Merhaba, para konusunda yokluk bilincine girdiğimi hissediyorum. Bebek bekliyorum ve son 1 yıldır yaşanan ekonomi biraz olumsuzluğa itiyor beni. Aslında çalışıyoruz, düzsnli gelirimiz var ama ek gelirimiz yok. Olsun çok isterdim. Ama yok. her neyse. Bebek alışverişi yaparken farkettim ki hep aman pahalı, borca girmeyeyim, param kısıtlı. sonra alırım, gerek var mı, daha ucuza bulurum belki gibi şeyler düşünüyorum. Genelde de yanılıyorum. Sonra bir bakıyorum o şey daha da pahalanmış veya hiç alamamışım. Bazen soruyorum umut, hiç heveslendiğin bişey yok mu diye doğrudan ne gerek var a geçiyorum ya da yok aklıma gelmiyor. Yıllardır ne borcum bitmiş ne de heveslendiğim bişeyi düşünmüşüm. Elime geçen parayı hep aman borcu kapatayım demişim, istediğim şeyleri ertelemekten istediğimin ne olduğunu unutmuşum. Mesela şimdi elimde 1000 küsür para var, eşim diyor ki ne seni mutlu edecekse harca. Az bir miktar ama elimde.aklıma ilk gelen şey yatırım yapayım boşa harcamayayım çünkü ücretsiz izne çıkınca oara gerekebilir. Oysa eşim çalışıyor. Aslında elimize toplu oara da geçti bir alacağımızı aldık. Ama birikim yapmak istediğim için o parayı saymıyorum, ama borçlar bebek alışverişi derken geçen o paradan bir miktar harcadık.
Çok uzattım, farkındayım. Ekonomi sayfasını da takip ediyorum, indirimli nereden ne alınır biliyorum ama fark ettiğim şu ki çocukluğumdan hatta kendimi bildim bileli, para yok fikri kafamda yer edinmiş. Çocukken ailem bişey istediğimde para yok derdi o yüzden bişey istemezdim. Paramız yok ki derdim kendime. Bir markanın çikolatasını aldığımı hatırlıyorum mesela okula giderken, o zamanlar için o marka çok lükstü demek ki okula gidince arkadaşlarım ayıp bişey yapmışım gibi eleştirmişti beni. Bende çok utandığımı, o çikolatayı sakladığımı hatırlıyorum. Ben öyle davranınca daha çok üstüme gelmişlerdi, öğretmene şikayet edeceğiz diye tehdit edip korkutmuşlardı bile beni.
Bir bebek vardı almak istediğim, uzun süre para biriktirdim tüm harçlıklarımla, alacağım bebek de pazardan alacağım bir bebekti. Aileme söylemedim mi almadılar mı hatırlamıyorum ama lüks bişey değildi pszar bebeği ne kadar lüks olabilir ki... en sonunda param yetti almak istediğimde annem engelledi, o kadar parayı küçücük oyuncağa verme daha büyüğünü al diye başka oyuncak aldırdılar, itiraz edemedim. Nefret ettiğim, kısacık saçlı başka bir oyuncağı aldırdılar ve hiç oynamadım ben onunla. Onlara göre büyük oyuncak daha iyiydi ama ben küçük, uzun saçlı diğer oyuncağı istemiştim ve hiç unutamadım onu.
Bu yaşıma geldim hamileyim, elbise alıyorum kendime, hala annem ne gerek var boşa masraf yapma diye kızar bana. Anne lazım çıplak mı gezeyim diye susttururum onu. Onda da var bu ve beni etkiliyor. Annem çok yoksul bir çocukluk geçirmiş. Belki bunun etkisi ile evlendiğinde de hep idare etmek zorunda kalmış. Hala da etmek zorunda. Emekli maaşı ile geçiniyor.
Geçen sene baktım herkes hisse alıp satıyor, dedim bende alayım 500 liram vardı gittim hisse aldım. O dönem ki halka arzlardan tek zarar eden benim aldığım hisse oldu. İnat ettim satmadım, daha yeni yeni yükselmeye başladı. Başka hisse alsaydım 2 ye hatta 3 e katlayacaktı. Aynı şartlarla yola çıktığım aynı işyerindeki insanların maaşı benden yüksek. Neden diyorum bilenlere, mevzuatta şu var o yüzden ona ödeme yapılıyor diyorlar. Evlenmeden öncede bana yakın maaş alanlar hep tatillere falan giderken ben hep para hesabı yapmak zorunda kaldım, aile borçları ani çıkan ödemeler derken ne zaman sıfırlasam borçları yine eksiye düşüyorum. Etrafımda parayı iyi idare eden olarak bilinirim, indirim muadil ürün seçme falan hep bana sorarlar, kaçırmam çünkü ama hep eksideyim.
Uzattım çok farkındayım. Kusura bakmayın. Ama bunun kaynağının parayı yönetememe değil bilinç altımdaki parasızlık fikri olduğunu biliyorum. Bunu nasıl yenerim ? Para bana akar falan düşüncelerini dinliyorum ama o para bana akıp benden gidiyor. Gitmesin, sürekli elim bişeye uzandığı an çok pahalıymış almasam da olur demek istemiyorum. Umarım anlatabildim kendimi. Aileden gelen bu olumsuzluğu kırmak istiyorum.
Bolluk bilinciyle ilgili birkaç olumlama bırakıyorum buraya
(Bülent Gardiyanoglundan alıntı)
redding bu olumlamaları çok sevdim hemen tekrar ediyorum... 
