- 5 Mayıs 2019
- 1.077
- 1.068
Merhaba kızlar daha öncede bir konu açmıştım.Neye elimi atsam mahvoluyor diye...
Sizden aldığım destek ve güven verici yorumlarınız sayesinde biraz kendime geldim ve işle alakalı adımlar attım.Başarılı oldum mu? Bence deneyim kazandım üzerine biraz daha emek versem istediğim noktaya belki ulaşırım.
Türkiye'de ki standartım orta düzey diyeyim.Altımda arabam istediğim yere gidip geziyorum...İşimi ilerletmek istesem pandemi sonrası tekrar atak yapıp dükkan falan kurabilirim...Kendimde o gücü buluyorum var ama sevgilimle kurduğum hayallerden çok uzak şuan bunu kabullenmek istemiyorum.
Yani tercih etmek istemiyorum onu istediğim için...
Evlilik düşündüğümüz bir ilişkim vardı ve evlilik olana kadar kendimi oyalamak için yapacaktım bu işi,evlenince yurtdışına taşınma durumum vardı çünkü...
Erkek arkadaşımla yollarımızı ayırdık 4 gün oluyor onun istemesiyle...Mantıklı gerekçeleri vardı sadakatsizlik,güvensizlik değil sebep...Maddi kaygıları ve başına gelen bazı talihsizlikler hepsinin sonucu maddi sorunlara çıkıyor.Toparlanması en az 2-3 senesini alacak olsada beni oyalamak istemediğini söyledi....(hoş sanki ayrıldı ya benden 2-3 seneye evlenirim) durumlar düzelene kadar beklerim dememe rağmen ılımlı bakmadı.Aramızda yaş farkıda vardı bu arada özgüveni belki o yüzden yerle bir olmuştur toparlanacak enerjisinin kalmaması da buna sebeptir...
Ona çok güveniyordum hala da güveniyorum,sanki yalnız kalmışım gibi bir his var üstümde ve atlatmam zaman alabilir.İlişkilerde çok bağlanan çok değer veren yapıya sahibim.Kolay güvenemiyorum zaten ve kolayda birinden hoşlanıp sevemiyorum.Erkek arkadaşım aradığım özelliklerden çoğuna sahipti.
Onunla hiç alakam yokken de kültür,görüş ve tecrübe olarak onu tarif ettiğim bir sevgili,eş hayal ediyordum.Karşıma çıktı onunla kurduğum ortak hayaller neticesinde buradan gideceğime çok emin olarak hayaller kurmaya devam ettim.Geçen hafta evimize alacağımız koltuğu konuşuyorduk yani o kadar kendi kendime gelin güvey olmadım yani..
Şimdi bitmiş bitik hissediyorum.Hayatıma kaldığım yerden devam edicem evet ama kendime gelmem zaman alacak.Onun yerine şuan birini koymak bunun hayalini kurma ihtimalini düşünmek bile çirkin geliyor.Yaşım 26 olacak bu arada bir kaç aya...Yaşın erken diyenler olacak ama aile yapım ve çevremdekilerin çoğu evlendiği için sıra bendeymiş gibi beklemedeler iğneleyici soruşlarından sıkıldım.
Erkek arkadaşım hayatımda yokkende yurtdışına yerleşmek istiyordum.O hayatıma girince bu istekte çok ısrarcı değildim onunla egede bir köyde bile yaşamayı tercih edebilcek ruh haline girmiştim ve kendi köyüne bile gittim onunla orayıda beğendim fark etmezdi yani onunlayken nerde olacağım.Ama şimdi ona hem yakın olan hemde hayallerime yakın olan şeyi istiyorum gitmek istiyorum..Bunun için ne gerekli tam bilmiyorum ama çok gerçek dışı belki de ...
Tecrübeli kadınlar iyi kötü fikirlerinizi beyan ederseniz sevinirim...Ayrılık sonrası sizde böyle oldunuz mu? İnanın şuan hiç inancım yok ne evleneceğime nede birini sevebileceğime...Ki birini severken ayrılmışken...
Kafam çok dağınık anlattım ama umarım anlaşılır olmuşumdur.
Yerimde olsanız ne yapardınız? Desteğinize ihtiyacım var...
Sizden aldığım destek ve güven verici yorumlarınız sayesinde biraz kendime geldim ve işle alakalı adımlar attım.Başarılı oldum mu? Bence deneyim kazandım üzerine biraz daha emek versem istediğim noktaya belki ulaşırım.
Türkiye'de ki standartım orta düzey diyeyim.Altımda arabam istediğim yere gidip geziyorum...İşimi ilerletmek istesem pandemi sonrası tekrar atak yapıp dükkan falan kurabilirim...Kendimde o gücü buluyorum var ama sevgilimle kurduğum hayallerden çok uzak şuan bunu kabullenmek istemiyorum.
Yani tercih etmek istemiyorum onu istediğim için...
Evlilik düşündüğümüz bir ilişkim vardı ve evlilik olana kadar kendimi oyalamak için yapacaktım bu işi,evlenince yurtdışına taşınma durumum vardı çünkü...
Erkek arkadaşımla yollarımızı ayırdık 4 gün oluyor onun istemesiyle...Mantıklı gerekçeleri vardı sadakatsizlik,güvensizlik değil sebep...Maddi kaygıları ve başına gelen bazı talihsizlikler hepsinin sonucu maddi sorunlara çıkıyor.Toparlanması en az 2-3 senesini alacak olsada beni oyalamak istemediğini söyledi....(hoş sanki ayrıldı ya benden 2-3 seneye evlenirim) durumlar düzelene kadar beklerim dememe rağmen ılımlı bakmadı.Aramızda yaş farkıda vardı bu arada özgüveni belki o yüzden yerle bir olmuştur toparlanacak enerjisinin kalmaması da buna sebeptir...
Ona çok güveniyordum hala da güveniyorum,sanki yalnız kalmışım gibi bir his var üstümde ve atlatmam zaman alabilir.İlişkilerde çok bağlanan çok değer veren yapıya sahibim.Kolay güvenemiyorum zaten ve kolayda birinden hoşlanıp sevemiyorum.Erkek arkadaşım aradığım özelliklerden çoğuna sahipti.
Onunla hiç alakam yokken de kültür,görüş ve tecrübe olarak onu tarif ettiğim bir sevgili,eş hayal ediyordum.Karşıma çıktı onunla kurduğum ortak hayaller neticesinde buradan gideceğime çok emin olarak hayaller kurmaya devam ettim.Geçen hafta evimize alacağımız koltuğu konuşuyorduk yani o kadar kendi kendime gelin güvey olmadım yani..
Şimdi bitmiş bitik hissediyorum.Hayatıma kaldığım yerden devam edicem evet ama kendime gelmem zaman alacak.Onun yerine şuan birini koymak bunun hayalini kurma ihtimalini düşünmek bile çirkin geliyor.Yaşım 26 olacak bu arada bir kaç aya...Yaşın erken diyenler olacak ama aile yapım ve çevremdekilerin çoğu evlendiği için sıra bendeymiş gibi beklemedeler iğneleyici soruşlarından sıkıldım.
Erkek arkadaşım hayatımda yokkende yurtdışına yerleşmek istiyordum.O hayatıma girince bu istekte çok ısrarcı değildim onunla egede bir köyde bile yaşamayı tercih edebilcek ruh haline girmiştim ve kendi köyüne bile gittim onunla orayıda beğendim fark etmezdi yani onunlayken nerde olacağım.Ama şimdi ona hem yakın olan hemde hayallerime yakın olan şeyi istiyorum gitmek istiyorum..Bunun için ne gerekli tam bilmiyorum ama çok gerçek dışı belki de ...
Tecrübeli kadınlar iyi kötü fikirlerinizi beyan ederseniz sevinirim...Ayrılık sonrası sizde böyle oldunuz mu? İnanın şuan hiç inancım yok ne evleneceğime nede birini sevebileceğime...Ki birini severken ayrılmışken...
Kafam çok dağınık anlattım ama umarım anlaşılır olmuşumdur.
Yerimde olsanız ne yapardınız? Desteğinize ihtiyacım var...
