A
Acun: Sonsuz uzay icindeki gok varliklarinin tumu, dunya, evren
Afsar: Eli cabuk, cabuk is goren, Oguz Han'in ogullarindan birinin adi, Turkmenlerin bir boyunun adi.
Aga: Buyuk kardes, agabey, koy ve kasabalarda buyuk toprak sahibi olan varlikli kimse
Agca: Rengi beyaza yakin, beyazca akca,
Aka: Buyuk, saygideger kimse,aga
Akabey: Varlikli kimse, aga ve bey
Akad: Mezopotamya'da kurulmus cok eski bir devlet, temiz ad, iyi ad
Akalp: Ak yigit, ak er, temiz yigit
Akan: Akip gitmekte olan
Akant: Beyaz yemin, ak yemin
Akarca: Akip giden su, akan su, akarsu
Akarsel: Akip giden sel.
Akata: Temiz ata, namuslu ata, lekesiz ata
Akay: Parlak ay, aydinlik, isik ay, dolunay adam, erkek, kuzey Turklerinde erkek cocuklarindan buyuge verilen ad, aga
Akba: Sazlik, bataklik, agba
Akbaran: Ak guc
Akbatu: Temiz ve guclu
Akbatur: Namuslu ve yigit
Akcan: Temiz can
Akdemir: Dovme demir
Akdeniz: Ulkemizin guneyindeki deniz
Aker: Namuslu yigit
Akergin: Ak ve olgun
Akguc: Namuslu ve guclu
Akgun: Aydinlik gun, mutlu gun
Akhan: Ak soylu han
Akiman: Eli acik, yigit, yigit kimse
Akin: Dusman ulkelerine yapilan saldiri
Akinalp: Akin yigidi
Akiner: Ekin eri, akin yapan er
Akintan: Tan vakti, tanyeri agarirken yapilan akin
Akkor: İsik sacan akliga varincaya degin isitilmis olan, beyaz kor, beyaz ates
Akkoz: Ak renkte goz, ak kor
Akman: Lekesiz, temiz kimse, temiz ak, guzel, ak alimli
Akmeric: "Ak gibi Meric" duru sulu meric
Akoz: Ozu ak, temiz,
Akpolat: Ak celik, Manas Destani'nda gecen bir ad
Aksal: "Sal" ile "ak"tan olusmus bir ad
Aksan: Temiz, lekesiz un
Aksel: Beyaz sel
Aksit: İsikli yuz, aydinlik yuz, Gunes, gun yuzlu, kutlu, ugurlu
Aktan: Aydinlik sabah vakti, avlu, evin onundeki aciklik
Aktas: Beyaz tas, kirectasi
Akun: İyi ad, temiz ad, temiz un
Alatan: Gunes'in dogusundan onceki vakit
Alaz: Yanan ve isik veren nesnelerin turlu bicimlerde de uzanan dili, yalaz, yalim alev
Alcin: Al, kirmizi, kirmiziya calan kucuk bir kus
Algan: Ele geciren, alan, kentleri, ulkeleri ele geciren
Algin: Sevdali, tutkun, asik, guclu, dolgun, keskin,guzel
Alhan: Al renkli prens
Alkan: Kizil kan
Alkim: Yagmur sonu gokte beliren renkli goruntu, gokkusagi
Alkin: Korkusuz, yigit, kizil kin
Alkun: El gun, herkes
Ali: Yuce, yuksek, ulu. Hz. Muhammedin'in damadi, dorduncu halife.
Alp: Yigitler yigidi yigit, kahraman, bahadir, yurekli, babayigit
Alpagut: Mal mulk sahibi, ciftlik sahibi, kurt seckin yigit
Alpagan: Yigit
Alparslan: Yigit arslan, kahraman aslan
Alpay: Yigit Ay, yigit ve Ay gibi guzel
Alpdemir: Yigit ve demir gibi
Alpdogan: Yigit ve dogan kusu gibi, yigit ve yirtici, yigit dogmus olan, yigit dogan
Alper: Yigit er, yigit kisi, babayigit, yigit erkek
Alperen: Yigit ve ermis kisi
Alphan: Yigit han
Alpkan: Yigit, yigit kanli, soyca yigit olan
Alsan: Unlen, san, al tanin
Altan: Kizil safak, kizil tan, altin, Tatar hanlarina verilen bir unvan
Altaner: Kizil tan eri, kizil safak yigidi, altin renkli safak
Altay: Altin, yuce dag, Orta Asya'daki Tanridagi, Tiyansan Daglari, Asya'da bir Turk budunu
Altug: Al renkli tug, kizil tug, kizil tuglu
Altunc: Kizil tunc
Altuner: Cok degerli kimse, altin yigit
Ani: Yasanmis olgulardan bellegin sakladigi her turlu iz, bir olguyu animsatan sey, hatira
Anil: sakin,agir, amac, her zaman an
Ant: Tanri'yi, kutsal bilinen seyleri tanik gostererek yapilan onama ya da yansima, soz verme
Aral: Asya'da bir gol, iki sey arasi iki sey arasindaki gol ya da deniz, sira daglar
Aran: Ova, kuytu, yer, sicak yer, kislak
Aras: Dogu Anadolu'da bir irmak, Erzurum'a bagli bir bucak, bulunulmus mal
Arat: Yurekli kisi, yureklilik
Arca: Cam, cam agaci, temiz
Arda: Sonra gelen, ondekinden sonra, yere dikilen nisan degnegi, ardil Meric İrmagi'nin Edirne yoresinde sagdan aldigi en onemli kolun adi, Arda Cayi, Uygur yazitlarinda da ad olarak gecer.
Ardil: Arkadan gelen, sonra gelen (ilk ya da birkac cocuktan sonra dogan), oncekinden sonra, ardindan gelen
Arhan: Temiz han, temiz yonetici, yigit han.
Ari: Katisik olmayan, temiz, ciceklerden bal yapan, ignesiyle sokan bocek,
Arica: Temizce ari gibi
Arican: Temiz kimse
Arikan: Saf kan, temiz kan, soylu kan
Arman: Durust ve temiz kisi
Arin: Temiz ari, saf, katisiksiz, tertemiz ol, arilas
Arinc: Erinc, huzur, baris
Arkan: Ari kan, temiz kan, soylu kan
Arkin: Arkada, geride olan, agir, yavas, sakin dingin
Arkut: Temiz ve ugurlu ari ve kutlu
Armagan: Birine karsiliksiz olarak verilen odul
Arman: İstek, amac, durust, temiz insan, ari insan
Arol: Ari ol, caliskan ol
Arslan: Aslan
Artun: Kendine guvenen, onurlu, agirbasli
Artunc: Ari tunc, katisiksiz tunc
Askin: Cok, fazla, ustun, uzum bag ve asmalarinda yeni gogeren dallar, dallarin ucundaki yapraksiz, meyvesiz uzantilar
Ata: Baba, dede,soyun buyugu.
Atabey: Saygideger kimse, Secuklular doneminde bir unvan
Atacan: Hosgorusu olan kimse, babacan
Atahan: Buyuk yonetici, ata durumundaki han
Atak: Atilgan yigit, yurekli
Atakan: Atalardan gelen kan
Atalay: Benim atam
Ataman: Ata, ata kisi, baskan bagbug
Atil: İleri dogru firla
Atilgan: Gucluklerden ve tehlikelerden yilmayarak daima ileriye atilan, girisken, tez canli
Atinc: "Sevinc" "Ovunc" gibi sozcukler ornekleserek "atmak" eyleminden yapilmis bir sozcuk
Ayaz: Duru ve dingin havada cikan kuru soguk, bulutsuz ve Ay isikli gecede Cikan soguk
Aybars: Ay gibi guzel, pars gibi yirtici, (Hun İmparatoru Attila'nin amcasinin adi)
Ayberk: Ay kadar guzel olan
Aybora: Ay kadar guzel, firtina kadar yikici, Ay ve firtina
Aydin: Okumus, bilgili gorgulu ve aydinlik kimse, isikli, parlak, kutlu, ugurlu, aydinlik, Ay isigi bulunan gece, Ege Bolgesi'nde bir il
Ayhan: Oguzlari olusturan sag kol Bozoklarin inadigi uc gok Tanrisindan biri ve Oguz Han'in oglu
Aymete: Ay ve Hun İmparatoru Mete'den olusmus bir ad
Aypolat: Ay gibi guzel ve polat gibi saglam
Aytun: Ay ve gece, Ayli gece
Aytuna: Ay gibi guzel ve Tuna İrmagi gibi gorkemli
Aytunca: Ay gibi guzel ve Tunca İrmagi gibi gorkemli
Aytunc: Ay gibi guzel ve tunc gibi saglam
Azrak: Cok az bulunur, degerli
B
Bahadir: Yigit, batur
Balamir: M.O. 475 yillarinda Don İrmagi'ni gecerek Rusya'yi alan, Tuna kiyilarina dek dayanan bir Turk hukumdari
Balkir: İsil isil parildar, isik sacar
Baran: Duraganligi harekete ceviren etken, direnci kiran ya da Direnc doguran ozellik, guc, ulu, yuksek
Baranalp: Guclu yigit
Baransel: Gucle ilgili, guclu sel
Barcin: Suslu ipekli kumas
Barin: Guc, baran; Mogol doneminde Orta Asyada'ki buyuk Turk boylarindan birinin adi
Baris: Savastan ya da darginliktan sonra, iki yanin uzlasmasi, anlasmasi
Barkin: Gormek, gezmek eregiyle yolculuklar yapan kimse, gezgin
Barlas: İyi savasa, savasci yigit
Bartu: En eski Turk hanlarindan birinin adi
Bartunc: Guclu tunc
Basar: Gereken bicimde bitir, yapacagin iste basariya ulas
Basaran: Yapacagi iste basariya ulasan, isi gereken bicimde bitiren Eregine ulasan
Baser: Basta gelen kimse, basta gelen er
Bashan: Hanlarin basi
Bati: Gunes'in battigi yon
Batibek: Bati beyi
Batihan: Batinin sultani, hani
Batu: Guclu, yigit, alp, gunesin battigi yon
Batuhan: Bkz. Batughan
Batur: Alp, yigit, yurekli, bahadir
Baturalp: Yurekli yigit, yigitler yigidi
Baturay: Hem yigit hem Ay gibi olan
Baybars: Eskiden Turklerin besledikleri bir tur kucuk kaplan; cok zengin ve kaplan gibi yigit Turk Memluk İmparatorlugu'nun dorduncu sultaninin adi
Baybora: Hem zengin hem firtina gibi
Bayhan: Zengin han
Baykal: Yaban ati, Mogolistan'da buyuk bir gol, deniz
Baykam: Sagaltman, sagliga kavusturan kimse
Baykan: Soylu kimse, zengin ve soylu
Baysal: Kavgasi dovusu olmayan ortamin hali, dirlik duzenlik bolluk durumu
Baysan: Varlikli ve unlu
Bediz: Acik, belli, gorunen. 2.Sus
Beha: Ender, zor bulunan
Behir: Deniz
Beker: Guclu, kuvvetli
Bekir: Sabah erken kalkan.
Bekturk: Turk geleneklerine guclu bir sekilde bagli olan
Bener: Kendisinin koruyucu olduguna inanan kisi
Beran: Koc basi
Berdan: Esitligi saglayan kimse
Berge: İz
Bergin: Guclu, kuvvetli
Berhan: Saglam, guclu kan 2.Guclu komutan
Berk: Sert, saglam, kati 2.Yildirim
Berkal: Saglam, guclu, sert ol
Berkan: Parildayis, sakima
Berkant: Bozulamaz yemin 2.Saglam, guclu 3. Orta Asya'da siradaglar
Berkay: Guclu ve ay gibi
Berke: Kamci, kirbac
Berker: Guclu, saglam erkek
Berkin: Cok kuvvetli 2.Pekistirilmis
Berkkan: Gecmisi saglam olan kimse
Berkman: Kisiligi saglam olan kimse
Berksan: Adi, sani saglam bilinen
Berksay: Sert kaya
Berktan: Tanyeri gibi guzel ve guclu
Bertan: Tan yeri gibi guzel ve guclu kimse
Bilal: Suyla islatan; islaklik
Bilan: Degerli taslarla suslenmis kilic kemeri
Bilge: Bilgi dagarcigi ile yucelmis kimse. 2.Gokturk hakani
Bilgealp: Bilgili ve cesur kisi
Bilgekagan: Bilgili ve savasci kisi
Birant: Yemin, tek ant
Bircan: Yekvucut
Birkan: Ayni kandan, ayni soydan olan
Birol: Bir tane olan
Bogachan: Efsanelesmis Turk kahramani. dede Korkut Oykulerinde adi gecen yigit
Bolat: Celik gibi sert
Bora: Yagmur getiren firtinali sert ruzgar
Borahan: Sert hakan
Boran: Ruzgar simsek ve gokgurultusu ile ortaya cikan saganak yagisli hava olayi
Bugra: Erkek deve
Bugrahan: İlk İslam devletlerini kuran Turk hukumdarlarindan bazilarina verilen ad
Bulut: Havadaki su buharinin yukselip yogunlasmasiyla olusan su damlaciklari birikintisi
Burak: Hz. Muhammed'in Mirac'da bindigi atin ismi
Burhan: Bir seyi ispat etme araci, kanit
Burkay: Buruk ay
Buke: Pehlivan 2.Bilgili, zeki kisi 3. Ejderha
C
Calp: Guclu
Can: İnsanin kendi varligi, yasam, birey kisi, ruh, guc kuvvet
Canberk: Sert kisi, saglam kisi, cani saglam
Caner: Yurekten sevilecek kimse
Cankat: "Cana can kat katmak"tan buyruk, ailemize can katasin
Cankut: Kutlu kimse, ugurlu can
Canpolat: Cani polat gibi saglam, canli, celik gibi kimsel
Cantekin: Biricik can, can sehzade
Ceyhun: Orta Asya'da bir irmak
Cosku: Olaganustu bir bicimde kendini gosteren duygu yukselmesi, heyecan
C
Caba: Bir iste iyi bir sonuca ulasmak icin harcanan guc
Cag: Basi ve sonu belli olan ve bir ozellik tasiyan, kimi zaman birkac
Cagan: Mutlu gun, bayram
Cagatay: Cengiz Han'in oglu
Cagdas: Ayni zamanda yasayan, cagimiza uygun, cagimiza yarasir
Cagil: Cag ile ilgili, cakil
Cagin: Cagda olan, caga uyan, caga uygun, cagin olan
Caglar: Cagil cagil akar, cagildar, caglayarak akar
Caglayan: Bir akarsuyun yukseklerden kopurerek dustugu yer, cavlan
Cagman: Cagdas kimse, cagin insani
Cagri: Birini bir yere cagirma isi, cagirma, yirtici bir kus
Cakir: Dogan ya da atmacaya benzeyen bir avci kus, ela gozlu kimse
Celik: Su verilip sertlestirilen demir, polat
Cetin: İstenilen yola getirilmesi, elde edilmesi zor, guc olan, Kolay olmayan, sert, sarp
Cetinalp: Zorlu ve yigit, sert yigit
Cevik: Kolaylikla, cabuklukla davranan, hareketleri hizli, canli
Cinar: Boyu otuz metreyi bulan, uzun yillar yasayan, genis yaprakli agac
Coker: Cok yigit
D
Dalan: Dal gibi olan, dal gibi ince yapili
Demir: Yeraltindan cikarilan, turlu istekullanilan dayanikli bir maden, bu madenden yapilmis olan
Demiralp: Demir gibi saglam yigit
Demiray: Demir gibi saglam ve Ay gibi guzel
Demircan: Demir gibi saglam kimse
Demirhan: Yakut Turklerinden olan Sular arasinda tanri sayilan ve dag Baslarinda oturduguna inanilan kutsal ruhlardan biri
Demirkan: Saglam ve guclu kan
Deniz: Yeryuzunun buyuk bolumunu kaplayan cok genis ve tuzlu su
Denizhan: Unlu Oguz Destani'na gore, Oguz Han'in alti cocugundan En kucugu, eski Turklerin inanisina gore doga tanrilarindan biri
Deren: Tirmik da denilen bir tarim araci; ekini bicip toplayan, derleyen
Derin: Dibi, yuzeyin ya da agzindan uzak olan, cok icten gelen ve ice isleyen kendi turunde son derecesine ulasmis, derinligi olan
Devrim: Kisa zaman icinde gerceklestirilen ve olumlu yonde onemli niteliksel Degisimlere yol acan haraket
Dikmen: Koni biciminde sivri tepe, daglarin en yuksek yeri, doruk, dik, Yerdeki orman, yayla, dikilerek olusturulan agaclik, cam ve baska Agaclarin govdeleri, dik olan yer
Dilmen: Dil bilen kimse, dilci
Dinc: Saglik durumu iyi, guclu, gucu yerinde, canli
Dincalp: Guclu yigit, guclu ve yigit
Dincer: Guclu er, guclu kimse
Dincerk: Guclu kuvvetli kisi
Dincturk: Saglikli, saglam Turk, guclu Turk
Diren: Karsi koy, dayan, harmanda saplari yaymaya yarayan, uzun catalli, agactan yapilmis bir tarim araci
Dirlik: Duzen icinde mutlu yasam, mutluluk, sevinc, iyi gecinme, erinc
Doga: Kendiliginden var olan, canli, ve cansiz nesnelerden olusan, Kendini surekli olarak degistiren varligin tumu, tabiat
Dogan: Kucuk kuslarla beslenen, ava alistirilarak kus avinda kullanilan, Akdogan, cakirdogan, aladogan gibi turleri olan bir kus, sahin
Doganalp: Sahin ve yigit yigit kimse
Doganay: Ayin ilk gunlerinde Ay, yeni Ay (ayin ilk gunleri dogan cocuklara verilir
Dogu: Gunes'in dogdugu yonden
Doguer: Dogu yigidi
Dogus: Dogma, dogma bicimi, yaradilis
Dolun: Dolgun, dolarak bicimi yuvarlaklasmis, ayin ondordu
Dolunay: Yuvarlaklasmis ay, dolgunlasmis Ay, Ay'in on dordu Cok guzel kimse, Ay gibi kimse
Dora: Doruk
Doruk: Daglarin, tepelerin en yuksek noktasi, tepe
Durukan: Temiz kan, saf kan
Durul: Berraklas
E
Ediz: Degerli, ulu, yuce, yuksek
Efe: Ozellikle Bati Anadolu yigidi, yigit, zeybek, aga, agabey, kabadayi
Efekan: Yigit bir soydan gelen
Ege: Ulu, buyuk, Turkiye ile Yunanistan arasindaki denizin adi
Egemen: Yonetimini kendi gucuyle, disardan denetime bagli kalmadan Surduren, ustun, sozunu, geciren
Ekin: Tahilin tohum olarak tarlaya atildigi andan baslayarak harman Oluncaya degin aldigi duruma verilen ad
Emre: Dost, arkadas, sevdali, tutkun, unlu, Turk ozani Yunus'un adlarindan biri
Engin: Yuksek olmayan, duzey bakimindan dusuk, denizin, karasularindan Uzakta bulunan genis bolumu, ucu bucagi gorunmeyecek denli genis
Eralkan: Al kanli yigit
Eralp: Yigit erkek, yigit kimse, yigitler yigidi,
Eraltay: Altay daglarindan gelmis yigit
Eray: Ay gibi yigit
Erberk: Saglam, yigit, sert yigit
Erbug: Yigitler basi, komutan
Erdag: Dag gibi er, dag gibi yigit
Erdem: İyiliksever, acima, alcakgonulluluk gibi ovguye deger niteliklerin genel adi
Erdin: Eregine ulastin; Tanri yolunda ermis duruma geldin, olgunlastin Yetistin
Erdinc: Dinc yigit
Erek: Ulasilmak istenen, ardindan kosulan sey, amac, erisilmek İstenen sonuc
Erez: Bugday ve arpa tarlalarinda yetisen deliceotu da denilen bir bitki
Ergin: Olmus, olgunlasmis yetismis
Ergun: Erken dogan gunes, yumusak, uysal, sulu sepken, sulu kar
Erim: Bir seyin erisebilecegi uzaklik, mustu, iyi bir seye isaret olan durum, sevgi
Erinc: Mutluluk icinde yasama, dirlik
Eriz: Yigidiz, erkegiz, er izi, er yolu
Erk: Yaptirma gucu, guc sozu gecerlilik
Erke: İse cevrilebilen guc,
Erkmen: Guclu kimse, guclu erkek, sozu gecen kimse
Erkut: Ugur getiren yigit, ugurlu yigit
Erman: Er kisi, yigit kisi
Erol: Yigit ol, erkek ol, er ol
Ersan: Yigit unlu, er sanli
Ersin: "yigitsin" "erkeksin" erissin, ulassin, gelissin, yetissin, olgunlassin
Ertan: Gunes'in dogma zamanindan az once, safaktan once
Ertaylan: Yigit ve uzun boylu kimse
Erte: Sonraki, gun; safak sokme zamani; herhangi bir isteki ilk basari
Ertekin: Yigit ve tek, yigit ve biricik, biricik yigit, yigit prens.
Erten: Erkek tenli
Erturk: Yigit Turk, erkek Turk
Erun: Yigit diye taninan, unlu yigit
Eryigit: Yigit erkek
Esen: Hicbir sayriligi, hicbir sakatligi olmayan, saglik ve mutluluk icinde olan saglikli
Esener: Saglikli yigit
Esenturk: Saglikli Turk
Eser: Yel, sert esen yel; esme isini yapar, esinti olur yel olur
Esmen: Esen yel gibi kimse
Eti: M.O. 1900-1200 yillari arasinda Anadolu'da buyuk bir Uygarlik kurmus olan Orta Asyali bir ulus
Evre: Bir olayda birbiri ardinca gelen degisik durumlarin Her biri, alinan yol asama
Evren: Var olan her sey, butun varliklarin olusturdugu butun, kainat, dunya
Evrim: Agir agir ve kendiliginden olan degisim, kendiliginden gelisme
Ezgu: İyi kimse
F
Fatih: Fetheden
Ferdi: Bireysel, tek basina.
Ferhan: Sevinc, nese. İyi haber karsisinda verilen odul. Guclukleri asip bir yeri ele gecirme.
Feridun: Tek basina, essiz.
Ferit: Siralanmis inci taneleri. Tek basina. Emsalsiz.
Feyyaz: Berekeli, gur, verimli. Eli acik.
Firat: Bir nehir adi. Turkiye'den gecip Basra'ya dokulur.
Furkan: İyi ile kotu, dogru ile yanlis arasindaki herseyi gosteren.
G
Gediz : Su birikintisi, golcuk, Ege Bolgesi'nde bir akarsu; adini bu akarsudan alan bir ilce
Gencer: Delikanli, genc yigit bkz. Gencer
Genc: Yasi ilerlememis olan, yasli olmayan, canli, dinc
Gencalp: Genc yigit
Gencer: Delikanli, genc yigit
Geray: Acik maviye yakin, gok rengindeki Ay
Giray: Uygun, yarasir, eski Kirim hanlarinin unvani
Girgin: Herkesle cabucak ahbaplik, yakinlik kurabilen, sokulgan kimse
Gogen: Gok, mavi, yesillik
Gokalp: Gok gozlu yigit
Gokay: Mavi Ay; gokyuzundeki ay
Gokberk: Mavi ve gozlu ve sert
Gokdeniz: Mavi deniz
Goker: Gokyuzunun yigidi, gok yuzlu erkek, mavi gozlu kimse
Gokhan: Oguz Han'in oglu
Gokmen: Mavi gozlu ve sarisin kimse
Goksagun: Mavi gozlu hekim
Goksel: Gokyuzuyle ilgili
Goktan: Mavi safak, mavi tan
Goktuna: Mavi Tuna
Goktunc: Mavi gozlu ve tunc gibi
Gokturk: 552-745 yillari arasinda Orta Asya'da hukum suren, Bumin Han'ca kurulmus olan Turk devleti ve bu devletin halkindan olan kimse
Gonen: Mutlu ol, sevin
Gonenc: Varlik, bolluk, mutluluk, sevinc
Gorkem: Gosteris, gorunus, gurbuz, iyi gelismis, goz alici ve gosterisli olma hali, goz alicilik, gosterislilik
Gorkmen: Alimli, yakisikli yigit, gorkemli erkek
Guchan: Cetin han, guclu han
Guckan: Guclu soydan olan kimse
Guclu: Dayanikli, zorlu, gucu olan, kuvvetli, sozu gecer
Gucluer: Dayanikli, zorlu yigit, guclu yigit, sozu gecer yigit
Gucluturk: Dayanikli, zorlu Turk, kuvvetli Turk
Gultekin: Tek gul, biricik gul, gul gibi guzel ve tek, gul sehzadesi
Gun: Gunes'in yeryuzune sactigi isik, gunduz, gunes
Gunal: Kirmizi Gunes, al Gunes
Gunalp: Gunes gibi ve yigit
Gunay: Gunes ve ay, gunes goren yer, guney
Gunberk: Gunes gibi yakici ve sert
Gunce: Gun'e benzeyen, gunu gunune tutulan, anilarin yazildigi defter
Gundogan: (Gunes dogarken dogan cocuklara konulan adlardan) Dogan gunes, dogan gun
H
Hakan: Eskiden Turk imparatorlarina verilen unvan. Kagan
Hansoy: Han soylu, bey soyundan gelen
Heper: Butunuyle yigit, hep yigit, her zaman yigit
Hincal: Ocunu onda koyma, ocunu al, oc al
İ
İlgar: Akin
İlgaz: Cankiri-Kastamonu arasinda, Bati Karadeniz Bolgesi'nin en yuksek daglar toplulugu
İsin: Bir isik kaynagindan cikan ve uzayip giden isik cizgisi
İsiner: İsin sacan yigit
İsit: (İsimak"tan buyruk) isik ver, aydinlat
İsitan: Aydinlatan, isik veren
İskin: Agacta yeni surmus dal, ince ve taze kal su
İ
İcoz : İci ozu olan
İlbay: Bir ilin, bir obanin yoneticisi
İlbey: Ulkenin beyi, Orhan Gazi doneminde bir salla Rumeli'ye gecen Turk savascilarindan, Rumeli de bir cok yeri alan kisi
İlbilge: Ulkenin, yurdun bilgesi
İldeniz: Ulkenin, yurdun denizi
İlkan: İran'da İlhanlilardan sonra kendi adiyla bir devlet kuran Turk
İlke: (İlk cocuk icin) kendisinden vazgecilmeyecek ana dusunce, Uyulmasi gereken davranis kurali
İlker: (Dogan ilk erkek cocuk icin) birinci yigit, ilk yigit, ilk erkek
İlkut: Kutlu ulke, kutlu yurt
İltan:Ulkenin isigi
İltay: Ulkenin yavrusu, cocugu
İltekin: Ulkenin sehzadesi
İlter: Yurdu koruyan, yurdu savunan, yurdu kayiran, ulkesever, yurtsever
İlteris: Ulkeyi derleyip topralayan
İmge: Dus, goruntu, tasarim
İmre: Dost, arkadas, agabey
İmren: ("İmrenmek"ten buyruk) begenilen bir seyin benzerini edinme İstegi, imrenme
İnal: Guvenilir arkadas, inanilir kimse, dost, inanca veren, inanilan, sehzade, prens, han
İrtek: Erken dogan, er dogmus
J
Jerfi : Derinlik
K
Kagan: Hanlar hani, hakan, han, Orta Asya'da eskiden Mogol İmparatorlarina verilen unvan, İmparator
Kanat: Kuslarin ve ucucu boceklerin ucmalarini saglayan organlari
Kandemir: Saglam kan, kani saglam olan kimse, saglam demir
Kaner: Kanli yigit
Kansu: Cerkez Memluk beyi, Cin'de bir il, Memluk Sultanliginin son Cerkez Sultani
Kaplan: Hindistan ve Afrika ormanlarinda yasayan, aslan buyuklugunde, Postu cizgili, kedigillerden yirtici, guclu bir hayvan
Kapkin: Ansizin yakalayip alabilen, isirip parcalayan, hemen kapan, alan, kapgin, kapan
Karaca: Geyik turunden, boynuzlari kucuk ve catalli bir av hayvani, Dag kecisi, yaban kecisi, eti yenen bir kus, (mecaz olarak)
Karan: Karanlik
Kartal: Kizil kara tuylu, guclu kivircik gagali, iri ve guclu, yiryici bir kus
Kaya: Buyuk ve sert tas kutlesi, pek sert
Kayaturk: Kaya gibi saglam ve sert Turk
Kayi: Osmanlilarin kokeni olan Oguz boylarindan birinin adi, saglam, sert, guclu, saganak, bora
Kayihan: Guclu kagan, sert han, saglam han
Kayra: Tanri yardimi; Tanri'dan ya da buyuk bir kimseden gelen iyilik, kayirma, yardim, destek
Keskin: Cok kesici, iyi keser, cok sert, cok etkili
Kirac: Su bulunmayan toprak, kurak toprak, verimsiz toprak
Kivanc: Mutlu bir olgudan duyulan sey, sevinc ogunc
Kocer: Koc yigit, yigitler yigidi
Kochan: Yigit kagan
Konur: Kumral, kestanerengi, acik sari, boz ile sari arasi, (renk) suslu, calimli, kimseyi begenmeyen, gururlu, kahraman, yigit
Konuralp: Yigitler yigidi, onurlu yigit
Kor: İyice yanarak icine, ozune degin ates olmus komur ya da odun parcasi, (mecaz olarak) kipkirmizi
Koralp: Kor gibi, kor ates gibi yigit
Koray: Kor gibi kizarmis ay, kipkirmizi ay
Korcan: Kor ates gibi kimse
Korel: Kor ates durumuna gelmis el
Korer: Kizil ates gibi yigit, kor gibi erkek
Korkmaz: Hicbirseyden cekinmeyen, yigit, yurekli
Korkut: Dedem Korkut oykulerinin anlaticisi sayilan kisinin adindan; "korkutmak"tan buyruk
Koksal: "Yerinden kolayca oynatilamayacak durumda yerles!"kokunu derinlemesine sal" "kokles yerles" anlaminda buyruk
Kubilay: Cin'de "Yu-An" adiyla yeni bir hanedanlik kuran Mogol İmparatoru, Kubilay Han
Kunt: Saglam yapili, saglikli, dayanikli, kalin, sert
Kunter: Saglam yapili yigit, sert yigit
Kurt: Surulere saldiran, kopek turunden yirtici, yabanil hayvan (mecaz olarak) isini iyi bilen, aldanmaz
Kurtulus: Tehlikeli ve kotu bir durumdan kurtulma
Kutay: İyilik getiren Ay, ugurlu Ay, kutlu ay, kutlu ve ay gibi
Kuter: İyilik getiren yigit, kutlu yigit
Kutlay: Ugurlu Ay, kutlu Ay
Kutlu: İyilik, ugur getirdigine inanilan, ugurlu kutsal
Kutsal: Tapinilacak ya da ugrunda can verilecek denli sevilen; Dokunulmamasi gereken; ugur getirdigine inanilan Ugurlu, kutlu
Kutsay: Ugurlu say
Kuzey: Sagini doguya, solunu batiya veren bir kimsenin tam karsisina dusen yon
L
Lacin: Bir cins sahin - Sarp, yalcin
Lami: Sert, catik kasli veya Aslan
Lema: Herseye gucu yeten
Lemi: Becerikli, atilgan
Levent: Dunya,varlik
M
Malkoc: Unlu bir akinci soy olan Malkocogullarinin atasi Malkoc Mustafa Bey'in adindan
Meric: Bulgaristan'dan cikip Edirne yakinlarinda Arda ve Tunca ile birlestikten sonra Turk-Yunan sinirlari boyunca akraka Enez yakinlarinda Ege Denizi'ne dokulen irmak
Merictan: Meric İrmagi'nin safagi, Meric kiyisindaki sabah vakti
Mert: Sozunun eri; yigit bahadir, batur
Merter: Sozunun eri; yigit
Mertkal: Her zaman mert olarak yasa
Mertol: Sozunun eri ol, yigit ol
Mete: Hun Turklerinin buyuk hakani, babasi Teoman'i oldurerek yerine gecti. (M.O. 209), otuz bes yil Hun tahtinda kaldi, Oguz Han olarak da bilinir Mogol Mogolistan halkindan. Mogollar Orta Asya'da bir kavimdi; cok eski Caglarda Turklerle ayni kavimdendi. Cengiz Han'in kurdugu Mogol İmparatorlugu tarihte unludur.
Mutlu: Butun istek ve ozlemlerine kavusmus olan, mesut
Muren: Dereden buyuk akarsu, cay, irmak moran
N
Nart: Yurekli, yigit
Nayman: Sekiz; Bati Mogolistan'da yasayan ve sekiz oymaktan olusan Turk Toplulugu
Nogay: 1280-1299 yillari arasinda Tuna ve Dobruca Tarlalarinin basi olarak saltanat suren, Hulagu Han'ca oldurulen kisi, Nogay Han
Noyan: Ordular komutani, baskomutan, soylu kisi
Nurkut: Aydinlik sal, isik ver
Nursal: Aydinlik Sal, isik ver
Nuyan: Soylu kisi, noyan
O
Odil: O tatli dil
Olca: Savasta ele gecirilen mal
Olcay: Rastlantilari duzenledigi, boylece de insanlara iyi ya da kotu durumlar hazirladigi sanilan sey, sans, talih
Olgac: Olgunlasmis, yetismis, bilen, bilgili
Olus: Olma bicimi, var olus
Omay: Begenilen, sevilen
Ongu: Onmus olma durumu, saglik, mutluluk
Onur: Kisinin kendi oz saygisi, ic degeri, insanin kendine olan saygisi kibir calim kurum
Onuray: Onurlu ve Ay gibi guzel
Oray: Kent ustune dogan, Ay, kentli Ay
Oskay: Neseli, sen, sevincli
Oytun: Kuytu yer, begenilen, guzel kuytu yer, kendisinde kutsallik bulunan, kutsal
O
Ocal: Sana yapilan kotulugun acisini cikar, ocunu al
Odul: İyi bir ise, bir basariya karsilik olarak verilen armagan
Ogun: ("Ovunmek'ten buyruk) kendi kendini ov, kendi kendini yucelt, ovun
Ogunc: Ovunulecek sey, kivanc, ovunc
Oke: Olaganustu yetenekleri olan kimse, dahi
Okmen: Akilli, zeki
Oktem: Yurekli, yigit, guclu, gorkemli; unlu
Okten: Guclu, yigit
Onal: Once davran, basa gec
Onalan: Once davranan, onde giden, basa gecen
Oncel: Birine gore kendinden, once gelen, selef; yol acan, yol gosteren
Oncu: Onder, yol gosteren, onde giden, bir iste yol acan
Oncuer: Onde giden yigit, onculuk eden yigit
Onder: Yol gosterici, kilavuz; buyuk bir iste, toplumsal bir olguda onde giden, kendine baskalarini uyduran ve onlari yoneten kimse, sef, lider
Onel: Bir isin yapilmasi icin verilen sure
Oner: Onde gelen yigit onde giden erkek
Over: Bir kimsenin ya da bir seyin iyiliklerini soyleyebilerek onun Degerini belirtir.
Ovgu: Ovmek icin soylenen guzel soz, ovme
Ovun: Kendi kendini ov, kendini yucelt
Ovul: Baskasinca begenil ve iyiliklerin soylensin
Ovunc: Bir niteligi nedeniyle ovunme isi, sevinme, sevinc, kivanc
Ozay: Ozu Ay gibi
Ozbek: Yurekli, dogru, namuslu; Orta Asya'da yasayan bir Turk boyu, Bu boydan kimse
Ozberk: Ozu sert, ozu saglam
Ozcan: Bir kimsenin kendi oz cani olan
Ozdilek: İcten dilenen sey, icsel dilek
Ozdoga: Ozce dogaya benzeyen kimse
Ozel: Yalniz bir tek seye, bir erege ya da kimseye ayrilmis olan; her Vakit gorulenden ayri, alisilmistan, olagandan ayri
Ozen: Bir seyi elden geldigince iyi yapmaya calisma, ozenme
Ozenc: Bir seyi elden geldigince iyi yapmaya calisma isi, ozenme isi, ozen
Ozer: Ozu yigit, ozce erkek, yigit
Ozerk: Kendi kendini yoneten
Ozgen: Yapip ettiklerinden hic kimseye karsi sorumlu olmayan, ozgur
Ozgu: Belli bir seyde ya da kimsede bulunan, baskasinda olmayan
Ozgul: Pozu gul kimse; ozellikle bir turle ilgili olan, o ture ozgu olan
Ozgun: Hic kimseye benzemeyen
Ozgur: Baskasinin kolesi olmayan, eyleminde kimseye hesap vermeyen, hur
Ozinal: Ozu inanc verici
Ozinan: Ozu inandirici
Ozkan: Soylu kan
Ozler: Gorecegi gelir, hasret ceker
Ozmen: Ozlu kimse, icten kimse
Ozok: Ozu ok gibi dogru kimse, dogru ozlu kimse
Ozol: Bir seyin en guclu bolumu ol, ozu ol
Ozsel: Ozu sel gibi olan, kimse; icle ilgili, icsel
Ozsoy: Ozu temiz, soylu kimse
Oztan: Gercek safakn
Oztekin: Biricik kimse, benzeri olmayan kimse; oz sehzade, tam bir sehzade
Oztuna: Gercek Tuna İrmagi
Oztunc: Tunc gibi saglam kimse, ozu tunc
Ozturk: Gercek Turk; ozu Turk, oz Turk
P
Pamir: Orta Asya'da yukseltilerle dolu kutle, yayla
Par: Cesme; bahce, gul bahcesi, alev
Pars: Etoburlardan, sicak ulkelerde yasayan, derisi benekli, Yirtici bir hayvan
Pasin: Eski bir Turk oymagini adi
Pekcan: Saglam, dayanikli can; guclu can; cok cana yakin
Peker: Sert yigit, saglam, dayanikli yigit, siki yigit, cok yigit, pek yigit
Pekin: Kuskuya yer olmayacak denli kesin
Pekiner: Pek yigit, kuskuya yer olmayacak denli yigit
Peksen: Cok sen
Perk: Saglam, guclu, sert, berk
Polat: Sertlestirilmis demir, su verilmis demir, celik; celik gibi sert
Polatalp: Celik yigit
Polathan: Celik gibi sert han, celik kagan
Polatkan: Celik kan, saglam kan
Pusat: Zirh ve korunma araclarinin genel adi; silah
R
Raci: Sezgi, anlayis, dikkat
Rasin: Beyaz ay,dolunay
Rasit: Durust, guvenilir
Refik: Yuce,ulu
Reha: Candan, cana yakin
Renan: Kizil kan
Resat: Kahraman, cesur, savasci
Resit: Yigit,cesur
Rusen: Sabah gunes dogarkenki zaman
Ruchan: Orta Asya'da Tanri dagi,bir Turk boyu
S
Sagcan: Saglikli can, saglikli kimse
Sagun: Saygideger, kutsal kimse; hekim, doktor
Saglam: Dayanikli, kolay bozulmaz; yikilmaz; zarar gormemis, bozulmamis; guvenilir, durust
Salgir: Akarsu
Salman: Ozgur, hic kimsenin kolesi olmayan
Saltuk: Kendi basina bir varligi olan; Dogu Anadolu'da kurulan
Sanal: Un kazan, unlu ol
Sanalp: Unlu yigit
Sanberk: Unu saglam
Sancar: Eski Turk adlarindan; kisa kama
Sancar: Sancar
Saner: Unlu yigit, taninmis kimse
Sanli: Cok taninmis, herkesce bilinenen, unlu
Saran: Cevresini kusatan, cevreleyen; kollarinin arasina alan; hosa giden, begenilen Sargin insani saran, ceken, cekici; sevimli; candan, icten, yurekten, tutkun, istekli
Sarp: Gecilmesi, cikilmasi guc, cok dik
Sarper: Dikbasli yigit, sarp yigit
Sarphan: Sarp kagan
Saruhan: Sari kagan, sari han; Saruhan, Selcuk ucbeylerindendi, Manisa'yi alarak Saruhanli Beyligi'ni kurmustu
Savas: Birbirine dusman iki ordunun carpismasi, silahli eylem
Saygin: Saygi gosterilen, guvenilir olan, saygi goren
Sayhan: Saygi gosteren kagan
Sayil: Kendini saydir, saygi gor, onemsen
Secen: İyiyi kotuden ayiran, secme isini yapan kimse
Seckin: Secilerek en iyi diye ayrilan; benzerleri arasinda goze carpan; secilmis
Seckiner: Herkesce begenilen yigit
Sel: Surekli yagmurlardan ya da eriyen karlardan olusarak onune Gelen herseyi alip goturen taskin su
Selcuk: Kucuk sel; tezcanli, evecen, hizli; Selcuklulara adini veren Sultan Selcuk'tan
Sencer: Halden bilen kimse; kale, hisar; Cagatay hanlarindan birinin adi
Sener: Sen yigitsin
Seren: "sermek" eylemini yapan; gemilerde yelken diregi
Sergen: Sergilenmis olan, sergi; raf
Sert: Kesilmesi, kirilmasi, cizilmesi ya da cignenmesi guc olan; hosgorusuz
Seyhan: Cukurova'da Adana'dan gecerek Akdeniz'e dokulen buyuk irmak
Seyhun: Orta Asya'da bir irmak
Sezgin: Sezme yetenegi olan kimse, sezici
Somer: Katisiksiz yigit, tam yigit
Sona: Bir tur ordek, suna; artik ondan sonrasi olmayan, sona gelen; (mecaz olarak) son cocuk
Sonay: Artik ondan sonrasi olmayan Ay; (mecaz olarak) son cocuk
Soner: Artik ondan sonrasi olmayan yigit; (mecaz olarak) son erkek Cocuk, son yigit
Sorkun: Bir tur sogut
Soydan: Soylu, iyi bir soydan gelen
Soyer: Soyu er, soyu yigit, soylu yigit
Soyhan: Soyu han olan, kagan soylu
Soykan: Soylu kan
Soylu: Oteden beri temiz taninmis, bir aileden olan, soyu temiz olan
Sokmen: Selcuklular caginda Hasankeyf Artuklu Beyligi'ni kuran
Sonmez: Surekli olarak yanar, hic sonmeden yanar
Sozen: İyi ve guzel konusan kimse
Sozer: İyi ve guzel konusan yigit; sozunun eri kimse
Sualp: Asker yigit
Suer: Er yigit, yurekli kisi, asker yigit
Sumer: Asagi Mezopotamya'da bir bolge Sumer ulkesi; M.O. 400 Yillarinda bu bolgede devlet kuran bir turk kavmi
S
Sahin: Kucuk kuslarla beslenen, egitilerek kus avinda kullanilan, yirtici bir kus sinifi ve bu siniftan bir kus, dogan
Sahinalp: Sahin gibi yigit
Sahiner: Sahin gibi yigit
San: İyi taninma, un
Sanal: Adin her yanda duyulsun, unun yayginlassin, iyi un sahibi ol
Sanli: Unu yaygin, unlu, iyi un sahibi
Sanlibay: İyi un sahibi ve varsil kimse
Sansal: Adini, sanini her yana duyur, san ver
Sanver: Unun, sanin her yana yayilsin
Saylan: Kendini oven, ovungen; nese sacan, sevincli; ince, incelikli, nazik
Sen: Yasamindan memnunlugunu davranislariyla gosteren, bunu cevresindekilere de yayan kimse, neseli
Sener: Neseli yigit, sen yigit, sen erkek
Senol: Her zaman neseli ol
Sensoy: Soyu sen kimse, sen soydan
Simsek: Cok bulutlu, yagmurlu havalarda, buluttan buluta ya da yere elektrik bosalirken olusan, kirik cizgi bicimindeki cok yogun elektrik akimi; (mecaz olarak) cok hizli kimse
Solen: Eglenmek ya da bir guzel olayi kutlamak icin yapi
T
Tagalp: Dag gibi yigit
Talas: Yelin kaldirdigi toz; kasirga, firtina
Talay: Dal gibi ince, Ay gibi guzel; cok buyuk gol, deniz
Talaz: Dalga, kasirga, firtina.bkz. Talas
Talu: İyi, guzel, secilmis, seckin
Tamar: Bkz. Damar
Tamay: Dolunay, ay'in dolgun durumu
Tamer: Butunuyle yigit, tam yigit
Tamerk: Tam guclu, ozerk
Tan: Gunes'in dogmasindan onceki zaman, safak
Tanalp: Safak gibi aydinlik ve yigit; safak yigidi
Tanay: Safak kizilliginin Ay'i, safak vaktinin Ay'i
Tanberk: Safak gibi aydinlik ve saglam kimse
Tanbey: Safak beyi, safak vaktinin beyi
Taner: Safak gibi aydinlik ve yigit; safak yigidi
Tanerk: Safak gucu; guclu safak
Tangor: Safagin dogusunu gor
Tanil: Herkesce bilin, unlen, tanin
Tanju: Yucelik, ululuk, Cinlilerin Turk hakanlarina verdigi unvan, Kagan, hakan, hukumdar. Bkz Tanyu
Tankut: Ugurlu safak vakti; safak uguru; kutlu safak
Tansel: Safak vaktinin seli
Tansoy: Safak gibi guzel soydan kimse
Tansu: Saskinlik verecek denli guzel se, olaganustu sey, insanlari Hayran eden ve dogaustu sayilan olay, mucize
Tanyel: Safak vaktinin yeli
Tanyer: Safagin dogdugu yer
Taran: Tarla, genis toprak, genis yer
Tarhan: Soylu kimse, bey varsil kimse
Tarkan: Eskiden bey, vezir gibi kullanilmis bir san; saygideger kimse; Dagilmis bir durumda olan, karmakarisik, daginik
Tasan: Yukselerek bulundugu yerin kiyisindan asan, kabina sigmayan
Tasar: Kabina sigmaz, cosar, coskun
Taskin: Tasmis bir durumda olan, coskun; su baskini
Taylan: Uzun boylu ve yakisikli kimse
Tekant: Tek yemin
Tekay: Biricik Ay,
Tekin: Bir tane, biricik, bir benzeri daha olmayan; beyoglu, yigit sehzade
Teoman: Hun İmparatoru Mete'nin, yani Oguz Han'in babasi
Tinaz: Ot ya da saman yigini; ekin yigini, yigi
Timucin: Buyuk Mogol İmaparatorlugu'nun kurucusu Cengiz'in asil adi
Timur: Demir; Timurlenk, aksak timur da denilen unlu Turk-Mogol İmparatoru, yildirim Beyazit' tutsak eden kimse
Tokcan: Doymus kimse
Toker: Gozu gonlu tok yigit
Tolga: Savasta askerlerin baslarina giydikleri demirden yapilmis koruyucu baslik
Tolonay: Dolunay, Ay'in on dordundeki durumu
Tolun: Dolgun, dolun, bedir
Tonguc: İlk cocuk; cocuk
Toprak: Toz durumuna gelmis turlu kutle kirintilariyla curumus organik Cisimlerden olusan ve uzerindeki butun canlilara yasama ortami saglayan madde; kara; ulke, yurt; topraktan yapilmis
Toros: Anadolu'nun guneyinde, Akdeniz boyunca uzanan unlu siradag
Toygar: cayirkusu, tarlakusu, torgay, turgay
Tuna: Karaormanlardan dogup Karadeniz'e dokulen, Abrupa'nin Volga'dan sonra en uzun irmagi
Tunacan: Sevgili Tuna, can Tuna
Tuncel: Tunctan yapilmis el
Tuncer: Tunctan yigit, tunc gibi saglam yigit
Tunc: Bakir, cinko ve kalayin karisimindan olusan, pirince Benzeyen koyu kizil alasim
Tunga: Alper Tunga adli soylence yigidinin adindan biri; yigit, guclu; Kaplan turunden yirtici bir hayvan
Tutku: Bir seye karsi duyulan asiri istek egilim
Turkcan: Can turk, sevgili Turk
Turker: Yigit Turk, er Turk
Turkmen: Oguz Turklerinin bir kolu ve bu koldan olan kimse
U
Uca: Ulu, yuce, yuksek, erisilmez
Ugur: İnsana iyilik getirdigine inanilan dogaustu guc ya da bir iyiligin mustucusu sayilan herhangi bir belirti; iyilik kaynagi olan sey
Uguralp: Ugurlu yigit
Ulas: ("Varmak, ardindan kosup yetismek" anlamina gelen "ulasmak"tan Buyruk) yetis, eris
Ulu: Cok buyuk erdemleri olan, yuce; erisilmez derecede yuksek ve buyuk;
Ulualp: Yuce yigit, ulu yigit
Ulubay: Yuce ve zengin kimse
Uluhan: Yuce kagan
Umay: Hint Okyanusu adalarinda bulunan guvercin buyuklugunde Zumrut yesili kanatlari olan, kemikle beslenen, uzerinde Uctugu kisiye zenginlik ve mutluluk getirecegine inanilan masal kusu, devlet kusu, devlet kusu; tanrica
Umut: Ummaktan dogan ic erinci, umulan sey, umit
Ural: Asya'da bir siradag; bu siradaglardan cikip Hazer Denizi'ne dokulen bir irmak
Utkan: Atesli kan, od kan
Utku: Bircok emek ve cekinceli ugrasmalar sonucu erisilen mutlu sonuc, yengi, zafer
Uygar: Uygarligin olanaklarindan yararlanan ya da boyle olanaklari olan bir ulkede yasayan
Uygur: Vİİ. Yuzyilda Orta Asya'da buyuk bir devlet ve uygarlik kurmus olan Turk ulusu ve bu ulustan olan kimse
Uysal: Yumusak basli, soz dinler, soz anlar, uyar
Uzay: Butun varliklari her yandan kaplayan sonsuz bosluk
Uzel: Usta el, becerikli el, ise yatkin el
Uzer: Becerikli yigit
U
Ucer: Uc yigit
Ulgen: Ulu, yuce, yuksek, saglam; iyilik tanrisi
Ulku: Kisiyi umut icinde yasatan, ulasilmaya calisilan yuce dilek, amac, erek
Unal: Ad sahibi ol, unlen, tanin
Unalan: Ad sahibi olan, unlenmis kisi, unu olan kimse, iyi ad sahibi
Unalp: Unlu yigit
Unay: Unlu ve ay gibi kimse, unu olan Ay
Uner: Unlu yigit
Unlu: Herkesce taninan, un salmis olan, taninmis
Unol: San ol, unlu ol
Unsal: Her yana adini duyur
Unver: Her yana adini duyur, cok taninmis biri ol, unlen
Urkmez: Korkmaz
Urun: Dogadan elde edilen yararli sey
V
Varan: Giden, varan
Varlik: Var olan her sey; onemli, yararli, degerli sey; var olus; para Mal, mulk ve genel olarak zenginlik Varol her zaman yasa
Vural: Vurarak al, vurup al.
Vurgun: Vurulmus cok sevmis kimse, tutkun
Y
Yagan: Yagis
Yagiz: Koyu bugday rengi, esmer
Yagizalp: Esmer, yigit, karayagiz yigit
Yalaz: Ates dili, atesin her yana uzanan dili, yalim, alaz
Yalazalp: Yalimli yigit, yalim gibi yigit
Yalcin: Duz, ciplak ve dik; duz, kaygan, sarp, dik
Yalciner: Sarp yigit, dik yigit
Yalgin: İlgim, serap; asi kalemi almaya ve asilamaya elverisli agac, cicek
Yalim: Atesin dili, alaz, yalaz, yalaza, alev
Yalin: Ciplak; icine baska sey katilmamis, sade; gosterissiz, sussuz
Yalinalp: Katisiksiz yigit, sade yigit
Yalkin: Yalniz, tek, tek basina; ince, zayif
Yalman: Duz, ciplak ve yassi tas; mizrak ucu; dik, sarp, yalcin
Yamac: Dagin egik yuzeyi, egik yani, bayir; karsi
Yaman: İsbilir, kurnaz, becerikli
Yanki: Sesin bir yere carparak donmesiyle duyulan ikinci ses
Yavuz: Cok sert, yaman, yurekli, korkusuz
Yavuzalp: Korkusuz yigit, yaman yigit
Yenal: Yenerek al
Yener: Oyun, yaris, savas gibi seylerde karsisindakine ustun gelir
Yengi: Ustun gelme, yenme, utku, zafer
Yetkin: Yetiskin, olgunlasmis, erismis
Yildiralp: Korkutan yigit, yildiran yigit
Yildiray: Parildayan Ay, isik sacan Ay
Yildirim: Buyuk bir isikla gurultu cikararak hava ile yer arasinda olan elektrik Bosalmasi, simsek; Osmanli İmparatoru Yildirim Beyazit'in adindan
Yigit: Guclu ve yurekli; delikanli, genc, genc adam
Yigitalp: Yigitler yigidi, erler eri
Yigitcan: Guclu ve yurekli kimse
Yontem: Bir iste tutulacak yol, erege ulasmak icin tutulacak ozenli yol
Yurdakul: Yurda hizmet eden, yurda kul olan kimse
Yuce: Yuksek, buyuk, erisimez, ulu
Yucel: Yuce bir duruma gel, yuceles, buyudukce buyu, yukseldikce yuksel, Buyuk ol, ulu ol
Yuksel: Yukseklere cik, yucel; ilerle
Z
Zobu: İtiyari, delikanli; hovarda
Zorlu: Guclu; tuttugunu koparan