şubatta evlendik saat 7 gibi oldu düğünüm.düğünün çıkışında kimseyi öpmedim kimseyle vedalaşmadım zaten uzağa gitmiyordum.salondan çıkıp arabaya bindiğimde gözyaşlarımı tutamadım.babam evlenmemi zorla kabuletmişti onun burukluğuvardı içimde.balık yemeye gittik sadece ikimiz karrnımızı bi güzel doyurduk.sonra evimize geldik kimseler yoktu tabi.arkadaşları apartmanın altına gelmiş arıyolar aşaya in yoksa biz gelcez diye
eşim gitmedi şimdi dedi beni güzel döverler hiç gitmedi onlarda gelmedi tabi.eve girdiğimizde ben kapıdan içeri girmedim hahaaa kucana aldı odamıza gittik orda küçük bişler oldu sonra ben tabi izin vermedim namaz namaz
altınlarımı çıkardım hiç saymadık aklımıza bile gelmedi sonra salonda biraz oturduk :78
turduk sadece:78: duş alıp namazımızız bi güzel kıldık sonra benim hüsranlı günlerim başladı her güne başka hüsran eklendi o güzel mutluluğu yaşayamadık sabah saat 10 gibi hayatımın en değerli şeyini kaybettiğimi düşündüm keşke bizede bi çarçaf serselerdi de böle sorunumuz olmasaydı bütün yatak kan yastık üstüm felaket gibiydi beni yanlış anlamayın kızlar içim o kadar buruk ki ... anlatıklarınızı okuyunca bende yazmak istedim ertesi günü öyle ağladım ki zaten eşimde işegitmek zorundaydı yalnızdım evde okadar ağladım ki bian kalbim durcak gibi oldum. 5 aydır evliyim ve her günüm hüsranla dolu