Merhaba arkadaşlar,sabahtan beri yazılan tüm mesajları anca bitirebildim..
Bu gün tedavimin 6.günü ve yarın tekrar doktor kontrolüne gideceğiz...
Burada hepimiz birbirimize durumumuzu anlatıp paylaşıyoruz,tecrubelerimizden yararlanıyoruz...Yüzyüze tanışmıyoruz belki ama sanki hepinizi uzaktaki kız kardeşlerim gibi görmeye başladım..
Üzüldüğümde bir çok arkadaşım teselli vermek için birşeyler yazıyor..O an öyle mutlu olup öyle moral buluyorum ki anlatamam..Hani bazan ağlamak ve başınızı birinin omuzunu yaslayıp sıkıca sarılmak isterseniz birine...İşte sizlerden de teselli edici sözler geldiğinde size sımsıkı sarıldığımı,sizin de bana sarıldığınızı,Ayçin yanlız değilsin,bu günler geçicek,hep birlikte atlatacağız,yanındayız,güçlü olmalıyız hepimiz diyormuşsunuz gibi hissediyorum..insanın uzaktaki kızkardeşlerinden şefkat ve ilgi görmesi de çok büyük motive oluyormuş demek..gece en son burayı okuyup kapatıyorum..Sabah neti açtığımda ilk buraya bakıyorum..Aldığım güzel bir haberle ben de yürekleniyorum,bir arkadaşımız üzüldüğünde benim de içim gidiyor:çok üzgünüm:
elimi sıkıca tutan bana güç veren kader arkadaşlarımsınız..
inşallah Allah hepimizin yüzünü güldürür..Birbirimizden desteklerimizi eksik etmeyelim..şu an aklıma geleni yazıyorum..umarım saçmalamamışımdır
Sizi seviyorum...:asigim: :1hug: