Arkadaşlar merhaba.
Uzun zamandır takip ediyorum sizleri güzel yönlendirici, teselli verici yorumlarınız oluyor. Bende buyuzden üyelik açıp içimi dökmek istedim sadece.
Nerden başlasam bilemiyorum.. uzun uzun yazıp sizleri de bunaltmak istemiyorum biraz kafam karışık oyuzden kusuruma bakmayın şimdiden.
evlenmeden öncesi eşim deli divane derler ya o derece bir sevgiyle benimle evlenmek istedi. Herneyse evlendik başlarda ailesinden kaynaklı sorunlarımız oldu. kendisi ozamanlar benim haklı olduğumun farkında olduğu için yanımda durdu ailesiyle bir müddet konuşmadık ve bizim hiçbir sorunumuz yoktu. Yada ben öyle sanıyordum bilmiyorum
ilk doğumumu yaptım bebeği görmek istediklerini söylediler. Gösterdim de bir müddet gel git oldu ama ablası ortalığı karıştırdı yine herzamanki gibi ve ben rahatsız oldum yine mesafe koydum. Bu süreçte eşim yine bana destekti hep yanımda oldu seni ezdirmem vs durumları. Bu kısımları kısa kesiyorum çünkü dedıgım gibi hıcbır sorunumuz yoktu normalde.
Ne olduysa ıkıncı bebegıme hamılelıgımden sonra oldu. Bunlar yine çocuğu özlüyoruz, bebek olacak onuda goremeyecegız bahanesıyle eşimi doldurmalar başladı. Eşim yıllardır kafasında kurmuş demek ki dolmuş meğer hayatımın şoklarını bana yaşatmaya başladı. Ben daha önce yaşadıklarımızı hatırlattım ve aynı şeyleri yine yaşamak ıstemıyorum dedim ona göre gelsinler gidelim dedim. yıllardır benim yanımda benim haklı olduğumu söyleyen adam sonradan sonra ya onlarda benim ailem diye kavga etmeye başladı benimle. Dedim ailen tamam ama herdefasında yaptıklarını görüyorsun huzurumuzu bozuyorlar. Asla kabul etmemeye başladı. Gerçekten bambaşka biri oldu. Başkası bana söylese derim bir günde mi degıstı ama gerçekten ne olduysa ıkıncı hamılelıgım de adama bırseyler oldu. Kavga ettık ve ılk sıddetını bana hamıleyken gosterdı. Ben çığlık kıyamet hamıle halimle hem kendımı hem bebegımı korumaya çalışırken bır yandan büyük çocuğum bızı ayırmaya çalışıyordu. Polisi ara hemen dedım çocuğuma. polisler geldi sıkayetcı oldum. hemen uzaklaştırma ıstedım. Sonrasında beni de hastaneye götürdüler. O gece hastanede yattım ve doğumum başlamış.
Sonrasında bebegımı yoğun bakıma aldılar erken doğumdan kaynaklı. Herneyse bebegım bır müddet yoğun bakımda yattı benim psıkolojım hiç iyi değil. araya ailesi girdi yalvar yakar geldi hastaneye. Benim sütüm gelmedi falan zar zoryoğun bakıma süt taşımaya çalışıyoruz devamlı hastaneye git gel vs. Bebegın derdinden bir müddet yaşanılanları unutmuş gibi yaptım mecbur bir araya geldik.
Sonrasında baya bı yalvardı özürler vs ben calısıyorum normalde ama yeni doğum yaptığım ıcın bebegı bırakma ımkanım yok malum. mecburen kabul ettim ama aklımda devamlı o yaptığı hareket. Düşüncem ise sadece sessız kalayım bır müddet bebegım biraz büyüsün ve çalışma hayatına tekrardan başladığımda kendisiyle ayrılmaktı. Bebegım 2 aylık olduğunda ben araba ile hastaneye götürüyordum bebeği. O gün aşırı uykusuzdum geceden nasıl oldu bılmıyorum bız kaza yaptık hayatım mahvoldu benim artık. Felç gecırdım. Ellerimde his yoktu o dönem sonrasında fızık tedaviyle ellerimi kullanabılıyorum 1 sene geçti sadece ayak bileklerinde his yok suan ama ınsallah daha iyiye gittiğimi söyledi terapıstım. Herneyse kaza sonrasında eşim yanımda oluyor sözde ama en ufak öte git lafına yada ailesiyle alakalı en ufak bıseyde evde kıyametler koparmaya başladı. Birde ben bundan sıkayetcı olduğum ıcın 5 yıl denetimli ceza yedı durup durup haklıymış gibi başıma kakıyor. Sonrasında yine ailesiyle alakalı bir kavgamız oldu(büyük çocuğuma küfür öğretmişler bende bu konuyla alakalı doğru bir davranış mı çocuğa böyle şeyler ogretılır mi diye kızdım). bu başladı işte kaza yaptın senın yanında oldular sana ne yaptılar yok şöyle böyle başladı yine. bende evden kovdum. Sen nasıl beni evden kovarsın diye ıkıncı şiddetini bana bu haldeyken gösterdı. Hayatımın en acı günüydü. Asla unutamıyorum neredeyse 1 sene olacak ama halen ılk gün gibi aklımda. Okadar korkunc bir sıddettı ki elim yüzüm heryerım çizik kıpkırmızı. Gözü dönmüş gibiydi. Hiç acımadı bana hiç
Bu sıddet sonrası asla geri dönüşüm olmadı ve bu halime rağmen boşandım.
Sımdı ise o istediği gibi çocuklarını görüyor görüş gününde ben evde bu halimle çocuklara yetmeye çalışıyorum. Büyük çocuğum elim ayağım oldu kurban olduğum şunu yap bunu yap yapıyor. Engelli maaşı ve nafakayla suan cocuklarımı büyütmeye çalışıyorum. Ama babaları nafaka dışında kiramı veriyor çocukların tüm ıhtıyaclarını karşılıyor. Erzak giyim hersey.. mecbur kabul ediyorum çünku engellı maaşımla asla hıcbır seye yetemem. Bu bile zoruma gıdıyor neydı hayatım ne oldu
bukadar iyi babaydın madem neden annelerine sıddet uyguladın. Bana acıdıgı için mi destek oluyor yoksa dedıgım gibi iyi bir baba olsaydı bana bu şiddeti yaşatmaz çocuklarını düşünür ve çocuklarının başında dururdu. Suan bunları yazarken bile ağlıyorum.
Canım okadar çok yanıyor ki caresızlıgıme düştüğüm duruma. Bu adama gerçekten bırden bire ne oldu. Şimdi dıceksiniz öncesinde de böyledir. Asla değildi. Asla en küçük bırsey görsem ne evlenır ne çocuk yapardım hersey guzelken yada ben öyle sanarken sonra ne oldu rol mü yaptı onca zaman. Beni mi kandırdı. Ben ne yaptım da bunları yaşattı bana ne hakla
benim için ölen biten adam beni elleriyle öldürdü
(
iyiki varsınız eksik olmayın
boşanmanız yerinde olmuş çünkü en zor anınızda size şiddetle gelen eşten hayır gelmezdi. Verdiği destek karşısında ezilmeniz yanlış çünkü adam olsaydı ayrı ev kirası vs ödemek zorunda da kalmazdı sonuçta çocuklarına destek oluyor .çocuk olmasaydı ve siz eski sağlığınızda olsaydınız zaten onun desteğine ihtiyaç duymazdınız
