28 +2 günlüktü sadece o gün çok hissetmemiştim hareketini ama gezdim dolaştım ondandır dedim laylaylom uzanmıştım masaya ultrasyonda kontrol edilirken şimdi doktora gittim ve o gece aklıma oraya konuşarak gülüp eğlenerek gittiğim sonrasında ağlayarak karnım yok olmuş bitik bi halde çıkışım o anlarda orda yaşadıklarım aklıma geldi , ilk hamile olduğumu öğrendiğim dahiliye doktoru hiç karnın olmadı mı senin kaç ay oldu kız diyene kadar da gözlerim dolmamıştı ... Ağlayasım var ama ağlayamıyorum artık bir dürtü var içimde tutman lazım diyor sanki fiziksel olarak güçlü ama duygusal olarak Değilim ben kontrol ediyorum kendimi bu yüzden çünkü bırakıp acımı yaşasam sanki herşeyi daha beter hale getiricem sanki isyan ediyor olucakmışım gibi geliyor . Eskiden ne güzeldim şimdi göğüslerim sarkmış gibi karnım bi garip çatlaklar falan bazen ondan hatıra diyorum bazen keşke olmasalar hatırlamazdım diyorum . Eşime sürekli benle evlendiğin için pişman mısın diyorum her seferin de hayır dese de ben tatmin olmuyorum dışarı çıkınca başımı kaldırmadan yürüyorum kimse görmesin etmesin beni diye sanki saklamam gereken Kocaman kusurum varmış gibi, okula geri döneyim dedim o bile anlamsız geliyor gidip napıcam bu saatten sonra sanki ne iş yapıcam onu da beceremem edemem , sürekli birilerini kaybedecekmişim korkusu , göğsümde elime bişiler geliyor meme kanseri mi oldum diyip korkup ağlamalarım , herkes yanımda olsun kimse konuşmasa da olur ben onları göreyim yanımda , gece uyanıp eşimi kontrol ediyorum kardeşim bende kalıyor 2 gidip ona bakıyorum nefes alış verişini dinliyorum .
