En zor rol: Annelik

parfumkokusu .!.:
Anneliginizden etrafıniz memnun ama siz memnun değilsiniz? Neden memnun değilsiniz? Ne olsa daha iyi olurdu anneliginiz sizce? Ben bunu çok merak ettim ☺️ acaba beklentileriniz mi farklı?
Genişletmek için tıkla...
Mesela beslenme konusunda çok kötüyüm. Değişik,güzel tarifler yapamıyorum hep aynı şeyleri yiyiyor gibi geliyor. Uyku konusunda rutin oluşturamadım belli bir uyku saati yok. Kaliteli etkinlikler yapamıyorum hep aynı oyuncaklarla oynuyoruz. Yeteri kadar konuşmuyorum daha fazla kitap okuyup şarkı dinleyebiliriz. Araba sürmekte acemi olduğumdan korkuyorum değişik yerlere götüremiyorum. Takip ettiğim anneler çok güzel yemekler yapıyor,farklı yerlere götürüyor,oyunlar oynuyor ve hiç yorulmuyorlar 🙂
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Ben de öyle düşünüyordum ama bir arkadaşıma sorduğumda hayır ben hiç çocuksuz hayatım nasıl olurdu düşünmedim dedi. Kendimi
Genişletmek için tıkla...
Onlar bitmiyor.onlari duydukça vicdan azabı artyor.buyudukce biraz daha rahatliyorsunuz.
Ben de çok zor alıştım.
Durumunuz iyi ise arada eve oyun ablası alın.etrafinizda genç kız var ise arada gelip bir iki saat oyun oynatsin sizde dinlenin.o kadar iyi gelir ki size.
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Mesela beslenme konusunda çok kötüyüm. Değişik,güzel tarifler yapamıyorum hep aynı şeyleri yiyiyor gibi geliyor. Uyku konusunda rutin oluşturamadım belli bir uyku saati yok. Kaliteli etkinlikler yapamıyorum hep aynı oyuncaklarla oynuyoruz. Yeteri kadar konuşmuyorum daha fazla kitap okuyup şarkı dinleyebiliriz. Araba sürmekte acemi olduğumdan korkuyorum değişik yerlere götüremiyorum. Takip ettiğim anneler çok güzel yemekler yapıyor,farklı yerlere götürüyor,oyunlar oynuyor ve hiç yorulmuyorlar 🙂
Genişletmek için tıkla...
Fenomen anneleri takip etmeyi bırakın☺️ onların bir çoğu reklam kokan hareketler ve çoğunun yardımcısı var gerçeği yansıtmıyor. Oğlum bir dönem yaklaşık 3-4 ay sadece makarna ve pilav yedi ☺️çocukların öyle takıntılı donemleri oluyor. Uyku düzeni deseniz 1 ay düzenli yattiysa diğer 2 ay gece yarıları uyanıp oturdu.
Aslında yazdıklarınızin sizin yetersizliğinizle ilgiis yok. Bunlar çocukların gelişim dönemi sorunları. Ve hepsi de normal. Zamanla duzeliyorlar. Oyuncaklar için bile bir süre çocuklar benzer şeylerle ilgilenebilir. Ayrıca ona sevginizi ve ilginizi vermeniz seksen tane etkinlik yaptırmanızdan daha onemli. Zaten buyuyup kreşe gittiklerinde o etkinliklerden çocuklara bile oghh geliyor 😁😁
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Mesela beslenme konusunda çok kötüyüm. Değişik,güzel tarifler yapamıyorum hep aynı şeyleri yiyiyor gibi geliyor. Uyku konusunda rutin oluşturamadım belli bir uyku saati yok. Kaliteli etkinlikler yapamıyorum hep aynı oyuncaklarla oynuyoruz. Yeteri kadar konuşmuyorum daha fazla kitap okuyup şarkı dinleyebiliriz. Araba sürmekte acemi olduğumdan korkuyorum değişik yerlere götüremiyorum. Takip ettiğim anneler çok güzel yemekler yapıyor,farklı yerlere götürüyor,oyunlar oynuyor ve hiç yorulmuyorlar 🙂
Genişletmek için tıkla...
Ay onları takipi hemen bırakın.bi ara bende o fenomenleri izledikçe kendi anneligimden benligimden şüphe etmiştim.hepsini sildim.onalrin tek amaçları satış yapmak.
Takibi bırakınca normale dönersiniz zaten
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
İsterken sağlık sorunları yoktu. Geçen gün gerçekten ben de parka götürmek istiyorum bir yerlere götürmek istiyorum elimi kaldıracak halim olmuyor dedi. Birkaç farklı rahatsızlığı çıktı. O yüzden ondan da bir şey beklemiyorum.
Genişletmek için tıkla...
Anladim gecmis olsun. Tüm yük senin omuzlarina binmis o zaman. Anne olmaktan baska dertlerin de var hepsi üst üste gelmiş böyle tabi zorlanirsin :KK43: en yakın zamanda eşin iyileşir umarim.
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Merhaba,öncelikle yazacaklarımdan dolayı vicdan azabı çekiyorum ama birileriyle paylaşmam lazım.
1,5 yaşında bir kızım var 30lu yaşların başındayım. Evlilik ve çocuk sahibi olma konusunda eşim hep daha istekli olan taraftı. Ben de 5 yıllık evliliğin sonunda biraz isteyerek,çokça çevre baskısı altında kalarak çocuk yaptım. Çocuğumu çok seviyorum. Zaten bütün anneler aynı şeyi söyler,sevmeme ihtimalimiz yok.
Ama çocuklu hayat bana çok çok ağır geliyor. Sürekli çocuksuz hayatım devam etseydi nasıl olurdu diye düşünüyorum. Etrafım çok iyi ve sabırlı bir anne olduğumu söylüyor ama iç dünyamda ben her gün savaş veriyorum. Annelikle ilgili her şeyden çok sıkıldım. Artık oyun oynamak bile zulüm olarak gelmeye başladı.
Dışarı çıkartayım bana da ona da iyi gelir diyorum ama maşallahı var çok hareketli bir çocuk pertimiz çıkmış olarak eve dönüyoruz.
Benim gibi annelikte çok zorlanan,şunu şunu yaptım artık farklı açıdan bakabiliyorum diyen var mı?
Her gün çocuğuma layık bir anne olmadığımı düşünüyorum. Ben onu hiç hak etmiyorum,keşke hiç anne olmasaydım diyorum. Belki de psikoloğa gitmeliyim bilmiyorum. Çocuk sahibi olmak asla bana göre değilmiş.
Genişletmek için tıkla...
Bir yazıya denk gelmiştim. Şöyle bir soru vardı; hiç kimsenin annesi olmadığınız zamanları özlüyor musunuz? Cevap şöyle idi; özlüyorum demek bile vicdan azabı, vicdan azabı çekmeden yaşamayı özledim. Annelik bu işte. Benim de iki yaşında çocuğum var, aynı hisleri yaşıyorum, yalnız değilsiniz.
 
İnsanoğlu her türlü pişman kimisi yaptıklarından kimisi de yapamadıklarıdan. Bende keşke daha erken evlenip anne olsaydım da şimdi ileri yaşta çocuk yapmak için tubbebek ile uğraşmak zorunda kalmasaydim diye pişmanım 😔
 
Ben bir sene arayla 2 çocuk doğurduğum için hamdü senalar olsun ruh hastasına dönüştüm. Aşırı aşırı zorlanıyorum. Büyük kızım 2 yaşında. O yine çok şükür sustan, durdan anlıyor ama küçüğüm beni çok yoruyor. Elinde yemek var mesela. Mama sandalyesinde durmuyor. Elinde yemekle bütün evi dolaşıyor. Onu un ufak ediyor. Halılara sürüyor. Ben bulaşık makinasını diZerken bir yandan boşaltıyor. Bana hiç bir iş yaptırmadığı için evi 💩 götürüyor. Eşim eve gelince motor takılmış gibi işleri yapmaya çalışıyorum.
Ama umutluyum. Gelecek seneye inşAllah rahata kavuşacağım. Sonra zaten onların okul hayatları başlayacak, ben de yeniden insanlığıma dönebileceğim. 🙏🏻
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Merhaba,öncelikle yazacaklarımdan dolayı vicdan azabı çekiyorum ama birileriyle paylaşmam lazım.
1,5 yaşında bir kızım var 30lu yaşların başındayım. Evlilik ve çocuk sahibi olma konusunda eşim hep daha istekli olan taraftı. Ben de 5 yıllık evliliğin sonunda biraz isteyerek,çokça çevre baskısı altında kalarak çocuk yaptım. Çocuğumu çok seviyorum. Zaten bütün anneler aynı şeyi söyler,sevmeme ihtimalimiz yok.
Ama çocuklu hayat bana çok çok ağır geliyor. Sürekli çocuksuz hayatım devam etseydi nasıl olurdu diye düşünüyorum. Etrafım çok iyi ve sabırlı bir anne olduğumu söylüyor ama iç dünyamda ben her gün savaş veriyorum. Annelikle ilgili her şeyden çok sıkıldım. Artık oyun oynamak bile zulüm olarak gelmeye başladı.
Dışarı çıkartayım bana da ona da iyi gelir diyorum ama maşallahı var çok hareketli bir çocuk pertimiz çıkmış olarak eve dönüyoruz.
Benim gibi annelikte çok zorlanan,şunu şunu yaptım artık farklı açıdan bakabiliyorum diyen var mı?
Her gün çocuğuma layık bir anne olmadığımı düşünüyorum. Ben onu hiç hak etmiyorum,keşke hiç anne olmasaydım diyorum. Belki de psikoloğa gitmeliyim bilmiyorum. Çocuk sahibi olmak asla bana göre değilmiş.
Genişletmek için tıkla...
Az önce benzer duygular geçiyordu içimden. Benim için de annelik çok zor. Bebeğim yaklaşık 2 yaşında ve eşim çok çalışıyor, kalan zamanında da pek bir desteği yok bana. Ücretsiz iznimin bitmesine az kaldı, calışmaya başlayınca bu döngüden kurtulacağımı umuyorum. Ben çalışmaya başlayınca eşim de daha az çalışacak, umutluyum bakalım beklediğim gibi olacak mı. Ama bu yetersizlik hissinin kendi adıma pek geçeceğini zannetmiyorum.
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Kızım beni seviyor. Etrafım çok iyi bir anne olduğumu söylüyor. Ama ben anneliğimden hiç memnun değilim kendimden memnun olmayınca da başkalarının düşüncesi önemli olmuyor.
Türkiye’de genel olarak 3 yaşında kreşe başlıyorlar. 1,5 yaş çok küçük. Gönderilse de ben gönderemezdim sanırım daha bebek konuşmuyor bile. Ama oyun gruplarına götüreceğim
Genişletmek için tıkla...
Anneniz ya da kayinvalideniz size yakin ise, gün icerisinde biraz birakip kendinize vakit ayirmalisiniz o zaman. Simdi ben ise basladim benim bebeklerim 11 aylik su an. Annem bizde ve o bakiyor. Ilk baslarda cok zor geliyordu ama alistik bu duruma. Benim de psikolojime cok iyi geldi acikcasi. Evin icinde surekli cocukla iletisim halinde olmak cok yorucu. Kendi ihtiyaclarinizi da onemsemelisiniz.
Yetersizlik hissi herkeste var ama dedigim gibi siz her zaman kizinizin gozunde en iyi anne olacaksiniz. O yuzden kendinizi cok fazla yiyip bitirmenin anlami yok. Instagramdaki insanlara da cok takilmayin.
Simdi mesela bir ornek vermek gerekirse. Bende bir kiz bir oglan var. Kizin yemek yeme videosunu cekip instagrama koyup insanlara akil vermeye kalkabilirim cunku cok guzel yemek yiyor. Ama oglum ilk baslarda cok zorluyordu. Yemiyordu agliyordu mama sandalyesinde. Bunu da instagramda gostermem. Bunlar ikiz ve cok farklilar. Oglum desteksiz uyuyor, kizim kucakta uyuyor. Bu durumda da oglanin videosunu cekip instagrama koyup, yine millete akil verebilirim. Insanlarin da yaptiklari bu. Her cocuk farkli, her anne ve bulundugu durum farkli. Eminim ki siz cok iyisiniz, bence kendinizi elestirmeyi biraz azaltin ve Kendinize iyi davranin azicik.
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Mesela beslenme konusunda çok kötüyüm. Değişik,güzel tarifler yapamıyorum hep aynı şeyleri yiyiyor gibi geliyor. Uyku konusunda rutin oluşturamadım belli bir uyku saati yok. Kaliteli etkinlikler yapamıyorum hep aynı oyuncaklarla oynuyoruz. Yeteri kadar konuşmuyorum daha fazla kitap okuyup şarkı dinleyebiliriz. Araba sürmekte acemi olduğumdan korkuyorum değişik yerlere götüremiyorum. Takip ettiğim anneler çok güzel yemekler yapıyor,farklı yerlere götürüyor,oyunlar oynuyor ve hiç yorulmuyorlar 🙂
Genişletmek için tıkla...
Benimkiler 11 aylik su an. Ben, 6 aylik olduklarinda bir tane program satin aldim. BLW diye oradan bakip bakip yapiyorum. Ayina gore her gun icin bir menu cikiyor. Ona gore hic dusunmeme gerek kalmiyordu ilk baslarda. Sonrasinda aksam yemeklerini evde bizim icin ne yemek pisiyorsa, tuzsuz yapmaya basladim. Herkes ayni seyi yiyor. O gunun aksam yemegi ertesi gunun oglen yemegi oluyor. Sabah kahvaltisi da klasik. Arada uygulamaya bakip degisik birsey varsa ondan yapiyorum.
ben yurtdisinda yasiyorum ve ben de degisik yerlere goturmuyorum ki. Her gun bir yuruyusumuz var ve benim rotam hep ayni. Bir turluyoruz uyuyan uyuyor, kalan kaliyor. Karsilikli bir yere oturup, ben kahve iciyorum o da biberondan mama iciyor. Oturdugum kahveci bile ayni. Sonra kalkip markete gidiyoruz. Ayni market market gezip eve donuyoruz.
Bence kendinizi instagrama bakarak yipratmayin. millet cok degisik, hayat oyle degilki.
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Evet bunların hepsini düşünüyorum. Küçükken size bağımlı olması zorluyor. 12 yaşında en azından aç mı değil mi diye düşünmezsiniz ya da geceleri neden uyumuyor diye. Her yaşın bir zorluğu var işte 🙂
Genişletmek için tıkla...
Keşke şu an sadece aç mı tok mu diye düşünsem.Ergen anneleri beni anlayacaktır.6 yaşında bir çocuğum daha var.her yaşın zorluğu ayrı tabi.Ama zaman ilerledikçe fiziksel ihtiyaçların yerini duygusal zihinsel sosyal ihtiyaçları alıyor.Hayatla karşılaşıyorlar.Ne yazıkki hayat toz pembe insanlar biz gibi değil.Tabiki fanustaki yetişmeyecekler.kendi kendine mücadele etmeyi öğrenmeli.Ama işte anne yüreğime anlatamıyorum bunu.İstiyorum ki kalbi kırılmasın hayal kırıklığı yaşamasın, önündeki taşlara takılmasın.Geriye baktığımda aman ne de kolaydı o zamanlar diyorum.bebekleri diziyor , komşuculuk oynuyorduk.öyle işte…
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Mesela beslenme konusunda çok kötüyüm. Değişik,güzel tarifler yapamıyorum hep aynı şeyleri yiyiyor gibi geliyor. Uyku konusunda rutin oluşturamadım belli bir uyku saati yok. Kaliteli etkinlikler yapamıyorum hep aynı oyuncaklarla oynuyoruz. Yeteri kadar konuşmuyorum daha fazla kitap okuyup şarkı dinleyebiliriz. Araba sürmekte acemi olduğumdan korkuyorum değişik yerlere götüremiyorum. Takip ettiğim anneler çok güzel yemekler yapıyor,farklı yerlere götürüyor,oyunlar oynuyor ve hiç yorulmuyorlar 🙂
Genişletmek için tıkla...
Sosyal medya annelerini takip etmeyi bırakın eminim ki çok iyi bir annesiniz
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Merhaba,öncelikle yazacaklarımdan dolayı vicdan azabı çekiyorum ama birileriyle paylaşmam lazım.
1,5 yaşında bir kızım var 30lu yaşların başındayım. Evlilik ve çocuk sahibi olma konusunda eşim hep daha istekli olan taraftı. Ben de 5 yıllık evliliğin sonunda biraz isteyerek,çokça çevre baskısı altında kalarak çocuk yaptım. Çocuğumu çok seviyorum. Zaten bütün anneler aynı şeyi söyler,sevmeme ihtimalimiz yok.
Ama çocuklu hayat bana çok çok ağır geliyor. Sürekli çocuksuz hayatım devam etseydi nasıl olurdu diye düşünüyorum. Etrafım çok iyi ve sabırlı bir anne olduğumu söylüyor ama iç dünyamda ben her gün savaş veriyorum. Annelikle ilgili her şeyden çok sıkıldım. Artık oyun oynamak bile zulüm olarak gelmeye başladı.
Dışarı çıkartayım bana da ona da iyi gelir diyorum ama maşallahı var çok hareketli bir çocuk pertimiz çıkmış olarak eve dönüyoruz.
Benim gibi annelikte çok zorlanan,şunu şunu yaptım artık farklı açıdan bakabiliyorum diyen var mı?
Her gün çocuğuma layık bir anne olmadığımı düşünüyorum. Ben onu hiç hak etmiyorum,keşke hiç anne olmasaydım diyorum. Belki de psikoloğa gitmeliyim bilmiyorum. Çocuk sahibi olmak asla bana göre değilmiş.
Genişletmek için tıkla...
Aynı aylarda bebeklerimiz. İtiraf etmek gerekirse bazen ben de kendimi keşke anne olmasaydım derken buluyorum. Yani onu hiç tanimasaydım bilmeseydim nasıl bir şey olduğunu diyorum. Çocuklar dünyaya alışınca biz de anne olmaya alışacağız sanırım.
 
Kalbinin sesini dinle .!.:
Merhaba,öncelikle yazacaklarımdan dolayı vicdan azabı çekiyorum ama birileriyle paylaşmam lazım.
1,5 yaşında bir kızım var 30lu yaşların başındayım. Evlilik ve çocuk sahibi olma konusunda eşim hep daha istekli olan taraftı. Ben de 5 yıllık evliliğin sonunda biraz isteyerek,çokça çevre baskısı altında kalarak çocuk yaptım. Çocuğumu çok seviyorum. Zaten bütün anneler aynı şeyi söyler,sevmeme ihtimalimiz yok.
Ama çocuklu hayat bana çok çok ağır geliyor. Sürekli çocuksuz hayatım devam etseydi nasıl olurdu diye düşünüyorum. Etrafım çok iyi ve sabırlı bir anne olduğumu söylüyor ama iç dünyamda ben her gün savaş veriyorum. Annelikle ilgili her şeyden çok sıkıldım. Artık oyun oynamak bile zulüm olarak gelmeye başladı.
Dışarı çıkartayım bana da ona da iyi gelir diyorum ama maşallahı var çok hareketli bir çocuk pertimiz çıkmış olarak eve dönüyoruz.
Benim gibi annelikte çok zorlanan,şunu şunu yaptım artık farklı açıdan bakabiliyorum diyen var mı?
Her gün çocuğuma layık bir anne olmadığımı düşünüyorum. Ben onu hiç hak etmiyorum,keşke hiç anne olmasaydım diyorum. Belki de psikoloğa gitmeliyim bilmiyorum. Çocuk sahibi olmak asla bana göre değilmiş.
Genişletmek için tıkla...
Sizi çok iyi anliyorum
Bence kariyer yaparken, anne olan bir çok kadın böyle hissediyor. Ben öyleydim enazından, ev hayatına alışgınken anne olsaydım çok farklı olurdu herhalde. En kötüsüde geçmiyor uzunca o birşeyler kaçırıyorum, herkes neler yaparken ben yapamiyorum hissi
Kendi Çocuklarımızı tabiki çok seviyoruz konu bu değil, ama ben normalde çocuk seven biri değildim halada değilim. Kendi çocuklarım ve yeğenlerim dışında çocuk sevmiyorum. Kendi çocuklarıma yaptığım fedakarlığı yeğenlerime de yapmam,
yapamam örneğin.
En çok anne olmayı sevdim cümlesinden nefret ediyorum mesela inanılmaz boş geliyor. Anneliği kutsalda bulmuyorum.
Çocuklarım büyüdü, artık onlarla vakit geçirmekçok keyifli ama daha küçükken oyun vs oynarken çok çabuk sıkılıyordum bende
 
Nane limon kabugu .!.:
Sosyal medya annelerini takip etmeyi bırakın eminim ki çok iyi bir annesiniz
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle.kızım 2 3 yaşlarındayken Instagram da yeni yeni yayılırken anne hesaplarını takip etmeye başladım.Allahım o nasıl hayatlar, gezmeler, çocuklar desen pamuk gibi .benim iki yaş sendromlu cadı kızım duvarları boyayıp ,saçını başını yolarak yerlere oyuncak fırlatıp kendini yerden yere vururken, onların çocukları nasıl giydirirlerse öyle geri dönüyor eve.çocuklar biblo gibi, evleri düzenli.bakımlılar,hep kuaförden çıkmış gibi makyajlı fönlüler.ben bir de çalışıyorum.evi mi temizleyeyim, kendime mi bakayım, çocuğa mı yeteyim.yetersizlik hissimi anlatamam size.Sonra bir yerde yorumlarda o anneleri takip etmeyin bakıcıları var.yardımcıları var demişler.takip etmeyi bıraktım.gerçekten psikolojim düzeldi.

Şimdi takip etsem de gerçeği biliyorum 😀Ama mesela çok sevdiğim tatlı bir Kadin var.dubleks evde yaşıyor.evi hep tertemiz düzenli.temiz lavaboyu temizliyor diyordum..bazen ona özeniyorum.Onun da evine haftada 3 gün 2 tane Yardımcı geliyormuş.Kendisi söyledi.Yani bize gösterilen kadarını biliyoruz.Sosyal medya yine de çok etkiliyor.
 
pembe tokam .!.:
Kesinlikle.kızım 2 3 yaşlarındayken Instagram da yeni yeni yayılırken anne hesaplarını takip etmeye başladım.Allahım o nasıl hayatlar, gezmeler, çocuklar desen pamuk gibi .benim iki yaş sendromlu cadı kızım duvarları boyayıp ,saçını başını yolarak yerlere oyuncak fırlatıp kendini yerden yere vururken, onların çocukları nasıl giydirirlerse öyle geri dönüyor eve.çocuklar biblo gibi, evleri düzenli.bakımlılar,hep kuaförden çıkmış gibi makyajlı fönlüler.ben bir de çalışıyorum.evi mi temizleyeyim, kendime mi bakayım, çocuğa mı yeteyim.yetersizlik hissimi anlatamam size.Sonra bir yerde yorumlarda o anneleri takip etmeyin bakıcıları var.yardımcıları var demişler.takip etmeyi bıraktım.gerçekten psikolojim düzeldi.

Şimdi takip etsem de gerçeği biliyorum 😀Ama mesela çok sevdiğim tatlı bir Kadin var.dubleks evde yaşıyor.evi hep tertemiz düzenli.temiz lavaboyu temizliyor diyordum..bazen ona özeniyorum.Onun da evine haftada 3 gün 2 tane Yardımcı geliyormuş.Yani bize gösterilen kadarını biliyoruz.Sosyal medya yine de çok etkiliyor.
Genişletmek için tıkla...
Evet kesinlikle öyle benim için de öyle söyleyen çok ama ben her zaman söyledim sürekli ilgilenen yardım eden kişiler var yanımda diye
 
Sosyal medya kullanmiyorum.
Mukemmel anne degilim.
Cocuguma evet egitim veriyorum ama daha cok sevgi vermeye calisiyorum.
Sahane ek gidalar hazirlayan surekli etkinlik yapan instagram annelerinden hic olmadim.
Oglumla beraber bulasik makinesini yerlestiririz, camasirlari katlariz, yemek yapariz. Onunla ayri bir etkinlik saati yapmaktansa, hayatimizin olagan akisina onu dahil ediyorum.
Oglum bazen 10da uyur asiri mutlu olurum. Cunku genelde 12 gibi uyuyor. Bunu onceleri cok kafaya takiyordum, artik kabullendim.
Inanin cocugunuzu ve kendinizi oldugu gibi kabul ederseniz tum sorunlar cozuluyor.
Ben etkinlik ve instagram annesi olamadim malesef.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
İkinci evliliğimi kabullenemeyen kızım
11 12 13
Yorumlar
245
Görüntüleme
10K
-Rosa-
R
H
  • Kilitli
Evliliğim ne olacak çıkmazdayım sanki
Yorumlar
17
Görüntüleme
7K
Aystkaramelmahkiyato
A
P
Mutlu olmaya calisirken surekli mutsuz mu oluyorum
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
2K
garciaas
garciaas
I
Sanki kayboldum
6 7 8
Yorumlar
146
Görüntüleme
18K
Nazendeemz
Nazendeemz
B
Annelik günlüğüm..
Yorumlar
14
Görüntüleme
3K
Carpediem4
C
X