Zaten durum oraya gidiyor. Ben eskiden daha çok şey yazardım. Allahım ne yaşarsam anlatırdım. Artık okadar azaldıkı, komık vıdeo bile azaldı, o bağzen konuşunca düşünüyorum, bu o kız mı, bu proje yaptığım kız, mı dıye. Çok acayıp. Ama kesin konuşacak, olur ya belki de ben istemeden tuhaf şeyler dedim. Ama ben zaten ılk çocuğumdan sonr anlattım onlara, ruhsal durumlarımdan, eskisi gibi spontan olamamamdan. Ama sonra azaldı, biz gelırzler bitti. Ha benim bebem var, olsun o dıgerı ile buluştu. Ben hüsüsü annemi cagırdım eşlerimizle eskisi gibi biryere gidelim diye, daha ozmn diyer arkı evli değil. Yaptık birşeyler. Sonra o bir anda evlendi. Bize anlatmadı bile birinin olduğunu 6 ay içinde evlendi. Ve ben olabilir diye düşünürken, benim diyer arki, ilk mez bana diğer arki hakkında konuştu ve annesinin baskısından dolayı belki buladar aceleci olduğunu. Ne dramlar oldu düğününde. Üzücü. Ve ben evet sert bi şekilde burda dedim, ama mesele o değil işte. Mesele dertleşmek fikir almak.