- 13 Mart 2015
- 4.128
- 7.488
Aslında kendisi bir kere açmıştı konuyu, kız gibi hissetmediğini söyledi. Niye herkes böyle diyor gibi şeyler söyleyip ağlamaya başladı orda kapattım ben. Şu an okuduğu liseden memnun, mutlu ama yine de arkadaşlık kurarken temkinli. Özellikle erkek yakın arkadaş konusunda biraz tedirgin. Tercihi ne olursa olsun mutlu olsun yeter ama benim derdim asosyalleşmesi, zorbalanması vs.
Yakınımızda oturan yaşıtı yok o sebeple okul dışında vakit geçirip, arkadaş olabileceği bir ortam arıyorum
Bugün konuşucam, önericem. Bir ara ben kickboks yapıyordum o zamanlar heveslenmişti umarım yine isterBir savunma sporuna mı yazdırsanız? Uçlarda yaşayan çocukların kendisini toparlamaya yardımcı olduğuna dair araştırmalar mevcut. Biraz kendine güveni gelirse daha rahat sosyalleşir.
Bugün konuşucam, önericem. Bir ara ben kickboks yapıyordum o zamanlar heveslenmişti umarım yine ister
Herkese selamlar,
Aslında buraya üye olmamın en başta sebebi bu konuyu konuşabileceğim, yardım alabileceğim kimsemin olmaması.
14 yaşında erkek kardeşim var, tahmin edersiniz ki ergenlik çağında...
Konuya gelmeden kısaca kardeşimin çocukluğundan bahsetmek istiyorum.
Ailem sıradan bir aile, babam ev ve iş arasında mekik dokuyarak geçirdi hayatını. Bu sebeple kardeşim pek fazla babamla birebir iletişim kuramadı ve annem, anneannem, benimle birlikte büyüdü. Tüm tatilleri, gezmeleri hep bizimle oldu.
İlkokulu bulunduğumuz yerde okumadı ve aslında olay burada başladı. Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı. Bu zamana kadar söylemediği, sormadığı soruları sormaya başladı.
Örneğin, ben kız gibi miyim ? Niye herkes bana böyle diyor ? gibi sorgulamalara başladı.
Erkeklerle arkadaşlık kurmakta biraz da çekingen olsa da en yakın arkadaşları karma ( kız da var erkek de var). Ama kızlarla daha rahat iletişim kurduğunun farkındayım.
Olaydan kısaca bahsettim ancak bu travma gerçekten hala etkisini sürdürmekte.
Şuan dediğim gibi 14 yaşında ve hala cinsel yönelimini, kendini sorgulamakta, bunun için psikolog desteği alıyor ancak bu travmadan sonra asosyalleşmeye de başladı.
Aramızda 11 yaş olduğu için kardeşten çok çocuğum gibi o sebeple onun için bir şey yapamamak mahvediyor beni ve gerçekten onu düşünmekten normal hayatıma devam edemiyorum.
Yardım istediğim konu sosyalleştirmek için ne yapabilirim ? Önerebileceğiniz kurs, toplu yapılan etkinlikler vs. var ise lütfen yardımcı olun, buna benzer durumlar yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattıklarını öğrenmek istiyorum.
Her türlü fikri alma isterim, maddi manevi ne yapabilirsem bu süreçte yapmaya hazırım.
Şimdiden teşekkür ederim.
En önemlisini yapıyormuşsunuz tebrik ederim sizi psikolog desteği çok önemli bunun dışında sosyalleşmesi için mutlaka bir spora gitsin erkeklerin tercih ettikleri olursa onu için daha iyi olur ortamdan dolayı. Erkek sohbetlerine, ortamlarına alışır bu şekilde ilgi duyduğu bir spor kursu ona çok iyi gelecektir eminim.Herkese selamlar,
Aslında buraya üye olmamın en başta sebebi bu konuyu konuşabileceğim, yardım alabileceğim kimsemin olmaması.
14 yaşında erkek kardeşim var, tahmin edersiniz ki ergenlik çağında...
Konuya gelmeden kısaca kardeşimin çocukluğundan bahsetmek istiyorum.
Ailem sıradan bir aile, babam ev ve iş arasında mekik dokuyarak geçirdi hayatını. Bu sebeple kardeşim pek fazla babamla birebir iletişim kuramadı ve annem, anneannem, benimle birlikte büyüdü. Tüm tatilleri, gezmeleri hep bizimle oldu.
İlkokulu bulunduğumuz yerde okumadı ve aslında olay burada başladı. Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı. Bu zamana kadar söylemediği, sormadığı soruları sormaya başladı.
Örneğin, ben kız gibi miyim ? Niye herkes bana böyle diyor ? gibi sorgulamalara başladı.
Erkeklerle arkadaşlık kurmakta biraz da çekingen olsa da en yakın arkadaşları karma ( kız da var erkek de var). Ama kızlarla daha rahat iletişim kurduğunun farkındayım.
Olaydan kısaca bahsettim ancak bu travma gerçekten hala etkisini sürdürmekte.
Şuan dediğim gibi 14 yaşında ve hala cinsel yönelimini, kendini sorgulamakta, bunun için psikolog desteği alıyor ancak bu travmadan sonra asosyalleşmeye de başladı.
Aramızda 11 yaş olduğu için kardeşten çok çocuğum gibi o sebeple onun için bir şey yapamamak mahvediyor beni ve gerçekten onu düşünmekten normal hayatıma devam edemiyorum.
Yardım istediğim konu sosyalleştirmek için ne yapabilirim ? Önerebileceğiniz kurs, toplu yapılan etkinlikler vs. var ise lütfen yardımcı olun, buna benzer durumlar yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattıklarını öğrenmek istiyorum.
Her türlü fikri alma isterim, maddi manevi ne yapabilirsem bu süreçte yapmaya hazırım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Dövüş sporları bana da çok mantıklı geldi katkısı olabilir. Benim de oğlum bir ara sınıfındaki bir arkadaşları için "gay gibi davranıyor" demişti. Dedim "belki de çok kibar bir çocuktur, sakın onu üzecek şeyler söylemeyin" Empati yetenekleri henüz pek gelişmedi bu yaş çocuklarının (10-12 yaş ) Ama bir de kötü çocuklar var, saf kötü yani, görüyorum, can yakmaya, kalp kırmaya bayılıyorlar. Ben 12-13 yaşlarında okul servisiyle eve dönerken sokakta aklını yitirmiş, tuhaf hareketler yapan bir adam görmüştük. Servisteki çocuklar servis penceresini açıp adamla dalga geçerken, ben kimbilir ne üzüntü yaşadı da bu hale geldi diye düşünüp içlenmiştim ve arkadaşlarıma kızmıştım. Hala da öyle birini görsem kimbilir ne yaşadı diye içim acıyor. Yani her çocuk aynı değil.. Çocuklarımıza elimizden geldiğince hoşgörü ile davranmayı ve farklılıkları kucaklamayi öğretmeye çalışmalıyız.Hepinize çok teşekkür ederim destekleriniz için. Toplu cevap vermek istedim, kardeşim günlük hayatında yumuşak huylu ve naif ve pozitif biridir. Oyun oynarken vs tam tersi bir karaktere bürünüyor, feminen tarafı var evet ama kız gibi diyebileceğim davranışları yok.
Yürümesi, konuşması, ilgi alanları vs. kadınsı değil. Yaşadığımız yerde yaşıtları olan erkekler daha maço ve haylaz olduğu için garipsiyorlar. Kızlarla daha iyi anlaşma sebebi, her türlü konuyu konuşabilmek olduğunu söylemişti. Erkekler futbol ve (kabaca olacak ama) karı kız muhabbeti yapıyorlar sadece, saçma geliyor demişti.
Önerdiğiniz gibi özgüvenini yerine getirebilecek ve sosyalleşebileceği aktiviteler araştırıyorum
İlk başta acilen okul değişikliğiHerkese selamlar,
Aslında buraya üye olmamın en başta sebebi bu konuyu konuşabileceğim, yardım alabileceğim kimsemin olmaması.
14 yaşında erkek kardeşim var, tahmin edersiniz ki ergenlik çağında...
Konuya gelmeden kısaca kardeşimin çocukluğundan bahsetmek istiyorum.
Ailem sıradan bir aile, babam ev ve iş arasında mekik dokuyarak geçirdi hayatını. Bu sebeple kardeşim pek fazla babamla birebir iletişim kuramadı ve annem, anneannem, benimle birlikte büyüdü. Tüm tatilleri, gezmeleri hep bizimle oldu.
İlkokulu bulunduğumuz yerde okumadı ve aslında olay burada başladı. Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı. Bu zamana kadar söylemediği, sormadığı soruları sormaya başladı.
Örneğin, ben kız gibi miyim ? Niye herkes bana böyle diyor ? gibi sorgulamalara başladı.
Erkeklerle arkadaşlık kurmakta biraz da çekingen olsa da en yakın arkadaşları karma ( kız da var erkek de var). Ama kızlarla daha rahat iletişim kurduğunun farkındayım.
Olaydan kısaca bahsettim ancak bu travma gerçekten hala etkisini sürdürmekte.
Şuan dediğim gibi 14 yaşında ve hala cinsel yönelimini, kendini sorgulamakta, bunun için psikolog desteği alıyor ancak bu travmadan sonra asosyalleşmeye de başladı.
Aramızda 11 yaş olduğu için kardeşten çok çocuğum gibi o sebeple onun için bir şey yapamamak mahvediyor beni ve gerçekten onu düşünmekten normal hayatıma devam edemiyorum.
Yardım istediğim konu sosyalleştirmek için ne yapabilirim ? Önerebileceğiniz kurs, toplu yapılan etkinlikler vs. var ise lütfen yardımcı olun, buna benzer durumlar yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattıklarını öğrenmek istiyorum.
Her türlü fikri alma isterim, maddi manevi ne yapabilirsem bu süreçte yapmaya hazırım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Bence kesinlikle dovus sporlarindan birine kaydettirin. Dovus sporlari cocuklarin ozguven gelisimlerinde inanilmaz faydali. Kardesinizin ozguvenini kirip, kendine guvenini zedelemisler. O nedenle arkadaslik kurmak, bir baskasina guvenmek konusunda cekingen kaliyor. Bunu soyleyenler kiskancliktan soylemis bile olabilirler. Zaten yazdiklarinizdan anladigim kadariyla sadece kiza benzeme durumu var erkeklerden hislanma durumu yok yani gaylikle ilgili bir mevzudan bahsetmemissiniz gibi geldi bana. Yani bu kiza benzeme de kime gore neye gore. Bizim toplumda lutfen diyene gay gozuyle bakiliyor!Herkese selamlar,
Aslında buraya üye olmamın en başta sebebi bu konuyu konuşabileceğim, yardım alabileceğim kimsemin olmaması.
14 yaşında erkek kardeşim var, tahmin edersiniz ki ergenlik çağında...
Konuya gelmeden kısaca kardeşimin çocukluğundan bahsetmek istiyorum.
Ailem sıradan bir aile, babam ev ve iş arasında mekik dokuyarak geçirdi hayatını. Bu sebeple kardeşim pek fazla babamla birebir iletişim kuramadı ve annem, anneannem, benimle birlikte büyüdü. Tüm tatilleri, gezmeleri hep bizimle oldu.
İlkokulu bulunduğumuz yerde okumadı ve aslında olay burada başladı. Yaklaşık 3 sene önce sınıf arkadaşlarından biri, kardeşimi kız gibi/ gay olmakla itham ederek tüm sınıfın diline düşürdü ve bu durum kardeşimde travma yarattı. Bu zamana kadar söylemediği, sormadığı soruları sormaya başladı.
Örneğin, ben kız gibi miyim ? Niye herkes bana böyle diyor ? gibi sorgulamalara başladı.
Erkeklerle arkadaşlık kurmakta biraz da çekingen olsa da en yakın arkadaşları karma ( kız da var erkek de var). Ama kızlarla daha rahat iletişim kurduğunun farkındayım.
Olaydan kısaca bahsettim ancak bu travma gerçekten hala etkisini sürdürmekte.
Şuan dediğim gibi 14 yaşında ve hala cinsel yönelimini, kendini sorgulamakta, bunun için psikolog desteği alıyor ancak bu travmadan sonra asosyalleşmeye de başladı.
Aramızda 11 yaş olduğu için kardeşten çok çocuğum gibi o sebeple onun için bir şey yapamamak mahvediyor beni ve gerçekten onu düşünmekten normal hayatıma devam edemiyorum.
Yardım istediğim konu sosyalleştirmek için ne yapabilirim ? Önerebileceğiniz kurs, toplu yapılan etkinlikler vs. var ise lütfen yardımcı olun, buna benzer durumlar yaşayanlar varsa bu süreci nasıl atlattıklarını öğrenmek istiyorum.
Her türlü fikri alma isterim, maddi manevi ne yapabilirsem bu süreçte yapmaya hazırım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Drama ya da tiyatro yapılan bir yerde birlikte gidip etkinliğe katılabilirsiniz. Amatörce yapılan yerlerde siz de rol alabilirsiniz. Ayrıca size tavsiyem profesyonel bir uzmandır oyun terapisi alması. Oyun terapisi ile bu travma ve stresten uzaklasabilir. Bide o gay misin dediği arkadaşıni buradan tokatlamak istedim. Çocuğun hayatına maal oluyor resmen kelimelerAslında kendisi bir kere açmıştı konuyu, kız gibi hissetmediğini söyledi. Niye herkes böyle diyor gibi şeyler söyleyip ağlamaya başladı orda kapattım ben. Şu an okuduğu liseden memnun, mutlu ama yine de arkadaşlık kurarken temkinli. Özellikle erkek yakın arkadaş konusunda biraz tedirgin. Tercihi ne olursa olsun mutlu olsun yeter ama benim derdim asosyalleşmesi, zorbalanması vs.
Yakınımızda oturan yaşıtı yok o sebeple okul dışında vakit geçirip, arkadaş olabileceği bir ortam arıyorum