Kesinlikle altta yatan mutluluk ve başarı hissi değil. Öyle olsaydı keşke, rahatsız olmaz bununla gurur duyardım. Altta yatan çok açık ve net uğraşmama isteği, kimseyle uğraşmak istemeyip boyun eğip onların istediği gibi davranmam. Üzerlerine yük vermemem. Anlatabiliyor muyum? Ayrıca annem malesef sizin anneniz gibi değil, çatışmalarımızı büyük sorun haline getirirdi ve kişisel problemlere dönüştürürdü. Bir hata yapınca -büyük veya küçük- destek olmayı geçtim günlerce eleştirilerini dinlerdim. Sonuç olarak tabii ki annemi çok seviyorum, yanlış davranmış da olsa o benim annem, hakkı ödenmez. Ama bunların bende yarattığı olumsuzlukları da görmeZden gelemem. O nedenle değişmek istiyorum. Bu saatten sonra kimseyi değiştiremem, benim kendi adıma adımlar atmam lazım. Teşekkürler yorumunuz için...Bilincaltinizda bu rahatsiz oldugunuz ben yaparım ben hallederim ben ustlenirim davranışını farkinda olmadan seviyor ya da ona sığınıyor biseyleri tek başıma yaptim basardim mutlulugu yaşıyor olabilirsiniz.
Kimse degismez sizin ozverileriniz goreviniz olmus annenizle bile boyle olduğunuz icin iyi bir iliskiniz oldugunu düşünüyorsunuz halbuki annelerin her durumda cocuklari ile iliskisi iyi olur ben her zaman kendi dogrularimla yasadigim icin ailemle cok catistim onemli konularda ama annem her zaman yanimda ve destegim elestirse bile beni ya anneniz problemli ya da sizin bakış açınız.
Ozetle bu durumu degistirmek icin biseyler yapmazsaniz ustunuzdeki yuk katlanarak artacak sevgiler
Tabi ki benim gibi olması da benim tam tersim olması da sıkıntı. Ben kendimin farkında olduğum için çocuğuma tutum ve davranışlarımda inanın maksimum özeni göstermeye çalışıyorum. Çünkü yanlış ebeveyn tutumunun etkisini kendimde görüyorum. Eşimle konuşma konusunda ise çok haklısınız. Teşekkürler yorumunuz için...Bir cocuk daha getirince ne olacak
2 cocugunuzda ya sizin tamamen tersiniz olacak yada ayniniz bence esinizle adam akilli konusun
Beceriksizlik değil bu gerçekten hayatta kalma becerisi, o kadar ihtiyacım var ki... dediğiniz gibi kendimi zorlayıp ben güçlü olmak zorunda değilim ki. Teşekkürler yorum için:)Çok zor bir çocukluk geçirdim. Kimseyle iyi olmak için değil yasamak için hep güçlü olmak zorunda kaldım. Hep gucumden daha fazlasını yapmak zorunda kaldım. Sonra vücudum buna tepki gösterdi. Yaralar dökmeye başladım. Ben o kadar acı çekerken kimse benimle acı çekmedi. Ayy çok kötü olmuş dendi o kadar. Ondan sonra karar verdim, elimden gelenin fazlasını yapmadım. Misal Canım mi acıyor, bir yerim mi ağrıdı ? Son raddeye kadar acidigini dile getirdim. Güçlü olmak zorunda olmadığımı gösterdim. Sonuç: Ben böyle yaptım diye isler aksamadı, dünya durmadı. Canımın kıymetini biliyorum. Bazen de beceriksiz olmak lazım
Ne güzel söylemişsiniz, belki kendi rolüm sandım ama çok sahiplendim abla olmayı, evlat olmayı, eş olmayı... abarttım. Ama dediğiniz gibi geç olmadan bişeyler yapmam lazım. Teşekkür ederim yorumunuz için:)Naif insansınız. Sevdiklerimle mücadele etmiyim ortak yol bulalım diyorsunuz. Biraz vazgeçiş biraz boyun eğme var sizde. Ne yazık ki çabalamazsanız bu is değişmez. Hayir benim istediğim olacak demelisiniz.
Annem benim böyle ara bozulmasın diye 1 2 der sonra karşıdan tepki alamayınca kendi yapar. Anannemin hastalık akabinde vefat etmesi sürecinde okadar yıprandı okadar yorulduki artık kimseyi takmıyor kendine göre yaşıyor istediğini söylüyor ve alıyor. Hayir diyor mücadele ediyor. Siz o kadar beklemeyin. Sizin olmayan rolleri ustlenmeyin.
Hatta biliyor musunuz daha az fedakarlık yapan daha çok kendini düşünen kadınlara bakıyorum eşlerinin yanında onlar daha makbul. Eşim bu anlamda hep takdir eder beni hakkımı yemez, ama o diğer bahsettiğim kadınların yaşama sevinci, hayata tutunuşu, keyfini çıkararak yaşaması bende yok. İmreniyorum valla. Teşekkür ederim yorumunuz için:)Valla hanfendi, siz kendinizin kıymetini bilmezseniz kimse sizin kıymetinizi bilmez.
Kendinize bu kötülüğü yapmayın.
Erkeklere bıraksanız, gecekonduda da yaşasanız, asgari ücretle çalışıp her işi dört dörtlük de yapsanız, bir süre sonra normal görürler ve takdir etmezler. Aman ne fedakar kadın, onun şartlarını iyileştireyim demezler. Siz kendi kıymetinizi bilin, kendinizi sevin
İnanın anne olmadan önce farkında değildim, ne zaman doğum yaptım o zaman anladım. O zamana kadar bir şekilde götürdüm, ama artık çocuğum var. Teşekkürler yorumunuz için:)Şimdi psikolojik olarak yıpratıyor bu yaşananlar sizi ama
Kendinize biraz daha yük bindirirseniz taşıyamaz patlarsınız
Düzelmesi yönünde inşallah olumlu şeyler olur hayatımızda
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?