merhaba kadınlar kulübü üyeleri, başka bir sebepten buralara uğramıştım fakat sohbetinize doyum olmuyor
benim kafamı kurcalayan ufak tefek şeyler var...
öncelikle biz erkek arkadaşımla beş aydır birlikteyiz, belki beş ay için çok erkenci davrandık ama hayatımın aşkı olduğunu düşünüyordum onu çok sevdim. aynı sınıftayız ve ilk başlarda sürekli görüşüyorduk, öyle ki eve çok geç girdiğimden ebeveynlerimle sürekli gerilirdik. hiç umrumda değildi ama onu öyle çok seviyordum ki, her şeyi onunla yapmak isterdim. benim için çok travmatik olan bekaret muhabbetini bile onunla aştım, hiç umrumda olmamıştı.
flört dönemini çok kısa tuttuğumuz için ilişkide birbirimizi tanıdık, öncelikle çok gerçekçi bir insan. hiçbir şeyde duygusal bakmaz ve herhangi bir sorunum olduğunda sadece çözüm odaklı konuşur, oysa ki tek duymak istediğim yanımda olduğudur. ikinci olarak bana sevgisini hiç yansıtmaz. beni sevdiğini söylemez, davranışlarında bunu hissettirmez. zamanında bir kız kalbini kırmış ondan sonra kimseye sevgisini yansıtamamış falan. dışarıda bana hiç temas etmez, iki arkadaş gibiyizdir. evde de sadece cinsel açıdan yaklaşır ve herhangi bir sorunda eski konuları da sürekli açar.
şu anda ayrılığın ucundayız ve ben şu an çözüm odaklı bakamıyorum çünkü beni çok yormuş durumda. ne yapmam lazım bilmiyorum, sizce değişebilir mi? yine bir şans daha vermeli miyim?