Yeme yeme zayıf olmak daha iyi daha avantaj. Ben daha fazla istesem de inemem yapım da müsait değil kürdan kol gibi gezerim yoksa, boyum da müsait değil daha fazla zayıflamaya. Safinaz olurum.. Ben de duygusal çöküntü sonucu zayıfladım bana da ters tepti, tabi ondan sonra kendim indim. Çok kiloluydum yahu 90 ne demek? Kendime etmişim zamanında keyfe keder. Bir daha Allah korusun, Rabbim şifa versin hepimize. Mutlu günler.
Bendede var yememeye ıkı uc gun dayanıyorum. Mesela her acıktıgında su ıc. Okul baslayınca sureklı kendımı yemege vuruyorum.
Daha fazla zayıflamayın zaten. Gayet iyisinizdir eminim. Ben de zayıflayabiliyorum anlamında yazdım onu. Zayıf olmak kilolu olmaktan daha avantajlı tabii. Herkes keyfe keder kilo almıyor, herkesin durumu aynı değil. Duygusal yeme sorununa gayet iradeli insanlar da sahip olabiliyor. Bunu demek istemiştim.
Amin amin.
Hıı anladım, bi yorumunda geçmişteki sıkıntılarınla alakalı terapi aldığını okudum, o zaman terapi alırken yeme olayını karıştırmadan sadece sıkıntılarınla alakalı terapi aldın şeklinde çıkarım yapmıştım, ondan öyle dedim. O zaman bahsettiysen ve yine depsikiyatriste yönlendirmediyse doktor, o dönem uygun görmemiştir. Ama dediğim gibi, bu işe bakan psikiyatristler gördüm, ilaçlık bi mesele olup olmaması konusunda çok keskin yorum yapamıyorum. Bence de olmamalı, ama hayatındaki sıkıntılar şu an için çözemeyeceğin ve beklemeye aldığın sıkıntılarsa ilaç tedavisi gerçekten yardımcı oluyor. Yabana atmamak, öyle kaçarak uzaklaşmamak gerek. Bana kalırsa araştırıp tekrar terapiye veya psikiyatriste başvurman daha sağlıklı.
Haklısınız ya insan sağlıklı olsun da kilosu sorun değil. İyi geceler diliyorum Taylor dilerim bir daha BDV'a açılacak konunuz olmaz..
Bende günlerce yemek yemedigimi bilirim. Boğazımdan geçmez, çenem ve midem işlevini yitirir sanki. Üzüntü mi uzuleyim açlıktan halsiz kalmama mi bilemem.
Bi dönem benzerini yaşadığımdan böyle ükela konuşuyorum. :)Aslında yemeyle ilgili gittim ama o yemeye sebep olan sorunlar ve stresle ilgilendi. İyi de oldu ama sorunlar değişiyor. Yeme düzenimin dertlerden bağımsız olmasını istiyorum. Dediklerinizi araştıracağım. Teşekkür ediyorum.
Bi dönem benzerini yaşadığımdan böyle ükela konuşuyorum. :)
O dönemde de kafa patlatmıştım,ama sanırım ikisini komple bağımsız tutmak mümkün değil. Ben uzman yardımı almamıştım, kendim çözmeye çalışmıştım, ki düşünmeyi de seven bi zındığım, içinde bulunduğum psikolojik durumdan bağımsız olsun yemem içmem, fiziksel durumum falan istemiştim. Psikolojik sorunlarımın birkaç sene boyunca çözümü olmayacaktı çünkü en az.
Ama dediğim gibi, ayrı tutmanın bir yolunu bulamadım. Psikolojik durum pozitif veya negatif fark etmeden ilk önce self fiziği etkiliyor, her anlamda. Ek olarak sana bağlı yaşayan birileri varsa dibinde, onlara da hem fiziksel hem psikolojik yansımaları oluyor.
Bedenin genel durumu diye bakınca olaya, yeme içmeyi ayrı bi kategori olarak tutmaya çalışmayıp onu bedenin genel durumuna ilave edince yani, psikolojik durumundan etkilenmemesinin imkansız olduğu sonucuna vardım.
Hani stresten, üzüntüden kalp krizi geçiriverenler gibi, psikoloji ve fiziğin ayrılması teknik olarak mümkün değildi bence.
Velhasıl gittiğiniz doktor da psikolog olarak kaynağına inmekten başka birşey yapamazmış, ben de kendi çabalarım esnasında öyle yapmıştım.
Psikolojik sıkıntılarım hafifleyince o durumdan da kurtulmuştum.
İlaç tedavisi deneseydim belki daha erken yardım bulmuş olurdum, en azından denenebilirmiş yani.
Ha ama kendi çabalarım esnasında ufak da olsa şey yapmıştım çözüm olarak.
Yemeğe, sanırım - damak tadına düşkün ve ayrıca hedonistin teki olarak- beni mutlu eden tek şey olduğu için stres ve üzüntü anında saldırıyordum. Yemeği vücudumun serotonin ve dopamin deposu olarak görüyordum, görüyor olmalıydım yani. O nedenle beni mutlu edecek ve "bağımlılık yapacak" daha sağlıksız bir bağımlılık bulma yooluna gitmiştim.
Serotonin için düzenli seks, dopamin için bol bol gezme tozma, yeni yerler görmei ek olarak zaman harcayabileceğim bir bağımlılık olarak da bi "adam" bulmuştum. Bunlar üzüntü ve stres anında mutluluk rayışını dindirmeye yardımcı olmuştu diyebilirim.
Aslında ikisini ayırmanın daha sağlıklı olduğu söyleniyor. Hatta dertler duygusal yemeye sebep olduğu sürece dertlere çözüm bulma yeteneğimizin azaldığını çünkü yemek sayesinde acımızı üzüntümüzü yeterince yaşayamadığımızı bir nevi uyuştuğumuzu okudum. Yani yemek bir nevi ağrı kesici gibi oluyor. O yüzden de ben ikisini ayırmak istiyorum ve birgün başaracağıma inanıyorum. Ama umarım çabuk olur.
Bu yolda bayağı uğraşmışsınız siz de. İşe yaramasına sevindim :) Ayrıntılı cevabımız için teşekkür ediyorum.
Zaten normal kilomdayım, ama göbeğim gitsin, kalçam incelsin diye diye bela arıyorum bir nevi...Gerçekten çok az yiyiyormuşsunuz. Bayağı az. Bir de yulaf herkese iyi gelmeyebiliyor. Bir diyetisyene gitseniz şu an yediğinizden daha çok yemek verebilir size ve yine de kilo verebilirsiniz. Metabolizmayı hızlandıracak şekilde hazırlıyorlar listeleri.
Zaten normal kilomdayım, ama göbeğim gitsin, kalçam incelsin diye diye bela arıyorum bir nevi...
Umarım canım, sen de halledersin. Ama çok yoğun bir yaşantım olsa, iş güç, evliliğim falan olsa bu derece sarmazdım herhalde. Hep işsizlik yüzündenNe güzel normal kilodaymışsınız. Diğerlerini de gönlünüzce halletmenizi ve hepimizin stressiz yemekler yememizi diliyorum.
Umarım canım, sen de halledersin. Ama çok yoğun bir yaşantım olsa, iş güç, evliliğim falan olsa bu derece sarmazdım herhalde. Hep işsizlik yüzünden
Ben uzgun oldugumda gunlerce yemek yemeyebilirim ama buda bi sorun aslinda. Bence doktora danismalisin onemli seyler bunlar.
Bende de tam tersi tatlım. Büyük küçük tüm dertlerimde, sorunlarımda, üzüntülerimde, yolunda gitmeyen durumlarda direkt yemeden içmeden kesiliyorum. Ağzıma ufacık bir lokma bile koyamıyorum. Su bile içemiyorum desem yeridir. Açlıktan midemin acıdığını hissediyorum ama yine de yiyemiyorum. Hatta şuanda tam da bu durumdayımGenel olarak çok stresli bir yaşantım olduğu için ve sık sık yemeden içmeden kesildiğim içinde kilo kaybediyorum sürekli..
Merhaba aynı sorun bende de var. Hayatımın en sıkıntılı dönemleri olan şu dönemlerde (aslında aman aman bir sıkıntım yok ama kendi hayatımın en sıkıntılı dönemi) 20 kilo alarak daha önce hiç ulaşmadığım 84 kiloya çıktım. Mesela bir gün kafayı yiyip toplam 3 saat gibi bir zaman içinde taze fasülye + menemen + ayran + tost + dondurma + bisküvi + kumru + ayran bunları ard arda yedim ve ancak doydum. Sanki içimden bir canavar çıkıyor ve ne bulsa deli gibi yemek istiyor.
Valla ben de pek baş edemiyorum ama ne yaptığımı söyleyeyim. İşe yarıyor mu bunlar derseniz 2 seferden 1inde yarıyor gibi eh yani işte ama bunları yapınca daha iyi oluyor, tabi sık sık bozuluyor her zaman da yapamıyorum ama belki de öncelikle "ya hep ya hiç"çi mantığı bırakmalıyız.
-Öncelikle sağlıklı yemek listeleri hazırlıyorum kendime, "bugün buna uyayım, başka bir şey yemeyeyim" diyorum, bazen uyuyorum, bazen battı balık yan gider oluyor salıyorum ama dediğim gibi bazen ona uyduğum için kriz hali gelse bile yemediğim oluyor gidip çay içtiğim oluyor.
- Çay-kahve-suya abanma.
- Yürüyüş yapıyorum bazen hava serin olduğunda uzun uzun. Hiç istemezken başta sonra cidden moralim aşırı düzeliyor hayata aniden taze bir ruhla bakıyorum gibi.
- Günlük tutunca kendimi daha iyi hissediyorum, sanki bir şeyleri kontrol altına alıyormuşum gibi.
- Vakit bulursam kitap okuyorum, kağıda basılı bir şeyler okuyunca daha iyi oluyor benim için. Yeni şarkılar dinliyorum.
- İşlerimi ertelemediğim zaman daha az yiyorum.
Ama dediğim gibi artık "ya hep ya hiç"çi yaklaşımı biraz bıraktım, en iyisi o oldu. Her gün, her saat, bozmuş olsam bile kendimde ufak bir güç bulur bulmaz yeniden başlıyorum.