Duygusal Yalnizlığı Nasıl Yeniyorsunuz ?

Kızlar merhaba eski uyeyim uyeligimi cok önce iptal ettirmistim hem teknoloji magduru oldugumdan hem eski kayitli adres sifre kullanici adını hatırlamadıgımdan yeni üyelim açtım.Herkese guzel bir gün dileyip konuma geçeyim.

32 yaşındayım kamuda çalışıyorum ailemle yaşiyorum şunu belirtmekte fayda var anne baba tarafindan sevgi görmeden yani sevildigimizi hissetmeden ve kardesler arasindada kardes iliskileri sevgisi(büyüdükçe bizler degistik) aile bağı olmadan büyüdük yani kısaca sevgiden gercekten her manada uzak olarak büyüdüm.

Bu arada hayatımda bu yaşıma kadar duygusal manada bir erkek olmadı flört yada kısa donemli iliski vs hic olmadı ben bunun psikolojik olarak hep eksikligini hissettim kimseye bu durumdan söz etmesemde içten içe hep üzdü bu durum beni zamanı gelince olur diye düşünerek bir gün mutlaka olacağına dair umudum vardı ama artık umudumda kalmadı bu konudaki düsüncelerimi bir arkadaşim dışında kimse bilmez kimseyle konuşmam

Ama is yerinde arkadas cevresinde ailede herkes niye düşünmüyorsun gec oldu artık bu saatten sonra daha zor olur pisman olursun gibi gibi cümlelerle üstüme gelmeye basladi eskiden pek önemsemiyordum ama şimdi cok üzülüyorum kimsede belki bi aday yoktur diye düşünüpte bu konuya yorum yapmadan gecmiyor.


Herkesin yorumu dusunceleri konusmalari bir tarafa yanlızlık duygusal olarak üstesinden gelemedigim bir hal oldu arkadaş cevremin zaten coğu evli gittigim ortamlarda muhabbetin cogu evlilik es cocuk ev muhabbeti bekar olanlarda erkek arkadaslarinin ve gelecek planlarinin muhabbeti yani o ortamlardada aslında yanliz kalıyorum.

Son dönemlerde aptalca hareket edip sıkintidan chate falan girmeye basladim zaman gecer diye ama cok güzel muhabbetlerden sonra bile konuyu karşı taraf bi sekilde cinsellige getiriyor ve bu benim midemi bulandirmaya basladı karşılık vermesem bel altı cümleleri duymaktan kendime olan saygim gitti her seferinde bir daha artık yok desemde iradesizligime yeniliyorum en fazla 1 ay sonra yine kendimi sanal ortamda buluyorum.

Şunu belirteyim evlilik maksadiyla falan girmiyorum oraya ve sanaldan bi iliski kesinlikle düşünmüyorum

Geçenlerde biriyle karsilastım soyledikleri ne kadar dogru bilemem ama okumus etmis düzgün ideolojilerden hayattan ortak noktalarimiz vardi bunlardan konusabildigim biriydi yani onunla konuşmak iyi geliyordu.
Onun evlilik düşüncesi vardı konusurken iste sinirlenince nasil tavir sergilersin sinirlimisin aile yapın nasıl evlenirsen başka sehirde yasayabilirmisin gibi sorularla beni tanımaya calisiyordu gülüp evlilik dusuncesindeysen sanaldan oyle birsey dusunmem deyince neden olmasin seklinde mantikli seyler konusuyordu en sonunda yine maalesef konu yine cinsellige geldi.

Bunun üzerine ben görüşmeme karari aldım bu sekilde kendime olan saygımı yitirecegimi düşündüğümü benim çizgimi asan bi durum oldugunu söyledim ısrar etti dikkat ederim konusmam en azindan şans ver zamana bırakalım seni kaybetmek istemiyorum dedi dusuncemin kesin oldugunu soyleyip adresini sildim ama bu sefer ciddi manada üzüldüm yalnızlığıma iyi geliyordu günlerdir yataktan çıkmıyorum hep mi boyle olacak ne zamana kadar yalniz kalacagım diye dusunuyorum zaten şu zamanlardada iste esnek calisma sistemi oldugundan iyice bunaldım aslında gercekten tükendigimi hissediyorum hicbirsey tat vermiyor mutlu etmiyor.

Bu sanal bağımlılıl konusuda ayrica üzüyor psikologa gitmeye başlamıştim baska sorunlarimda vardi ama daha ilerleyemeden bunları konusamadan Kovid 19 durumundan dolayı bir sure görüsme almayacağıni soyledi bitik durundayım bu durumu yasayanlar yada atlatmis olanlar yada fikri olanlar varsa lütfen fikirlerinizi paylaşın bu sıkıntıları aşmak istiyorum artık

Bu tip konularda her zaman verdiğim tek öneri sosyalleşmek, sosyalleşmek, sosyalleşmek. Yeni ortamlara girmez hep aynı çevrede takılırsanız kim nasıl bulsun sizi?

Bir de genelde bu durumdan yakınanlar genelde hep katı kuralları keskin çizgileri olan insanlar oluyor. Ne oluyor internetten tanışınca? Eşimle internetten tanıştık 13 senedir birlikteyiz.

Bu arada zaten kilo problemim varken bu sıkintılardan dolayı kendimi yeme icmeye vurdum abur cubur olsa yiyen olmasa gozu aramayan biriyken simdi 7/24 kendimi yemege vurdum bakımli biri dehilken iyice saldim kendimi

KudrAlobar .!.:

Bu tip konularda her zaman verdiğim tek öneri sosyalleşmek, sosyalleşmek, sosyalleşmek. Yeni ortamlara girmez hep aynı çevrede takılırsanız kim nasıl bulsun sizi?

Bir de genelde bu durumdan yakınanlar genelde hep katı kuralları keskin çizgileri olan insanlar oluyor. Ne oluyor internetten tanışınca? Eşimle internetten tanıştık 13 senedir birlikteyiz.

Genişletmek için tıkla...

Normalde sosyal nir insanım is cevresi ve arkadas cevresinden dolayıda her daim yeni insanlar taniyorum ama bu hayatımda hic etki gostermedi.

Katı kurallar konusuna gelirsek sanal ortamlar sizin tanışdığiniz dönemlerdeki gibi düzgün degil benimde o zamsnlarda tanışıp hala devam ettirdigim görüştüğüm arkadaşlarım var ama şuan durum böyle degil adam akılli muhabbet edebileceğim birini bulsam şükrederim

terliklikedi .!.:

Normalde sosyal nir insanım is cevresi ve arkadas cevresinden dolayıda her daim yeni insanlar taniyorum ama bu hayatımda hic etki gostermedi.

Katı kurallar konusuna gelirsek sanal ortamlar sizin tanışdığiniz dönemlerdeki gibi düzgün degil benimde o zamsnlarda tanışıp hala devam ettirdigim görüştüğüm arkadaşlarım var ama şuan durum böyle degil adam akılli muhabbet edebileceğim birini bulsam şükrederim

Genişletmek için tıkla...

iş çevresi sosyallikten sayılmaz. Arkadaş çevresi de eh işte. Yeni ortamlardan bahsediyorum ben, kimseyi tanımadığınız kimsenin sizi tanımadığı ortamlardan.

Ben bekarken single turlara giderdim mesela, herkesin yalnız geldiği, aktivitenin bol olduğu etkinliklerdi, çok insan tanıdım oralarda. Ya da festivallere giderdik kızkıza, iki üç günde milyon tane insanla tanışır kaynaşırdık. Bunları yapamam derseniz kurslar, sivil toplum örgütlerinde gönüllü çalışmalar vs. birsürü seçenek var.

KudrAlobar .!.:

iş çevresi sosyallikten sayılmaz. Arkadaş çevresi de eh işte. Yeni ortamlardan bahsediyorum ben, kimseyi tanımadığınız kimsenin sizi tanımadığı ortamlardan.

Ben bekarken single turlara giderdim mesela, herkesin yalnız geldiği, aktivitenin bol olduğu etkinliklerdi, çok insan tanıdım oralarda. Ya da festivallere giderdik kızkıza, iki üç günde milyon tane insanla tanışır kaynaşırdık. Bunları yapamam derseniz kurslar, sivil toplum örgütlerinde gönüllü çalışmalar vs. birsürü seçenek var.

Genişletmek için tıkla...

Festival tarzi yerler cok benlik degil bu yıl turlara katılmayi yada tatil yapmayi dusunuyordum ama suan pandemi durumundan dolayı mümkun degil yıl sonunu bulmazsa sansimi deneyebilirim
Önerileriniz için tesekkur ederim

Benim cevabım başlıga.

KENDIMI SEVEREK

Yoluzun .!.:

Benim cevabım başlıga.

KENDIMI SEVEREK

Genişletmek için tıkla...

Zaten en büyük sorunum bu psikoloğa başka sıkintılarım için gitmistim herseyin başı buna dayanıyormus kendimi sevmedigimi tanımadigımi soyledi 2-3 gorusmeye gittim daha yeni yeni ilerliyordum ki bu durumlar ciktı artık devam edemiyorum ne kadar sonra devam eder bilmiyorum umarım uzamaz

terliklikedi .!.:

Zaten en büyük sorunum bu psikoloğa başka sıkintılarım için gitmistim herseyin başı buna dayanıyormus kendimi sevmedigimi tanımadigımi soyledi 2-3 gorusmeye gittim daha yeni yeni ilerliyordum ki bu durumlar ciktı artık devam edemiyorum ne kadar sonra devam eder bilmiyorum umarım uzamaz

Genişletmek için tıkla...

Özgüven eksikligi kendindeki cevherlerin farkinda olmaman insanlarin goruslerini her zaman kendi kararlarindan önde tutman bunlara hep sebep. Kendinin yetiskin bir birey oldugunun farkina var. Yapabildigin basarili oldugun alanlari keşfet ve uzerine git. Insanlarin olumsuz goruslerini asla duyma. Ve soyledigim gibi kendi cok sev. Sen kendini kendin degersiz beceriksiz gorursen insanlarin sana hep bu gozle baktigini dusunur ve cok mutsuz olursun. Bian once kendine gelmen gerek. Psikologunun dediklerini dinle mutlaka. Evet suandaki surecten dolayi evdeyiz ama internetten bu konuyla ilgili psikologlar izleye bilirsin. Tavsiye edbilicegim biri var "Serhat Yabancı" evlilik uzerine daha cok bilgi paylasiyor ama bu gibi konularada aciklik getirdigi var tavsiye ederim

Okuduğumda dedim ki bir insanın mutluluğu hayatındaki birine mi bağlı? Birisi olmazsa yataktan çıkamaz depresyona mı girer? Hayır. Kendinizle barışık olursanız suanki sıkıntılarınızı gidermek için yeni uğraşlar edinirseniz bir nebze olsun hafiflersiniz . Şu durum geçince de psikologa devam . Çünkü yalnız olan çok insan var 35 yaşında evlenen de var sonra da. Ama yalnız olan süreci yonetmek sizin elinizde. Enerjiniz de düşer böylece . Karşı tarafa da düşük enerji verirsiniz olacağı varsa da

Yoluzun .!.:

Özgüven eksikligi kendindeki cevherlerin farkinda olmaman insanlarin goruslerini her zaman kendi kararlarindan önde tutman bunlara hep sebep. Kendinin yetiskin bir birey oldugunun farkina var. Yapabildigin basarili oldugun alanlari keşfet ve uzerine git. Insanlarin olumsuz goruslerini asla duyma. Ve soyledigim gibi kendi cok sev. Sen kendini kendin degersiz beceriksiz gorursen insanlarin sana hep bu gozle baktigini dusunur ve cok mutsuz olursun. Bian once kendine gelmen gerek. Psikologunun dediklerini dinle mutlaka. Evet suandaki surecten dolayi evdeyiz ama internetten bu konuyla ilgili psikologlar izleye bilirsin. Tavsiye edbilicegim biri var "Serhat Yabancı" evlilik uzerine daha cok bilgi paylasiyor ama bu gibi konularada aciklik getirdigi var tavsiye ederim

Genişletmek için tıkla...

Durumun temeli aileden kaynaklı sevginin gösterilmedigi nasıl desem kalabalil evde dahi her birek kendi başına yalnız büyüdü.
Kendine özwnmek falan hak getire o kadar ozensiz bakımsiz bi sekilde gecirdim ki ergenlik genclik evrelerimi boyle boyle bakımsız halim devam etti sacimi farkli bi sekilde baglasam herkes bana bakacakmış gibi cekinik davrandım

Hayatımda kimsenin olmamasinda bu özensizligimin ve sevgi eksikligininde payınin oldugunun farkındayim cok özgüvensiz büyüdüm bu saatten sonra ne kadar degiştirebilirim bilmiyorum ama kesinlikle elimden geleni yapmaya calisicam onerileriniz icin tesekkur ederim dikkate alacagim

Yenemiyorum şahsen.

terliklikedi .!.:

Durumun temeli aileden kaynaklı sevginin gösterilmedigi nasıl desem kalabalil evde dahi her birek kendi başına yalnız büyüdü.
Kendine özwnmek falan hak getire o kadar ozensiz bakımsiz bi sekilde gecirdim ki ergenlik genclik evrelerimi boyle boyle bakımsız halim devam etti sacimi farkli bi sekilde baglasam herkes bana bakacakmış gibi cekinik davrandım

Hayatımda kimsenin olmamasinda bu özensizligimin ve sevgi eksikligininde payınin oldugunun farkındayim cok özgüvensiz büyüdüm bu saatten sonra ne kadar degiştirebilirim bilmiyorum ama kesinlikle elimden geleni yapmaya calisicam onerileriniz icin tesekkur ederim dikkate alacagim

Genişletmek için tıkla...

Istemek ve başlamak basarmanin yarisidir ben sizi desteliyor ve inaniyorum başarbilirsiniz.

mavipapatyaa .!.:

Okuduğumda dedim ki bir insanın mutluluğu hayatındaki birine mi bağlı? Birisi olmazsa yataktan çıkamaz depresyona mı girer? Hayır. Kendinizle barışık olursanız suanki sıkıntılarınızı gidermek için yeni uğraşlar edinirseniz bir nebze olsun hafiflersiniz . Şu durum geçince de psikologa devam . Çünkü yalnız olan çok insan var 35 yaşında evlenen de var sonra da. Ama yalnız olan süreci yonetmek sizin elinizde. Enerjiniz de düşer böylece . Karşı tarafa da düşük enerji verirsiniz olacağı varsa da

Genişletmek için tıkla...

Belki hayatında beni seven evebeynlere yada mutlu bi aipeye sahip olsam hayattimda olan birine baglamazdim ama ben bu durumun eksikligini yıllardır yasiyorum.
Zaten düsük bi enerjim var kendimi sevmeme gibi problemlerim bunun icin caba veriyorum ama ne yazikki donup dolasip ayni yere geliyorum

Maddi durumumda sıkintı olmasina ragmen psikolojik destek alma karari aldim ve basladim ama bu pandemi durumuna takıldı bu eylemim

Yoluzun .!.:

Istemek ve başlamak basarmanin yarisidir ben sizi desteliyor ve inaniyorum başarbilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Cok tesekkur ederim umarım

terliklikedi .!.:

Belki hayatında beni seven evebeynlere yada mutlu bi aipeye sahip olsam hayattimda olan birine baglamazdim ama ben bu durumun eksikligini yıllardır yasiyorum.
Zaten düsük bi enerjim var kendimi sevmeme gibi problemlerim bunun icin caba veriyorum ama ne yazikki donup dolasip ayni yere geliyorum

Maddi durumumda sıkintı olmasina ragmen psikolojik destek alma karari aldim ve basladim ama bu pandemi durumuna takıldı bu eylemim

Genişletmek için tıkla...

Allah yardımcınız olsun . Yaşamayan anlamıyor . Sevgisiz ailede buyumussunuz sizi de anlıyorum . O halde bir kalkınmayı deneseniz . Ben de kavgalar içinde bı ailede buyudum. Babam sürekli beni asagilardi . Sonradan değişti çok şükür ama cocukluktaki yaralar kaliyor. Özgüvenin çok dusuktu arkadaslarim arasında da toplumda da. Konuşmaktan bile çekiniyorum . Sonra kendi kendime çeki düzen verdim dustugum yerden kalktım yaralarımı sardım . Bol bol kisisel gelişim kitapları okudum . Gelişim videoları izledim . psikiyatriye gidip bir dönem ilaç kullandım çünkü sadece uyuyordum yatmak dışında bir şey yapmıyordum . Kendime bakım yaptım . Ve inanir misiniz enerjim o kadar yükseldi ki . Kendimi sevdiğimi hissettim iliklerime kadar. icime öyle enerji doldu ki dolu dolu .haykiramk istedim her yere kendimle barıştım kendimi çok seviyorum tüm yaşadıklarım hayatimin imtihanın bir parçasıydı diye . O zamanlarda hayatıma çok girmek isteyen oldu . Girenler çıkmak istemedi mutlaka kendimden bir parça bıraktım Simdi hobiler edinmek istiyorum kanaviçe gibi örgü gibi ya da mandala . yani her şey sizde bitiyor . Siz de kalkınmayı deneseniz bir . Sevilmeyecek neyiniz var Allah aşkına ?

Simdi sevgili konu sahibesi, yalnizlik cekmen, romantik iliskinin eksikligini araman normal.

Ama bu internetten konusma derdine derman degil, aksine bence seni dibe cekiyor. Guzelce konusayim diyorsun ama sonra beriki konuyu uckuruna getiriyor hayalkirikligina ugruyorsun. Neden normal hayatta birini bulmak icin caba harcamiyorsun?

Yani sanaldan duzgun biriyle tanismak zor, bu sekilde hem zamanini ziyane diyorsun hem yalnizligina derman olmuyor. bence daha gercekci calismalara basla :)

mavipapatyaa .!.:

Allah yardımcınız olsun . Yaşamayan anlamıyor . Sevgisiz ailede buyumussunuz sizi de anlıyorum . O halde bir kalkınmayı deneseniz . Ben de kavgalar içinde bı ailede buyudum. Babam sürekli beni asagilardi . Sonradan değişti çok şükür ama cocukluktaki yaralar kaliyor. Özgüvenin çok dusuktu arkadaslarim arasında da toplumda da. Konuşmaktan bile çekiniyorum . Sonra kendi kendime çeki düzen verdim dustugum yerden kalktım yaralarımı sardım . Bol bol kisisel gelişim kitapları okudum . Gelişim videoları izledim . psikiyatriye gidip bir dönem ilaç kullandım çünkü sadece uyuyordum yatmak dışında bir şey yapmıyordum . Kendime bakım yaptım . Ve inanir misiniz enerjim o kadar yükseldi ki . Kendimi sevdiğimi hissettim iliklerime kadar. icime öyle enerji doldu ki dolu dolu .haykiramk istedim her yere kendimle barıştım kendimi çok seviyorum tüm yaşadıklarım hayatimin imtihanın bir parçasıydı diye . O zamanlarda hayatıma çok girmek isteyen oldu . Girenler çıkmak istemedi mutlaka kendimden bir parça bıraktım Simdi hobiler edinmek istiyorum kanaviçe gibi örgü gibi ya da mandala . yani her şey sizde bitiyor . Siz de kalkınmayı deneseniz bir . Sevilmeyecek neyiniz var Allah aşkına ?

Genişletmek için tıkla...

Hemen hemen benzer seyleri yasamisiz psikologa gittigimde konustugunuzda kendimi sevmedigimi bir cok sıkintımin altinda bunun oldugunu soyledi yani söyledigi seyin dogru oldugundan emin olsamda sasirmasamda o zamana kadar dusunmeyisim bunu biri tarafindan duymak dumura ugratti

Suan deniyorum kendim icin birseyler yapmaya calisiyirum kendim icin ihtiyac disinda igne alan biri bile degilim kendim icin birseyler alarak birseyler yapmaya cabalayarak adim atmaya calisiyirum elimden gwleni yapiyorum bu surecte onemli olan gelwcegim olsada gecmisime uzulmeden edemiyirum

Hele yirmili yaslarinda bakimli kizlari gorunce acaba o yaslarimda giyinen suslenen bi kiz olsaydim bende onlar gibi guzel gorunurmuydum diye dusunmeden edemiyirum

Sizin adiniza cok sevindim insallah bendede olumlu yonde degisiklikler olur

MissCherryBlossom .!.:

Simdi sevgili konu sahibesi, yalnizlik cekmen, romantik iliskinin eksikligini araman normal.

Ama bu internetten konusma derdine derman degil, aksine bence seni dibe cekiyor. Guzelce konusayim diyorsun ama sonra beriki konuyu uckuruna getiriyor hayalkirikligina ugruyorsun. Neden normal hayatta birini bulmak icin caba harcamiyorsun?

Yani sanaldan duzgun biriyle tanismak zor, bu sekilde hem zamanini ziyane diyorsun hem yalnizligina derman olmuyor. bence daha gercekci calismalara basla :)

Genişletmek için tıkla...

Oncelikle yorumunuz onerileriniz icin tesekkur ederim konuyu intwrnete getirirsek ben orada bir romantizm yada duygusal bir arayis icinde degilim

Sadece oldugum ortamlardan sıkildim gittigim her ortamda birilerinin iliskilerini evliliklerini cocuk ev muhabbetlerini dinlemektwn sıkildım artık ortamlarda kendimi yalniz hissediyorum ve kabuguma cekilmeye basladim bu kovid doneminden incede bir suredir zaten evden pek cikmiyordum

Sanaldaki tek arayisim karsi cinsle muhabbet etmek fikir alisverisinde bulunmak ortak yonlerim olan kisilerle zamsn gecirmek hosuma gidiyor(du) ama sonunda gordum ki ne kadar kaliteli kisilik olarak gorunselerde hepsi sonunda muhhabeti bi sekilde cinsellige getiriyor zaten bunu normal gorsem biriyle gorusmeyi surdururdum ama her karsilasrigim husran sonrasi kacis oluyor benim icin.Her seferinde bir daha girmeyecegim bilmedigim bir yabanciyla konusmayacagim desemde artık iradeli davranamiyorum ne yazik ki sigara gibi bir durum oldu bende sanirim.

Gercek dunyaya gelecek olursak erkeklerin geneli aetik görselde fiziksel gorsel manada manken gibi kadin arayisindalar.
Zaten dogunun kucuk bi ilindeyim is yeri deseniz yasitlarim evli tayin alıp gelen olmuyor bu memlekete atamasi cikip gelende benden yasca kucuk kardesim yasimda insanlar arkadas ortamimdada benim gibi yalni pek yok zaten

Bir kac kere karsima gercek hayatta asiri ilgili ilgisini belli eden baktigimda hoslaniyor diyenildigim kimseler cikti ama kimsedende ileriye yonelik bir adim goremedim ne yazikki

Bir tanıdık var sanalda konuşa konuşa artık normal geliyor ona herşey
Reel hayatta hiç tanismiyor erkeklerle hep sanal alemde
Evlilik gerçekten kader kısmet ben çok baskıcı bir çevre ve ailede büyüdüm mesleğimde yok
Sosyal biriyim ama çevrem cahildi açıkçası,talibim oldu fakat çoğu ile görüşler düşünceler farklıydı
Çok iyi anlaştığim biri oldu mahalleden birbirimizi hiç görmemisiz bir sürü ortak arkadaş var üstelik.
28 yaşındayım Ocak ayında nişanlandim
Kader kısmet konusunu çok kafama taktım
Evliliğin kader olduğuna inandim
Siz naparsaniz yapın olmayınca olmuyor.
Olunca da şaşırıyorsunuz bir anda oluveriyor herşey.
Umudunuzu yitirmeyin.
Elinizden geldiğince sanaldan uzak durun.