baba ve piçle başladım elif şafak okumaya sonrası çorap söküğü gibi geldi..
baba ve piçi okurken aradan bikaç ay geçtikten sonra bu kitapa ilgili onca kıyametin kopacağı aklımın ucundan bile geçmemişti tabi ki..kitapla ilgili suçlamaların abartı olduğunu düşünüyorum, öyle olmasa beraat edemezdi heralde o kadar tepki sonucunda..sırf bu sebepten elif şafağa tövbeli arkadaşların çok şey kaçırdığını düşünüyorum (hiç elif şafak okumamış suçlamaları sadece medyadan duyduklarıyla şekillenmiş kişiler kastım)..her neyse seven sever sevmeyen sevmez..zaten şimdiye kadar elif şafak hakkında ortalama bi yorum duymadım, ya çok seviliyor ya da nefret ediliyor..
muhteşem bi dili harika bi uslubu var, kurgusu çok zekice; hikayelerinde açık bi nokta yakalayamıyorsunuz..muhteşem ayrıntılar var yakalayabilen için ve mest ediyor (misal olarak baba ve piç kitabından misal verecek olursam; zelihanın kitabın başında kavga ettiği taksiciyle kitabın sonunda cenaze arabasının önündeki taksinin şöförü aynı kişiydi, kitabın bölümleri mustafanın ölümüne sebep olan aşurenin içeriğini oluşturuyordu en sonda gibi..)
araf, mahrem, bit palas, pinhan, şehrin aynaları, siyah süt hepsi harika..hayattan gördüklerini benim hissettiklerime benzer şeylerle aktarışlarını da çok seviyorum..hayatımın yazarı diyebilirim..
favori kitabımsa araf şimdiye kadar 20den fazla kez okumuşumdur sanırım o kitabı..
