Ebeveyn Olmaya Karar Vermek: Annelik içgüdüsü

Allah razı olsun hepimizinkini inşallah ☺️

Benim de öyle geliyordu. Arkadaşım da 1 seneyi geçti uğraşıyor belki geç olur hemen olan bir süreç değil galiba dedim ama Allah nasip etti işte.
Vardır bunda da bir hayır diyorum.

Ben daha bekarken ben kesin kısırımdır diyordum nedense çocuğum olmamasına alıştırıyordum kendimi o her zaman öyle olmuyormuş :KK70: şimdi eşim üstüne ceket artık hemen hamile kaldın diye dalga geçiyor benimle daha gezecektik diyor :KK70: :KK70:
Hahahaha 😂😂😂😂 ben kontrole de gittim bir sorun çıkmadı ama tabii dediğiniz gibi denesek belki bizimde olmaz. Denemeye korkuyorum şuan için. Kaçıncı ayınızdasınız ? ☺️
 
Insallah Rabbimden hayirlisini diliyorum Ama erkek olursa hic isinamicam gibi geliyor
Ben de öyle düşünüp kendimi hep erkeğe alıştırmaya çalışıyordum. Cinsiyeti ne olursa olsun sizi bekleyen, size muhtaç minicik bir bebeğe duygularınız bence boş kalmaz. ☺️
İnsan genelde en zor zamanlarında annesini arar yanında anne çok başka bir şeydir birçoğumuz için baş kahraman gibi bir şey.
Onun da kahramanı siz olacaksınız
 
Bana soru soran 1 kez sorabilir Oyle bi lafı tıkarım ki agizlarina Agzini acip kimse akil veremez bi daha Cok net ve sert mizacli bir insanim
Bende aksine bir o kadar pasifim üzülsem bile gizli gizli ağlarım kimseye laf edemem.. 🥺 bir gün sizin gibi olmak dileğimle..
 
Hahahaha 😂😂😂😂 ben kontrole de gittim bir sorun çıkmadı ama tabii dediğiniz gibi denesek belki bizimde olmaz. Denemeye korkuyorum şuan için. Kaçıncı ayınızdasınız ? ☺️
21. Haftaya giriyoruz daha dün baktım ben de 5. Ay bitmek uzereymis aboo dedim zaman çok hızlı :KK70: :KK70:.

Bu süreçte en önemlisi gerçekten kafa rahatlığı galiba. Hamile kaldığım ay çok mutlu olduğum bir aydi çok güzel vakit geçirdikten sonra öğrendim hamileliğimi. Belki de bu kolaylaştırdı diyorum.
Burda da çok çok okudum tedavi oluyorduk kabullendik olmayacağını sonra hamile kaldım diye.
Bu bebişler mutlu anne istiyor demek ki ☺️
Sizin de belli olmaz bir bakmissiniz günleri sayiyorsunuz. Rabbim isteyen herkese nasip etsin
 
Geçmişe dönme şansınız olsa kaç yaşında yapardınız bebişi ?
Benim eşim ile problemlerimde vardı biraz.
Eğer olmasaydı 3-4 yıl evliliğimin ve gezmenin tadını çıkardıktan sonra 26-27 gibi yapabilirdim sanırım.
Tabi bunlar sadece laf o zaman da hazır hissedebilir miydim bilmiyorum.
Çünkü çocuk her zaman bana çok büyük mesuliyetli gelmiştir.
Ben biraz inanç tarafından da çok çekiniyordum.
Hani iyi yetiştirebilir miyim dünyası tamamda bir şekil çalışır çabalarız ama ahiret kısmı için nasıl yetiştirebilirim gibi çok çekincelerim vardı..

Tabi hala var, inşaALLAH rabbim iyi bir insan ve ahlaklı bir genç yetiştirmeyi nasip etsin bana.
 
Bende aksine bir o kadar pasifim üzülsem bile gizli gizli ağlarım kimseye laf edemem.. 🥺 bir gün sizin gibi olmak dileğimle..
Ben de kimseye saygisizlik etmem ve kimseyi uzecek noktaya getirmem ama kimse de uuzlmesin boyle biseyde zaten Kimsenin isime karismasina da izin vermem Herkes kendi mutlulugu icin buna cabalamali Izin vermeyin insallah
 
Haydaaa 😂 yapmiyim o zaman bi süre en iyisi. Eşimde çok istiyordu kısmet artık 😂
😂Hayırlı zamanda olsun insaAllah. Ben cocuklarımla eve kapanmayı daha cok sevdim. Dört dörtlük bir annemiyim asla. Yeri geliyor kızıyorum ogluma yeri geliyor poposuna vuruyorum sonra dayanamayıp barısıp oyunlar oynuyoruz. Baska anneler gibi dört dörtlük olmak isterdim hiç kızmayan hep sabırlı davranan biri olmak isterdim ama malesef. Benim de anneligim bu kadar. Umarım sen iyi anne olursun
 
😂Hayırlı zamanda olsun insaAllah. Ben cocuklarımla eve kapanmayı daha cok sevdim. Dört dörtlük bir annemiyim asla. Yeri geliyor kızıyorum ogluma yeri geliyor poposuna vuruyorum sonra dayanamayıp barısıp oyunlar oynuyoruz. Baska anneler gibi dört dörtlük olmak isterdim hiç kızmayan hep sabırlı davranan biri olmak isterdim ama malesef. Benim de anneligim bu kadar. Umarım sen iyi anne olursun
Hangimizin annesi popolarımıza vurmadı ki ☺️ Eminim ki harika bi annesinesiniz. Allah bağışlasın ❤️
 
  • Muhteşem
Reactions: Z P
Biraz uzun olacak ama bizzat bu kararsızlığı yıllarca yaşadığım için yazmak istiyorum.
Bekarlığımdan beri çocuk fikri beni hep korkuturdu. Sonra evlendim. Tesadüfen eşimin sperm kalitesinin kötü olduğunu doğal yolla çocuğumuzun olmayacağını öğrendim. Bu zamana kadar benim çocuğum olmalı mı diye hiç sormamıştım bile kendime. Ama çocuğumuzun olmayacak olmasını öğrendiğimde öyle dünyam falan başıma yıkılmadı umursamadım bile. Hatta belki başka biri benim yerimde olsa yana yakıla alternatif tedavi yöntemlerine yönelirdi.hemen çocuk sahibi olmaya çalışırdı. Bende hiç öyle olmadı. Doğal yolla çocuğumuz olmayacağı için korunmuyorduk. Bir gün hamile kaldığımı öğrendim. Hatta hamile olduğumu öğrendiğimde 6 haftalık hamileymişim. O kadar beklemiyorum ki bu olayı 🤦 10. Haftada kürtaj olmak zorunda kaldım. Bu kadar çocuk istemiyor olmama rağmen öğrendiğim günden beri bebeğimi korumaya çalıştım. Gerçekten annelik hamilelikle başlıyormuş. İlk öğrendiğimde saatlerce ağladım ben nasıl anne olucam diye.kürtaj olmak ise beni yıktı resmen. O zaman anladım ben anne olmak istiyormuşum ama bunu hep bastırmışım. Sonra kendimi dinlemeye başladım neden böyle yapıyorum diye. Fark ettim ki o kadar da parlak geçmeyen bir çocukluğum var ailemden kaynaklı. Ve benim ödüm kopuyormuş çocuğuma bunları yaşatırsam diye.aslında siz de burda içinizde bir yerde bir şeyden korkuyor olabilirsiniz.
Şimdi tüp bebekle hamileyim. Sağlıkla gelir inşallah bebeğim. Hiç ağzıma sürmediğim yiyecekleri onun için yiyorum. Asla almam dediğim hormonları ilaçları onun için alıyorum. Artık hayatımızda o var ve çok güzel bir duygu.
Bir arkadaşım herkes anne olmamalı ama özellikle böyle sorgulayanlar anne olmalı. Çünkü onlar mükemmel anne olur demişti. Bence o herkesteki kasıt her isteyen anne olsun istemeyen olmasın değil. Vicdanı olan çocuğuna değer verecek herkes anne olabilir.
 
Konu eski; ama hâlâ aktif galiba anlamadım yine de yazıyorum bakalım hayırlısı 🤓 Aynı kararsızlıkları kendimi bildim bileli yaşadım. Acaba iyi bir anne olur muyum, hayatım kısıtlanır mı vb. Rahatıma düşkün bir insanım, eğlenmeyi gezmeyi çok severim. Aynı zamanda bir çocuk dünyaya getiriyorsak onu, zamanı geldiğinde: " İyi ki benim annem babam siz olmuşsunuz." dedirtecek nitelikte hakkıyla büyütme taraftarıyım.
Sevgili doktorumun hormonlarım ile ilgili kullanmam için verdiği ve üstüne basa basa"- Bu ilacı kullanırken korunmana gerek yok." diye belirttiği ilacı kullanırken sürpriz bir şekilde evliliğimin ikinci ayında gebe kaldım. Hamileliğim boyunca kararsızlığım, vicdan azabım, gel gitlerim bitmedi. Üstelik değil aile, sülâlemdeki tek kız benim. Bu nedenle çocukluğumdan beri, bilimden tamamen uzaklaşarak, psikolojik olarak kendimi bir oğlumun olacağına koşullamıştım 😅. Bir tane oğlum olacak ve adı da Mustafa Kemâl olacaktı. Asla kız erkek ayrımı yapmam; ancak çevremde hep erkek bebek büyümesine tanıklık ettiğim için bir kız bebek fikri bana çok uzaktı. Kızım olacağını öğrendim. Tam bir sudan çıkmış balık olarak doğumuma gün sayarken 10 Kasım günü kızımı kucağıma aldım. Ve sevgili Kadınlar Kulübü üyeleri; Leylâ'sından Mecnûn'a, Kerem'inden Aslı'sına bütün âşıkların esamesi bile okunmaz o gün bugündür yanımda 🤷🏻‍♀️😂💕 Sabah akşam temizliğiydi, ek gıdasıydı, aktivitesiydi 11 aydır canhıraş koşturuyorum. Günde toplam 4 saatten fazla uyumadım ; ama Nazım Hikmet bir şiirinde:"... Ayağını bastın odama/ Kırk yıllık beton, çayır çimen şimdi./ Güldün, güller açıldı penceremin demirlerinde. /Ağladın, avuçlarıma döküldü inciler; /gönlüm gibi zengin, hürriyet gibi aydınlık oldu odam./ Hoş geldin, kadınım benim, hoş geldin..." diyor ya hani, işte tam olarak öyle😍 Allah isteyen herkese evlât sahibi olmayı, onu hakkıyla büyütmeyi nasip etsin. Var olan evlâtlarının da ayağına taş, gözüne yaş deydirmesin.🙏🏻🌹
 
Anne olmak kolay değil,hele 2 saat bırakıp işinizi görebileceğiniz yada kendinize vakit ayıracağınız biri yoksa yanınızda daha da zor. Ama yine de ben en çok 2 çocuğumla hayatımı zor olsada seviyorum. Alıştım galiba heryere onları da canta gibi götürmeye. Kızım 9 yaşında oldu artık,onunla alışveriş yapmak ,sohbet etmek keyifli. Oğlum 3 yaşında oda evimin neşesi,dilli düdüğü,susmayan müziği.
Bilemiyorum evet zorlu ama bir o kadarda keyifli bir yol bu.
İstemeyene saygı duyarım,asla kimseye anne olmalısın ısrarında bulunamam tercihtir sonuçta ama benim açımdan durum böyle.
Seviyorum çocuklu,gürültülü,dağınık hayatımı.
 
Anne olmak kolay değil,hele 2 saat bırakıp işinizi görebileceğiniz yada kendinize vakit ayıracağınız biri yoksa yanınızda daha da zor. Ama yine de ben en çok 2 çocuğumla hayatımı zor olsada seviyorum. Alıştım galiba heryere onları da canta gibi götürmeye. Kızım 9 yaşında oldu artık,onunla alışveriş yapmak ,sohbet etmek keyifli. Oğlum 3 yaşında oda evimin neşesi,dilli düdüğü,susmayan müziği.
Bilemiyorum evet zorlu ama bir o kadarda keyifli bir yol bu.
İstemeyene saygı duyarım,asla kimseye anne olmalısın ısrarında bulunamam tercihtir sonuçta ama benim açımdan durum böyle.
Seviyorum çocuklu,gürültülü,dağınık hayatımı.
İnşallaaahh benım gıbı bu yolda yıllarca bekleyen doktor doktor gezenlerede anne olmak nasıp olur. hayırlısıyla saglıkla.
 
Biraz uzun olacak ama bizzat bu kararsızlığı yıllarca yaşadığım için yazmak istiyorum.
Bekarlığımdan beri çocuk fikri beni hep korkuturdu. Sonra evlendim. Tesadüfen eşimin sperm kalitesinin kötü olduğunu doğal yolla çocuğumuzun olmayacağını öğrendim. Bu zamana kadar benim çocuğum olmalı mı diye hiç sormamıştım bile kendime. Ama çocuğumuzun olmayacak olmasını öğrendiğimde öyle dünyam falan başıma yıkılmadı umursamadım bile. Hatta belki başka biri benim yerimde olsa yana yakıla alternatif tedavi yöntemlerine yönelirdi.hemen çocuk sahibi olmaya çalışırdı. Bende hiç öyle olmadı. Doğal yolla çocuğumuz olmayacağı için korunmuyorduk. Bir gün hamile kaldığımı öğrendim. Hatta hamile olduğumu öğrendiğimde 6 haftalık hamileymişim. O kadar beklemiyorum ki bu olayı 🤦 10. Haftada kürtaj olmak zorunda kaldım. Bu kadar çocuk istemiyor olmama rağmen öğrendiğim günden beri bebeğimi korumaya çalıştım. Gerçekten annelik hamilelikle başlıyormuş. İlk öğrendiğimde saatlerce ağladım ben nasıl anne olucam diye.kürtaj olmak ise beni yıktı resmen. O zaman anladım ben anne olmak istiyormuşum ama bunu hep bastırmışım. Sonra kendimi dinlemeye başladım neden böyle yapıyorum diye. Fark ettim ki o kadar da parlak geçmeyen bir çocukluğum var ailemden kaynaklı. Ve benim ödüm kopuyormuş çocuğuma bunları yaşatırsam diye.aslında siz de burda içinizde bir yerde bir şeyden korkuyor olabilirsiniz.
Şimdi tüp bebekle hamileyim. Sağlıkla gelir inşallah bebeğim. Hiç ağzıma sürmediğim yiyecekleri onun için yiyorum. Asla almam dediğim hormonları ilaçları onun için alıyorum. Artık hayatımızda o var ve çok güzel bir duygu.
Bir arkadaşım herkes anne olmamalı ama özellikle böyle sorgulayanlar anne olmalı. Çünkü onlar mükemmel anne olur demişti. Bence o herkesteki kasıt her isteyen anne olsun istemeyen olmasın değil. Vicdanı olan çocuğuna değer verecek herkes anne olabilir.
amııınnnn,ınsalllaahhh
 
o kadar cok dusunmedim sanirim ben,

biraz acikcasi cevremde her evli ciftin cocugu vardi, olmayan da olsun diye cabaliyordu, cocuksuz bir hayat cok hayal edemedim sanirim. Hani erteledim evliligin ilk yillarinda, ama belki de istemem diye hic dusunmedim.

iyi mi oldu kotu mu oldu bilemiyorum,
zira sanki tum ayrintilari dusunseydim konu uzerine cocuk sahibi olmazdim galiba.

simdi 2 cocuk sahibiyim, 3. ye kesinlikle hayir dedigim icin tupleri baglattim, kararim kesin.
Eskiye donseydim, ama kesinlikle cocuk sahibi olurdum bu bilgilerim ile.

Zorlugu cok zor, ama yine de bana cocuklu hayat yakisti,
oldu yani, uydu.

benim sipalar 5 ve 8 yasindalar.
bu sene cok daha fazla kendime zaman ayirabilmeye basladim, sanirim zaman ilerledikce de bu daha da artacak.
Yani aslinda hayatini kisitladigin sure cok cok da uzun degil, o donemde de eger ki destek alabileceksen gozu cok korkutmamak gerekir belki de.
 
Size tek diyeceğim şey kendinize bu soruları soruyorsanız bebek yapmayın.Dünyaya geldikten sonra ikilemde kalmanın bi anlamı kalmıyor çünkü.Yeri geliyor hep kendinden önce onu düşünmek zorunda kalıyorsun.Bir yere giderken bile bebeğine göre seçiyorsun.Bebekle de gezilir,eğlenilir fakat eşinizle tek başınıza yaptığınız etkinliklerin çoğunu yapamayacaksınız.
 
Çocuk sahibi olmak.. hem keyifli hem zor..güzellikler ve bir tskim zorluklar iç içe. Gülmesi hareketleri onu büyütmek çok bambaşka bir duygu. Kendi adıma cocugum olduktan sorna her şeye bakışın farklılaştı dışarıdaki canlılara çocuklara bakisim değişti. Ve iyi ki anne olmuşumdiyorum. Çok güzel bir duygu. Erteledim ben de evliliğin ilk zamanlarında..Iyi ki de istediğim zaman olmus.
 
kimimiz istemeden anne olduk i, kimimiz yavrusunu yitirdi, kimimiz kavuşmak için gece gündüz dua ediyor, kimimiz sahip olduktan sonra pişmanlığını bastırmak adına devamlı anne olma güdüsü aşılamakta anneliğin kutsallığını gece gündü anlatmaya çalışıyor, kimimiz depresyona girdik, kimimizin umudu yok en minik ışık peşinde doktor kovalıyor, kimimiz en mükemmel anne, kimimiz en çekilmez anne, kimimiz sorumsuz anne, kimimiz anne olup dünyadaki misyonunu tamamlamak için doğurmak istiyor, kimimiz anne olunmaması gerektiğini savunuyor, kimimiz anneliğin hayatını etkilemediğini söylüyor, kimimiz aileyi kurtarmak için anne oluyor, kimimiz büyükler istediği için anne oluyor, kimimiz çocuğu kardeş istediği için tekrar doğuruyor, kimimiz kilodan kimimiz başka canlının hayatının kendisine bağlı olmasından ürküp anne olmak istemiyor, kimimiz zorla anne olmak zorunda kalıyor... listemi upuzun çoğaltabilirim gelgelelim benim hislerime.
Gün içinde bir an, spor yaparken ya da seyahat halindeyken ya da çok sevdiğim bi yemeği yerken “hayat süper değilse bile kendimi idare ediyorum, çocuk olsaydı bunları böyle rahat yapamayabilirdim” gibi şeyler söylerken buluyorum. Aynı günün başka bi saati, bi anda içimden mesela kitap alırken “acaba bebeğim olsaydı onunla hangi etkinlikleri yapardım, bu masal kitabını da alayım olunca okurum sakinleştiririm” diyorum. İşte günün bi saati televizyonda saçma sapan bi anne Bebek sahnesine rastlayıp gözlerim dolmaya başlıyor o an “galiba hazırım” diyorum. Bi saat sonra “bu ne duygusallık saçmalama ne gerek var bak gayet iyisin” diyorum o an zerre çocuk isteğim olmuyor.
Velhasıl ben hem çok istiyorum hem hiç istemiyorum anne olmakla ilgili nice Doğum ve sonrası hikayeleri okudum- izledim, bu histeri içinde savrulurken İçimden bir ses beni bu konuyu buraya açmaya itti.
Belki bilinç akışımı okuyup görmem gerekiyordu bilmiyorum. Düzensiz yazdığım da farkındayım imla hataları için kusuruma bakmayın.
Ömrünün ilk yıllarından itibaren “ben anne olmalıyım, kızım olursa adı şu olsun oğlum olursa adı şu olsun, şu kadar çocuğum olsun” diye planlayan arkadaşlardan ziyade; benim gibi med cezir yaşayan arkadaşlar, karar vermekte git gel yaşayan arkadaşlar, anne olmak istediğinize nasıl emin oldunuz? Nasıl karar verdiniz? Sonrasında bu karar sizi üzdü mü? Eşinizle ilişkinize nasıl yansıdı? Bebek öncesine dönme şansınız olsa yine anne olma kararını verir miydiniz?
10 yıllık birliktelik ve 1 yıllık evliliği tamamladık. Kendimi bildim bileli annelik içgüdüsü yok, böyle bir istek, arzu yok. Bunu hiçbir zaman paylaşmaktan da çekinmedim. Ailem, eşim ve onun ailesi farketmeksizin herkes en başından beri bilir. Anne olmam için hiçbir sebep bulamıyorum tek bildiğim hayatımın gayet neşe dolu olduğu, evimde 3. Bir kisi ve onun sorumluluklarını istemediğim, bir canlıya ömrümü, tüm sevgimi ve fedakarligimi adamak istemediğim, çocuklu yaşam şeklinin bana hep boğucu ve kısıtlayıcı gelmesi, çocuklara tahammulumun çok az olması ki aslına bakarsaniz sebep aramama bile gerek yok istemiyorum bu kadar basit neden bulmaya dahi gerek yok nasıl ki çocuk isteyen insanlara neden istiyorsun demiyorsak istemeyen de istemiyor . Aslında insanların çocuk düşünmüyor musun diye sormasından da rahatsız olmuyorum tek rahatsızlığım sorularına karşılık çocuk istemediğimi söylediğimde öcü gibi davranmaları, hiddetlenmeleri ve muhakkak değiştirilmesi bir kararmışçasına saçma bir şekilde ikna etmeye çalışmaları.
 
X