- 15 Aralık 2017
- 1.514
- 1.578
- 63
- 33
- Konu Sahibi Hatice Meryem
-
- #1
Hayırlı akşamlar. Üniversiteden beri arkadaş dost kardeş olduğum birisi var. Benim çok zor zamanlarımda yanımda oldu. Ben de onun çok zor zamanlarında hep yanındaydım. Her derdine kendi derdim gibi dertlendim. Çok zor zamanlar geçirdi hep onun iyiliği için dualar ettim. Kendimden çok ona dua etmişimdir. Ben 1 buçuk yıllık evliyim. Evladım olamadı henüz. O da 9 aylık evli. İlk 8 ay hamile kalamadı. Geçen ay hamile olduğunu öğrendik. Çok sevindim çünkü ben İstanbulda yaşıyorum, başka uğraşlarım var, dışarı daha rahat çıkıyorum ve eşim bebek olmamasını problem etmiyor. Ama onun durumu tam tersiydi. Evde bir sese ihtiyacı vardı. Dua ettim bebeği olsun diye. Hatta benden evvel hamile kalsın diye bile dua ettim çünkü yaşı da benden büyük. Hatta ovulasyon testiyle hamile kaldı. Onu da ben önerdim ona. Aklıma ne gelse yap diyordum ona da. Velhasılı kelam. Şimdi o hamile. Ben de son bir aydır o kadar karamsarlaştım ki bu bebek konusunda. Evden çıkıp anneme bile gitmek içimden gelmiyor. Ayrıca kpssye çalıştığım için de çok bir yere gitmiyorum. Telefonda kimseyle görüşmüyorum. Az vaktim kaldı çünkü. Arkadaşımla konuşurken de ben ona tedavi süreçlerimi anlatıyordum. O da bana hamilelik belirtilerinden yakınıyordu. Ben hamile olamamaktan o dışarı çıkamamaktan yakınıyordu. En sonunda bu akşam ben ona dedim ki dertlerimi hafife alıyorsun. O da aynı şeyi bana söyledi. İkimiz de birbirimize kırgınız. Ama o bana dedi ki ben seni kardeşim olarak görüyorDUM