Kafayı yemiş diyeceksiniz belki de.. Benim gibi olan var mı?

ben de eskide yaşamayı isterdim, saraylarda baloların davetlerin olduğu zamanlarda... çok hoşuma gidiyor. çok estetik geliyor. ama şimdiki yaşantımı o şekilde yaşamıyorum. bence doktora görünmelisiniz.

Ama o zamanlar çok çok eski. 50'li 60'lı yıllar o kadar eski değil ki. Ben alt tarafı şapka takıyorum, o dönem modası puantiyeli elbise giyiyorum Belgin doruk makyajı yapıp saçlarımı kabartıyorum. O kadar abartı değil ki yaptıklarım.
 
Ama o zamanlar çok çok eski. 50'li 60'lı yıllar o kadar eski değil ki. Ben alt tarafı şapka takıyorum, o dönem modası puantiyeli elbise giyiyorum Belgin doruk makyajı yapıp saçlarımı kabartıyorum. O kadar abartı değil ki yaptıklarım.
ben tarz olarak söylemiyorum yalnız. kendiniz söylediniz o filmlerin içinde yasıyorsunuz resmen. ordan birilerine aşık oluyorsunuz, bu çağı kabul etmıyorsunuz bana göre. bu da normal bir durum değil açıkçası
 
yan rolde bir aktör var mesela aşık oldum adama. Adamsa çoktan ölmüş.
Ben de Hugh Grant'in gençliğine aşığım. Yavaş yavaş bütün filmlerini izliyorum.
artık yaşlı ve eski ışığı kalmayan biri olduğunu bilmek canımı sıkıyor.
images (4).jpeg

Şu güzelliğe baksana 🤤🤤🤤
Bir de şimdiki haline bak
images (5).jpeg

Yaşlanmak ne ilginç,bir gün biz de, bakarken gözümüzden kalpler çıkan adamlar da , hepimiz yaslanacagiz...
 
Bende o dönemdeki sac modelinden vazgeçemiyorum aslında o tarz giyinmeyi sevebilirsin o donemdeki gibi sac stili olabilir bence sizinki doğallığın getirisi..doğaldı eskiden ama bir yandan şık. psikolojik takıntı hali bir nevi sizinki bana öyle geldi farkindasniz ama vazgecilmeziniz olmuş.
 
valla bende 60 larda gençliğimi yaşamak isterdim. savaşlar bitmiş, insan hakları, bireysel özgürlükler konuşulmaya başlanmış, cinsel devrim ortaya çıkmış. dünya nüfusu epey azalmış, bereketli bir dönem. ama sadece dönem değil nerede yaşadığınızda önemli ben Amerika'da veya İngiltere'de yaşamak isterdim. napayım 60lardaki Yozgat'ı, Çorum'u.

ama bu soruyu kendi kendime sorup, böyle takıntı yapmak aklımın ucundan bile geçmez yani. bende 16-18 yaşlarımda annemin 70lerden kalan kıyafetlerini modifiye edip giyiyordum, çünkü çok güzeller. daha ötesi bana çok normal gelmedi. herkeste aynı şeyi söylemiş, bir psikoloğa falan mı gitseniz. bu kadar abartmak pek akli selim bir davranış değil.
 
Bende 90 'ların sonu 2000 'lerin başında kalmak isterdim. Yani ilkokul yılları, Annem hayatta idi, abim hayatta idi .Tüm kardeşler yan yanaydı. Yokluk vardı ama mutluyduk. En önemlisi kaygı yoktu. Hatırladığım kadarıyla Epictetus insanın ana yurdu çocukluğudur diyor ya keşke çocukluğumdan, ana Yurdumdan ayrılmasaydım. İstanbul'un eski fotoğraflarını görünce o yıllarda da yaşamak isterdim.
 
Bende gençliğimi , 90' lari özlüyorum, bana göre en güzel yıllar keşke hayat hep öyle sabit kalsaydı ama sizin sorununuz bambaşka bana kalırsa , gerçekten psikologa gidin , bir kaçış halindesiniz dünyadan , kendiniz bile farkında değilsiniz bunun , belki de yaşadığınız problemler sizi bu hale getirdi , garip değil desteğe ihtiyacı olan birisiniz
 
Kızlar bana kafayı yemiş diyebilirsiniz çünkü etrafımda bu konuyu azıcık çıtlatsam kafayı yemiş diyorlar. İçimi dökmek istiyorum. Kızlar bende eski zaman takıntısı var. Yani eski zamanlarda yaşama arzusu. Özellikle de 50'li ve 60'lı yıllara takığım bir de 70'lerin ilk yarısı. O dönemlerde yaşamadığım için çok üzülüyorum ama kimse beni anlamıyor. Keşke 60'larda genç olsaydım dediğimde biri "manyak mısın dua et 87'lisin, şimdiye buruşuk nene olacaktın" dedi. Kızlar ana bunun sonu yok ki ? Atıyorum mesela 1962'de 20 yaşında olan biri de 1900 doğumlu 62 yaşındakine bakıp "ohhh iyi ki 20 yaşındayım iyi ki 1942'de doğmuşum" diordu belki ama şimdi 1942 doğumlular 79 yaşındalar. Şimdi her an değişiyor yani bunun sonu yok. Ama kimse beni anlamıyor etrafta. Mesela Dita von Deese diye bir dansçı var o da 50'li yıllara takık direk 50'ler gibi saçı giyimi ama bunu işi için yapıyor kimse tuhaf bulmuyor onu.

Saçlarımı 50'li yıllardaki gibi yaptırıyorum. Kıyafetlerim özel olarak terzide dikiliyor hepsi de 60'lı 70'li yıllar modası. Şapkalar takıyorum. Millet kıs kıs gülüp garipsiyor sinirim bozuluyor. Sanatçı olsam ünlü olsam sorun olmazdı sıradan insan olunca garip kategorisine konuluyorsun. Kızlar yeşilçam hastasıyım, her akşam film izliyorum aynı filmi milyon defa izliyorum mesela. En son 1971 yapımı bir filmi izliyorum her akşam, orada yan rolde bir aktör var mesela aşık oldum adama. Adamsa çoktan ölmüş. İnanamıyorum filmdeki herkesi araştırıyorum çoğu ölü çıkınca suratıma yumruk yemiş gibi oluyorum sanki hayatın ne kadar kısa olduğu suratıma çarpılıyor. Her akşam izliyorum eşli filmleri kendimi o yıllarda hayal ediyorum. Bir yandan çok tuhaf geliyor ben yokum o yıllarda resmen yokmuşum amabir hayat varmış dışarda insanlar eğleniyor geziyor sevişiyorlarmış bu bana tuhaf geliyor kavramak zor geliyor kısaca ah keşle o yıllarda herşeyin saf olduğu internetin olmadığı yıllarda yaşasaydım kızlar bu filmlere taktıkça hayal aleminde geziyor gibi oluyorum rüyalarımda bile 1963'lü yollardayım sizce ben kafayı mu yedim yoksa benim gibi olan var mı
Bence mesele yok ,mutlumusunuz eveet...
Okurken sizi hayal etmekte güzeldi, değişik bir hayal anlayışınız var...
Şanslısınız çoğu kadın hayal kurmayı bile unutmuş oylece yaşıyor ..
 
Normal yaşantınız nasıl ? Öğrenci misiniz, çalışıyor musunuz? Arkadaş çevreniz, aileniz nasıl?
 
Kızlar bana kafayı yemiş diyebilirsiniz çünkü etrafımda bu konuyu azıcık çıtlatsam kafayı yemiş diyorlar. İçimi dökmek istiyorum. Kızlar bende eski zaman takıntısı var. Yani eski zamanlarda yaşama arzusu. Özellikle de 50'li ve 60'lı yıllara takığım bir de 70'lerin ilk yarısı. O dönemlerde yaşamadığım için çok üzülüyorum ama kimse beni anlamıyor. Keşke 60'larda genç olsaydım dediğimde biri "manyak mısın dua et 87'lisin, şimdiye buruşuk nene olacaktın" dedi. Kızlar ana bunun sonu yok ki ? Atıyorum mesela 1962'de 20 yaşında olan biri de 1900 doğumlu 62 yaşındakine bakıp "ohhh iyi ki 20 yaşındayım iyi ki 1942'de doğmuşum" diordu belki ama şimdi 1942 doğumlular 79 yaşındalar. Şimdi her an değişiyor yani bunun sonu yok. Ama kimse beni anlamıyor etrafta. Mesela Dita von Deese diye bir dansçı var o da 50'li yıllara takık direk 50'ler gibi saçı giyimi ama bunu işi için yapıyor kimse tuhaf bulmuyor onu.

Saçlarımı 50'li yıllardaki gibi yaptırıyorum. Kıyafetlerim özel olarak terzide dikiliyor hepsi de 60'lı 70'li yıllar modası. Şapkalar takıyorum. Millet kıs kıs gülüp garipsiyor sinirim bozuluyor. Sanatçı olsam ünlü olsam sorun olmazdı sıradan insan olunca garip kategorisine konuluyorsun. Kızlar yeşilçam hastasıyım, her akşam film izliyorum aynı filmi milyon defa izliyorum mesela. En son 1971 yapımı bir filmi izliyorum her akşam, orada yan rolde bir aktör var mesela aşık oldum adama. Adamsa çoktan ölmüş. İnanamıyorum filmdeki herkesi araştırıyorum çoğu ölü çıkınca suratıma yumruk yemiş gibi oluyorum sanki hayatın ne kadar kısa olduğu suratıma çarpılıyor. Her akşam izliyorum eşli filmleri kendimi o yıllarda hayal ediyorum. Bir yandan çok tuhaf geliyor ben yokum o yıllarda resmen yokmuşum amabir hayat varmış dışarda insanlar eğleniyor geziyor sevişiyorlarmış bu bana tuhaf geliyor kavramak zor geliyor kısaca ah keşle o yıllarda herşeyin saf olduğu internetin olmadığı yıllarda yaşasaydım kızlar bu filmlere taktıkça hayal aleminde geziyor gibi oluyorum rüyalarımda bile 1963'lü yollardayım sizce ben kafayı mu yedim yoksa benim gibi olan var mı
Yengeç burcu musunuz 😂
 
ilgi duymak ve o zamanlarin modasini tarzini begenmek cok hos. ben de cok begeniyorum. sizi merak ettim ozellikle terzide diktirdiginiz kiyafetlerinizi. fotograflar paylassaniz muthis olur
 
İnternetin olmadığı yıllarda yaşamak isterdiniz ama her akşam izlediğiniz o filmleri,özel olarak diktirdiğiniz o giysilerin modellerini nereden buluyorsunuz desem ; İnternet yanıtını alacağından da eminim😏 hatta şu an bizimle iletişimi de akıllı telefon ve İnternet sayesinde kuruyorsunuz.Yani geçmişte yaşamaya olan imrenmeniz geniş şapkalı puantiyeli kıyafetlerden öteye pek gitmiyor
 
Ya sadece film meselesi değil aslında örnek olarak film dedim. Mesela manyak gibi o dönemleri anlatan belgeselleri izliyorum o dönemlerin şarkılarına müziklerine bayılıyorum, saçlarım ve kıyafetim zaten direk o yılların modası.
Sizi şöyle anlıyorum. Ben 86liyim şuan o yillara göre herkeis maddi durumu cok iyi. Sobayi özlüyorum mesele samimi komsuluklari ne bileyim abımın kuculen kazagini giymeyi biseyleri alamamayio mahrumiyet içindeki mutlulugu gerçek insan ilişkilerini. Ama bu kadar ilerisi yok size misal duduracağıniz bir durak belirleyin kendinize bu kadar tamamen eskide yasamak ilerde suan akliniza gelmeyen başka sıkıntılara yol açabilir güne adapte olamamak evlimisimiz bilmiyorum ama o jonler artık yok model olarak öyle bir es arayışı olur hayal kırıklığı olur izleyin ama yaşamayın demesi belji kolay ama bi siyrilin derim
 
X