Herkese merhaba, hiç sevmediğim bir huyum var benim. Aslında doğuştan getirdiğime inanmıyorum. Zamanında yaşadığım baskılar beni bu psikolojiye soktu. Arkadaşlar ben insanlarla mücadele etmek istemiyorum, en yakınım dahi olsa kimseden bir şey istemek, onlara bu da benim hayatım ve benim isteklerim demek istemiyorum. Hemen pes ediyorum. Oysa eğitimli, birikimli bir insanım, kariyer konusunda azimliyim, hiç pes etmem. Ama mevzu insanların davranışı olunca, lanet olsun der bütün yükü üzerime alırım. Eskiden annemle mücadele etmek istemezdim. Bir konuda isteğim dileğim olduğunda ve bunu ifade ettiğimde kuvvetle muhtemelen sert bir şekilde geri çevrilirdi. Çok mücadele ettim, ama pes ettim. Onun kalıplarına girdim, bir şey istemez oldum. Fazla sorumluluk sahibi oldum, bütün yükü üstlendim. Annem kızım abartma demedi, hoşuna gitti. Aramız hepmiyi oldu bu nedenle, çünkü hep istediği gibi davrandım. Ama bu arada ben Mükemmeliyetçi bir insan oldum. Birkaç şeyi aynı anda kusursuz ve yardımsız yapma davranışım gelişti. Bunun okul hayatında çok faydasını görsem de günlük yaşamda hep kendinden veren bir insan haline dönüştüm. Evlendim, eşim öyle ev işlerine yardım eden yükümü alan biri olmadı. En fazla alışveriş yapar. Birkaç kere mücadele edecek oldum. Baktım hiç değişen bir şey olmuyor. Yıpranan yorulan ve sürekli istekte bulunuyor gibi görünen ben oluyorum, lanet olsun deyip yine yükü yüklendim. Çocuğumuz oldu yine ondan bazı isteklerim oldu, yardımcı olması açısından. Hayatın yükünü ciddi anlamda paylaşmak istedim ben, suya sabuna dokunarak ebeveynlik yapsın istedim. Biraz çaba gösterir gibi oldu ama vazgeçti. Ha öyle mi dedim, ben hallederim, yeter ki senle uğraşmayayım... İkinci çocuğu istiyoruz evet, ama kimsenin nazını çekmek istemiyorum ben. Biraz da benim nazım çekilsin. Bu kez lanet olsun yardımınıza deyip yine yükün altına girmek istemiyorum. Çünkü gerçekten yoruldum. Aman kimse sesini çıkarmasın, huzurum kaçmasın ben hallederim diye diye kendimi çok yordum. Malesef otoimmün rahatsızlıklarım meydana geldi. Hala akıllanmıyorum, hala kimseyle mücadele kavga etmek istemiyorum. Ama çok zoruma gidiyor. Artık ya ben değişeyim biraz ya da onlar...
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
En sevmediğim huyum...
- Konu Sahibi Seren_cam
- Başlangıç Tarihi
-
- Etiketler
- hayat sıkıntı sorumluluklar yükler
- 7 Ocak 2014
- 7.939
- 24.096
- 348
- 36
Bilincaltinizda bu rahatsiz oldugunuz ben yaparım ben hallederim ben ustlenirim davranışını farkinda olmadan seviyor ya da ona sığınıyor biseyleri tek başıma yaptim basardim mutlulugu yaşıyor olabilirsiniz.
Kimse degismez sizin ozverileriniz goreviniz olmus annenizle bile boyle olduğunuz icin iyi bir iliskiniz oldugunu düşünüyorsunuz halbuki annelerin her durumda cocuklari ile iliskisi iyi olur ben her zaman kendi dogrularimla yasadigim icin ailemle cok catistim onemli konularda ama annem her zaman yanimda ve destegim elestirse bile beni ya anneniz problemli ya da sizin bakış açınız.
Ozetle bu durumu degistirmek icin biseyler yapmazsaniz ustunuzdeki yuk katlanarak artacak sevgiler
Kimse degismez sizin ozverileriniz goreviniz olmus annenizle bile boyle olduğunuz icin iyi bir iliskiniz oldugunu düşünüyorsunuz halbuki annelerin her durumda cocuklari ile iliskisi iyi olur ben her zaman kendi dogrularimla yasadigim icin ailemle cok catistim onemli konularda ama annem her zaman yanimda ve destegim elestirse bile beni ya anneniz problemli ya da sizin bakış açınız.
Ozetle bu durumu degistirmek icin biseyler yapmazsaniz ustunuzdeki yuk katlanarak artacak sevgiler
- 9 Ocak 2018
- 5.242
- 12.998
- 248
Kesinlikle altta yatan mutluluk ve başarı hissi değil. Öyle olsaydı keşke, rahatsız olmaz bununla gurur duyardım. Altta yatan çok açık ve net uğraşmama isteği, kimseyle uğraşmak istemeyip boyun eğip onların istediği gibi davranmam. Üzerlerine yük vermemem. Anlatabiliyor muyum? Ayrıca annem malesef sizin anneniz gibi değil, çatışmalarımızı büyük sorun haline getirirdi ve kişisel problemlere dönüştürürdü. Bir hata yapınca -büyük veya küçük- destek olmayı geçtim günlerce eleştirilerini dinlerdim. Sonuç olarak tabii ki annemi çok seviyorum, yanlış davranmış da olsa o benim annem, hakkı ödenmez. Ama bunların bende yarattığı olumsuzlukları da görmeZden gelemem. O nedenle değişmek istiyorum. Bu saatten sonra kimseyi değiştiremem, benim kendi adıma adımlar atmam lazım. Teşekkürler yorumunuz için...
Tabi ki benim gibi olması da benim tam tersim olması da sıkıntı. Ben kendimin farkında olduğum için çocuğuma tutum ve davranışlarımda inanın maksimum özeni göstermeye çalışıyorum. Çünkü yanlış ebeveyn tutumunun etkisini kendimde görüyorum. Eşimle konuşma konusunda ise çok haklısınız. Teşekkürler yorumunuz için...
- 30 Ekim 2018
- 16.162
- 36.779
- 528
Çok zor bir çocukluk geçirdim. Kimseyle iyi olmak için değil yasamak için hep güçlü olmak zorunda kaldım. Hep gucumden daha fazlasını yapmak zorunda kaldım. Sonra vücudum buna tepki gösterdi. Yaralar dökmeye başladım. Ben o kadar acı çekerken kimse benimle acı çekmedi. Ayy çok kötü olmuş dendi o kadar. Ondan sonra karar verdim, elimden gelenin fazlasını yapmadım. Misal Canım mi acıyor, bir yerim mi ağrıdı ? Son raddeye kadar acidigini dile getirdim. Güçlü olmak zorunda olmadığımı gösterdim. Sonuç: Ben böyle yaptım diye isler aksamadı, dünya durmadı. Canımın kıymetini biliyorum. Bazen de beceriksiz olmak lazım 
Beceriksizlik değil bu gerçekten hayatta kalma becerisi, o kadar ihtiyacım var ki... dediğiniz gibi kendimi zorlayıp ben güçlü olmak zorunda değilim ki. Teşekkürler yorum için:)Çok zor bir çocukluk geçirdim. Kimseyle iyi olmak için değil yasamak için hep güçlü olmak zorunda kaldım. Hep gucumden daha fazlasını yapmak zorunda kaldım. Sonra vücudum buna tepki gösterdi. Yaralar dökmeye başladım. Ben o kadar acı çekerken kimse benimle acı çekmedi. Ayy çok kötü olmuş dendi o kadar. Ondan sonra karar verdim, elimden gelenin fazlasını yapmadım. Misal Canım mi acıyor, bir yerim mi ağrıdı ? Son raddeye kadar acidigini dile getirdim. Güçlü olmak zorunda olmadığımı gösterdim. Sonuç: Ben böyle yaptım diye isler aksamadı, dünya durmadı. Canımın kıymetini biliyorum. Bazen de beceriksiz olmak lazım
Bende de var bu durum maalesef ama çözüm belli kendimizi frenlemek ve sabırlı olmak. Yani o iş yapılacaksa illa o gün yapılmamalı yorulduysak yorgun olduğumuz dile getirilmeli.
Hem yorgunum deyip hem iş yapmaya devam ediyoruz bu durum da eş kişisine Samimi gelmiyor.
Eşim bana en çok bu konuda kızar hastayım diyorsun ama yatmıyorsun bu nasıl hasta olmak diyor.
Davranislarimizla yorgunlugumuz birbirine ters düştüğü müddetçe bize bizden başka kimse acimayacak ...
Ama şu da var biz de kendimize acımıyoruz işte en kötüsü bu
Hem yorgunum deyip hem iş yapmaya devam ediyoruz bu durum da eş kişisine Samimi gelmiyor.
Eşim bana en çok bu konuda kızar hastayım diyorsun ama yatmıyorsun bu nasıl hasta olmak diyor.
Davranislarimizla yorgunlugumuz birbirine ters düştüğü müddetçe bize bizden başka kimse acimayacak ...
Ama şu da var biz de kendimize acımıyoruz işte en kötüsü bu
O kadar haklısınız ki, yorgun veya hastayken kalkıp ortalığı düzeltmeye çalışınca insanlar da bizi iyi görüyor. Kötü demeyi bilmek lazım, her zaman güçlü olmaya ihtiyacımız yok, herkes gibi normal bir şekilde fizyolojik ihtiyaçlarımızı karşılayabilsek o bile rahatlatacak.. Teşekkürler yorum için:)
- 17 Nisan 2020
- 148
- 262
- 53
Naif insansınız. Sevdiklerimle mücadele etmiyim ortak yol bulalım diyorsunuz. Biraz vazgeçiş biraz boyun eğme var sizde. Ne yazık ki çabalamazsanız bu is değişmez. Hayir benim istediğim olacak demelisiniz.
Annem benim böyle ara bozulmasın diye 1 2 der sonra karşıdan tepki alamayınca kendi yapar. Anannemin hastalık akabinde vefat etmesi sürecinde okadar yıprandı okadar yorulduki artık kimseyi takmıyor kendine göre yaşıyor istediğini söylüyor ve alıyor. Hayir diyor mücadele ediyor. Siz o kadar beklemeyin. Sizin olmayan rolleri ustlenmeyin.
Annem benim böyle ara bozulmasın diye 1 2 der sonra karşıdan tepki alamayınca kendi yapar. Anannemin hastalık akabinde vefat etmesi sürecinde okadar yıprandı okadar yorulduki artık kimseyi takmıyor kendine göre yaşıyor istediğini söylüyor ve alıyor. Hayir diyor mücadele ediyor. Siz o kadar beklemeyin. Sizin olmayan rolleri ustlenmeyin.
- 1 Şubat 2015
- 3.384
- 8.626
- 158
Valla hanfendi, siz kendinizin kıymetini bilmezseniz kimse sizin kıymetinizi bilmez.
Kendinize bu kötülüğü yapmayın.
Erkeklere bıraksanız, gecekonduda da yaşasanız, asgari ücretle çalışıp her işi dört dörtlük de yapsanız, bir süre sonra normal görürler ve takdir etmezler. Aman ne fedakar kadın, onun şartlarını iyileştireyim demezler. Siz kendi kıymetinizi bilin, kendinizi sevin
Kendinize bu kötülüğü yapmayın.
Erkeklere bıraksanız, gecekonduda da yaşasanız, asgari ücretle çalışıp her işi dört dörtlük de yapsanız, bir süre sonra normal görürler ve takdir etmezler. Aman ne fedakar kadın, onun şartlarını iyileştireyim demezler. Siz kendi kıymetinizi bilin, kendinizi sevin
Ne güzel söylemişsiniz, belki kendi rolüm sandım ama çok sahiplendim abla olmayı, evlat olmayı, eş olmayı... abarttım. Ama dediğiniz gibi geç olmadan bişeyler yapmam lazım. Teşekkür ederim yorumunuz için:)
Hatta biliyor musunuz daha az fedakarlık yapan daha çok kendini düşünen kadınlara bakıyorum eşlerinin yanında onlar daha makbul. Eşim bu anlamda hep takdir eder beni hakkımı yemez, ama o diğer bahsettiğim kadınların yaşama sevinci, hayata tutunuşu, keyfini çıkararak yaşaması bende yok. İmreniyorum valla. Teşekkür ederim yorumunuz için:)
İnanın anne olmadan önce farkında değildim, ne zaman doğum yaptım o zaman anladım. O zamana kadar bir şekilde götürdüm, ama artık çocuğum var. Teşekkürler yorumunuz için:)Şimdi psikolojik olarak yıpratıyor bu yaşananlar sizi ama
Kendinize biraz daha yük bindirirseniz taşıyamaz patlarsınız
Düzelmesi yönünde inşallah olumlu şeyler olur hayatımızda
