Çocuğun gibi görüyor olsanda yaşıtı gibi konuşmalısın zaten öyle yapıyorsundur belkide baya ıkınız konusarak olaya dısardan bakın. Gerekırse okul değişsin. Ben sorun yaşamıstım lisede ailem düzenim bozulmasın diye almamıstı benı ama hala keşke alsalardı dıyorum cok kötü anılar olarak kaldı benım için meselaHerkese selamlar,
Aslında buraya üye olmamın en başta sebebi bu konuyu konuşabileceğim, yardım alabileceğim kimsemin olmaması.
14 yaşında erkek kardeşim var, tahmin edersiniz ki ergenlik çağında...
Konuya gelmeden kısaca kardeşimin çocukluğundan bahsetmek istiyorum.
Ailem sıradan bir aile, babam ev ve iş arasında mekik dokuyarak geçirdi hayatını. Bu sebeple kardeşim pek fazla babamla birebir iletişim kuramadı ve annem, anneannem, benimle birlikte büyüdü. Tüm tatilleri, gezmeleri hep bizimle oldu.
İlkokulu bulunduğumuz yerde okumadı ve aslında olay burada başladı. Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı. Bu zamana kadar söylemediği, sormadığı soruları sormaya başladı.
Örneğin, ben kız gibi miyim ? Niye herkes bana böyle diyor ? gibi sorgulamalara başladı.
Erkeklerle arkadaşlık kurmakta biraz da çekingen olsa da en yakın arkadaşları karma ( kız da var erkek de var). Ama kızlarla daha rahat iletişim kurduğunun farkındayım.
Olaydan kısaca bahsettim ancak bu travma gerçekten hala etkisini sürdürmekte.
Şuan dediğim gibi 14 yaşında ve hala cinsel yönelimini, kendini sorgulamakta, bunun için psikolog desteği alıyor ancak bu travmadan sonra asosyalleşmeye de başladı.
Aramızda 11 yaş olduğu için kardeşten çok çocuğum gibi o sebeple onun için bir şey yapamamak mahvediyor beni ve gerçekten onu düşünmekten normal hayatıma devam edemiyorum.
Yardım istediğim konu sosyalleştirmek için ne yapabilirim ? Önerebileceğiniz kurs, toplu yapılan etkinlikler vs. var ise lütfen yardımcı olun, buna benzer durumlar yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattıklarını öğrenmek istiyorum.
Her türlü fikri alma isterim, maddi manevi ne yapabilirsem bu süreçte yapmaya hazırım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Aslında kendisi bir kere açmıştı konuyu, kız gibi hissetmediğini söyledi. Niye herkes böyle diyor gibi şeyler söyleyip ağlamaya başladı orda kapattım ben. Şu an okuduğu liseden memnun, mutlu ama yine de arkadaşlık kurarken temkinli. Özellikle erkek yakın arkadaş konusunda biraz tedirgin. Tercihi ne olursa olsun mutlu olsun yeter ama benim derdim asosyalleşmesi, zorbalanması vs.Çocuğun gibi görüyor olsanda yaşıtı gibi konuşmalısın zaten öyle yapıyorsundur belkide baya ıkınız konusarak olaya dısardan bakın. Gerekırse okul değişsin. Ben sorun yaşamıstım lisede ailem düzenim bozulmasın diye almamıstı benı ama hala keşke alsalardı dıyorum cok kötü anılar olarak kaldı benım için mesela
Arkadaşının ithamından dolayı belli ki bilinç altında bir karmaşa yaşıyor.Kadın ağırlıklı ortamda büyüyen çocuklarda bu gibi davranışların gözlemlenmesi normal fakat cinsel yönelimi farklı olacak diye bir kural yok elbette. Eğer psikolojik olarak akran zorbalığına uğruyor ise okul değiştirmenizi tavsiye ederim. Günümüzün en büyük sorunlarından birisi en küçüğünden, en büyüğüne sosyal iletişim becerilerinde sorun yaşıyor çocuklar. Maddi durumunuzla bağlantılı olarak mutlaka ilgi alanlarının olduğu bir kursa yazdırın kendisi gibi düşünen çocuklarla muhtemelen daha rahat iletişim kuracaktır.Elini meşgul edecek uğraşlar zihnini de farklı konularla meşgul edecektir.Herkese selamlar,
Aslında buraya üye olmamın en başta sebebi bu konuyu konuşabileceğim, yardım alabileceğim kimsemin olmaması.
14 yaşında erkek kardeşim var, tahmin edersiniz ki ergenlik çağında...
Konuya gelmeden kısaca kardeşimin çocukluğundan bahsetmek istiyorum.
Ailem sıradan bir aile, babam ev ve iş arasında mekik dokuyarak geçirdi hayatını. Bu sebeple kardeşim pek fazla babamla birebir iletişim kuramadı ve annem, anneannem, benimle birlikte büyüdü. Tüm tatilleri, gezmeleri hep bizimle oldu.
İlkokulu bulunduğumuz yerde okumadı ve aslında olay burada başladı. Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı. Bu zamana kadar söylemediği, sormadığı soruları sormaya başladı.
Örneğin, ben kız gibi miyim ? Niye herkes bana böyle diyor ? gibi sorgulamalara başladı.
Erkeklerle arkadaşlık kurmakta biraz da çekingen olsa da en yakın arkadaşları karma ( kız da var erkek de var). Ama kızlarla daha rahat iletişim kurduğunun farkındayım.
Olaydan kısaca bahsettim ancak bu travma gerçekten hala etkisini sürdürmekte.
Şuan dediğim gibi 14 yaşında ve hala cinsel yönelimini, kendini sorgulamakta, bunun için psikolog desteği alıyor ancak bu travmadan sonra asosyalleşmeye de başladı.
Aramızda 11 yaş olduğu için kardeşten çok çocuğum gibi o sebeple onun için bir şey yapamamak mahvediyor beni ve gerçekten onu düşünmekten normal hayatıma devam edemiyorum.
Yardım istediğim konu sosyalleştirmek için ne yapabilirim ? Önerebileceğiniz kurs, toplu yapılan etkinlikler vs. var ise lütfen yardımcı olun, buna benzer durumlar yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattıklarını öğrenmek istiyorum.
Her türlü fikri alma isterim, maddi manevi ne yapabilirsem bu süreçte yapmaya hazırım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Merhaba içinde ne yaşadigni tam olarak asla bilemezsiniz.Toplum baskısı normlar dışlanma korksusu gibi durumlar içinde yaşadığı duygulari bastirmasina neden olabilir.Bu gibi durumlarda ne yapılır bilmiyorum ama içine erişmek lazım.Yoksa asla emin olamadan ergenliğini yaşayacak ve ne kadın ne de erkek olarak hayatına karmakarışık devam edecek.Herkese selamlar,
Aslında buraya üye olmamın en başta sebebi bu konuyu konuşabileceğim, yardım alabileceğim kimsemin olmaması.
14 yaşında erkek kardeşim var, tahmin edersiniz ki ergenlik çağında...
Konuya gelmeden kısaca kardeşimin çocukluğundan bahsetmek istiyorum.
Ailem sıradan bir aile, babam ev ve iş arasında mekik dokuyarak geçirdi hayatını. Bu sebeple kardeşim pek fazla babamla birebir iletişim kuramadı ve annem, anneannem, benimle birlikte büyüdü. Tüm tatilleri, gezmeleri hep bizimle oldu.
İlkokulu bulunduğumuz yerde okumadı ve aslında olay burada başladı. Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı. Bu zamana kadar söylemediği, sormadığı soruları sormaya başladı.
Örneğin, ben kız gibi miyim ? Niye herkes bana böyle diyor ? gibi sorgulamalara başladı.
Erkeklerle arkadaşlık kurmakta biraz da çekingen olsa da en yakın arkadaşları karma ( kız da var erkek de var). Ama kızlarla daha rahat iletişim kurduğunun farkındayım.
Olaydan kısaca bahsettim ancak bu travma gerçekten hala etkisini sürdürmekte.
Şuan dediğim gibi 14 yaşında ve hala cinsel yönelimini, kendini sorgulamakta, bunun için psikolog desteği alıyor ancak bu travmadan sonra asosyalleşmeye de başladı.
Aramızda 11 yaş olduğu için kardeşten çok çocuğum gibi o sebeple onun için bir şey yapamamak mahvediyor beni ve gerçekten onu düşünmekten normal hayatıma devam edemiyorum.
Yardım istediğim konu sosyalleştirmek için ne yapabilirim ? Önerebileceğiniz kurs, toplu yapılan etkinlikler vs. var ise lütfen yardımcı olun, buna benzer durumlar yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattıklarını öğrenmek istiyorum.
Her türlü fikri alma isterim, maddi manevi ne yapabilirsem bu süreçte yapmaya hazırım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Cevrenizde spor ile alakali kurslar varsa yazdirabilirsiniz.Aslında kendisi bir kere açmıştı konuyu, kız gibi hissetmediğini söyledi. Niye herkes böyle diyor gibi şeyler söyleyip ağlamaya başladı orda kapattım ben. Şu an okuduğu liseden memnun, mutlu ama yine de arkadaşlık kurarken temkinli. Özellikle erkek yakın arkadaş konusunda biraz tedirgin. Tercihi ne olursa olsun mutlu olsun yeter ama benim derdim asosyalleşmesi, zorbalanması vs.
Yakınımızda oturan yaşıtı yok o sebeple okul dışında vakit geçirip, arkadaş olabileceği bir ortam arıyorum
Kardesinize çok üzüldüm. Yeri geliyor insana en büyük kötülüğü de arkadaşı yapabiliyor. Bu çok zalimce ama 14 yas olgun bir yas değil zaten dediginiz gibi ergenler daha. Ağızdan bir söz çıktığında bunun nelere sebep olabileceğini düsunemiyorlar. Ben sizin yerinizde olsam spora falan yazdıririm biraz ortamını değiştirmeye çalışırdım. Mesela savunma sporlarına inanın özgüvenleri bile artıyor. Benim kızım okulunda basarili bir öğrenci ilde çok iyi bir derece yaptı. Sırf bu yüzden bile dalga geçiyorlar lakap takıyorlar kıskançlıklar oluyor. Hatta bazıları adini olduğu gibi değil möö x seklinde dalga geçerek söylüyorlar. Umursamamasini söylüyorum ama çocuklar farkında olmadan çok bencilce davranabiliyorlarHerkese selamlar,
Aslında buraya üye olmamın en başta sebebi bu konuyu konuşabileceğim, yardım alabileceğim kimsemin olmaması.
14 yaşında erkek kardeşim var, tahmin edersiniz ki ergenlik çağında...
Konuya gelmeden kısaca kardeşimin çocukluğundan bahsetmek istiyorum.
Ailem sıradan bir aile, babam ev ve iş arasında mekik dokuyarak geçirdi hayatını. Bu sebeple kardeşim pek fazla babamla birebir iletişim kuramadı ve annem, anneannem, benimle birlikte büyüdü. Tüm tatilleri, gezmeleri hep bizimle oldu.
İlkokulu bulunduğumuz yerde okumadı ve aslında olay burada başladı. Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı. Bu zamana kadar söylemediği, sormadığı soruları sormaya başladı.
Örneğin, ben kız gibi miyim ? Niye herkes bana böyle diyor ? gibi sorgulamalara başladı.
Erkeklerle arkadaşlık kurmakta biraz da çekingen olsa da en yakın arkadaşları karma ( kız da var erkek de var). Ama kızlarla daha rahat iletişim kurduğunun farkındayım.
Olaydan kısaca bahsettim ancak bu travma gerçekten hala etkisini sürdürmekte.
Şuan dediğim gibi 14 yaşında ve hala cinsel yönelimini, kendini sorgulamakta, bunun için psikolog desteği alıyor ancak bu travmadan sonra asosyalleşmeye de başladı.
Aramızda 11 yaş olduğu için kardeşten çok çocuğum gibi o sebeple onun için bir şey yapamamak mahvediyor beni ve gerçekten onu düşünmekten normal hayatıma devam edemiyorum.
Yardım istediğim konu sosyalleştirmek için ne yapabilirim ? Önerebileceğiniz kurs, toplu yapılan etkinlikler vs. var ise lütfen yardımcı olun, buna benzer durumlar yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattıklarını öğrenmek istiyorum.
Her türlü fikri alma isterim, maddi manevi ne yapabilirsem bu süreçte yapmaya hazırım.
Şimdiden teşekkür ederim.
müzik aletleri kursu olur( gitar, keman, piyano vb. ), çizim resim kursları olur, spor dallarından biri olur mesela futbol, basketbol, hangileriyle ilgileniyorsa, dil kursları olur henüz yaşı küçük ve hemen öğrenir, bir sürü topluma kazanacağı kurslar var yaşıtlarıyla kaynaşacağıHerkese selamlar,
Aslında buraya üye olmamın en başta sebebi bu konuyu konuşabileceğim, yardım alabileceğim kimsemin olmaması.
14 yaşında erkek kardeşim var, tahmin edersiniz ki ergenlik çağında...
Konuya gelmeden kısaca kardeşimin çocukluğundan bahsetmek istiyorum.
Ailem sıradan bir aile, babam ev ve iş arasında mekik dokuyarak geçirdi hayatını. Bu sebeple kardeşim pek fazla babamla birebir iletişim kuramadı ve annem, anneannem, benimle birlikte büyüdü. Tüm tatilleri, gezmeleri hep bizimle oldu.
İlkokulu bulunduğumuz yerde okumadı ve aslında olay burada başladı. Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı. Bu zamana kadar söylemediği, sormadığı soruları sormaya başladı.
Örneğin, ben kız gibi miyim ? Niye herkes bana böyle diyor ? gibi sorgulamalara başladı.
Erkeklerle arkadaşlık kurmakta biraz da çekingen olsa da en yakın arkadaşları karma ( kız da var erkek de var). Ama kızlarla daha rahat iletişim kurduğunun farkındayım.
Olaydan kısaca bahsettim ancak bu travma gerçekten hala etkisini sürdürmekte.
Şuan dediğim gibi 14 yaşında ve hala cinsel yönelimini, kendini sorgulamakta, bunun için psikolog desteği alıyor ancak bu travmadan sonra asosyalleşmeye de başladı.
Aramızda 11 yaş olduğu için kardeşten çok çocuğum gibi o sebeple onun için bir şey yapamamak mahvediyor beni ve gerçekten onu düşünmekten normal hayatıma devam edemiyorum.
Yardım istediğim konu sosyalleştirmek için ne yapabilirim ? Önerebileceğiniz kurs, toplu yapılan etkinlikler vs. var ise lütfen yardımcı olun, buna benzer durumlar yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattıklarını öğrenmek istiyorum.
Her türlü fikri alma isterim, maddi manevi ne yapabilirsem bu süreçte yapmaya hazırım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Bir öğretmen olarak şunu söylemek istiyorum. Çocuklar o kadar zorba ki, birbirlerinin geleceklerini mahvediyorlar. O kadar kötü aileler var ki ve saçma sapan yetiştirdikleri çocuklar diğer çocukların hayatlarını mahvediyor.Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı.
İşte temkınlı olmayacagı daha rahat olacağı bir ortam daha önemli. Bazen kibar erkekler de öyle algılanabılıyor.Aslında kendisi bir kere açmıştı konuyu, kız gibi hissetmediğini söyledi. Niye herkes böyle diyor gibi şeyler söyleyip ağlamaya başladı orda kapattım ben. Şu an okuduğu liseden memnun, mutlu ama yine de arkadaşlık kurarken temkinli. Özellikle erkek yakın arkadaş konusunda biraz tedirgin. Tercihi ne olursa olsun mutlu olsun yeter ama benim derdim asosyalleşmesi, zorbalanması vs.
Yakınımızda oturan yaşıtı yok o sebeple okul dışında vakit geçirip, arkadaş olabileceği bir ortam arıyorum
Şu an liseye yeni başladı, buradaki sınıfında mutlu olduğunu söylüyor.Bir öğretmen olarak şunu söylemek istiyorum. Çocuklar o kadar zorba ki, birbirlerinin geleceklerini mahvediyorlar. O kadar kötü aileler var ki ve saçma sapan yetiştirdikleri çocuklar diğer çocukların hayatlarını mahvediyor.
Okulda hala bu durum devam ediyor mu? Bu da önemli.