. Sadece dayanmaliyiz. Güçlü olmaliyiz. Allahin imtihani. Cennetde, aklimizin alamayacagi kadar guzel yerdeler. Bir anne olarak başka ne isteye bilirizki. Dunyanin pisliklerini gormeden cennetde yerlerini ettiler yavrularimiz. Onlar çok çok mutlu bizler de onlar için mutlu olmaliyizAllahım bi daha aynı acıyı yaşatmasın bize kızımı çok özlüyorum önceden ilk zamanlar açar bakardım resimlerine şimdi cesaretim yok çok canım yanıyor hala çok üzülüyorum tabiki hiç birley yerini dolduramaz o benim kınalı kızım ama en son hastanedeydi kendimi tekrar doğum yaptığım zaman onu alıp gelecekmişim gibi hissediyorum yoksa başka bi açıklaması yok ciğerim yandı yine aklıma düştü minik cennet kuşum
Eşim de her zaman aynısını der çocuğumuz en güzel yerde neden ağlayıp onu üzelim bırakma güzel güzel cennet bahçelerinde pynasın diyor bazen bunu düşünüp mutlu oluyorum fakat bazı geceler ciğerim sarsılıyorAllah sabir versin canim. Bir hafta once ablam bize gelmişdi. Telefonunda resimlere bakiyordum eskilere kadar gittik birer birer bakiyorduk. Kalplerinin sesini vidyoya çekmişdim. Açildi bir de kalplerinin sesi aldi odayi. Eşlerimiz anne babam da vardi. Aniden bir ağladim ki içimde meyer nasil biriktirmişim. Oyle oluyor. Senelerde geçse o aci olacak. Sadece dayanmaliyiz. Güçlü olmaliyiz. Allahin imtihani. Cennetde, aklimizin alamayacagi kadar guzel yerdeler. Bir anne olarak başka ne isteye bilirizki. Dunyanin pisliklerini gormeden cennetde yerlerini ettiler yavrularimiz. Onlar çok çok mutlu bizler de onlar için mutlu olmaliyiz
Annesin acini içine gomme. Sadece bu aciyla da kendini yipratma. Kendine zaman tani. Içinde tutma. Bana derlerdiki hala unutamadin mi. Daha 1 ay geçmişdi. Benim ağlamami gorenler aşiriya kaçma Allaha agir gider bile dediler. Halbuki onlarin aşiriya kaçma dedikleri şey sakin sakin evde ağlamam onu bile çok goruyorlardi. O yuzden iyi bilirim. Hislerini içine gommeyi. Dedigim gibi kendine zaman tani. Bir yandan da hayatin devam ettigini, bunun bir imtihan oldugunu, bebeklerimizle elbet kavuşacagimizi, onlarin çoook mutlu olduklarini, burasinin da acisiyla tatlisiyla dunya olduğunu surekli kendine hatirlat. Hersey guzel olacak. Bebeklerimiz için çok guzel bizler için de guzel olacak. InsaAllahEşim de her zaman aynısını der çocuğumuz en güzel yerde neden ağlayıp onu üzelim bırakma güzel güzel cennet bahçelerinde pynasın diyor bazen bunu düşünüp mutlu oluyorum fakat bazı geceler ciğerim sarsılıyor
Sağlıcakla gelsin inşallah evladınız rabbim acısını göstermesinUzun zamandır arada buraya girerim ve erken doğum yapıp bebeğini kaybedenlerin öykülerini okurum… Hiç yazmadım bende hikayemi… Sizin durumunuzu ve gereksiz yorumları okuyana kadar… 2020 de Ocak ta 4 aylık bir bebeğimi kaybettim… 2021 Şubat ayında erken doğum yapıp bir oğlumu daha kaybettim… seni o kadar iyi anlıyorum ki … İnancım olmasa kafayı yerdim delirirdim… Sezaryen olduğumdan 6 ay beklemem gerektiğini söyledi doktorum… Bende bu süreçte 4 ay doğum iznimi kullandım… Bazen gece uyanırdım bu yönde yatmamalıyım diye sonra dikişler canımı yakardı derdim artık bebeğim benimle değil… sabah uyandığımda kendimi halen hamile zannederdim… bazen otururdum elim karnımda sonra tekrar anlardım bebeğim orada değil…
Bir annenin yaşabileceği en zor durumlardan biriydi bebeğini morgda görmek soğuk bedenini öpmek… onun yıkandığını , pamuklara sarıldığını izlemek… tahmin edildiği üzere yazarken ağlıyorum…
Ama şunu bilin sizi çok iyi anlıyorum… bir önce zaman geçsin istedim umut etmek hayata tutunmaya sebeptir…
Size naçizane tavsiyem… Yasınızı tutun… etrafınızda bile yardımcı olmaya çalıştığını zanneden o kadar çok kişi olacak ki… Benim gibi güleç enerjik biriyseniz insanlar sizi üzgün görmeye alışkın değilse daha da sözlerini seçemiyor… Bırak artık düşünme bir çocuğun var, yeter vs…
Ben herkesten bir süre uzak kaldım konu açıldığında herkesler kapatmak istedi… hayır dedim… bu benim gerçeğim yaşadığım neden konuşmaktan kaçayım ki… ağlatımda konuşurken… bunu yaşadım görmezden gelemem… soranlara 3 çocuğum var derim ikisi vefat etti… oğullarım ikisinede mezarlarını yaptırdım her cuma giderim… Mezarlarını bile kendim seçtim… Biri cenin olduğundan mezarlığı daha uzakta… Ama en son doğan oğlum evimede yakın bir mezarlıkta derim ki ben kendi mezarı seçtim kocaman yerde yalnız yatmayacak… benim bu gücüme şaşırır herkesler… Neden böyleyim biliyor musunuz… İnancım ben biliyorum ki yaradanımın bir bildiği bir sebebi vardır…
Biraz uzattım belki sonuca bağlayayım… Sizi kimsenin anlamasını beklemeyin… Hiç bir zamanda umduğunuzu kaybetmeyin… Şuan da da 9 haftalık hamileyim… Aylarca bu anı bekledim… şuan ise her anım korku dolu… Ama yaradan bana bir emanet daha verdi… sonumuzun güzel olacağına da inanç…
Umarım burada bebeğinizin geldiği zamanlarıda okumak nasip olur…
Bende 25 haftalıkken ölü doğum yaptım benimki karnımda vefat etmişti ve bana doktorum en az 6 ay rahimin toparlanmasını bekle demişti, biraz beklemenizde fayda var bence sağlığınız için1 ay önce 32 haftalık erken normal doğum yaptım. Ve hamileyken doğum yaparkende koronaydım. Bebeğim 3 gün sonra ciğerleri gelişmediği için hipertansiyondan kalbi durarak vefat etti ve tekrar gebe kalmak istiyorum. İlişkiye girdik hamilelik olur mu olursa ne gibi riskleri var çok istiyorum tekrar çocuk sahibi olmak lütfen yardım edin başına böyle bi durum gelen var mı
Uzun zamandır arada buraya girerim ve erken doğum yapıp bebeğini kaybedenlerin öykülerini okurum… Hiç yazmadım bende hikayemi… Sizin durumunuzu ve gereksiz yorumları okuyana kadar… 2020 de Ocak ta 4 aylık bir bebeğimi kaybettim… 2021 Şubat ayında erken doğum yapıp bir oğlumu daha kaybettim… seni o kadar iyi anlıyorum ki … İnancım olmasa kafayı yerdim delirirdim… Sezaryen olduğumdan 6 ay beklemem gerektiğini söyledi doktorum… Bende bu süreçte 4 ay doğum iznimi kullandım… Bazen gece uyanırdım bu yönde yatmamalıyım diye sonra dikişler canımı yakardı derdim artık bebeğim benimle değil… sabah uyandığımda kendimi halen hamile zannederdim… bazen otururdum elim karnımda sonra tekrar anlardım bebeğim orada değil…
Bir annenin yaşabileceği en zor durumlardan biriydi bebeğini morgda görmek soğuk bedenini öpmek… onun yıkandığını , pamuklara sarıldığını izlemek… tahmin edildiği üzere yazarken ağlıyorum…
Ama şunu bilin sizi çok iyi anlıyorum… bir önce zaman geçsin istedim umut etmek hayata tutunmaya sebeptir…
Size naçizane tavsiyem… Yasınızı tutun… etrafınızda bile yardımcı olmaya çalıştığını zanneden o kadar çok kişi olacak ki… Benim gibi güleç enerjik biriyseniz insanlar sizi üzgün görmeye alışkın değilse daha da sözlerini seçemiyor… Bırak artık düşünme bir çocuğun var, yeter vs…
Ben herkesten bir süre uzak kaldım konu açıldığında herkesler kapatmak istedi… hayır dedim… bu benim gerçeğim yaşadığım neden konuşmaktan kaçayım ki… ağlatımda konuşurken… bunu yaşadım görmezden gelemem… soranlara 3 çocuğum var derim ikisi vefat etti… oğullarım ikisinede mezarlarını yaptırdım her cuma giderim… Mezarlarını bile kendim seçtim… Biri cenin olduğundan mezarlığı daha uzakta… Ama en son doğan oğlum evimede yakın bir mezarlıkta derim ki ben kendi mezarı seçtim kocaman yerde yalnız yatmayacak… benim bu gücüme şaşırır herkesler… Neden böyleyim biliyor musunuz… İnancım ben biliyorum ki yaradanımın bir bildiği bir sebebi vardır…
Biraz uzattım belki sonuca bağlayayım… Sizi kimsenin anlamasını beklemeyin… Hiç bir zamanda umduğunuzu kaybetmeyin… Şuan da da 9 haftalık hamileyim… Aylarca bu anı bekledim… şuan ise her anım korku dolu… Ama yaradan bana bir emanet daha verdi… sonumuzun güzel olacağına da inanç…
Umarım burada bebeğinizin geldiği zamanlarıda okumak nasip olur…
Sağlıcakla gelsin inşallah evladınız rabbim acısını göstermesin
Merhabalar bende doğum yapalı 47 gün oldu bebeğim 5 gün yaşadı ciğerleri gelişmemiş persistan pulmoner hipertansiyon dediler bende sizinle aynı durumdayım çok şükür bir evladım var herkes diyor 1 tane var yine olur takma kafaya diye ama kimseye anlatamıyorum kendimi tamam çok şükür var ama oda evladımdı canımdı herkes hemen herşey kolayca geçip gitsin unut demeye getiriyor çok zor bir durum Rabbim tekrar yaşatmasın buda Rabbimden elden gelen birşey yok ama nasıl atlatınız tekrar hamilelik nasıl düşündünüz ne kadar süre beklediniz benimkide sezeryanlı doğumdu kafam çok karışık tekrar aynı şeyleri yaşarım korkusuUzun zamandır arada buraya girerim ve erken doğum yapıp bebeğini kaybedenlerin öykülerini okurum… Hiç yazmadım bende hikayemi… Sizin durumunuzu ve gereksiz yorumları okuyana kadar… 2020 de Ocak ta 4 aylık bir bebeğimi kaybettim… 2021 Şubat ayında erken doğum yapıp bir oğlumu daha kaybettim… seni o kadar iyi anlıyorum ki … İnancım olmasa kafayı yerdim delirirdim… Sezaryen olduğumdan 6 ay beklemem gerektiğini söyledi doktorum… Bende bu süreçte 4 ay doğum iznimi kullandım… Bazen gece uyanırdım bu yönde yatmamalıyım diye sonra dikişler canımı yakardı derdim artık bebeğim benimle değil… sabah uyandığımda kendimi halen hamile zannederdim… bazen otururdum elim karnımda sonra tekrar anlardım bebeğim orada değil…
Bir annenin yaşabileceği en zor durumlardan biriydi bebeğini morgda görmek soğuk bedenini öpmek… onun yıkandığını , pamuklara sarıldığını izlemek… tahmin edildiği üzere yazarken ağlıyorum…
Ama şunu bilin sizi çok iyi anlıyorum… bir önce zaman geçsin istedim umut etmek hayata tutunmaya sebeptir…
Size naçizane tavsiyem… Yasınızı tutun… etrafınızda bile yardımcı olmaya çalıştığını zanneden o kadar çok kişi olacak ki… Benim gibi güleç enerjik biriyseniz insanlar sizi üzgün görmeye alışkın değilse daha da sözlerini seçemiyor… Bırak artık düşünme bir çocuğun var, yeter vs…
Ben herkesten bir süre uzak kaldım konu açıldığında herkesler kapatmak istedi… hayır dedim… bu benim gerçeğim yaşadığım neden konuşmaktan kaçayım ki… ağlatımda konuşurken… bunu yaşadım görmezden gelemem… soranlara 3 çocuğum var derim ikisi vefat etti… oğullarım ikisinede mezarlarını yaptırdım her cuma giderim… Mezarlarını bile kendim seçtim… Biri cenin olduğundan mezarlığı daha uzakta… Ama en son doğan oğlum evimede yakın bir mezarlıkta derim ki ben kendi mezarı seçtim kocaman yerde yalnız yatmayacak… benim bu gücüme şaşırır herkesler… Neden böyleyim biliyor musunuz… İnancım ben biliyorum ki yaradanımın bir bildiği bir sebebi vardır…
Biraz uzattım belki sonuca bağlayayım… Sizi kimsenin anlamasını beklemeyin… Hiç bir zamanda umduğunuzu kaybetmeyin… Şuan da da 9 haftalık hamileyim… Aylarca bu anı bekledim… şuan ise her anım korku dolu… Ama yaradan bana bir emanet daha verdi… sonumuzun güzel olacağına da inanç…
Umarım burada bebeğinizin geldiği zamanlarıda okumak nasip olur…