Düğün öncesi depresyon

Evlilik sürecinde böyle bir ruh haline girmiş olman bence gayet normal, bende 10 ekimde evleneceğim aileme çok düşkünüm ve nişanlımın ailesiylede problemlerim var fazlasıylada endişeliyim. Böyle bir dönem bende geçirdim hatta zaman zaman hala aklıma gelir ve ağlar acaba vazgeçsem mi diye düşünürüm. Bu ruh haline girdiğim zaman sürekli olarak nişanlımla yaşamış olduğum güzel günleri,birbirimiz için yaptığımız fedakarlıkları ve en önemlisi kurduğumuz hayalleri düşünür kendimi motive ederim. Ve bir yandan da senin mutluluğunun ailenide mutlu edeceğini, ailenin her zaman senin yanında olduğunu unutmamanı tavsiye ederim.

Kadınlar neden evlenince kocasının olduğu şehre tüm arkadaşlarını,ailesini ,duygularını,çocukluğunu yaşadığı yeri bırakıp gitmek zorunda ki onların bizden ne üstünlüğü var ,hayır yurt dışında da bulundum onlarda niye böyle bir kültür yok mesela,adamlar bizden bilimde, sanatta kaç sene önümüzdeler madem evlenen kadının kocasının olduğu şehre taşınması mantıklı neden onlarda yok mesela? Hayır her şeyini bırakıp geliyorsun sonra kıymetinde bilinmiyor evlilik zor valla heleki Türkiye de çok zor Allah yardım etsin size...

Cndgn .!.:

1 senedir nişanlıyım ve düğünüme 2 ay kaldı. Başta bu kadar üzgün degildim ama her geçen gün düğün yaklaştıkca üzüntüm pişmanlığım artıyor. Çünkü uzak şehirde yaşayacağım hep. Eşim askeri personel başta hic sorun etmiyodum ama şimdi keşke ailemle aynı sehirde kalsaydım diyorum. Bu düğün hazırlıkları zulüm gibi geliyor her gün ağlıyorum isteksizim bi bitse de kurtulsam hatta hic olmasa daha mutlu olacakmisim gibi. Aslında seviyorum eşimi ama bilmiyorum aile daha ağır basıyor. Evlendikten sonra onlardan uzakta mutlu olamayacak gibiyim. Kimseye de anlatamıyorum çünkü beni anlayacak kimse yok. Tüm kuzenlerim şehir içinde evlendiler ailelerine yakınlar keza arkadaşlarımda öyle. Aileme de anlatamıyorum gizli gizli agliyorum onlarda 1 yıldır çok üzgün sırf ben seviyorum diye evlenmeme müsade ettiler. Benimle aynı durumu yaşayıp toparlanan var mı gerçekten deneyimlerinize o kadar ihtiyacim var ki. Yoksa psikolojik destek almak zorunda kalicam

Genişletmek için tıkla...

Aynı ben bende seninle aynı eşlerimzde bence çok ısrar ettim zorla ikna ettim düğüne yakın herkeste korku oluyor helede stres içinden çıkamıyacakmışsnz gibi ama nedense tam düğün günü üstümden koca bir yük kalktı hiç kendi düğünüme gidiyormş gibi değldm çok utangaç çekingen biri olmama rağmen çok rahattım hiç stres depresyon yoktu düğün sonraası mutlaka tatil yapın o düşünceyle daha hevesli olursunz ve bende şehir dışındayım ailemden uzak evet aileni ölüyorsun fakat sevdiğinle birliktesim hoş güzel bi duygu evlendkten sonra ailenin yanına bile gitsen biran önce evine gelmek istiyeceksin şu an o kadar normal ki yaşadığın hissettğn resmen şu an ayrılsam pişman olmıyacakmşsn gibi hep ailenle kalmak istyormş gibi hissediyorsun belkide yazacaklarım çok ama uzattm

Ben 1 senedir ailemden cok cok uzaga yurtdışına evlendim. 8 ay sonra onlari gormeye gelebildim ve teyzem vefat etti bu dönemde. Şimdi geri döndüğümde sürekli ailemi kaybetme korkusu yaşayacağım. Benim yasadigim bu olaylari yasayan çevremde cok insan var onlar kendi ailelerinin yanina 3 5 senede bir gidiyorlar. Bazısı hoc gitmek istemiyor. Bazisi gidince hemen donmek istiyormuş. Ben anneme cok düşkünüm. Sürekli aklim kalbim onda. Ve bu yüzden esime göre normal bir evliligimiz var bana göre ise evlilik gibi değil. Her gün ağlıyorum. Eşimi cok seviyorum ama simdiki aklim olsa aileme yakin bir yeri seçerdim. Kuzenlerim sürekli birbirlerine gidip geliyorlar. Onlarin çocukları büyüyor ama göremiyorum. Bizde aile kavrami cok birbirine bağlıdır. Her gün kahvaltilar, sohbetler, tatiller, eglenceler.... onlari görünce o kadar cok boşluk hissediyorum ki. Çocukmuş aileymis hicbiri gözümde olmuyor. Bi de sevgili iken ki gibi olmuyor biseyler. Bu yüzden cok iyi düşün hatta sana tavsiyem psikolog desteği al. Ben psikoloğum bu yuzden basta gereksinim görmedim ama terzi kendi söküğünü dikemezmiş. Hayat insana neler getirecek belli mi. Ben belki anneme yakin biriyle evlenecektim ama nasip degil ya yine bisey olacak göremeyecektim. Her açıdan bakmaya çalış. Kısa bir zamanın kalmış bu yuzden bu süreçte kendini yipratmadan bir uzmanla görüş hatta annenle git. Benim annemin hala gözleri yaşlı...

Cndgn .!.:

1 senedir nişanlıyım ve düğünüme 2 ay kaldı. Başta bu kadar üzgün degildim ama her geçen gün düğün yaklaştıkca üzüntüm pişmanlığım artıyor. Çünkü uzak şehirde yaşayacağım hep. Eşim askeri personel başta hic sorun etmiyodum ama şimdi keşke ailemle aynı sehirde kalsaydım diyorum. Bu düğün hazırlıkları zulüm gibi geliyor her gün ağlıyorum isteksizim bi bitse de kurtulsam hatta hic olmasa daha mutlu olacakmisim gibi. Aslında seviyorum eşimi ama bilmiyorum aile daha ağır basıyor. Evlendikten sonra onlardan uzakta mutlu olamayacak gibiyim. Kimseye de anlatamıyorum çünkü beni anlayacak kimse yok. Tüm kuzenlerim şehir içinde evlendiler ailelerine yakınlar keza arkadaşlarımda öyle. Aileme de anlatamıyorum gizli gizli agliyorum onlarda 1 yıldır çok üzgün sırf ben seviyorum diye evlenmeme müsade ettiler. Benimle aynı durumu yaşayıp toparlanan var mı gerçekten deneyimlerinize o kadar ihtiyacim var ki. Yoksa psikolojik destek almak zorunda kalicam

Genişletmek için tıkla...

Açıkçası ben de aileme çok düşkünüm ama aynı şehirde kalmak hiç istemem. Mutlaka bir sorun çıkıyor ailelere yakın olunca. Sonuçta eşin de senin ailen olacak. Hayırlı bir eş ise ömür boyu yanında kalacak olan o.Eşimde benim gibi düşünüyor. Şahsen ben aileye çok aşırı düşkün biriyle evlenmek istemezdim. Allah nişanlınıza sabır versin

Benim nişanlım da askeri personel. Günlerce, aylarca süren deniz seferleri oluyor. Evlenince de ailemden çok uzakta bir şehirde olacağım, yeri gelecek yalnız kalacağım. Ailemi de, İstanbul'u da çok seviyorum ancak sevdiğim adamla birlikte olacak olmam hepsinden ağır basıyor.