Teşekkür ederim doğru söylüyosunuz eşimle defalarca konuştum sık görüşmek istemediğimi ama her hafta kesin görüşürüz bi şekilde oluyo. Benim takmamayı böyle insanlarla mutlu olabilmeyi öğrenmem lazım bunun için bi tavsiyeniz var mı kendi sınırları nı çizmek nedir mesela
Benim malasef bir tavsiyem yok.
Benim KVdem hastalik seviseyinde psikolojik terör estiren bir kadin.
Kendi anne/ babasi, kardeşleri, akrabalari yaklaşik 35-40 sene önce görüşmeyi kesmişler.
Eşimde 17 yaşında evden ayrılmış ve son 25 sene içinde küs/barışık bir hayat sürmüş.
Ben yaklaşik 7 yil cabaladim.
Akla gelecek her ama her şeyi denedim. Oldurmaya çalıştım. Kendim terapi bile aldım ama olmadi. Yapamadim. En sonunda karnım burnumdayken cinnet geçirdim ve kadini ömürlük sildim hayatimdan.
Eşim zaten annesinin huyunu bildiği için zorluk çıkarmadi ve arkamda durdu.
Ben artık görüşmüyorum. Ne bayram ne seyran. 0 kontağim var.
Eşim aklina estiği gibi görüşüyor. Karışmıyorum.
Kendimden yola cikarsam asla geçimsiz veya takıntılı bir insan değilim. Ne KVden önce nede sonra böyle bir nefret hissettim içimde.
Siz ölsede kurtulsam diyorsunuz ben ellerimle işkence etme fantazisi kuruyordum.